เ ง า ส ะ ท้ อ น ใ น ก ร ะ จ ก

เนื้อเรื่อง

เ ง า ส ะ ท้ อ น ใ น ก ร ะ จ ก
ห ญิ ง ส า ว ค น ห นึ่ ง ซึ่งรักการส่องกระจกมาก เพราะเธอได้เกิดมา พร้อมกับ หน้าตาอันแสนจะภูมิใจของ ผู้เป็นบิดาและมารดา ครับเธอน่าตาสวยมากเลยทีเดียว ตอนเช้าของทุกวัน เธอต้องมานั่งมองกระจกเงา เพื่อดูเงาของตัวเองก่อนที่จะไปโรงเรียน และเธอก็ทำเป็นประจำทุกวันครับ เธอจะรักกระจกเงาบานนั้นมากเลย ผมรู้จักเธอเพราะว่าเธอเป็นน้องสาวของเพื่อนของผมเอง และในวันที่โศกเศร้านั้นก็มีอันเกิดขึ้น น้องสาวของเพื่อนผมได้ประสบอุบัติเหตุ รถประจำทางได้พลิกคว่ำ ตอนที่เธอไปเยี่ยมย่าของเธอที่ต่างจังหวัด ผู้โดยสารที่อยู่ในรถมีทั้งหมด 43คน เสียชีวิต 3รายโชคร้ายที่สุดคือมีเธอคนนั้นเสียชีวิตรวมไปด้วย ทุกคนรวมเพื่อนผมเสียใจมาก เวลาผ่านไปนานพอควร กระจกบานนั้นผมไม่เห็นอีกเลย  เพราะพ่อกับแม่เค้าได้เก็บไว้ที่ห้องที่อยู่ชั้นบน ไม่มีไครเข้าไปยุ่งเกี่ยว จนวันหนึ่ง ผมได้ไปเที่ยวที่บ้านของเพื่อนผม เพื่อนผมชื่อ ยศ ครับ เค้านิสัยดี แล้วก็เป็นคนเรียบง่าย พอพอกับผมเลย ก็เลยคบกันอย่างสนิทครับ วันนั้นเพื่อนผมจะย้ายบ้านครับ ผมเลยต้องช่วยมันเก็บของด้วย แล้วผมนึกขึ้นได้ครับว่า “นี่ยศ นายเอาของ ของน้องสาวนายเผาหมดแล้วเหรอ” “อืม!..เผาหมดแล้วหละนะสงสารน้องมันกลัวไม่มีของใช้”ตอนนั้นผมก็นึกสงสารไอ้ยศเหมือนกันครับ มันพูดพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า “ไม่เป็นไรน่าเพื่อน” ผมได้แต่ปลอบใจครับ “ช่างเถอะนะเรื่องมันนานมาแล้ว” ยศพูด และแล้วผมก็ขนของใส่รถจนเวลาล่วงมาจนถึงเย็น วันนั้นเราเหนื่อยกันมาก เลยพักกันที่บ้านของยศครับ
ผมได้นอนแยกห้องกับมัน เพราะว่าไอ้ยศมันแต่งงานแล้วครับ และแล้วแม่ก็จัดห้องนอนให้ผมเป็นน่าจะเป็นห้องของน้องสาวไอ้ยศมันครับ ผมไม่รู้สึกกลัวเพราะว่าน้องสาวไอ้ยศทั้งสวย แม้ว่าตอนเสียชีวิตแล้วก็ยังสวยดูไม่น่ากลัว ผมเลยไม่ค่อยกลัวเท่าไรครับ ทั้งห้องไม่มีแม้แต่รูปเธอเลย เป็นเพราะไอ้ยศคงเผาไปพร้อมกับของใช้หมดแล้ว  เมื่อผมกำลังเอนหัวลงหมอน สายตาของผมผมก็เหลือบไปเห็น กระจกบานหนึ่ง เป็นกระจกสลักไม้อย่างดี ผมคิดว่าคงราคาแพงมาก เค้าเลยไม่ได้เผา แต่ผมก็ไม่คิดอะไรครับ ตาผมก็เริ่มเคริ้มหลับ และแล้ว ผมก็สดุ้งตื่น เมื่อผมได้ยินเสียง ครึ่ม!!….
