ทายทัก รักคู่อาฆาต

เนื้อเรื่อง

ณ  โรงเรียนแห่งหนึ่ง  อันเป็นสถานที่เกิดเหตุ
    “เฮ้ย!  ต่อไปตาฉันนะอย่าแซง  ดูดิ๊ไม่รู้ว่าจะดูทันหรือเปล่าอีก  10 นาที ก็หมดเวลาพักแล้ว”  ยายแคทสาวน้อยผมสั้นนิดๆ สาว ม.5 ห้อง 2  ร้องตะโกนบอกทุกคนที่มุงดูโต๊ะตัวหนึ่งอยู่  ซึ่งตอนนี้มันถูกตัดแปลงเป็นโต๊ะสำหรับดูไพ่ยิปซีไปซะแล้ว
    “ปุ้มจ๋า…คือว่าฉันอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับแฟนอะ  จริงๆ ก็ไม่ได้อยากมีอะไรหรอกนะ  แค่ดูเล่นๆ  ไปอย่างงั้นเองว่าจะมีเมื่อไหร่”  ยายแคทพูดไปหัวเราะไปเหมือนไม่มีอะไรจริงจัง  แต่ใครๆ ก็รู้ว่าจริงๆ แล้วเธอจริงจังอย่างแรงเลยล่ะ  ก็แหมป่านนี้ยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนซะทีนี่
    “เอ้า!  งั้นก็สับไพ่ซะ  แล้วก็เลือกออกมา 8 ใบ”  ยายปุ้มผู้ซึ่งทำขรึมกว่าปกติเพื่อให้ดูเป็นแม่หมอที่น่าเชื่อถือ  ยื่นสำรับไพ่ให้ยายแคทที่ตื่นเต้นจนเก็บอาการไม่อยู่แล้ว
    “ว้าว!  ยายแคทเอ๋ย  ข่าวดีนะเนี่ยรู้หรือเปล่า  ไพ่ใบนี้กับใบนี้  เค้าบอกว่าแกจะได้แฟนเป็นชายหนุ่มผิวขาว  สูง  ผมสั้นเกรียน  มีแผลเป็นที่คาง  ชื่อขึ้นต้นด้วยอ.อ่าง  อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลตัวแล้วด้วย”
    “หา!  ไพ่แกนี่มันดูได้ละเอียดขนาดนั้นเลยหรอวะ  ชัวร์จริงๆ นะ”  ยายแคทงงเป็นไก่ตาแตก  กับลักษณะว่าที่แฟนในอนาคตที่ละเอียดซะ  แต่ระหว่างที่งงเนี่ย  ไม่อยากจะบอกว่าสมองเธอกำลังบันทึกรายละเอียดเป็นระวิงเลย
    “ใครน้อ!  สูงๆ  ขาวๆ  ผมเกรียน  มีแผลเป็นที่คางด้วย  ชื่อขึ้นต้นด้วย อ.อ่าง  ว่าจะเป็นพี่อาร์มก็ไม่น่าจะใช่  นั่นถึงจะผมเกรียนๆ  แต่ทั้งอ้วน ทั้งเตี้ย  นายอ๊อฟสูงก็จริงแต่ดำเป็นเหนี่ยงเลยเนี่ยหว่า  แล้วแถวบ้านเราแม้แต่หมาตัวผู้ก็ยังแทบจะไม่มีเลยนะ”  ยายแคทนั่งรำพึงรำพันอยู่ที่โต๊ะม้าหิน  ไม่ได้สนใจเพื่อนๆ  ที่แย้งกันกินขนมกันแก้มตุ่ย
    “เฮ้ย!  เป็นไปไม่ได้เลย  พวกมึงก็รู้ว่าสเป็คกูไม่ใช่อย่างงี้  แฟนกูเค้าต้องตาโต  แก้มป่อง  ผมยาวสลวย  เรียบร้อยๆหน่อย  ยายนั้นนะทั้งเตี้ยม่อต้อ  ผมก็ไม่ตรง  ปากจัดยังกะกินกรรไกรแทนข้าว แล้วดูท่านั่งดิ  อีกดินเดียวรถหวอวิ่งเข้าวิ่งออกชนกันเละแล้ว”  นายโม่หนุ่ม ม.5 ห้อง 4  เถียงเพื่อนๆ  ที่ชี้ให้ดูยายแคทซึ่งนั่งหันหน้ามาทางกลุ่มพอดี  งงๆ อยู่เหมือนกันว่าทำไมเพื่อนๆ ถึงลงความเห็นว่ายายคนนี้น่ารัก  เค้าดูก็อย่างงั้นๆ แหละ  หรือว่าจะเป็นเพราะประทะคารมกันบ่อนๆ ตามประสาคนไม่ถูกชะตารึเปล่าก็ไม่รู้ถึงได้มีอคติ
