บอกรักTeLl LoVE

เนื้อเรื่อง

สาหวาดดีค่า ทุกๆคน ฉันชื่อว่า ฤชนาด(รึ-ชะ-นาด) มีชื่อเล่นว่านาดค่า ฉันจะเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตของฉันและความรักของฉัน ความรัก

ระหว่างฉันกับโอม.........

เมื่อ10ปีที่แล้วตอนนั้นฉันอยู่ประมาน ม.5

“นี่นาด นาดชอบพีทใช่ไหม”เพื่อนสนิทของฉันถามฉัน

“อื้ม จ้า”ฉันตอบอย่างอายๆ

“งั้นเราคงจะต้องตัดความสัมพันธ์ความเป็นเพื่อนของเราไว้ตรงนี้แหละ เพราะว่าฉันก็ชอบพีทเหมือนกาน”แก้วพูดอย่างนั้นทำให้ฉันตกใจมาก ฉันไม่อยากตัดสัมพันธ์ความเป็นเพื่อนเพราะผู้ชายคนเดียวหรอกนะ แต่ฉันรักพีทมาก และฉันจะไม่ยอมเสียเค้าไปหรอก
    แล้วฉันกับพีทก็คบกันได้สักพัก ความผิดปกติเริ่มเกิดขึ้นเมื่อ พีทเริ่มๆห่างฉัน เขาเริ่มไม่สนใจในตัวฉัน พูดง่ายๆเค้าเหมือน ไม่แคร์ฉันอีก แล้วเพื่อนๆบอกกับฉันว่า พีทกับแก้วแอบคบกัน ตอนแรกๆฉันไม่เชื่อ แต่วันนึงฉันเห็นสองคนนั้นไปเที่ยวด้วยกัน แต่ที่ทำให้ฉันตกใจมากที่สุดก็คือ พวกเขาพากันเข้าโรงแรม ทำให้ฉันเสียใจมากฉันก็เลยเรียกแก้วมาคุยด้วย

“นี่ แก้ว เธอไปมีอะไรกับพีทอะ วันนั้นฉันเห็นเธอสองคนเข้าโรงแรมกันอยู่”

“เหอะ มันจะมีอะไรซะอีกหล่ะ ถ้าไม่ทำอย่างว่ากันอะ”แก้วตอบอย่างหน้าตาเฉย มันทำให้ฉันโมโหมาก

“อะไรอะ แก้ว แก้วก็มีแฟนแล้วนะ ทำไมต้องมายุ่งกะพีทด้วยหล่ะ”

“ก็ทำไมหล่ะ เธอดูแลแฟนของตัวเองไม่ดีก็มาพลาญโทษฉัน แล้วแฟนเธอก็อีกคนชอบมายุ่งกับฉันเรื่อย”ฉันโมโหมาก ทำให้พลั้งมือตบหน้าแก้วไป ตอนนั้นฉันยอมรับได้เลยว่าฉันไม่มีสติ ฉันเหมือนคนบ้า

“หยุดเดี๋ยวนี่นะ!!!!”เสียงพีทดังขึ้น ทำให้แก้วไปหลบข้างหลังพร้อมทั้งประจบพีท

“นี่พีททำไมทำอย่างนี้ หา???”

“เราเลิกกัน”

“หา อะไรนะ นี่เธอบอกเลิกฉันหรอ??”

“ใช่เราเลิกกันฉันทนเธอไม่ไหวแล้ว”

หลังจากที่พีทพูดอย่างนั้นทำให้ฉันร้องไห้เป็นบ้า
ฉันไม่ทานข้าวหลายวัน ฉันเงียบไม่พูดจากับใคร แล้วก็เกือบฆ่าตัวตายแล้วหลายครั้ง ทำไมเพื่อนรักของฉันถึงได้หักหลังฉัน ทำไมเขาต้องทำอย่างนั้น ทำไมๆๆฉันเฝ้าถามตัวเอง ฉันเก็บตัวเงียบไม่พูดจากะใครแม้แต่พ่อแม่ จนทุกคนคิดว่าฉันคงเป็นใบ้ แม่ต้องพาฉันเข้าโรงพยาบาลประสาทหลายครั้ง สุดท้ายคำตอบก็เหมือนเดิมคือ ไม่ว่าจะทำอย่างไรฉันก็ไม่พูด จนพ่อแม่ของฉันเริ่มหน่ายในตัวฉัน วันนึงวันนี้ฟ้าสดใสแต่ฉันก็ยังเส้าอยู่ดี

“ก็อกๆๆขอแม่เข้าไปนะลูก”แม่ฉันเปิดประตู ฉะนเห็นแม่แล้วแกผู้ชายคนนึงรุ่นพอๆกับฉันอาจจะแก่กว่าฉันแค่ไม่กี่ปีเองมั้ง

