ซ่อนขี้ไว้ภายใต้ความหลอน

เนื้อเรื่อง อัปเดต 29 ก.พ. 47 / 08:27

เช้าวันนี้สิมนั่งกินยูโรคาสตาดเค้กห่อที่สามอย่างรีบเร่งพลางคิดในใจว่าทำไมไม่ปวดขี้สักที ส่วนเพื่อนร่วมห้องนั้นไปซะแล้ว
จริงๆแล้วสิมไม่ได้พูดอะไรนอกจากภาวนาให้ปวดสักที จวนจะห่อที่ห้าอยู่แล้ว..ฟ่ะ..ถึงจะอย่างไรเมื่อห่อที่ห้าหมดสิมจำยอมที่จะต้องเข้าห้องน้ำอย่างสมฤทัยแบบหมดอารมณ์
สิมอาบน้ำไปด้วยนั่งยองๆขี้ไปด้วย น้ำเย็นจัดจากฝักบัวสีขาวนวลถูกปลดปล่อยออกมาอย่างบ้าคลั่ง จุดหมายลงบนหัวและตัวของสิม เสียงน้ำซู่ซ่าบนร่างกายกับจ๋อมแจ๋มในส้วมขนาดปกติ แม้น้ำสีเหลืองอุ่นจะไหลออกมาแต่\"ขี้\"ไม่ออกมา สิมทรมานใจและร่างกายด้วยการเบ่ง-เค้น-เกรง ส่วนร่าง(ล่าง)นั้นระบมไปด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรงแสนสาหัส หัวใจสิมเต้นแรง การกลั้นหายใจทำให้สิมหน้ามืดจนเกือบสลบ
สิมลากตัวเองออกมาจากห้องน้ำ ระหว่างเช็ดตัวสิมน้ำตาไหลด้วยความหวาดกลัว กลัวว่าจะขี้ไม่ออก หรือถ้าจะออกจะเป็นช่วงที่สิมไม่อาจหาสถานที่ขี้ได้ แล้วสิมจะทำอย่างไร ปล่อยให้ขี้ทุเรศไหลออกมาหมักหมมบริเวณง่ามก้นนั่นหรือ
ขณะที่สิมขับรถเมอร์ฯออกมาเพื่อไปจอดในสถานที่ลับกับเพื่อนร่วมทีมฟุตบอลของสิม ในใจสิมก็มีแต่กลิ่นขี้และภาพตัวเองขี้แตกในตอนเด็กๆ

\"ถอด ถอดออกมาเดี๋ยวนี้\"ผมไม่ถอด เพื่อนทุกคนมองมาที่นี่ กางเกง ใน \"เดี๋ยวครูไปถอดให้\" ผมรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ร้องไห้
\"เหม็นอะไรอ่ะ\" ผมเฉย หลายคนเห็นแล้ว
\"ไปข้างหลังเลย แล้วก็เอาไปตาก\"
\"เหม็น\"

สิมรู้ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น ในตอนที่สิมได้ไปยืนหน้าประตู ในสนาม

\"สิม เป็น\'ตู\" ผมเงียบ ยืนโดยไม่ทำอะไรเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง

ไม่นานนักรถบัสที่มีลายธงชาติติดสะดุดตา มารับสิมเพื่อไปยังสนามแข่ง แฟนๆทีมสิมส่งเสียงกรี๊ดกร๊าด สาวๆจ้องสิมเขมง โหวกเหวกโวยวาย แต่สิมไม่ได้ยิน ยังคงภาวนาอยู่เช่นเดิม การไม่ได้ยินหยุดลงเมื่อมีเสียงอ๊ากผ่านเข้ามาพร้อมกับการหยุดรถ มีคนตาย เป็นแฟนๆที่บ้าคลั่งหลุดออกมาตาย

ในโรงพยาบาล\"ไป ไหนมา\" ผมไปขี้แล้วทำไม \"ไม่ได้อยู่ในวินาทีที่....\" พ่อผมเสียชีวิตจากโรงมะเร็งคุกคาม ผมนึกว่าพ่อจะหาย...

นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้สิมต้องพยายามหนัก ในวินาทีเดียวกันนั้น มีหมาตัวนึงกำลังขี้อยู่ใกล้ๆ ใจหนึ่งของสิมอยากบอกผู้จัดการว่าสิมสมควรนั่งข้างสนามเพราะวันนี้ยังไม่ได้ขี้เลย แต่หัวหน้าผู้ดื้อรั้นคนนี้คงไม่มีทางเชื่ออะไรสักอย่าง
สิมเข้าสู่สนาม สวมถุงมือแน่นหนาหรือสิมอาจปวดขี้หลังจากแข่งเสร็จ มันก็ไม่แน่ สิมซ้อมรับลูกอย่างไม่มีผิดพลาดสักนิด ใครๆก็ฟันธงว่าทีมสิมต้องชนะ

\"พ่อว่าแกต้องสอบได้\" ผมไปเที่ยวเตร็ดเตร่ เล่นเกมส์ทั้งวันในช่วงก่อนสอบ ทำให้ \"ห้ามออกไปจากห้องน้ำ! ปัง!\"และ\"นี่หนังสือ!\"ถูกโยนเข้ามาในห้องน้ำ โดนขังเป็นเวลาหลายวัน

กรรมการเป่านกหวีดเริ่มเกม สิมเหงื่อแตกพลั่ก มือสั่นเทิ้ม ปากซีดเผือด ข้าศึกบุก สิมปวดขี้อย่างง่ายดาย ทำไมต้องปวดตอนนี้ไม่เข้าใจ ขี้จงใจกลั่นแกล้งสิมอย่างร้ายกาจ สิมนึกได้แค่นั้น ฉี่สิมเล็ดออกมาสองหยด และตดสิมได้ปรากฎขึ้นบริเวณรูก้น พร้อมกันกับเสียงยิง พร้อมกันกับการได้ยินของกองหลังทีมตัวเอง ถึงกระนั้นสิมก็อุตส่าห์เซฟลูกนั้นได้ แต่ กระทบกระเทือนต่อระบบขับถ่ายจนเหมือนกับขี้รั่วออกมา แต่ สิมรู้สึกไปเอง ปวดขี้เหลือเกิน อยากขี้ใจจะขาด ในสมองมีแต่ภาพส้วมๆๆและส้วม ขอเป็นส้วมซึมของโปรดยิ่งดี ขอกลิ่นฉี่ฉุนๆเล็กน้อย กลิ่นขี้จากคนอื่น ย้ำคนอื่น นิดนึง ขอเป็นสีเลือดหมูดูลึกลับพร้อมกับคางคกสักตัวปีนอยู่บริเวณขอบประตูและน้ำฝักบัวที่ไหลลงมาแรงๆ ต้องมีน้ำกระเซ็นขึ้นมากับความหนาวเย็น
หน้าที่ของสิมที่แท้จริงในตอนนี้คือ ขี้ แต่กัปตันทีมบอกว่าป้องกันประตู
บรรยากาศภายนอกมีแต่เสียงปลุกเร้า มีแต่ความกระหายในชัยชนะ ไม่อาจรุกล้ำ ความรู้สึกของสิมได้เลย ผ่านไปแค่สามนาทีเหมือนผ่านไปสามชั่วโมง สิมนั่งยองๆทำลักษณะเหมือนการขี้กลางประตู คนดูส่วนหนึ่งหัวเราะว่าทำท่าอะไรแปลกๆ ความกดดันของคนดู เพื่อนร่วมทีม คู่แข่ง ทำให้สิมจำเป็นต้องยืนขึ้นอย่างทุลักทุเล เกรงก้นเอาไว้จนสั่นไปหมด ทุกคนยังไม่รู้ว่าสิมกำลังเจอกับอะไร

\"เป็นอะไรเหรอสิม นั่งตัวคู้เชียว\" ผมรู้ว่าครูหวังดีแค่ไหน แต่คงขี้แทนผมไม่ได้หรอก