    “ยายแคทเตี้ย!”  ยานโม่วิ่งมาเรียกยายแคท  ที่กำลังนั่งเหม่อถอดวิญญาณไปดาวพลูโตเสียงดังลั่น  เล่นเอาเธอสะดุ้งเกือบตกเก้าอี้ ซึ่งเธอจำเสียงได้ดีว่าเสียงแหบๆ ห้าวๆ  ปนเหน่อนิดๆ  เนี่ยเป็นเสียงของนายโม่ชัวร์ ๆ
    “เป็นอะไร  ไม่เคยเห็นคนหล่อหรือไง  โน่น! อาจารย์วิให้มาเรียกไปทำอะไรไม่รู้ อ้อ! แล้วก็นั่งให้มันดีๆหน่อย  นั่งไขว้ห้างไม่เป็นแล้วยังจะสะเออะนั่งอีก  กกน.ลายหมีพูส์สีเหลือง  สีชมพูของเธอน่ะ  ผู้ชายทั้งโรงเรียนนี้เค้าเห็นกันจนเซ็งแล้ว  เผลอๆ เซ็กส์เสื่อมกันหมดแล้วด้วยมั้ง”  นายโม่จอมปากเสียเดินเข้ามาสาดวาจาเป็นชุดๆ  ใส่ยายแคทที่ไม่เคยพูดจากันดีๆ  เลยตั้งแต่เหยียบเท้าเข้ามาโรงเรียนนี้
    “ไอ้หมาโม่!  วอนโดนด่าแต่เช้าเลยนะ  พวกนายสายตาลามกกันทั้งปีทั้งชาติ  ถึงพวกชั้นนั่งเรียบร้อยยังไง  พวกนายก็ต้องหาโอกาสแอบดู กกน.พวกชั้นจนได้แหละ  เจ้าประคู้ณ!  ขอให้ผู้ชาย ร.ร.นี้มันเซ็กเสื่อมไปตลอดชีวิต  สมพรปากนายทีเถอะ”
    “ฮู้ย…แทนที่เค้าเตือน  จะขอบอกขอบใจยังมีหน้ามาแช่งอีกถ้าไม่รู้จักอายทีหลังมาโรงเรียนก็ไม่ต้องใส่กระโปรงมาเลยละกัน  ใส่แต่ กกน.เดินโชว์มาเลยดีมั้ย”
    “ไอ้บ้า!  นายก็ใส่แต่ กกน. มาโชว์เองสิ  รับรองหมาทั้งบ้านทั้งเมืองหอน 7 วันไม่หยุดแน่”
    “เออ ๆ ๆ  พอเหอะ  ขี้เกียจทะเลาะด้วยแล้ว  อาจารย์วิรออยู่รีบๆ ไปได้แล้ว”
    ยายแคทค้อนให้นายโม่วงใหญ่สุดๆ แล้วก็กระแทกเท้าด้วยดังตึ้งๆ ผ่านหน้านายโม่ไป  ระหว่างเดินก็นึกถึงลักษณะของนายโม่ที่สูงๆ ขาวๆ  มีแผลเป็นเป็นรูปสามเหลี่ยมเล็กๆ ที่คาง  แล้วทรงผมที่เพิ่งสังเกตเห็น่วาเปลี่ยนเป็นทรงสกินเอ็ดตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
    “ลักษณะเข้าเค้ามากเลยแฮะ  ยังโชคดีที่มันชื่อไอ้โม่  ไม่งั้นชั้นต้องคิดว่ายายปุ้มหมายถึงมันแน่เลย  ขืนเป็นแฟนน่านี่ได้กระโดเตะกันวันละ 3 เวลาแหงๆ  อึ๋ย! แค่คิดก็ “หยะแหยงละ”
    วันหนึ่งหลังจากโรงเรียนเลิกนานโข  ยายแคทที่เพิ่งทำธุระเสร็จเดินออกมาจากโรงเรียน  พร้อมยายมุกเพื่อนซี้ที่นั่งรอเป็นเพื่อนทั้งๆ  ที่กลับรถเมล์คนละสายกัน  ส่วนคนอื่นๆ  ป่านนี้คงกลับไปนอนเกาสะดือที่บ้านนานแล้วมั้ง  ยืนยังไม่ทันเมื่อยดี  รถคันของยายมุกก็มาบรรทุกร่างหมูๆ ของเธอจากไปอีกคน