“นี่ โอมจ้า ลูกเขาจะมาดูแลลูกจากเดียวนี้เป็นต้นไปนะค่า”

“(- -) (_ _)”ฉันพยักหน้าแล้วก็มองคนที่ชื่อ โอม เค้าใส่แว่นตาอันหนาเตอะ

“งั้นแม่ไปก่อนนะจร้า”แม่พูดพร้อมลูบหัวฉันพอ แม่ออกไปเหลือแต่โอม โอมถอดแว่น แล้วถอนหายใจพร้อมพูดว่า

“เฮ้อ เหนื่อยจิงๆ ต้องแสร้งทำเป็นเด็กเรียนไม่งั้นเดียวเจ๊แกไม่รับมาทำงาน”โอมพูดอย่างหน่ายแล้วหันมามองฉันพร้อมเสยผม ฉันได้แต่มองเค้าแล้วขมวดคิ้วแล้วก็หันไปที่อื่น เขาค่อยๆยื่นหน้ามา เขาหล่อนะหน้าตาดีที่เดียวเลยแหละ

“นี่เธอชื่อ นาดใช่ปะ”ฉันมองเขาแล้วก็สะบัดหน้าหนี

“อื้มใช่นะสินะ”

“วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันจะมาดูแลเธอฉันจะมอบของขวัญให้เธอ”เค้าพูดขึ้นทำให้ฉันหันไปมองเค้าอย่างสนใจ

“ฮั่นแน่ สนใจหล่ะสิ”เค้าพูดขึ้นพร้อมชี้มาที่ฉันฉันได้แต่หน้ามุ้ย แล้วเค้าก็คนกระเป๋าของเค้ายกใหญ่

“เอ๋ หายไปไหนนะ”เค้าหันมามองฉันแล้วยิ้มที่มุมปาก แล้วเค้าก็เอามือมาที่ตรงหูของฉัน พร้อมดึงอะไรออกมาสักอย่างมันคือ ดอกกุหลาบช่อใหญ่ ใหญ่มากเค้ายื่นมาให้ฉัน มันทำให้ฉันเกือบยิ้ม ฉันเอื้อมมือจะหยิบ แต่ฉันก็ยังทำหน้าเฉยอยู่ แล้วโอมก็สะบัดมือ ทันใดนั้นดอกกุหลาบก็กลายเป็นนกพิราบสีขาว ทำให้ฉันตกใจ แล้วโอมก็ขำพร้อมกับบอกว่า

“นี่ไม่ใช่ของขวัญแต่นี้อะ ใช่”เค้าหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าเค้าจะให้ผ้าเช็ดหน้าฉันหรอ ดูเหมือนจะไม่ใช่แหะ เค้าทำมือวนไปวนมาเหมือนกำลังเสกคาถาแล้วก็ตะโกนขึ้นมาว่า เพี้ยง ทันใดนั้นนกก็กลับกลายเป็นดอกลิลลี่มันสวยมาก สวยกว่าดอกกุหลาบโอมยื่นให้ฉันแล้วโค้งคำนับเหมือนกับกำลังให้ของกับเจ้าหญิงพร้อมพูดว่า”นี่ครับ เจ้าหญิง ของขวัญที่แท้จริง”มันทำให้ฉันเผลอยิ้มโดยไม่รู้ตัว โอมก็ทำหน้าดีใจพร้อมทั้งพูดว่า

“เย้ ทำให้ยิ้มได้แล้วที่นี่แหละ ต่อไปจะทำให้พูดได้เลยคอยดู”ฉันได้แต่ยิ้มกับความน่ารักของโอม

  แต่นั้นมาโอมก็คอยดูแลฉันตลอดเค้าทำให้ฉันยิ้มได้ทำให้ฉันมีความสุข เมื่อก่อนฉันไม่มีเพื่อนเค้าก็ทำให้ฉันหาเพื่อนได้ เค้าบอกว่ายิ้มของฉันมีเสน่ห์เค้าอยากให้ฉันยิ้มบ่อย โอมเป็นคนอ่อนโยนเค้ารักสัตว์ฉันก็ชอบ ดวงตาเค้าดูอ่อนโยนมากเวลาอุ้มลูกหมาตัวเล็กๆ แล้วฉันกับโอมก็คบกัน อิอิ ไวเหมือนนิยายไหมหล่ะ ฉันกับโอมคบกันได้หลายปี ตอนนี้โอมก็จบแล้วเค้าเป็นสัตวแพทย์เค้าเคยบอกฉันว่า เค้าฝันว่าสักวันนึงเค้าอยากจะช่วยสุนัขที่จรจัด เค้าเคยเห็นสุนัขจรจัดพวกนั้นกัดคนมันทำให้เค้ารู้สึกไม่ดี  เค้าไม่อยากให้คนหรือสัตว์จะต้องเดือดร้อน ตอนนี้ฉันก็ใกล้จะเรียนจบแล้ว วันนึง เค้าชวนฉันไปหัวหิน ตอนเช้าเราไปทำบุญกัน โอมสงสารสุนัขที่วัดมาก เค้าบอกว่ามันคงไม่ได้กินอิ่มทุกมื้อ ไม่ได้นอนที่ดีๆหรอกเนอะ น่าสงสารจัง ฉันได้แต่พยักหน้า อะๆๆขอบอกอีกอย่างค่าว่าฉันยังไม่พูดฉันไม่รู้เพระอะไรแต่ตอนนี้ฉันมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้โอม ฉันไม่จำเป็นต้องพูดอะไร พอตอดึกเขามาเคาะประตูห้องฉันพร้อมเรียกฉันออกมาข้างนอก พอมาถึงริมหาดเค้าก็ให้ฉันหลับตา แล้วเค้าก็คอยๆจับฉันเพราะกลัวฉันจะหกล้ม

