เพราะมองเทอข้ามไป...

เนื้อเรื่อง

ทำไมนะวันนี้เราสองคนถึงเป็นเพียงแค่คนรู้จักกันความคิดของหญิงสาววัยรุ่นคนนึงนั่งเหงาสร้อยเศร้าอยู่ริมหน้าต่างคิดถึงวันเก่าๆ

ย้อนไปเมื่อตอนม.2ชีวิตของพลอยเด็กผู้หญิงที่เรียกได้ว่าหน้าตาน่ารักรุ่นพี่ในโรงเรียนต่างก็ชอบเธอเธอเป็นเด็กหญิงหน้าหมวยแก้มชมพูผิวขาวจึงไม่เป็นที่น่าแปลกใจนักที่ใครหลายคนหมายปองเธอ

เบอร์โทรศัพท์ของเธอก็เป็นอีกอย่างที่ใครหลายๆคนต้องการมันเธอมักจะไม่ให้เบอร์ใครไปง่ายๆนักนอกจากเพื่อนของเธอเองแต่ก็มีหลายครั้งที่มีใครก็ไม่รู้โทรมาที่บ้านของเธอเพื่อจะจีบเธอแต่เธอก็ไม่เคยสนใจใครเลยแม้แต่คนเดียวเธอไม่เคยสนใจนึกถึงเรื่องแฟนเลยและทุกครั้งที่โทรศัพท์ดังพี่ชายของเธอนั้นแหละที่รับและกันท่าน้องสาวตลอดมา

จนกระทั่งวันนึงเธออยู่บ้านเพียงคนเดียวและโทรศัพท์บ้านดังขึ้นเธอยกมันขึ้นมาพร้อมกรอกเสียงไปด้วยเสียงใสๆ
\"สวัสดีค่ะต้องการพูดกับใครคะ\"
\"ฮะโหลขอสายพลอยครับ\"
\"พูดอยู่ค่ะ\"
จากนั้นการสนทนาก็เริ่มขึ้นเค้าเป็นรุนพี่ที่โรงเรียนที่สนใจเธอเค้าชื่อว่าเกมเกมก็คุยกับพลอยอย่างสนุกสนานการสนทนาของเค้าทั้งสองสนิทสนมกันเรื่อยๆคุยกันบ่อยๆหลายครั้งที่พลอยพยายามถามกับเกมว่าเอาเบอร์พลอยมาจากไหยแต่ทุกครั้งพลอยก็ไม่เคยได้คำตอบมาแต่พลอยก็คิดในใจไม่สนใจหรอกจะเอามาจากไหนมันก็เรื่องของเค้าตลอดเวลาที่คุยกันมาเกมรู้อยู่ตลอดเลยว่าพลอยไม่เคยคิดอะไรเกินเลยกับเค้านอกจากพี่ชายจนเกมเริ่มตัดใจๆๆๆๆไปจากพลอยถึงแม้ว่าพลอยและเกมจะห่างๆกันไปแต่เวลาที่อยู่ที่โรงเรียนค้าสองคนมักจะทักทายกันอย่างสนิทสนมเหมือนเดิม

เมื่อเวลาผ่านไปชีวิตของพลอยก็ยังเหมือนเดิมใครหลายๆคนต้องการเธอเธอยังเป็นที่สนใจเธอยังเป็นเด็กหญิงน่ารักเป็นที่รักของเพื่อนหากแต่วันนี้มีใครคนนึงเข้ามาในชีวิตของเธอเธอไม่ได้แปลกใจอะไรเพราะเธอก็คิดในใจว่าเค้าคงแค่อยากรู้จักกับเราเหมือนกับคนอื่นๆ

เค้าชื่อบาสเป็นรุ่นพี่ของพลอยและที่สำคัญเป็นเพื่อนของเกมนั้นเองอ้อ...ที่แท้เกมนั้นแหละที่ให้เบอร์พลอยไปเพียงเพราะหวังจะลืมอดีตที่ผ่านมา