    “ว้าย! ดูซิไปทำกระโปรงพี่เค้าเลอะหมดแล้วลูก  น่าตีจิงเชียว”  ยายแคทได้ยินเสียงแม่ของเด็กคนไหนซักคนร่องขึ้นมา  กำลังจะมองหาว่ากระโปรงใครเลอะ  ก็รู้สึกเย็นๆ ที่ก้นเรื่องๆไปถึงข้อเท้า  ซึ่งพแเธอหันไปดูด้านหลังของตัวเอง  ก็พบว่าน้ำแข็งใสหวานเย็นสีแดงที่มันละลายเป็นน้ำแล้วจับเป็นวงใหญ่อยู่ที่ก้น  แถนน้ำหวานสีแดงแปร๋นนั้นก็หยดลงที่ถุงเท้าสีขาวมองเผินๆ เหมือนหยดเลือดเอามากๆ
    “ขอโทษนะค่ะนเอง ลูกของพี่เค้าไม่ได้ตั้งใจ อะนี่ค่ะทิชชู่” แม่ของคู่กรณีทำสีหน้าปุเลี่ยนๆ ก่อนยื่นทิชชู่เป็นค่าเสียหายให้  แล้วชิงหายไปกับลูกตัวแสบ  ส่วนยายแคทก็ก็หันรีหันขวางแบบไม่รู้จะทำยังไงดี
    “อ้าว! ยายเตี้ย ปจด.มาเหรอ มาทีเป็นลิตรๆ เลยนะเนี่ย  สงสัยต้องติดปีก 3 ชั้นแล้วมั้ง” นายโม่ซึ่งเห็นเหตุการณ์อยู่แล้วแต่แกล้งเข้ามาแซวเธอ  แต่พอเห็นเธอหน้าซีดทำตาแดงๆ นายโม่เลยจ๋อยหัวเราะค้างไปทันที
    “อย่าบอกนะว่าคนอย่างเธอร้องไห้เป็นด้วยน่ะ ไปๆ กลับเข้าโรงเรียน ไปล้างก่อนแล้วกัน  ถ้าจะกลับบ้านอย่างนี้ก็ตง เอ่อคง! ไม่ค่อยงามเท่าไหร่”  นายโม่พูดจบก็ผลักยายแคทเดินนำหน้าไป  เพราะกลัวว่าจะเห็นน้ำตายายแคทไหลออกมาตริงๆ โดยที่เธอใช้กระเป๋านักเรียนปิดก้นไว้ส่วนเค้าก็เดินตามข้างหลังช่วยบังๆ ให้อีกที
    ยายแคทหายเข้าไปในห้องน้ำนานเกือบครึ่ง ช.ม. พอออกมาก็มีสภาพเปียกโชกเกือบทั้งตัว  เพราะง่วนกับการขยี้กระโปรงสุดฤทธิ์  แถมถุงเท้าก็เปียกโชกเพราะถอดออกมาซักด้วยอีก  และตอนนี้เธอก็ไม่เห็นนายโม่แล้ว
    “นายนั้นมันคงเกียจรอแหงเลย  ก็ดีเหมือนกัน  ไม่งั้นมันก็คงหัวเราะเยาะเราอยู่นั่นแหละ”  เธอคิดในใจก่อนค่อยๆ เดินออกมาจากโรงเรียน
    “อะ กินน้ำก่อนไหมยายเตี้ย  หายเข้าไปซะตั้งนานเลย  นึกว่าเข้าไปปูเสอื่นอนซะแล้ว”  มีมือยื่นถุงเป๊ปซี่ที่ดูดไปครึ่งถุง แล้วเฉียดหูเธอมาจากข้างหลัง  นายโม่นั่นแหละจะใครซะอีก
    “ขอบจายยย  แต่ฉันกินของนายไม่ลงหลอกย่ะ” ยายแคทซึ่งกลับมาเป็นคนเดิดทำน้ำเสียงประชด  ก่อนที่จะวิ่งขึ้นรถเมล์ไป
    “สงสัยไอ้โม่ต้องเอาเรื่องนี้ไปประจานทั่วโรงเรียนแน่เลย เซ็งจริงๆ”
    แต่พอถึงเช้ารุ่งขึ้น  เหตุการณ์กลับเป็นปกติตรงกันข้างกับที่เธอคิด  เจอหน้านายโม่ก็ดูเฉยๆ ไม่แซวเหมือนทุกที  คงจะไม่มีใครรู้เรื่องที่เกิดขึ้นแน่ๆ ทำไปทำมาเธอเองก็เป็นคนเล่าให้เพื่อนๆ ฟังเองจนได้อยู่ดี
