What!!

เนื้อเรื่อง

“วิ่งไป วิ่งไปเรื่อยๆ วิ่งไป อย่าหยุด ถ้าหยุด มึงตายแน่”
เสียงนี้ดังขึ้นอยู่ตลอด ทำให้ผมไม่สามารถหยุดวิ่งได้ ผมวิ่งไปเรื่อยๆ ท่ามกลางความมืดมิด มันไม่มีจุดหมาย ผมไม่รู้ว่าจะวิ่งไปทำไม ผมรู้อย่างเดียวว่าผมต้องวิ่ง ขณะที่ผมวิ่งอย่างไม่รู้ตัว ผมก็ไม่รู้จริงๆนั่นแหละ มารู้ตัวอีกทีก็ลื่นล้ม หน้าคว่ำไปแล้ว
    ผมได้สติขึ้นมาอีกครั้ง ที่นี่ที่ไหน แล้วผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ก็ผมนอนอยู่บนเตียงในห้องที่บ้าน ผมกำลังฝันไปแน่ๆเลย ตื่นสิ ตื่นๆๆๆ ผมหยิกหน้าตัวเองหลายครั้ง แต่ผมก็ยังไม่ตื่น ถ้างั้นนี่ก็ไม่ใช่ความฝัน แล้วนี่มันคืออะไรกันล่ะ มันคือความจริงเหรอ แล้วมาได้ไงวะ !!??!!
สักพักระบบสั่งการต่างๆในตัวผม มันก็เตือนให้ผมรู้ว่า ตอนนี้กำลังรู้สึกหนาว ‘มึงจะไม่หาอะไรมาทำให้ตัวมึงอบอุ่นเลยรึไง’  ผมรู้อย่างนั้นก็เลยเดินไปนั่งอยู่ริมฝั่งน้ำ ช่างโชคดีอะไรเช่นนี้ มีกองฟางอยู่ด้วย รอดแล้ว ไม่หนาวตายแน่ ผมลิงโลดกระโดดเข้าไปในกองฟาง มันช่างอบอุ่นเสียนี่กระไร แต่แล้วความคิดก็กลับมาอีกครั้ง ที่นี่ที่ไหน แล้วผมกำลังวิ่งหนีอะไรอยู่ ผมมองดูตัวเอง ชุดที่ใส่อยู่ เลือดนี่หว่า มาได้ไงวะ ผมเปิดดูในเสื้อก็ไม่มีแผลนี่นา แล้วมันมาได้ไง
หรือว่า....ผม
หรือว่า.........ผม
หรือว่า............................................................................................ผมไปทำอะไรใครมา
หรือว่า...................................ผมไปเจาะไข่แดงลูกสาวใครมา ไม่จริงน่า
หรือว่า...............................................ผมเป็นปอบไปกินตับใครมา
หรือว่า.....................................ผมเป็นแวมไฟล์ไปดูดเลือดมา
จะบ้ารึไง พอๆๆๆ ฟุ้งซ่านจริงๆเลย เรา เดี๋ยวตื่นมาอีกทีค่อยคิด ตอนนี้ง่วงแล้ว ขอหลับก่อนละกัน


แสงจ้าส่องเข้ามาในตาของผม ใครเปิดไฟวะ ขอลุกไปด่าหน่อย ผมลืมตาขึ้นมา
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ที่นี่ที่ไหนเนี่ย
แล้วไอ้พวกนั้นเป็นใคร เข้ามาในห้องผมได้ไง แล้วผมก็ค่อยๆ รวบรวมสติอีกครั้ง ‘เมื่อคืนมึงนอนอยู่บนกองฟางริมน้ำเฟ้ย ไอ้โง่’ สติของผมมันบอกแบบนั้น ผมเลยมาคิดได้ เออ!!จริงด้วย เมื่อคืนนอนอยู่ในกองฟางนี่หว่า แล้วมานี่ได้ไงวะ