“นี่ถึงแล้ว เปิดตาได้สาวน้อย”โอมพูดทำให้ฉันลืมตาสิ่งที่ฉันเห็นคือ ไฟย์นปักอย่เป็นรูปหัวใจมันสวยมาก ทำให้ฉันยิ้มอย่างมีความสุข

“สวยมั้ย”ฉันพยักหน้า

“ดีแล้ว มีความสุขนะ โอมอยากให้นาดมีความสุข”ฉันได้แต่พยักหน้าพร้อมยิ้มให้โอมฉันนั่งบนพื้นทรายโอมก็นั่งเช่นกัน

“คืนนี้ดาวสวยจัง นาดว่ามั้ย”โอมถามฉัน ฉันก็ยิ้มให้โอมแทนกานตอบคำถาม

“อื้ม นี่วันนี้โอมเอากีตาร์มาด้วย โอมร้องเพลงให้นาดฟังดีมั้ยค่ะ”โอมพูดพร้อมยิ้มกีตาร์ขึ้นมา ฉันดีใจมากเพราะโอมเป็นคนที่ร้องเพลงเพราะ
มากๆ แล้วโอมก็หยิบขวดน้ำดื่มทำเป็นไมค์พร้อมพูดว่า

“อะแฮ่ม วันนี้ผม โอม จะมาร้องเพลงให้กับผู้หญิงคนนึงเธอมีรอยยิ้มที่สวยมาก เธอชื่อว่า นาด เธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกเลย เธอสวยกว่าใครๆที่ผมพบมา วันนี้ผมจะมาร้องเพลงเพื่อเธอคนที่ผมรักนาด”ฉันยิ้มแล้วโอมก็ค่อยๆเริ่มร้องพร้อมดีดกีตาร์ เพลงนี้มีเนื้อหาอยู่ว่า

หากคืนนี้มีดาวบนท้องฟ้าประกาว อยู่กันสองเราและมองฟ้าไกล ข้างตัวฉันมีเธอ อยู่เคียงข้างกาย โอบกอดเธอด้วยหัวใจอยู่ใต้แสงดาว... อยากจะอฐิษธานขอพรจากฟากฟ้า ส่องประกายลงมาอยากให้เธอหลับตาและฝัน
หลับเถอะนะ จะคอยดูแลชิดใกล้จะอยู่รังควานไม่ไปไหน กล่อมเธอด้วยใจและรักจริง
หลับเถอะนะ  จะมีฉันอยู่ข้างกัน จะอยู่เป็นสุดท้าย ก่อนคืนนี้ผ่านพ้นไปให้เธอหลับไหล..หลับฝันดี

พอโอมร้องจบฉันก็ปรบมือ พร้อมชูนิ้วโป้ง โอมก็โค้งคำนับเหมือนขอบใจ
แล้วโอมก็ร้องอีกหลายๆเพลงแต่เพลงนี้ฉันว่ามันเพราะมาก แล้วพอเริ่มดึกฉันก็เริ่มง่วงฉันพิงไหล่โอม

“ง่วงแล้วหรอ แต่โอมยังไม่ง่วงเลยอะ โอมมีอะไรจะให้นาดนะ”แล้วโอมก็หยิบช่อดอกไม้มาช่อนึงฉันยิ้มแต่โอมก็ส่ายหน้าแล้วเอาผ้าเช็ดหน้าคลุมดอกไม้แล้วดึงออกดอกไม้กลับกลายเป็นแหวน