สิมอยากแกล้งทำเป็นบาดเจ็บ ด่าเพื่อนร่วมทีมเหมือนไม่มีสติเพื่อกลบเกลื่อนสิ่งที่กำลังจะเกิดในขนาดนี้ ความทรงจำในตอนเช้าก็ย้อนกลับมาอีก สิมจำเป็นต้องเข้มแข็งแต่ศัตรูบุกประชิดอย่างล้นปริ
สิมไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าใด คู่แข่งจะเปิดบอลเข้ามาหรือเปล่า ได้แต่ทำทีขยับไปมา แล้วสิมก็โดนลูกจุดโทษ การแกล้งชนเมื่อกี้ผิดจังหวะ ขี้เกือบจะทะลักออกมาในตอนนั้น ความจริงมือสิมเรียกร้องที่จะหยิบก้อนขี้เล็กๆออกจากส่วนนั้นมากกว่าป้องกันไม่ให้ขี้ไหล แต่
ไปยืนอยู่บนเส้นเมื่อไรไม่รู้ สิมถูกบอลอัดบริเวณท้องน้อยอย่างรุนแรง กุมน้องน้อยของตัวเองเบาๆคุกเข่าลงไปอย่างทรมาน ลำตัวไม่สามารถเหยียดตรงได้ ขี้นั้นแทรกออกมาอีกเล็กน้อย สิมได้กลิ่นจริงๆกองหลังทุกคนปั้นสีหน้าบูดเบี้ยว บอลถูกคู่แข่งยิงซ้ำเข้าไป
สิมตะคอกใส่เพื่อนร่วมทีมว่า ไอ้เลวเอ๊ย แต่กองหลังสิมก็เข้ามาประคองตัว
\"เฮ้ยทำไมมีกลิ่นขี้วะ\" สิมถึงกับสั่นและน้ำตาไหล
(\"ถอด ถอดออกมาเดี๋ยวนี้\"ผมไม่ถอด เพื่อนทุกคนมองมาที่นี่ กางเกง ใน \"เดี๋ยวครูไปถอดให้\" ผมรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ร้องไห้
\"เหม็นอะไรอ่ะ\" ผมเฉย หลายคนเห็นแล้ว
\"ไปข้างหลังเลย แล้วก็เอาไปตาก\"
\"เหม็น\")
ฝนตกลงมา ผสมผสานเข้ากับเสียงตดของสิมที่มีขึ้นเป็นระยะ น้ำตาสิมไหลพรากบรรจบกับน้ำฝน ขี้ของสิมไหลของมาจริงๆรวมกันกับโคลนเปียกแฉะ ฉี่ของสิมไหลออกมาโดยไม่ต้องปิดบัง

\"สอบไม่ได้ซักที่นึงเลยเหรอวะ!\" คำพูดของพ่อ \"ไอ้ขี้เหม็น\"คำพูดของเพื่อน

นี่คือคำพูดของผม \"กูไม่อั้นขี้แล้วโว้ยไอ้เหี้ย แม่งขี้แม่งให้หมดตรงนี้นั่นแหละ เอ้าดู ไม่รู้อั้นทำแม่งอะไร กูรู้นะว่าพวกมึงว่ากูบ้า สติแตก ไม่เห็นจะมีเหตุหมา! อะไร ที่ทำให้ ต้องปิดบัง เหี้ยอะไรอย่างนั้น พวกมึงลองสังเกตไอ้หมาข้างถนนมั้ย มันขี้! ขี้!ต่อหน้าพวกมึง แล้วมึงคิดว่าหมาแม่งบ้าเหี้ยมั้ย ไม่! แล้วแม่งชิบ ทำไมคนเหี้ยๆแม่งขี้แม่งไม่ได้ ไอ้สัตว์ เวรเอ้ย!\"
ฝนหยุดในฉับพลัน เมฆเคลื่อนตัวแยกออกจากกันอย่างเร็ว แสงแดดส่องลอดเข้ามาทะลวงลึกถึงรูก้นของสิม
สิมวิ่งไปตรงกลางสนาม ฉีกกางเกง และกางเกงใน นอนลงไปบนพื้นโคลนตัวขดคู้ ขี้อย่างมีความสุขที่สุด