**ทำบุญ...ได้บาปเส่ะละม้าง**

เนื้อเรื่อง

เอเช้าวานเน้...6  โมงก่าแหล่ะน้า...มายมะมีหนอนใบชาม่ะปลุก...น้าๆๆ...เอ่ๆๆ.....คิดๆๆ

สงสายจาม่ะว่างเส่ะละม้าง...ก็งี้แหล่ะท่านเปงคนของประชาชนเจงๆๆ.....

      วานเน้ตั้งใจว่าจะไปทามบุญส่ะกะหน่อย...ดวงม่ะค่อยดีเยยราว...วานก่อนก่ะโดนรถชน

(ม่ะช่าย..รถชลบุรีนะ)  รถชนเจงๆๆ  ลงไปกองอยู่กะพื้นถนน...มอไซต์มานชนแล้วม่ะล้ม..

ไปเฉยเลย...เราก่ะม่ะได้เปงรายมาก..ลุกขึ้นเดินเฉยเลย...(จิงๆๆอ่ะเจ็บ..แต่อายมากก่า)..

เหอๆๆ...เขียวเป็นจ้ำๆๆเต็มตัวเยย...แงงงงงง.....มายซวยงี้ฟระตู...ซวยโคตร...

       ก็ไปดูโชคชะตาราศรีมา...ท่านก็ว่าดวงราวม่ะค่อนจาเด...ให้ทำบุญเส่ะบ้าง..เหอๆๆ..

ประตูคอนโดติดกะวัดเลย...(แต่ม่ะเคยไปทำ..แฮ่ๆๆ)  บุญม่ะทามแต่กรรมก็ม่ะได้ก่อเน้...

เหอๆๆ...(ถ้าม่ะจำเปง)  แล้วท่านก่ะบอกกะราวอีกว่าให้ไปปล่อยสัตว์...(แฮ่ๆๆ  เราก่ะดีใจ

จะได้เอาออกจากปากเส่ะเท...ออกลูกออกหลานเต็มปายหมด)  เฮ้ยม่ะช่ายๆๆ...ท่าบอกให้

เราปล่อยกบ  12  ตัว  แล่ะก็ปลาหมอนาอีก  7  ตัว (ปลาหมออ่ะช่ายแต่ม่ะรุ่ว่าอยู่นายนาป่ะ)

อ่ะน่าๆๆ..ได้เหมือนกานแหล่ะน่า (ต้างห้ายมานเองก่ะได้..เหอๆๆ) มีอีกๆๆ  หอยขมท่าวอายุ..

อ่านเน้ม่ะบอกว่ากี่ตัวเหอๆๆ (เด๋วรู้ว่าเก่)  ฮาๆๆ...

      เมื่อถึงเวลานาดหมายสารถีของราวก่ะมารับ...เทอเปงสาวม่ะสวย...เต่น่าร๊ากมักมาย....

ถ้าเทอรู้ว่าใครเดือดร้อนเทอจะตามไปซ้าม...เฮ้ยม่ะช่ายๆๆ...ปายช่วย (ยกเว้นเรื่องเงิน)....

อานเน้เทอบอกว่าก็ยางขอม่าม๋าช้ายเหมือนกาน...เหอๆๆ เหมือนกานเลยขอเหมือนกาน...

เลี้ยงม่ะโตเสะที...เทอพาเรามุ่งสู่ตลาดสดปากน้ำ...ไปหาซื้อสัตว์เหล่าน้าน...พอได้ที่จอดรถ

แหล่ะก็ไปเดินซื้อของกาน...อานดับแรกหาน้องกบก่องเยย  12  ตัว  เจอแหล่ะคนขายบอก

ว่าตัวละ  39  บาท  โอเช  39 ก่ะ 39  ม่านว่ากานทามบุญม่ะเปงราย...หอยขมเท่าอายุก่ะได้

แระจากร้านเน้...เอ่ๆๆ..ปลาหมอๆๆ...ม่ะเมๆๆ..ทามงายเดน้า...เจ้าของร้านปลาอาษาหาให้...

โอเชเยย...(ก่ะคนน่ารักปายเซื้อเน้..เหอๆๆ)...รอๆๆปลาหมอ...สายตาของเจ้าหล่อนเพื่อนเรา

เทอไปปิ้งปั้งกะปลาช่อนตัวโต...ที่เหลืออยู่โตเด๋ว...ข้างๆมีเขียงและมีดวางอยู่...เจ้าหล่อนน้ำ

ลายสอ...เฮ้ยๆๆม่ะช่ายๆๆน้ำตาซึม...เลยถามพ่อค้าว่าเท่าหร่าย  89  บาทคับ  89  ก็ 89 ทาม

ทามบุญเน้...รออีกประมานๆๆ 20  นาทีได้...ปลาหมอก่ะมาถึง...ได๋แล้วค่ะเจ้าของร้านบอก..

(เราคิดนายจาย...สงสัยไปหาจับอยู่เน้เยย...นานโคตร)  890  ค่ะ..คนขายบอก  890 ก่ะ 890

ทามบุณเน้...(เหงื่อแตกซิปๆๆ)...ฮาๆๆ....