“ยอมรับสารภาพมาซะดีๆ ขวัญมา เจ้าฆ่า ผู้ใหญ่ลีใช่ไหม” ชายหน้าตาเหมือนเปาปุ้นจิ้นถามผม
“ผมไม่ได้ฆ่าใครนะใต้เท้า ผมเป็นผู้บริสุทธิ์” อะไรกันมาว่าผมฆ่าคนได้ยังไง ขนาดมดผมยังไม่กล้าฆ่าเลย แล้วผมก็ไม่ได้ชื่อขวัญมาด้วย ผมชื่อเม้งต่างหาก
“แต่หลักฐานมันบ่งชัดว่าเป็นเจ้า แถมยังมีพยาน บอกว่าเจ้าเป็นคนฆ่าด้วย”
“ใครกันครับ ใต้เท้าที่มากล่าวหาผมแบบนี้ ผมไม่ผิดนะครับ โปรดให้ความเป็นธรรมด้วย”
“เบิกตัวสิเรียม ลูกสาวผู้ใหญ่ลี” ให้ตายสิ ท่านเปาทำเหมือนในหนังเด๊ะเลย นี่มันอะไรกันเนี่ย
สิเรียม หรือเรียกย่อๆว่า เรียมก็เดินออกมา น่ารักสุดๆ ขอเป็นแฟนสักวันก็คงจะดี
“คาราวะ ใต้เท้า ข้าน้อยสิเรียม ลูกสาวผู้ใหญ่ลีเจ้าคะ”
“อืม ไหนลองเล่าเหตุการณ์ให้ข้าฟังสิว่ามันเป็นยังไง” ท่านเปาสั่ง
“คือ เมื่อคืนพี่ขวัญ แอบปีนขึ้นไปหาข้าน้อย แล้ว...แล้ว...” เรียมทำหน้าแดง จนเหมือนลูกสตอเบอรี่ “ตอนที่เรา 2 คนกำลังโช๊ะเด๊ะกันอยู่ พ่อก็เปิดประตูมาเจอพ่อดี เพราะนึกว่าขโมยขึ้นมา พ่อเห็นก็เลยโกรธมาก คว้าดาบมาจะแทงพี่ขวัญ พี่ขวัญหลบได้ แล้วก็เกิดการต่อสู้กัน ดาบกระเด็นมาที่ข้าน้อย ข้าน้อยเลือกไม่ถูกว่าจะส่งดาบให้ใครดี ข้าน้อยก็เลยปิดตาแล้วยื่นดาบไป พอดีพี่ขวัญเป็นคนรับได้ พี่ขวัญเลยเอาดาบมาแทงพ่อ แทงหลายครั้ง แล้วพี่ขวัญก็หนีไป”
“อืม เรื่องเป็นเช่นนี้เองรึ” ท่านเปาลูบหนวดจนหลุดมาหลายเส้น
“ไม่จริงนะท่านเปา ผมไม่ได้ฆ่าใครทั้งนั้นนะ”
“ไม่ยอมรับผิดอีก ทั้งที่พยานหลักฐานชัดเจนขนาดนี้ หวังเฉา หม่าฮั่น นำตัวไปประหารในเครื่องประหารหัวหมา”
“ไม่นะ ท่านเปา โปรดไว้ชีวิตข้าน้อยด้วยยยยยยยยยยยยยยย”
“ประหารรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร”