ตาผมเปิดกว้าง ถ้าผมไม่ฝันไป ต้องมีอะไรตกลงมาอยู่ข้างๆผมเป็นแน่ ผมลุกขึ้นนั่งพร้อมกับกวาดสายตาไปรอบๆห้อง
เพื่อดูสิ่งที่ผิดปกติ  และแล้วผมก็ไม่เห็นอะไร ผมเลยนอนลงอีกครั้งใจก็คิดไปว่าเราคงฝันไป แต่แล้ว ผมกำลังหลับตานั้นก็มีเสียง ครึ่ม!!….เพลี้ยง!!....คราวนี้ผมเห็นกระจกบานนั้น  ล้มลงมาเศษกระจกกระจายเต็มห้อง แต่มีเศษกระจกอยู่ชิ้นหนึ่ง ที่ต่างเพื่อน เหมือนกับตั้งใจเพื่อจะตัดกระจกชิ้นนั้นออกมา กระจกชิ้นนั้นมี ขนาดเท่ากับหน้าคนพอดี  ด้วยความอยากรู้ผมเลยลงจากเตียง แล้วก็จ้องไปที่เศษกระจกชิ้นนั้น ผมเห็นจุดเล็กๆ เริ่มขยายขึ้น ใหญ่ขึ้น จนผมต้องผงะ
เมื่อผมเห็นสิ่งที่คล้ายหน้าคน จ้องมาที่ผม สายตาดูหน้ากลัวมาก ผมหลับตาเพราะไม่กล้ามองรีบวิ่งไปที่นอน แล้วก็เอาผ้าคลุม พร้อมพูดไปด้วยว่า “แยม..อย่ามาหลอกพี่เลยนะพี่เหนื่อยมากไม่มีเวลามาเล่นกับแยมนะ”และแล้วผมก็เอาผ้าห่มออกจากหัวผม มองไปที่บนเพดาน รู้สึกว่า เค้าจะไม่ฟังผมเลย ผมเห็นผหญิงผมยาวพร้อมกับหน้าที่มีรอยเลือดเต็มหน้าจนจำไม่ได้กำลังลอยมาที่ผม สายตาจ้องลงมาที่ผม ผมทำอะไรไม่ได้สายตาผมมันไม่ยอมหันไปที่อื่น ผมขยับไม่ได้
ผมคงคิดว่าตอนนี้ผมคงโดนอำแน่ๆ แต่ไม่คิดว่าน้องสาวไอ้ยศจะมาเล่นเรา และแล้วผมก็ได้ยินเสียงอันไพเราะออกมา “นี่นี่ อย่าไปกวนพี่เค้านะ ออกไป! ออกไปซะ! นี่เป็นพี่ชายเรานะ” ผมจำได้เลยว่าเสียงนี้เป็นเสียง แยม ที่เป็นน้องสาวไอ้ยศแน่ๆ และแล้วทุกอย่างก็หายไป ผมได้แต่อึ้ง และแล้วตอนเช้า ผมได้มาเล่าให้ทุกคนฟัง ผมก็รู้คำตอบ ว่าที่เสียชีวิตอยู่ในบ้านหลังนี้นั้นไม่ได้มีแต่ แยม แต่มีคนใช้คนหนึ่งทีเสียชีวิตโดยการผูกคอตายที่ห้องที่ผมไปนอน ผมคิดว่า แยมมาช่วยผม ไม่ได้มาหลอกผมอย่างที่คิด ( ขอบคุณมากนะ แยม ถ้า แยมยังไม่เสียนะ พี่จะขอแต่งงานเลย พี่ รั ก แ ย ม เ ห มื อ น เ ดิ ม น ะ แ ย ม ก็ ยั ง เ ห มื อ น เ ดิ ม เ ล ย น ะ เดี๋ยวอีกไม่กี่สิบปีพี่ก็จะได้ไปอยู่กับแยมแล้วรอพี่นะ เราจะได้มีความสุขซะที  )