   ม่ะได้ของครบแล้วเราก็เดินทางจะกลับกาน...เอๆๆๆยางๆๆ  ลืมซื้อแป้งท่านบอกต้องพรม

แป้งด้วย...แป้งป๋องค่ะ...ยีห้อรายคับ...เอยี่ห้อรายเดหว่า...อาวๆๆเบบี้มัยแหล่ะกาน...ผิวจาได๋

ม่ะแพ้...จึ๋ย...เดินมาเท่รถท่านสาระถีของราวเปิดปาตูรถห้าย...เอาพวกเน้ว้ายหนายเด...ไว้ข้าง

หน้าแหล่ะ..เจ้าหล่อนตอบ..เช่ๆๆ..ข้างหน้ากะข้างหน้า...เจ้าหล่อนเดินอ้อมไปเปิดปะตูรถฝั่ง...

คนขับ...จ๊ากๆๆๆ...เจ้าหล่อนร้องออกมา...เฮ้ยเปงรายว่ะ...ว๊ากกก...เราร้องออกมาบ้าง...ก้อ...

หานไปเจอเจ้ากบตัวโต...น่างมองหน้าอยู่...จึ๋ยมองหน้าหาเรื่องนิหว่า...ทามงายๆๆเด่...จะจับก่ะ

ไม่กล้า..เพ่ๆๆม่ะเน้หน่อย..ก็ถอยเส่ะน้องดูรถห้ายอยู่..น่าน..คนดูรถบอก..ม่ะช่ายพี่..ม่ะช่าย

อ๋อๆๆ ถอยรถม่ะได้..อ๋อๆๆ..ผุ่หยิงขาบรถก้องี้แหล่ะ..ไปน่าน..อ่ะม่ะช่ายค่ะเพ่...ครือว่าไปดู

นายรถห้ายหน่อย..ไปจับห้ายหน่อย...เจ้ยยยยย....นายโบกรถร้องม่ะกล้าเหมือนกานน้อง...

ฮาๆๆๆๆ  เอาถุงมาๆๆ (ทามเปงโชวร์สาว..เจ้ย)  ในเท่สุดก็จับมานส่งไปรวมกะเพื่อนๆได้...

โอ้ยๆ..หัวจายจาวัยตัย...ขับรถมาซักพักหาเท่ปล่อยๆ..กะจ่ะปล่อยหน้าร้านอาหารก่ะเกรงจาย

เลยไปปล่อยที่วัดกาน...วัดแถวปากน้ำ...พอมาถึงเอาละจิ..ที่จอดรถก่ะท่าน้ำกลายกานพอ..

สมควารเยย...ก็หยิบถุงสัตว์ที่จะปล่อยมา..จึ๋ย...มานมองเรากานหน้าสลอยเยย...ม่ะต้องมอง

น้า...ม่ะต้องๆๆม่ะสวยขนาดนั้น...เด๋วๆๆก็ปล่อยแหล่ะจ้า...กัวๆๆแหล่ะจ้า...ยึยๆๆ...เราเดินมา

ทางเท่เปงพื้นซีเมนต์เพื่อปายท่าน้ำกาน...จ๊ากๆๆๆ..เจ้ากบตัวยักษ์มานโพล่หัวว่าตรงช่องถุง

ที่เราเปิดไว่ห้ายมานหายจาย..เราเหวี่ยงถุงทิ้งเยย...เสียงถุงร่วงลงพื้น..ต๊าบๆๆ...ตามด้วย..

เสียงร้องดัง..แอ่ะๆ..ของเจ้าตัวนายถุง...ตัวครายตัวมานเฟ้ย...เจ้ากบตัวน้านที่มานโพล่หัว

ออกม่ะ..มานั่งเสนอหน้าอยูบนพื้นซีเมน..ทามงายๆๆไม่กล้าจาบๆๆๆ..ปล่อยมานๆๆงายก็ถือว่า

ปล่อยไปแระ...เหมือนกานๆๆ..ถือว่าปล่อแระ (เข้าข้างตัวเอง...ม่ะกล้าจับนิน่า)...เพื่อนเรา

เก็บถุงนั้นขึ้นมา..ตายหมดเส่ะละหว่าเจ้าหล่อนบ่น...มาถึงท่าน้ำก็จัดการลงแป้ง...เอ้ยม่ะช่าย

ป่ะแป้ง...ม่ะกล้าๆๆ...เทแป้งลงปายเยยแหล่ะกาน...เหมือนกาน...เหมือนกาน..(เข้าข้างต่ะเอง)

แล้วก่ะอธิฐาน..อุทิส่วนกุศลให้ท่านผุ่เกี่ยวข้อง...ขอให้เราหมดทุกข์..หมดโศก..หมดโรค..

หมดภัย...แหล่ะก็ปล่อยพวกมายลงน้ำปาย...หลายตัวก็ว่ายไปอย่างเสรี...บางตัก่ะลอย.....

โตวเน่งๆๆ.....เรากะเพื่อนช่วยกายปล่อยเจ้าสัตว์ที่เหลือจนหมด...เจ้ากบเก่ะยางลอยตัว

กานอยู่...สงสายจังว่ามายมันไม่ไปกาน..เลยถามเพื่อนเราว่า...เฮ้ยมานไม่ปายฟร่ะ........

เจ้าหล่อนตอบมาว่า...มานจาว่ายน้ำไหวงายอ่ะ...พี่ท่านเล่นเหวียงถุงเส่ะขนาดน้าน...มานคง

จุกอ่ะเพ่...เลยว่ายม่ะไหว...จึ๋ย...เจงด้วยว่ะ..แฮ่...ทามบุญจะได้บาปเส่ะหล่ะม้าง...เฮ้อ.....