ฉันได้แต่อึ้งอย่างตกใจแล้วโอมก็พยุงฉันขึ้นแล้วเค้าก็นั่งคุกเข่าพร้อมทั้งพูดว่า

“ผมมีนามว่าโอม วันนี้ผมขอให้นาดแต่งงานกับผมผมสัญญาว่าผมจะทำตัวดี ผมจะไม่ทำให้นาดผิดหวัง
ไม่ทราบว่านาดจะทนกับคนอย่างผมได้รึมั้ย ขอเพียงตอบผมเท่านั้น”ฉันดีใจมากฉันดึงโอมขึ้นมาแล้วพยักหน้าพร้อมทั้งกระโจนกอดโอม โอมหัวเราะอย่างมีความสุข

“โอมก็มีแหวนเห็นมั้ยโอมใส่มันด้วยนะมันเหมือนกับแหวนของนาดใช่มั้ยหล่ะ”ฉันมองไปที่แหวนพร้อมพยักหน้า

“นาดรู้มั้ยว่าแหวนวงนี้มีตำนานด้วยนะ เดียวโอมจะเล่าให้ฟังนะ กาลครั้งนึงนานมาแล้วมีเจ้าชายกับเจ้าหญิงองค์หนึ่งทั้งคู่รักกันมากวันนึงเจ้า
ชายขอเจ้าหญิงแต่งงานที่ระเบียงคืนนั้นบรรยากาศดีมากมีดาวอยู่เต็มฟากฟ้า มีเสียงคลื่นกระทบฝั่งอยู่ไปมา ตอนนั้นเจ้าหญิงได้ยินเสียงเหมือนกับก้อนหินกระทบกับหน้าต่าง เจ้าหญิงเลยลุกขึ้นไปดู พระองค์เห็นเจ้าชายกำลังขว้างก้อนหินแล้วตะโกนเรียกเจ้าหญิง เจ้าหญิงดีใจมาก แล้วเจ้าชายก็ตะโกนว่าจะปีนขึ้นไปหา เจ้าหญิงก็ได้ห้ามปรามเพราะมันอันตรายแต่เจ้าชายก็ไม่ฟังเจ้าชายปีนมาถึงระเบียงเจ้าชายก็จับมือเจ้าหญิงพร้อมจุมพิตที่มืออย่างแผ่วเบาพร้อมยื่นแหวนให้เจ้าหญิงพร้อมขอพระองค์แต่งงาน เจ้าหญิงดีใจมากเจ้าหญิงก็ตอบรับด้วยความยินดี แต่แล้วเจ้าชายก็ต้องมีภารกิจที่จะต้องกระทำ พระองค์จึงกล่าวกับเจ้าหญิงว่าพระองค์จะต้องไปปฎิบัติภารกิจที่ป่าต้องห้าม เจ้าหญิงก็ได้ห้ามปรามเพราะว่าอันตราย เจ้าชายก็ทรงบอกว่า พระองค์ไม่ไปไม่ได้หรอกเพราะมันคือหน้าที่และพระองค์ก็สัญญาว่าพระองค์จะกลับมาแต่ถ้าเจ้าหญิงคิดถึงพระองค์ก็ขอให้มองพระจันทร์แล้วมองที่แหวนวงนี้เพราะไม่แน่เจ้าชายก็อาจจะมองพระจันทร์อยู่เช่นกัน แล้วเจ้าชายก็ออกเดินทาง เจ้าหญิงรอคอยทุกๆวัน ทุกๆคืน เจ้าหญิงไม่เคยปิดประตูระเบียงเลยเพราะพระองค์หวังว่าสักวันนึงเจ้าชายจะปีนระเบียงมาหาพระองค์อีก แต่แล้วร่างกายของเจ้าหญิงก็ซีดผอม เพราะพระองค์ทรงไม่เสวยอะไรเลยเป็นเพราะเจ้าชายอย่างไม่กลับมา เจ้าหญิงได้แต่เสวยน้ำแต่แล้วแก้วก็ตกแตกเจ้าหญิงเสียใจมากเพราะมันเป็นลางร้าย พระองค์คิดว่าคงเกิดเรื่องไม่ดีกับเจ้าชายแล้วพระองค์ร่ำไห้เสียใจ พระองค์คิดถึงเจ้าชายมาก คืนนั้นพระองค์เดินไปที่ระเบียงพร้อมมองไปที่แหวนแล้วมองไปที่พระจันทร์พระองค์ตะโกนเรียกเจ้าชายแต่ก็ไม่มีวี่แววที่เจ้าชายจะโผล่มา เจ้าหญิงเสียใจมาก พระองค์ตัดสินใจจะกระโดดจากระเบียง ทันใดที่เจ้าหญิงกระโดด แทนที่จะเป็นภาพพื้นดินกลับกลายเป็นว่าพระองค์กลับลอยได้เหมือนกับมีอะไรทรงอุ้มพระองค์ไว้พระองค์ตกใจมากเพราะพระองค์ทรงเห็นเจ้าชายทรอุ้มพระองค์ไว้เจ้าชายยิ้มให้เจ้าหญิงอย่างอ่อนโยนเจ้าหญิงดีใจมากเจ้าชายได้อุ้มเจ้าหญิงไปที่เตียงอย่างนุ่มนวลแล้วพระองค์ก็จุมพิตเจ้าหญิงที่หน้าผากแล้วเจ้าชายก็เดินหันหลังจากไปเจ้าหญิงได้ห้ามเจ้าชายไว้พระองค์บอกเจ้าชายว่าถ้าพระองค์รักเจ้าชายมากเพียงใดเจ้าหญิงบอกถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้พระองค์สัญญาว่าพระองค์จะกลับมารักหม่อมฉันอีก ได้โปรดสัญญา เจ้าชายหันมายิ้มแล้วโบกมือให้กับเจ้าหญิงเป็นการอำลา แล้วเจ้าชายก็อันตาทานหายไป พอรุ่งเช้าพระองค์ก็ทราบข่าวว่า เจ้าชายได้ทรงสวรรคตตอนเดินทางกลับมาเพราะถูกลอบสังหาร แล้วที่เมื่อคืนที่เจ้าชายมาหาองค์หญิงก็เพราะพระองค์ได้ทรงสัญญากับองค์หญิงไว้ แล้วเจ้าหญิงก็สั่งทำแหวนอีกวงค์นึง แล้วเธอก็ยืนรอเจ้าชายที่ตรงระเบียงทุกวันเพื่อรรอเจ้าชายกลับมารักเธอเธอรอเพื่อทวงสัญญาในชาติต่อไป จบแล้วเป็นอย่างไงบ้างเส้ามั้ย”เส้าจังฉันพยักหน้า

