ขอรักเพียงเธอในความทรงจำ

เนื้อเรื่อง

ขอรักเพียงเธอในความทรงจำ

คุณเชื่อมั๊ย ว่าคนเรากว่าจะรัก กว่าจะพบเนื้อคู่ที่แท้จริงนั้นมันลำบากขนาดไหนมีอุปสรรคมากมายที่เป็นตัวขัดขวางความรัก  แต่เมื่อเราผ่านมาได้เรากลับไม่แน่ใจในตัวคู่ครอง ไม่แน่ใจในความรักของตัวเราเอง...ความเชื่อใจ ไว้ใจกันและมั่นคงต่อกันเท่านั้นที่จะทำให้เราแน่ใจเพราะสิ่งนี้ก็คือการเริ่มต้น การวางรากฐานของความรัก ไม่เช่นนั้นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดแต่กว่าเราจะเห็นค่าของมันก็สายไปเสียแล้ว...!

******************************************************************

คาทีน่า  คลิฟฟอร์ด หญิงสาววัย 22 ปีภรรยาสาวคนสวยของนายไบรอัน  คลิฟฟอร์ดประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ที่มีชื่อว่า คลิฟฟอร์ด ออแกนไนซ์ เป็นบริษัทรับจัดงานเลี้ยงต่างๆที่มีรายได้มากที่สุด  สามีภรรยาคู่นี้แต่งงานอยู่กินมา 3 ปีเต็มแต่...มีบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้ทั้งคู่ดูไม่เหมือนสามีภรรยากันอยางที่ควรจะเป็น ทั้งที่ทั้งคู่ต้องฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆมากมายกว่าจะได้แต่งงานกัน สิ่งนั้นก็คือความไม่เชื่อใจ ไม่มั่นคงในความรักที่คาทีน่ามีให้กับเขาเพียงเพราะเรื่องเมื่อ 1 เดือนก่อน...

   ไบรอันกำลังจะเดินไปหาภรรยาของเขาที่แผนก AE เพื่อรับกลับบ้าน แต่ก็ต้องตะลึงกับภาพตรงหน้า...

\"อย่า เดวิดฉันบอกให้ปล่อยไง ฉันแต่งงานแล้วนะ คุณไม่ควรทำแบบนี้ใครเห็นเข้ามันจะไม่ดี\"คาทีน่าร้องอย่างตกใจที่อยู่ๆเดวิด  แบชเลอร์ เพื่อนร่วมงานเข้ามากอดเธอ

\"ถ้าไม่มีคนเห็นผมก็ทำได้นะสิ ทีน่าผมสามารถมอบความสุขให้คุณได้มากกว่าไอ้เจ้าไบรอันนั่นนะ...ผมรักคุณจริงๆนะทีน่า\"เดวิดพูดอย่างหลงใหลในตัวและรูปร่างของคาทีน่า  ก่อนที่เดวิดจะทำอะไรไปมากกว่านั้นไบรอันก็เปิดประตูเข้ามา!

ชายหนุ่มมองหญิงคนรักที่กำลังอยู่ในอ้อมกอดของชายอื่นอย่างเศร้า เสียใจและเจ็บปวด  มันเป็นความรู้สึกยากที่จะบรรยายว่ามันทุกข์ทรมานแค่ไหน

\"ทีน่า...เธอทำอย่างนี้กับฉันทำไมกัน ทีน่าตอบฉันมาเดี๋ยวนี้ ได้ยินมั๊ยฉันบอกให้เธอตอบมา\"ไบรอันตรงเข้าจับแขนคาทีน่าแล้วเขย่าอย่างรุนแรงในน้ำเสียงมีแววผิดหวังและเจ็บปวดแฝงอยู่

\"เธอเข้าใจฉันผิดไบรอัน ฉันกับเดวิดไม่มีอะไรกันจริงๆนะ ไบรอันเธอฟังฉันหน่อยเถอะ ฉันขอร้องล่ะฟังฉันก่อน\"คาทีน่าอ้อนวอนไบรอันอย่างน่าสงสาร

\"ทีน่า ทำไมเธอไม่ยอมรับความจริงที่ว่าเราสองคนรักกันแต่ไอ้หมอนี่ที่มันเข้ามาในชีวิตเธอ ทำให้เธอไขว้เขวไปเท่านั้นแหละ\"เดวิดพยายามพูดส่งเสริมให้ทั้งคู่แตกกัน