    “หวาย…ย  แกเอ๋ย  ชั้นกำลังจะบอกแกเลยว่า  ไอ้ลักษณะชายที่ยายปุ้มมันบอกน่ะ  ฉันคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหน  ว่าวันนี้จะมาบอกแกก็มาเล่าให้ฉันฟังซะก่อน  ไม่เชื่อเลยว่าแกกับไอ้โม่จะเป็นแฟนกันได้  โอ้โห! คำทำนายของยายปุ้มมันแม่นชะมัดเลยว่ะ”
    ยายตุ๊กหนึ่งในแก๊งของยายแคทร้องขึ้นทันทีที่เธอเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นจบ
    “เฮ้ย! พวกแกอย่ามั่วไป  ไอ้โม่มันเกลียดฉันจะตาย  แถมพวกแกก็น่าจะรู้ว่าทั้งชื่อจริงชื่อเล่นมันไม่ได้ขึ้นต้นด้วย อ.อ่าวซะหน่อย” ยายแคทพูดแก้เขิน  เพราะก็เริ่มมองนายโม่ในแง่ดีมากขึ้นตรึม  จะว่าไปแล้วถ้าไม่นับเรื่องปากหมา  นายโม่ก็จัดว่าเป็นหนุ่มที่ดูดีคนนึ่งเหมือนกันแหละ
    แต่แล้วเย็นวันหนึ่ง
    “อ้าว ! จะกลับบ้านแล้วเหรอแคท”
    “ฮื่อ..ขอบใจนะ  ที่ไม่เอาเรื่องของชั้นเมื่อวานไปประจานทั่ว ร.ร. ว่าแต่วันนี้นายมาแปลกนะ  ที้รียกฉันว่าแคทเฉยๆ ได้เนี่ย”
    “เหรอ!  ไม่ได้สังเกตปากตัวเองด้วยแฮะ  สงสัยเราขี้เกียจทะเลาะกับเธอแล้วมั้ง  เออ! รู้เปล่า  มีเรื่องตลกจะเล่าให้ฟังด้วย  เมื่ออาทิตย์ที่แล้วกับเพื่อนเธอน่ะ  ดึงเราเข้าไปดูไพ่ยิบซงยิบซีอะไรไม่รู้  แล้วบอกว่าเราจะมีแฟนลักษณะเหมือนเธอเด๊ะเลยอะ เพื่อนๆ มันยังชี้ให้เราดูเลย”
    “เฮ้ย! ยายปุ้มมันก็บอกฉันว่าจะมีแฟนลักษณะเหมือนเธอนะ  แต่ผิดอยู่อย่างตรงที่ว่าชื่อนายไม่ได้ขึ้นต้นด้วย อ.อ่าง เท่านั้นเอง”
    “จริงเปล่าแคท! ที่จริงแล้วเราไม่ได้ชื่อว่าโม่หรอกนะ  ชื่อนี้เพื่อนๆมันเรียกเล่นๆ เพราะมันเคยเห็นรูปเราตอนเด็กๆ ที่เหมือนซูโม่นะ  จริงๆแล้วเราชื่อ “เอิร์ท” ต่างหาก  ที่บ้านเราก็เรียกชื่อนี้กันหมดเลย”
    พอนายโม่หรือนายเอิร์ทพูดจบ  ทั้งสองก็พากันหัวเราะไม่ยอมหยุด  เชื้อโรคของความเป็นศัตรูสลายไป  ส่วนเซลล์ความรู้สึกดีๆ มันก็ฟักตัวขึ้นมาตั้งแต่วินาทีนั้น คู่อริประจำโรงเรียนเลยกลายเป็นคู่รักคู่กัดไปอีกคู่  อ้อ! แต่ถ้ากำลังคิดว่ายายปุ้มเป็นหมอดูที่แสนจะแม่นนะ เลิกคิดไปได้เลยนะ  จริงๆ แล้วยายปุ้มยอมรับว่าเธอมั่วนิ่ม  แค่คิดว่า 2 คนนี้กัดกันมากๆ มันน่าจะเป็นแฟนกันซะให้รู้แล้วรู้รอดซะเลยต่างหาก  ใครจะคิดล่ะว่าจะฟลุดขนาดนี้  สงสัยต้องเปิดสำนักดูดวงเป็นล่ำเป็นสันซะแล้วสิเนี่ย