“แล้วรู้รึป่าวว่าที่ๆเคยเป็นประสาทมาก่อนนะคือที่นี่ แล้ววิญญาณของเจ้าหญิงแล้วเจ้าชายก็ล่องลอยอยู่ที่นี้ตลอดไป หึหึ”ฉันเกาะโอมแน่นด้วยความกลัว แล้วพร้อมทุบโอม

“ฮ่าๆๆโอมล้อเล่นนะนี่โอมอยากให้นาดฟังจำไว้นะ ว่าเมื่อใดที่โอมอยู่ไหนไกลๆหรือว่าไปไหนนานๆให้นาดมองที่พระจันทร์แล้วก็มองที่แหวนวงค์นี้แล้วนาดก็จะเห็นหน้าโอมเพราะไม่แน่นะโอมก็อาจจะมองพระจันทร์อยู่ด้วยก็ได้ มานจะเป็นประตูเชื่อมผ่านใจเราสองคนงาย”ฉันพยักหน้า

“เฮ้อ เหนื่อยจังเล่ามาเยอะเลย แล้ววันนี้นาดขอพรอะไรมั่งหรอ??”โอมถามฉันฉันเขียนบนพื้นทรายว่า ขอให้โอมรักนาดไปนานๆ โอมมองที่ ฉันเขียนแล้วก็ยิ้มพร้อมพูดว่า
“อื้ม จะรักตลอดไปเลยดีมั้ย”ฉันยิ้มแล้วพยักหน้าแล้วชี้ไปที่โอมคล้ายกับบอกว่าแล้วโอมหล่ะ

โอมก็บอกว่า

“โอมหรอ โอม ขอให้นาดพูดได้นะ โอมอยากได้ยินคำว่ารักจาปากนาดนะ”ฉันหุบยิ้มทันทีจริงสินะโอมเป็นคนบอกรักฉันตลอด ฉันไม่เคยเป็นคนพูดเลย โอมคงเจ็บปวดมากสินะ

“นาดพูดให้โอมได้ยินได้ไหมคำเดียวเท่านั้น นะๆๆ”ฉันเงียบได้แต่ก้มหน้า

“ได้โปรด นาด แค่คำว่ารักคำเดียวโ อมอยากได้ยิน”ฉันอยากจะพูดแต่มันเหมือนมีอะไรมาห้ามฉัน ฉันเลยได้แต่นิ่งเงียบ แล้วจู่ๆโอมก็ลุกขึ้นฉันได้มองโอมอย่างงงงวยแล้วโอมก็เดินไปที่ทะเลเดินไปเรื่อยฉันอยากจะห้ามเค้าแต่เค้าก็เดินไปเรื่อย ฉันเลยตัดสินใจถอดรองเท้าแล้วขว้างใส่เค้า พร้อมทั้งวิ่งไปกอดด้านหลังโอมและร้องไห้ โอมก็พูดขึ้นมาว่า