\"เดวิดทำไมเธอพูดแบบนี้ล่ะเราไม่มีอะไรกัน เธอก็รู้\"คาทีน่าพูดอย่างตกตะลึง

\"หยุด ทีน่าถ้ามันไม่ใช่เรื่องจริงก็ไม่มีใครเขาเอามาพูดหรอกเราจบกันแค่นี้เถอะ  แล้วถ้าเธออยากจะหย่าเมื่อไหร่ก็บอกมาก็แล้วกันฉันจะจัดการให้เธอทันที\"ไบรอันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาแต่แววตาเจ็บช้ำ(พระเอกของเราทำไมโง่จังไปเชื่อตัวร้าย...วัยรุ่นเซ็ง)ในขณะที่เดวิดก็ยิ้มอย่างสมใจและสะใจ!(ก็เมื่อก่อนเดวิดชอบทีน่าแต่ไบรอันเพื่อนรักของเดวิดที่ดีกว่าเดวิดในทุกๆด้านกลับจีบทีน่าตัดหน้าไปทั้งคู่เลยไม่ค่อยถูกกันแต่นั้นมา)

\"ไบรอัน...เธอเข้าใจฉันผิดจริงๆนะไบรอัน!ไบรอัน!ฮือๆๆ\"คาทีน่าร้องเรียกสามีอย่างสุดเสียใจที่เขาไม่ยอมเชื่อใจเธอเลย

ส่วนไบรอันที่เดินขึ้นรถไปได้แต่พร่ำพูดอย่างเสียใจที่สุด

\"ทำไมทีน่า...ทำไมเธอต้องทำกับฉันอย่างนี้ทั้งที่ฉันรักเธอ ทั้งที่ฉันฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆมาเพื่อที่จะได้แต่งงานกับเธอคนที่ฉันรักหมดใจ...แต่ทำไมเธอกลับทำกับฉันแบบนี้ล่ะ...ทำไม!\"ไบรอันร้องคร่ำครวญอย่างผิดหวังแกมเสียใจ

  หลังจากผ่านเหตุการณ์(เข้าใจผิด)นั้นมาไบรอันก็เอาแต่ทำงาน...ทำงาน...และก็ทำงานอย่างหนักออกจากบ้านแต่เช้าแล้วกลับบ้านหลังห้าทุ่มทุกวัน  ไม่เหมือนไบรอันคนเก่าที่ร่าเริงแจ่มใส ยิ้มได้ทุกเวลา(คล้ายๆคนบ้าเนอะ)มีเวลาว่างพาคาทีน่าไปเที่ยวประจำ  แต่บัดนี้เป็นไบรอันคนใหม่ที่ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นนอกจากงานบนโต๊ะจนไม่สบายตัวร้อนไข้ขึ้นหนักมาก

  ส่วนคาทีน่าก็เอาแต่เครียดเรื่องที่ไบรอันเข้าใจเธอผิดจนปวดหัวอย่างหนักแต่เธอก็ไม่ยอมไปหาหมอ  เมื่อหญิงสาวรู้ว่าชายหนุ่มที่เธอรักไม่สบายอย่างหนักก็อุตส่าห์พยายามลุกจากเตียงไปดูแลไบรอันที่นอนอยู่อีกห้อง(หลังจากที่ไบรอันไปเห็นภาพบาดตาบาดใจนั้นกลับถึงบ้านเขาก็แยกห้องนอนทันที)จนไข้ลดลงมีบางครั้งที่เดวิด(ที่กลับตัวกลับใจสำนึกผิด)มาเยี่ยมและมาขอโทษเรื่องทั้งหมด  แต่คาทีน่าก็ให้อภัย

\"ทีน่า ฉันว่าดูเธอซูบไปมากเลยนะ ยังกังวลเรื่องนั้นอยู่ใช่มั๊ยล่ะ\"เดวิดพูดอย่างอ่อนโยน(ในแบบเพื่อน)กับคาทีน่า

\"นิดหน่อยน่ะฉันไม่เป็นไรหรอกแค่ช่วงนี้ปวดหัวหนักไปหน่อยเท่านั้นแหละ\"หญิงสาวพูดให้เพื่อนสบายใจ

\"แต่ฉันว่านี่มันไม่หน่อยแล้วนะ...ถึงฉันจะมาเยี่ยมพวกเธอเป็นบางครั้งฉันก็ดูออกนะว่าเธอกังวลมาก...\"เดวิดพูดอย่างรู้ทัน

\"ฉันไม่เป็นไรหรอกน่าเธอไม่ต้องห่วงหรอก...โอ๊ย! ปวดหัวจัง  โอ๊ยยยย เดวิดเธอช่วยหายาให้ฉันหน่อยสิ\"หญิงสาวพูดอย่างยากลำบาก

