แค่ความทรงจำ

เนื้อเรื่อง

ณ ที่เดิมที่ฉันคุ้นเคย  
                                     ฉันมองเห็นภาพของตัวเองและใครคนหนึ่งในครั้งวันวาน
                          ในวันที่มาฟังผลสอบ ฉันนั่งรอเขาอยู่ในโรงอาหาร ...รถผ่านไปมา คันแล้ว...คันเล่า
                                          แต่คนที่กำลังรอคอยก็ยังไม่มาซักที
                             หลังจากที่รู้ผลสอบเพียงไม่นาน เพื่อนๆก็ต่างกลับกันไปหมดแล้ว
               และแล้ว เวลาแห่งการรอคอยเกือบ 1ชั่วโมงก็สิ้นสุด  เมื่อรถคันที่เฝ้ารอแล่นผ่านประตูหน้าโรงเรียนเข้ามา  
          เขากำลังจอดรถ  และหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ..เพื่อโทรหาฉัน  แต่..ก็ต้องวางลง เพราะฉันกำลังเดินเข้าไปพอดี
            ฉันนำแผ่นดิสให้เขา  และเราก็เดินเข้าไปในโรงอาหารด้วยกัน พร้อมกับสายตาบางคู่ ของคนรู้จักที่คอยมองตาม
                                                   เราคุยกันซักพักแล้วจึงแยกกัน
                                            ประมาณบ่ายโมง เขาโทรมาชวนฉันไปดูหนัง
                                    ฉันตอบตกลงทันที  โดยไม่ได้คำนึงถึงเวลาเลยซักนิดเดียว
                         เรานัดกันประมาณ 3 โมง 10 เขามาสายอีกตามเคย และเราก็ไปดูหนังด้วยกัน
                            แม้จะเป็นหนังที่น่ากลัว แต่ฉันก็ดูอย่างมีความสุขตลอด 2ชั่วโมงเต็ม
                                          ตอนกลับบ้าน เขาจะไปส่ง แต่ฉันขอกลับเอง
                                                 วันนั้น..จบลงอย่างมีความสุขที่สุด
                                                  แต่..ความสุข..มันจะอยู่กับเราไม่นาน
                                   วันนี้ ฉันนึกย้อนกลับไปถึงความหลังในวันวาน ในขณะที่นั่งอยู่คนเดียว
                                      มองดูที่จอดรถที่เขาเคยจอด  เห็นหน้าเขาวนเวียนผ่านไปมา
                               สายลมเย็ยพัดพาความเหงามาเกาะกินอยู่ในหัวใจ  น้ำตาพาลจะไหล
                                              แต่ก็ต้องเก็บไว้ เพราะกลัวว่าจะมีใครผ่านมาเห็น
    
                                 ++วันเวลาไม่เคยย้อนคืน ดังเช่นสายน้ำ ที่ไม่มีวันไหลย้อนกลับ++