“เฮ้อ จะทำอย่างไงก็ไม่พูดนะสินะ”โอมหันหน้ามาหาฉันฉันงงมากที่โอมพูด

“เฮ้อ โอมผิดเองแหละโอมไม่น่าทำให้นาดร้องไห้เลย อย่าร้องนะ โอมขอโทษโอมแค่อยากได้ยินคำว่ารัก ไม่เป็นไรนะโอมขอโทษโอมอยาก
ได้ยินเสียงนาดเสียงคนที่โอมรักช่างมันเถอะโอมขอโทษนะเกือบตายแล้วสิเราฮ่าๆ” ฉันได้แต่ร้องไห้โอมปลอบฉัน ฉันรู้แล้วโอมแกล้งทำเป็นฆ่าตัวตายเพื่อที่อยากจะให้ฉันเรียกชื่อฉันเค้าคงอยากจะให้ฉันเอ่ยปากห้ามเค้าแต่ในที่สุดฉันก็ไม่พูด พอฉันเรียนจบหลังจากนั้นฉันกับโอมก็ไปดูชุดแต่งงานกันเราเดินหาร้านอยู่สักพักเราก็ตัดสินใจข้ามไปดูอีกฝั่งนึงพอเราข้ามถนนไปเสร็จโอมก็เห็นสุนัขนึงนอนเจ็บอยู่กลางถนนอาจเป็นเพราะโดนรถชนโอมสงสารจึงจะเข้าไปช่วยฉันก็ห้ามโอมไว้เพราะมันอันตรายแล้วอาจเป็นเพราะฉันมีความรู้สึกแปลกๆด้วยแต่โอมก็กลับมายิ้มให้ฉันพร้อมพูดว่า “รอเดียวนะ เดียวโอมกลับมาโอมสัญญา”โอมยิ้มให้ฉันแล้ววิ่งไปอุ้มหมาแล้วเค้าก็ยิ้มให้ฉันเหมือนกับว่าเค้าทำสำเร็จแล้วทันใดนั้นเองมีรถจากไหไม่รู้วิ่งชนโอมฉันตกใจมาก
พร้อมทั้งตะโกนดังมากๆ

“โอมมมมมมมมมม”ฉันรีบวิ่งไปหาโอมพร้อมพยุงโอมไว้ตรงตัก

“แหะๆพูดด..ได้สัก..ทีนะ..”โอมพูดอย่างลำบากฉันได้แต่ร้องไห้พร้อมเรียกชื่อโอม

“โอม อย่าเป็นอะไรไปนะ นาดสัญญานาดจะพูดคำว่ารักให้โอมได้ยินทุกวันนะ ได้โปรดอย่าเป็นอะไรนะฮือๆๆ”ฉันร้องไห้หนักโอมเอามือมาลูบ

ที่หน้าฉันพร้อมเช็ดน้ำตาแล้วพูดว่า

“อย่.อย่าร้องนะ..นาด โอมไม่..อยากกเห็นนาดร้อ..งไห้”

“อื้มๆนาดจะไม่ร้องนาดสัญญา”โอมยิ้ม

“อยากก...ได้ยินคำว่ารักก...จัง”

“อื้ม ได้ๆๆโอมนาดจะพูดให้ฟังนะ นาดรักโอมนาดรักโอมรักโอมที่สุดเลย!!!!!!!”ฉันตะโกนโอมยิ้มแล้วเงียบไป

“ไม่นะโอมๆๆๆฮือๆๆๆโอมมมโอม!!!!!!!!!!!”

        ถ้าถามว่ารักคืออะไรฉันขอตอบว่า รักคือสิ่งที่มีค่ามันช่างสวยงาม รักมีความหมายในตัวของมันเองถ้าเราถึงตอนนั้นเราก็รู้ความหมายมัน ไม่ว่าด้วยวิธีใดก็ตามไม่ว่าจากการสัมผัสด้วยมือหรือด้วยหัวใจ หรือแม้กระทั้งวาจา......

“นาดจ้า งานศพโอมจะจัดที่ชลบุรีนะ นาดจะไปกับแม่ไหมจ้า”แม่ถามฉัน

“ไม่หรอกค่า นาดขออยู่ทำใจที่กรุงเทพสักพักแล้วนาดจะไปนะค่า”

“ได้จ้า แม่จะให้เชนอยู่เป็นเพื่อนลูกนะ เชนดูแลพี่เค้าด้วยนะ”

“ครับ”ผู้ชายที่ชื่อเชนตอบรับ

      ฉันเศร้ามากถึงฉันจะพูดได้แต่ก็ไม่มีความสุขฉันคิดถึงโอม

“นี่ เชนงานเผาศพโอมวันไหนหรอ”ฉันถามเชน

“อื้ม อีกพรุ่งนี้นะ แล้วนาดจะไปตอนนี้เลยมั้ย ถ้าเราไปกันตอนนี้เราก็อาจจะถึงพรุ่งนี้เช้านะ”

หนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักคนนึงพูดกับฉันเค้าอายุอ่อนกว่าฉันหลายปีอยู่

“อื้มจ้า”

ตอนนี้กำลังเดินทางฉันคิดถึงโอมมาก โอมคงเจ็บนะที่ให้แต่ความสุขแก่ฉันทั้งที่ตัวเองไม่เคยได้รับเลย
ฉันมันโง่ ทำไมนะฉันถึงไม่บอกรักเค้าให้เร็วกว่านี้ บางที่มันอาจจะดีกว่านี้ก็เป็นได้ ระหว่างเดินทางฉันเงียบตลอดเชนคงอึดอัดเลยเปิดวิทยุ แล้วฉันก็ไปสะดุดกับเพลงนึงเข้าเพลงนี้มีชื่อว่า รักแท้ดูแลไม่ได้
ว่าฉันมันคนโง่เหนือใครๆมีรักแท้อยู่ดูแลไม่ได้
จะรู้ค่ามันก็สายเกินไปปวดร้าวคิดอยากย้อนเรื่องราวแค่ไหนได้แต่ฝัน
บอกหน่อยที่ไหนพอจะมีประตูให้ฉันย้อนไปคืนวัน
ที่ฉันมีเธออยู่จะขอดูแลอีกครั้งนึง โว...โว้...โฮ..

ประตูหรอ กาลเวลา จำไว้นะ ว่าเมื่อใดที่โอมอยู่ไหนไกลๆหรือว่าไปไหนนานๆให้นาดมองที่พระจันทร์
แล้วก็มองที่แหวนวงค์นี้แล้วนาดก็จะเห็นหน้าโอมเพราะไม่แน่นะโอมก็อาจจะมองพระจันทร์อยู่ด้วยก็ได้ มานจะเป็นประตูเชื่อมผ่านใจเราสองคนงาย พระจันทร์ๆๆพระจันทร์งาย ทะเลๆๆ

“เชนๆๆๆแวะที่ทะเลแปปนึงนะๆๆ”

“หา??อ่อ อื้มๆๆได้”เชนขับรถเข้าข้างทางแล้วก็จอดพร้อมพูดว่า

“งั้นเชนรออยู่ในรถนะ”ฉันพยักหน้าแล้วรีบลงไป ฉันเดินลงไปทะเลตอนนี้น้ำอยู่ประมานเข่าฉัน

“โอม!!โอมได้ยินนาดมั้ย โอมนาดรู้นะว่าโอมอยู่บนนั้นนะ เป็นอย่างไรบ้างข้างบนนั้นหนาวมั้ย โอมมีความสุขรึป่าว นาดคิดถึงโอมนะ โอมกลับ
มาหานาดเถอะนะ หึกๆฮือๆๆได้โปรดโอมนาดคิดถึงโอมนะ”น้ำตาฉันเริ่มไหลรินลงมา

“โอมลงมาหานาดเถอะนะ ได้โปรด ถ้าโอมไม่มาหานาดนาดจะไปหาโอมเองโอมอย่าไปไหนรอนาดก่อนนะ”ฉันค่อยๆเดินไปทะเลเรื่อยจนน้ำเลยเอวฉันมานิดนึงฉันกะจะฆ่าตัวตายเพื่อไปหาโอม

“โอมรอนาดแปปนะ นาดกำลังจะไปหาโอม”ฉันเดินไปเรื่อยจนน้ำมิดหัวฉันหลับตามันเหมือนกับฝันอยู่ดีๆตัวฉันก็ลอยฉันลืมตาขึ้นมาฉันเห็นโอม โอมยิ้มให้ฉันแล้วอุ้มฉันนอนบนหาด

ฉันลุกขึ้นพร้อมกอดโอมแล้วพูดว่า

“โอมอย่าไปไหนเลยนะอยู่กับนาดเถอะได้โปรดนะโอมนะ นาดรักโอมนะ”โอมหันหน้ามาหาฉันแล้วพูดว่า

“โอมก็รักนาด ที่โอมมาหานาดตอนนี้โอมมาเพื่อบอกลา”

“ลาไปไหน ไปไหนโอมจะไปไหนอะโอม”

“โอมจะต้องไปนะ ลาก่อนนะนาด โอมรักนาดนะ ชาติหน้าเรามาเป็นแฟนกันอีกนะชาติหน้าโอมสัญญาว่าโอมจะแต่งงานกับนาดให้ได้เลย”

“อื้ม ค่านาดก็สัญญาว่าชาติหน้านาดจะเป็นผู้หญิงธรรมดาที่พูดได้พอถึงตอนนั้นนาดจะพูดคำว่ารักให้โอมฟังทุกวันเลยนะ”

“อื้ม”โอมยิ้มให้ฉันแล้วโอมก็ค่อยๆลอยจากไปฉันวิ่งตามโอมลงไปในทะเลแต่ก็มีอะไรฉุดฉันไว้ นั้นก็คือเชน

“นี่พี่นาดจะทำอะไรนะ”

“ปล่อยนะเชน พี่จะไปหาโอม โอม!!โอมมมมมมม”มันเหมือนความฝัน

รุ่งเช้า

“พี่นาดครับพี่นาด..”ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมา

“หือ???”