\"ทีน่า  ฉันว่าเธอไปหาหมอดีกว่าน่า กินยาไปเมื่อไหร่มันจะหายล่ะ  ไป ฉันไปเป็นเพื่อน\"ว่าแล้วเดวิดก็ค่อยๆประคองเพื่อนสาวเดินออกไปทันที

  เมื่อถึงโรงพยาบาล  เดวิดก็ไปติดต่อที่เคาเตอร์แล้วส่งเธอเข้าห้องตรวจทันที

และเธอก็เดินออกจากห้องตรวจมาด้วยใบหน้าซีดเผือดเมื่อเธอรู้ว่าตัวเธอเองเป็น...เนื้องอกในสมองระยะสุดท้าย!

\"เดวิด...หมอ...หมอ...บะ...บอกว่าฉะ...ฉัน...ฉันเป็นนะ...เนื้องอกใน...สะ...สมองระยะสุ...สุดท้าย  ฉันจะอยู่ดะ...ได้แค่สะ...สองอาทิตย์เท่านั้น ฮือออ ฮืออออ...เดวิดฉะ...ฉะ...ฉันกลัว...ฉันกลัวว่าฉันจะตะ...ตายก่อนที่จะได้ประ...ปรับความเข้าใจกับบะ...ไบรอัน\"คาทีน่าพูดตะกุกตะกักอย่างหวาดกลัวที่จะจากคนรักไปก่อนทั้งที่เขายังไม่เข้าใจเธอ ขอแค่ให้เธอได้พูดกับเขาสักนิดเธอก็คงสบายใจแล้ว

\"ไม่เป็นไรนะทีน่า...ไม่เป็นไรฉันจะช่วยเธอเองนะทีน่าเธอไม่ต้องกลัว...ไบรอันจะต้องเข้าใจเธอ เธอจะต้องไม่เป็นอะไรทีน่า\"เดวิดดึงคาทีน่าเข้ามากอดปลอบใจให้เธอเข้มแข็งแต่เขากลับตกใจ เสียใจและหวาดกลัวกับเรื่องที่ได้ยินเป็นอย่างมาก

\"ฉันว่าเธอไปนอนพักก่อนเถอะ..ร่างกายจะได้แข็งแรงแล้วก็หายดียังไงล่ะไปเถอะทีน่า\"เดวิดพยายามพูดเพื่อที่จะดึงให้คาทีน่ากลับมามีกำลังใจ มีความหวังที่จะหายแม้จะเป็นเพียงแค่ความหวังลมๆแล้งๆเท่านั้นเขารู้ว่าสิ่งที่เขาพูดไม่มีทางเป็นไปได้แม้แต่น้อย

\"แต่เธอก็รู้ว่าคนที่เป็นโรคนี้ไม่มีทางหายได้เลยนะ\"หญิงสาวพูดทั้งน้ำตา

\"ก็เธอคนแรกไง  ทำให้มันช็อกทั้งวงการแพทย์ไปเลย คาทีน่า  คลิฟฟอร์ด ซุปเปอร์ฮีโร่ผู้ต่อต้านโรคร้ายไงดีมั๊ยล่ะ\"เดวิพูดพลางทำท่าติดตลกเป็นซุปเปอร์แมนให้เพื่อนสาวสบายใจ

\"ขอบใจเธอมากนะเดวิดแต่ฉันก็คงไม่มีทางหายอยู่ดี...ฉันไปนอนนะ\"คาทีน่าที่ตอนนี้สภาพจิตใจดีขึ้นกล่าวขอบคุณเพื่อนอย่างจริงใจแล้วหันหลังเดินเข้าห้องไป

  หลังจากนั้นอีกไม่กี่ชั่วโมงไบรอันก็ฟื้นไข้แล้วเดวิดก็เล่าเรื่องทุกๆอย่างที่ไบรอันเข้าใจผิดมาตลอด เรื่องที่คาทีน่าคอยดูแลเขาในช่วงที่เขาป่วยหนักและรวมทั้งเรื่องที่คาทีน่าเป็นเนื้องอกใสมองระยะสุดท้ายนับจากวันนี้อีกสองอาทิตย์...!

