ศัตรูสีดำ

เนื้อเรื่อง

ศัตรูสีดำ.......
     ภายในห้องครัวบ้านอันกว้างขวาง จานชามที่ใช้สอยแล้วถูกวางอย่างระเกะระกะในอ่างล้างจาน จนดูคล้ายกับหอเอนปิซ่าหนึ่งในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลก โต๊ะกลมสีนิลขนาดใหญ่ตั้งตระง่านอยู่กลางห้อง ผมเดินวกไปเวียนมาในห้องครัว ในมือถือเค้กกับแก้วน้ำที่มีน้ำหวานสีแดงสดบรรจุอยู่ พลันสายตาอันแหลมคมของผมก็ปะทะกับบางสิ่งบางอย่างที่มีสีดำขลับอยู่ใต้เก้าอี้ สิ่งนั้นเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากคุณแมลงสาบศัตรูคู่อาฆาตของผมนั่นเอง
     ต่อจากนั้นผมวางเค้กกับน้ำแดงบนโต๊ะกลมอย่างนิ่มนวลที่สุด พลางก้าวช้าๆไปคว้าด้ามไม้กวาดอันเรียวบาง มองซ้ายมองขวา แลหน้าดูหลัง สำรวจพื้นที่โดยรอบอย่างถี่ถ้วน แต่กลับไม่มีวี่แววของศัตรูผมเลย ในอดีตมันเคยถูกผมกำจัดไปหนหนึ่ง แต่วันนี้มันกลับมาอีกครั้ง และผมจะต้องยับยั้งมันให้ได้ ภารกิจนี้ถูกหมอบหมายให้ผมกำจัดมัน ไม่มันก็ผมจะต้องมีใครตายกันไปข้างหนึ่งแน่ๆ บรรยากาศภายในห้องครัวเงียบกริบ ทุกวินาทีเปรียบเสมือนความเป็นความตายของศัตรู ผมชำเลืองมองลงไปข้างเก้าอี้ ขณะที่มือกำด้ามไม้กวาดอย่างกระชับท่าทางคล้ายๆกับซามูไรถือดาบ ไม่มีแม้แต่เงาของคู่พิพาท ผมถอนหายใจเบาๆ หันหลังกลับไปเพื่อเก็บด้ามไม้กวาดให้เข้าที่
     หา!
     แมลงสาบสีดำกระพือปีกอันน่าขยะแขยงของมันไปมา มันบินตุปัดปุเป๋ยั่วยวนอยู่ตรงหน้า ผมง้างมือขึ้น แล้วจึงฟาดไม้กวาดลงไปเต็มแรง    
     การจู่โจมจบสิ้นลงแล้ว แมลงสาบถูกทำลายลงในพริบตา ผมยกนิ้วโป้งขึ้นขยี้จมูกแบบ บรูซ ลี
     “ฉันยับยั้งแกได้สำเร็จ กลายเป็นว่าภารกิจครั้งนี้ฉันชนะ” ผมหัวเราะลั่นอย่างมีชัย พลางใช้ไม้กวาดด้านนั้นโกยมันทิ้งทางประตูหลังบ้าน จากนั้นจึงค่อยๆย่างก้าวผ่านบันไดขึ้นไปบนชั้นสอง และได้เข้านอนอย่างมีความสุข  
.......................................................................
     ที่ด้านหลังของประตูครัวสิ่งมีชีวิตสีดำสองตัวแอบวิ่งจู๊ดๆเข้ามาทางร่องของประตู พวกมันร่วมใจกันบินขึ้นไปบนโต๊ะกลมกลางห้อง
     “เอ๊ะ เค้กใครเนี่ยน่ากินจัง” แมลงสาบอดัมร้องขึ้นพลางเรียกหวานใจแมลงสาบอีฟเข้ามาดู
     “น่าอร่อยนะ กินเลยดีไหมคะ” แมลงสาบอีฟถามด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม
     “ถ้าอีฟอยากกินก็กินสิ ฉันจะได้กินด้วย” แมลงสาบอดัมตอบพลางยิ้มเรื่อๆ และพวกมันได้พลัดกันป้อนเค้กอย่างหวานจ๋อย
     “ฉันจะสร้างครอบครัวที่นี่ จะมีลูกหลานให้เต็มบ้านเลย” แมลงสาบอดัมนึกในใจเมื่อรับประทานเค้กเสร็จ
      “อีฟจ๊ะ เราคงมีความสุขมากนะที่อยู่ในบ้านหลังนี้”
     “น่านสิคะ อาหารก็อร่อย แถมยังมีอาคารให้เราอยู่ด้วย” แมลงสาบอีฟยิ้มกว้าง จับปลายคางของแมลงสาบอดัมหันไปทางจานชามกองพะเนิน
     จู่ๆแมลงสาบอีฟก็เปลี่ยนสีหน้าไปโดยฉับพลัน จ้องตาแมลงสาบอดัมไม่กระพริบ “แต่เธอคงไม่ลืมจุดมุ่งหมายของแมลงสาบทุกตัวหรอกนะ”
     “ไม่หรอก ฉันไม่เคยลืมเลยแม้แต่วินาทีเดียว”แมลงสาบอดัมพูดปด ทั้งๆที่เขาเกือบลืมไปแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเชื่อในสุภาษิต ความรักทำให้แมลงสาบตาบอด
     “อดัมเธอลองบอกให้ฉันฟังซิ”แมลงสาบอีฟหยั่งเชิง
     อดัมตอบกลับด้วยความมั่นใจ
     “พวกเราจะยึดครองโลก มนุษย์จะต้องก้มหัวให้กับพวกเราเหล่าแมลงสาบสีดำอันน่าสะพรึงกลัว”
     แมลงสาบอีฟยิ้มกว้าง พยักหน้าให้แมลงสาบอดัม แล้วจึงหัวเราะเสียงแหลม จากนั้นพวกมันทั้งสองจึงพากันบินเข้าไปใน\'อาคาร\' เพื่อเริ่มต้นการคุกคามครั้งใหม่ ที่จะสยบมนุษย์ทุกคนไว้แทบเท้าของมัน