“เฮ้อ เกือบไปแล้วผมนึกว่าพี่จะตายซะแล้วพี่บ้ารึป่าวพี่จะฆ่าตัวตาย ไปทำไมแล้วพี่เจอพี่โอมหรอ พี่โฮมบอกพี่ว่างายบ้างอะพี่......”ฉันไม่ได้
ยินที่เชนพูดเลย

“เชนแล้วงานศพโอมหล่ะ เค้าเผาศพโอมยาง”ฉันถามเพราะนึกถึงโอม

“อ่อ วันนี้พี่ พี่นอนเถอะนะพักผ่อนก่อนดีกว่า”

“ไม่นะเชนพี่อยากไปงานศพ พาพี่ไปเหอะนะเชนนะ”

“ก็ได้ครับพี่”

ที่งานศพ

ฉันได้ยินเสียงร้องไห้ ฉันเดินขึ้นเมรุไปหาโอมฉันยืนหน้าโลงแล้วคิดเรื่องคืนนั้นเพลงนั้นที่เค้าร้องให้ฉันอะแฮ่ม วันนี้ผม โอม จะมาร้องเพลง
ให้กับผู้หญิงคนนึงเธอมีรอยยิ้มที่สวยมาก เธอชื่อว่า นาด เธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกเลย เธอสวยกว่าใครๆที่ผมพบมา วันนี้ผมจะมาร้องเพลงเพื่อเธอคนที่ผมรักนาด

หากคืนนี้มีดาวบนท้องฟ้าประกาว อยู่กันสองเราและมองฟ้าไกล ข้างตัวฉันมีเธอ อยู่เคียงข้างกาย โอบกอดเธอด้วยหัวใจอยู่ใต้แสงดาว... อยากจะอฐิษธานขอพรจากฟากฟ้า ส่องประกายลงมาอยากให้เธอหลับตาและฝัน
หลับเถอะนะ จะคอยดูแลชิดใกล้จะอยู่รังควานไม่ไปไหน กล่อมเธอด้วยใจและรักจริง
หลับเถอะนะ  จะมีฉันอยู่ข้างกัน จะอยู่เป็นสุดท้าย ก่อนคืนนี้ผ่านพ้นไปให้เธอหลับไหล..หลับฝันดี

ฉันพยายามกลั้นน้ำตาเพราะฉันได้สัญญากับโอมไว้แล้วว่าฉันจะไม่ร้องไห้ต่อหน้าเค้าฉันเคาะโลงแล้วบอกโอมว่า

“โอม นาดมาแล้วนะ โอมต้องรักษาสัญญานะ เหมือนเจ้าชายกับเจ้าหญิงงัยนะ โอมนะ”แล้วฉันก็รู้สึกเหมือนมีลมผ่านฉันเหมือนกับโอมตอบรับฉันแล้ว

“อื้ม โอมนาดรักโอมนะ”ฉันหันหลังกลับแล้วร้องไห้ออกมาฉันจะไม่ร้องไห้ต่อหน้าเค้าแต่ก็ใช่ว่าฉันจะร้องไห้ไม่ได้นิ ฉันมองแหวน

“หลับฝันดี”

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

อะแฮ่ม ขอฝากเรื่องนี้หน่อยนะค่า เศร้าหรือ ไม่เศร้าอย่างงัยก็ลองอ่านดูนะค่า

แล้วก็อยากจะถามคนที่มาโพสหน่อยว่า

1.ถ้าคุณเป็นโอมคุณจะทำอย่างไร?ตอนที่นาดไม่ยอมบอกรัก

2.คนที่น่าสงสารที่สุดคือใคร?

3.ถ้าคุณเป็นนาดคุณจะบอกรักกับโอมมั้ยตอนนั้นที่ชายหาด

ข้อสุดท้าย คุณคิดว่าคนเขียนเป็นอย่างไรข้อนี้มีตัวเลือกนะค่า

ก.สวยมั่กๆค่า

ข.สวยจิงๆนะ

ค.สวยที่สุดในจักรวาล<ไม่ต้องตอบก็ได้จร้า ล้อเล่น แหะๆ>

เอาอีกคำถามหล่ะกาน

5.คุณคิดยางงัยกับตำนานแหวนนี้ คุณคิดว่ามันเป็นเรื่องจริงรึป่าว?

ตอบกานหน่อยนะค่า^ ^