  เมื่อไบรอันได้ฟังดังนั้นเขาก็รู้สึกเสียใจและตกใจอย่างมากเขา...นี่ช่างเป็นคนโง่อะไรเช่นนี้ โง่ที่ไม่ยอมเชื่อใจผู้หญิงที่เขารักมากที่สุด เขาไม่คิดที่จะโทษเดวิดแต่กลับขอบคุณด้วยซ้ำที่ทำให้เขารู้ว่าคาทีน่าคือผู้หญิงที่เหมาะสมกับเขามากที่สุด  แต่กว่าเขาจะรู้ตัวมันก็สายไปเสียเเล้ว...ทำไมเขาถึงโง่เช่นนี้ไบรอันคิดอย่างเสียใจ

\"ปรับความเข้าใจกับทีน่าซะ  กลับไปขอโทษเธอเพราะทีน่าจะมีเวลาอยู่กับนายได้แค่สองอาทิตย์เท่านั้น...ทีน่ารักนายมากดูแลเธอให้ดีก่อนที่มันจะสายไปมากกว่านี้\"เดวิดเตือนไบรอันอย่างจริงใจ(พ่อพระจริงจริ๊ง)

\"ขอบใจนายมาก เดวิดนายเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆถึงแม้เมื่อก่อนนายจะคอยขัดขวางความรักของฉันกับทีน่า คอยยุแยงตะแคงรั่วให้สามีภรรยาเค้าแตกกันก็เถอะ\"ไบรอันพูดอย่างซึ้งใจแต่มิวายแขวะเพื่อน  ส่วนเดวิดตอนนี้ทำได้แค่ส่งยิ้มแหยๆให้เพื่อนเพราะถูกกัดเข้าอย่างจัง

  ไบรอันเดินตรงไปยังห้องที่คาทีน่านอนอยู่อย่างรวดเร็ว(บ้านพี่แกหลังใหญ่แล้วแยกห้องนอนซะไกลลิบเลย)

    แอ๊ดดดดดด...

  ไบรอันเปิดประตูแล้วเดินเข้าห้องนอนของคาทีน่าไป

  เขานั่งลงข้างๆเตียงของหญิงสาวมองดูใบหน้าที่ขาวซีดราวกับกระดาษของผู้หญิงอันเป็นหัวใจของเขา  แล้วพร่ำพูดระบายความในใจ ความทุกข์ต่างๆนานาที่มีอยูในใจออกมาจนหมด

\"ทีน่า...ทีน่าฉันขอโทษที่ฉันไม่เชื่อใจเธอ  ตลอดเวลาระยะหลังมานี้ฉันรู้ตัวว่าฉันเป็นสามีที่ไม่ดีเอามากๆ...ฉันไม่ขอให้เธอยกโทษให้หรอกนะเพราะฉันทำผิดกับเธอไว้มากเกินที่เธอจะให้อภัยแต่ฉันอยากให้เธอรู้ไว้นะว่า...ฉันรักเธอ...รักเธอที่สุดไม่มีวันไหนที่ฉันจะไม่รักเธอเลยนะ\"ไบรอันกระซิบเบาๆข้างหูของหญิงสาวราวกับต้องการให้เธอได้ยินแต่เพียงผู้เดียว ส่วนคาทีน่าที่รู้สึกตัวแล้วนอนน้ำตาไหลพรากด้วยความตื้นตันใจและดีใจที่ไบรอันเข้าใจเธอ

\"ฉันดีใจที่สุดที่เธอเข้าใจฉัน...ไบรอันฉันก็รักเธอนะ\"หญิงสาวพูดพร้อมกับโผเข้ากอดไบรอัน

\"ทีน่า  ต่อไปนี้ฉันจะเป็นคนดูแลเธอเองนะ...เธออยากได้อะไร อยากกินอะไรบอกฉันนะฉันทำให้เธอได้ทุกอย่างเลยนะทีน่า\"ไบรอันพูดอย่างเอาใจสุดฤทธิ์

  ต่อจากนั้นไบรอันก็กลับมานอนห้องเดียวกับคาทีน่า  พาเธอไปเที่ยว เอาใจเธอสารพัดอย่างเขารู้ดีว่าเขาไม่สามารถกลับไปแก้ไขอดีตได้แต่เขาก็ขอทำวันนี้ให้ดีที่สุดก่อนที่หญิงคนรักจะจากไปอย่างไม่มีวันกลับ!