มีดจากเครื่องประหารคงจะค่อยๆ เลื่อนลงมาแล้วตัดคอผมดัง ฉับ! แล้วคอผมคงหลุดกระเด็นกระดอนไป แต่ผมคงไม่รู้เรื่องหรอก เพราะผมสลบไปตั้งแต่ท่านสั่งประหารแล้วล่ะ ตอนนี้ผมคงจะเป็นผีไปแล้ว ว่าแต่ผมจะได้ไปสวรรค์หรือนรกนะ ผมว่าคนดีอย่างผมคงจะได้ไปสวรรค์นะ หรือว่าจะเป็นนรก ตอนเด็กๆเคยแกล้งเพื่อนไว้เยอะ วุ้ย ขี้เกียจเดา ลืมตาดูเลยดีกว่า ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา มีผีเต็มไปหมดเลย ผีนานาชาติ มีครบทุกชาติ มีซาตานกับยมบาลด้วย นี่มันอะไรกัน ผมตกนรก    เหรอเนี่ย ทำไมถึงมีแต่เรื่องซวยๆวะเนี่ย แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ดีแฮะ ผีสาวๆสวยๆก็ยังมี จีบไว้เป็นคู่ใจในนรกท่าจะดี
“ไอ่เม้ง ไอ่เม้งเว้ย ไอ่เม้ง” เสียงเหมือนใครเรียกผมรึเปล่านะเนี่ย คงไม่ใช่มั้ง
“ไอ่เม้ง ไอ่เชี่ยเม้งเว้ย” เอ แต่เสียงคุ้นๆนะ ผมมีเพื่อนในนรกด้วยเหรอเนี่ย
ในขณะที่ผมกำลังคิดอยู่ก็เหมือนมีมือหรืออะไรบางอย่างมาตบหัวผมอย่างแรง จนผมมึนไปเลย
“ไอ่เวร ใครตบหัวข้าวะ อยากมีเรื่องรึไง”ผมตะโกนออกไป เอาวะตายเป็นตาย
“มีเรื่องป๊ะเอ็งน่ะสิ ยังไม่หายเมารึไงวะ หนอย ทิ้งข้าไว้คนเดียว คิดจะมาหม้อสาวแถวนี้รึไง”
เอ๋ นี่มันไอ่โบ้เพื่อนซี้ผมนี่นา มันมาอยู่ในนรกกับผมได้ไงหว่า  
“โบ้ มาอยู่ที่นี่ได้ไง” แค่ผมถามไปแบบนั้นไอ่โบ้ก็ตบหัวผมอีกที อย่างแรง
“ไอ่เม้ง เอ็งลืมไปแล้วเหรอ ว่าเอ็งเป็นคนชวนข้ามาเองนะเว้ย โดนเขามอมเหล้าจนลืมเพื่อนฝูงเลยรึไง”
“แล้วที่นี่ที่ไหนล่ะ”ผมถามไปเพื่อความแน่ใจ แล้วก็ค่อยรื้อฟื้นความจำไปด้วย
“งานเลี้ยงฮัลโลวีนผับไอ่นิกกี้”ไอโบ้ตอบแบบห้วนๆ อย่างรำคาญเต็มที
จากคำตอบของมันผมค่อยๆนึกออกมาทีล่ะนิด นิกกี้โทรมาชวนไปงานเลี้ยง ผมก็เลยชวนโบ้ไปด้วย ผับไอ่นิกกี้อยู่ในโรงแรมหรู มีคนมาเยอะแยะ ทั้งเพื่อนๆแล้วก็สาวๆ ผมดื่มมากจนเมา แล้วบนเวทีก็มีการแสดง ผมก็เอาการแสดงมาคิดเป็นตุเป็นตะในฝันผมด้วย ในขณะที่ทุกคนกำลังสนุกสนาน ในโรงแรมก็เกิดไฟไหม้ที่ชั้นล่าง พวกเราสนุกอย่างไม่ลืมหูลืมตา กว่าจะรู้ว่าไฟไหม้ก็สายไปเสียแล้ว มีไม่กี่คนที่หนีทัน ที่เหลือโดนไฟคลอกตาย ไม่ก็บาดเจ็บสาหัส ผมกับเพื่อนๆหลายคนตายไปในเหตุการณ์ครั้งนี้ แต่วิญญาณของเราก็ยังคงสนุกสนานเฮฮาอยู่ รอไว้ถึงวันฮาโลวีนพวกเราก็จะไปผสมโรงกับพวกที่แต่งแฟนซี ไปร่วมวงสนุกสนานกับเขา คงจะสนุกดีพิลึก
เพื่อนๆก็ระวังแล้วกัน ในงานเลี้ยงฮาโลวีนของคุณ ผมอาจจะไปร่วมวงด้วยก็ได้ ใครจะไปรู้…………อิอิอิ