ประสบการณ์เกือบตาย

เนื้อเรื่อง

ครั้งที่1
ผมจำได้ดีเลย ผมเป็นคนชอบอมน้ำแข็งมาก  อมให้มันละลายเป็นน้ำแล้วกลืน
วันหนึ่งผมซื้อน้ำที่ขายเป็นถุงใส่น้ำแข็งมากินผมกินนมเย็น กินเสร็จก็เอาน้ำแข็งมาอม มีก้อนหนึ่งใหญ่ประมาณเหรียญห้าบาท  พอผมเอามาอมเสร็จ พี่ผม(ไม่แท้=ลูกน้า)อยู่ข้างๆก็คุยกัน แล้วน้ำแข็งมันก็หลุดลื่นไปติดคอผม  ผมรู้สึกหายใจไม่ค่อยออก แล้วสำลักติดกันหลายครั้งจนกระทั่งมันกระเด็นออกมาเป็นเม็ดเล็กๆเท่าเล็บนิ้วก้อยเมื่อมันออกมาผมรู้สึกโล่งที่สุด

ครั้งที่2
ผมเป็นโรคภูมิแพ้ผมมักมีอาการแน่นจมูกเสมอ
คืนหนึ่งที่ผมนอนผมตื่นขึ้นมากลางดึกรู้สึกหายใจไม่ค่อยออกมีน้ำมูกมากฟมจึงหากระดาษทิชชูมาเช็ดน้ำมูกออก ก็ยิ่งรู้สึกหายใจไม่ค่อยออกมากขึ้น หายใจก็จะมีน้ำมูกออกมาทีละนิดและรู้สึกแน่นจมูกมากขึ้นเรื่อยๆ จนคุณแม่ตื่นขึ้นมาและบอกให้ค่อยๆหายใจทางปาก โดยการอ้าปากสูดลมเข้าไปแล้วผ่อนออกมา  จากนั้นสักพักก็หลับไป เมื่อตื่นมาก็มีอาการเป็นปรกติ

ครั้งที่3
ผมจะมีอาการอยู่อย่างหนึ่งซึ่งไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร
ผมมีอาการที่แปลกคือยู่ดีๆจะมีอาการเจ็บที่หน้าอกเหมือนมีอะไรมาทิ่มจะเป็ยแป็บเดียว  วันหนึ่งผมอยู่บ้านดูรายการโทรทัศน์ เป็นรายการตลก ผมดูไปหัวเราะไปแล้วก็รู้สึกเจ็บหน้าอกขึ้นมาครั้งนี้เป็นประมาณ3นาทีเจ็บจนผมดิ้นไปดิ้นมาจนหาย  ในขณะที่มีอาการนั้นผมรู้สึกเหมือนมีเข็มฉีดยามาทิ่มเหมือนตอนเจาะเลือด หรือฉีดวัคซีนอย่างไรอย่างนั้น  รู้สึกเหมือนกับว่าหัวใจจะแตกเลยทีเดียว

ครั้งที่4
ที่โรงเรียนตอนป.3
ผมเล่นกับเพื่อนที่หน้าบันได แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ผมพลาดสะดุดบันไดขั้นแรกนับจากด้านบนกลิ้งลงมาขณะกลิ้งรู้สึกว่าหัวไม่ได้กระทบอะไรเหมือนอย่างที่คิดในขณะนั้นแล้วก็มาถึงขั้นสุดท้ายกลิ้งมาอยู่ท้านั่งขาข้างหนึ่งตั้งชันขึ้นอีกข้าววางยางแนบพื้น ผมค่อยๆลุกขึ้นมาโดยรู้สึกเจ็บแขนและขานิดหน่อย ลุกขึ้นเดินแล้วขึ้นบันไดไปเรียนต่อโดยไม่บอกใคร

ครั้งที่5
ผมตกบันไดอีกครั้งตอนป.4
ขณะที่ลงบันไดตึกไปเรียนวิชาต่อไป ผมก้าวบันไดพลาดลื่นไถลลงไปแล้วก็มีเพื่อนคนหนึ่งมาจับมือผมไว้ ผมแปลกใจมากเพราะเพื่อนคนที่จับมือผมไว้ เป็นคนนิ่งไม่ค่อยจะมีน้ำใจเท่าไรในบางครั้งแต่เขากลับมาช่วยผม แล้วช่วยพยุงให้ผมลุก  ผมรักเพื่อนคนนี้มากจริงๆ