      2 อาทิตย์ผ่านไป...(เร็วยังก๊ะติดจรวด)

ไบรอันและคาทีน่านอนบนเตียงผ้าใบคู่ดูพระอาทิตย์ตกดินที่ระเบียงบ้านของเขาทั้งสองคน

\"2 อาทิตย์แล้วสินะ แต่ก็เป็น 2 อาทิตย์ที่ฉันมีความสุขมากที่สุด...ขอบใจเธอมากนะไบรอันที่ทำให้ฉันมีความทรงจำดีๆติดตัวไปจนตาย ขอบใจเธอจริงๆ...ฉันรักเธอ...ไบรอัน\"คาทีน่าพูดอย่างมีความสุข  สุขในรักที่สามีของเธอได้มอบให้และเธอก็ยันตัวขึ้นหอมแก้มสามีสุดที่รักก่อนจะล้มตัวลงนอนในอ้อมแขนของสามีเหมือนเดิม

\"ฉันก็จะเก็บภาพวันนี้ไว้ในความทรงจำตลอดไป...ทีน่าเธอจะอยู่ในใจฉันเสมอ  เธอคือผู้หญิงคนเดียวที่ฉันรัก  ฉันขอสัญญาว่าเธอจะเป็นรักครั้งแรกและรักครั้งสุดท้ายของฉัน...ฉันรักเธอและจะรักตลอดไป...คาทีน่า\"ไบรอันพูดขึ้นอย่างมีความสุขเช่นกันแต่แววตา น้ำเสียงและรอยยิ้มนั้นแฝงความเศร้าเสียใจไว้

  ชายหน่มค่อยๆบรรจงประทับริมฝีปากบนหน้าผากของหญิงสาวอย่างอ่อนโยนแล้วไล่ลงมาเรื่อยๆจนถึงริมฝีปากเรียวบางที่เริ่มเย็นเยียบ

\"ถึงแม้เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่หัวใจของเรายังอยู่ด้วยกันเสมอนะ...หลับให้สบายฉันสัญญาว่ายังไงซะเราสองคนจะต้องได้พบกัน  ได้รักกัน  เราจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์ มีลูกเล็กที่น่ารัก มีหลานๆคอยเอาใจเราสองคน และเราสองคนก็จะได้อยู่ด้วยกันอย่างนี้ตลอดไปไม่ว่าฟ้าดินก็ไม่สามารถแยกเราสองคนออกจากกันได้เด็ดขาด...ภรรยาที่แสนดีของฉัน\"ไบรอันกล่าวเบาๆให้ได้ยินกันแค่เพียงสองคนแต่มันกลับดังเข้าไปในหัวใจที่แสนเศร้าของคนทั้งคู่

   เมื่อกล่าวจบน้ำตาจากหัวใจของลูกผู้ชายที่เข้มแข็งอย่างไบรอัน  คลิฟฟอร์ด ก็ไหลรินออกมาอย่างเงียบๆ   ยังไงซะถึงเขาจะมีวันเวลาที่ดีที่สุดที่ได้อยู่กับคาทีน่าผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจ  เขาก็ได้ทำหน้าที่ของสามีที่ดีถึงแม้จะมีเวลาแค่สองอาทิตย์ก็เถอะ

\"ใช่...ไบรอันสักวันเราทั้งคู่จะได้กลับมาใช้ชีวิตด้วยกันอีกครั้งหนึ่ง   ต้องมีสักวันที่เป็นของเรา...สามีที่น่ารักของฉัน\"คาทีน่าเค้นคำพูดออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจที่เธอขอมอบให้กับชายหนุ่มที่เธอรัก...ตลอดไป  

   ถึงแม้วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่เขาและเธอจะได้อยู่ด้วยกันแต่เขาก็ขอเก็บภาพภรรยาที่แสนดีที่สุดของเขาเอาไว้ในความทรงจำที่มีเพียงเขาและเธอ...คาทีน่า...แม้เธอจะจากไปแต่เธอก็ยังอยู่ในใจของฉันเสมอ ไบรอันหันไปหาภรรยาแล้วค่อยๆบรรจงจูบเธอที่หน้าผากอย่างอ่อนโยนและนุ่มนวลที่สุดอีกครั้ง  มันคือสัมผัสสุดท้ายที่เขามอบให้เธอก่อนที่จะไม่มีโอกาสอีกต่อไป

    ตะวันลับขอบฟ้าวิญญาณของคาทีน่าค่อยๆล่องลอยจากไป...อย่างมีความสุขชั่วนิรันดร์!

*************************************************************

ตอนจบอาจจะยังไม่ดีแต่candyก็ตั้งใจมากๆนะคะยังไงก็ช่วยกันคอมเม้นท์แล้วก็โหวตด้วยนะคะ
แนวคิดเรื่องนี้candyเอามาจากเพลง รักแท้ ดูแลไม่ได้ ของพี่ปั๊ป โปเตโต้สุดหล่อขวัญใจcandyน่ะแต่ไม่ยักกะเหมือนเเฮะ