\"เฮ้ย...น้องคนเนี้ยน่ารักดีเมิงลองโทรไปคุยดิแต่คนชอบเยอะว่ะแต่มึงลองโทรไปดิน้องเค้าคุยสนุก\"เกมสนทนากับเพื่อนสนิทแถวบ้านซึ่งนั้นก็คือบาส
\"เออ...ก้อดีว่ะกรูโทรไปคุยกะเค้าเผื่อจะลืมๆอะไรที่ผ่านมาบ้างแต่กรูคงไม่จีบน้องเค้าหรอกว่ะแมร่งคนชอบเยอะเน่หว่า\"
\"เออ.เรื่องของเมิง\"

เมื่อบาสลองโทรมาหาพลอยเค้าเริ่มบทสนทนาว่าไม่ได้มาจีบนะแค่อยากรู้จักอยากมีเพื่อนคุย
เมื่อพลอยได้ยินอย่างนั้นพลอยก็คิดในใจว่าผู้ชายคนนี้แปลกดีดีแฮะไม่ได้มาจีบเรา
พลอยรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูกที่ได้คุยกับบาสอาจจะเพราะคำพูดที่ว่าไม่ได้มาจีบนะทำให้พลอยรู้สึกว่าเค้ามาดีไม่ได้ต้องระวังคำพูดเหมือนกับเวลาคนที่เค้ามาจีบโทรมา

พลอยกับบาสสนิทกันมากขึ้นๆทุกวันโทรคุยกันมาตลอดเวลาพลอยมีหัญหาอะไรกับใครที่ไหนพลอยมักจะมาปรึกษาบาสเสมอและเธอจะรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้คุยกับบาสทุกครั้งที่มีปัญหาพลอยมักจะได้ยินคำปลอบโยนการแนะนำที่ดีมากกว่าคำปลอบโยนห่วยๆที่ว่าไม่ต้องคิดมากหรอกที่เธอมักจะได้ยินจากใครหลายๆคน

บาสไม่เหมือนกับใครๆที่พลอยเคยได้เจอบาสเป็นคนที่ทำให้พลอยยิ้มได้เสมอบาสเป็นคนที่อดทนต่อพลอยทุกครั้งเวลาที่พลอยอารมณ์ไม่ดีหรือชอบเอาแต่ใจไม่ว่าบาสอยู่ที่ไหนแต่เมื่อพลอยเอ่ยปากให้ช่วยเหลืออะไรบาสนั้นแหละที่ไม่เคยบ่ายเบี่ยงเลยแม้เพียงครั้งเดียว

จิงๆการกระทำถึงขนาดนี้พลอยน่าจะรู้ได้แล้วว่าบาสคิดยังไงกับพลอยมีหลายครั้งที่พลอยมักจะถามตัวเองว่า\"บาสคิดยังไงกะเราน้า...\"
แต่ทุกครั้งคำตอบที่พลอยตอบตัวเองก็คือไม่หรอกบาสไม่ได้ชอบเราบาสไม่ได้รักเราบาสไม่เคยพูดเลยซักครั้งเดียวจนพลอยเริ่มทำใจคิดกับตัวเองว่าอย่างน้อยๆก็ยังดีนะที่มีบาสเป็นองครักษ์เป็นเพื่อนที่ดีที่สุด

ชีวิตของพลอยก็ดำเนินไปเรื่อยๆเหมือนปกติเหมือนตอนแระที่พลอยเข้ามาในโรงเรียนมัธยมแห่งนี้ที่จะเปลี่ยนไปก็คือมีบาสเนี้ยแหละที่โทรมาหาพลอยทุกวันอยู่ข้างๆพลอยทุกครั้งที่มีปัญหาพลอยก็ยังมีคนแปลกหน้าโทรเข้ามาหาอยู่เรื่อยๆแต่ก็เหมือนเคยพลอยไม่เคยมองใคร

จนวันนึงมีคนเข้ามาในชีวิตพลอยอาร์ม...อาร์มเป็นชายหนุ่มหน้าตาดีฐานะดีเป็นเพื่อนใกล้ๆบ้านเพื่อนสนิทของพลอยทั้งพลอยและอาร์มต่างสนใจซึ่งกันและกันทั้งสองได้ติดต่อกันโดยที่พลอยลืมไปว่ามีคนอีกคนที่โทรมาหาพลอยทุกวันยังโทรมาหาเธออยู่

บาสโทรแล้วโทรเล่าโทรจนตังค์ในโทรศัพท์หมดแต่บาสก็ไม่เคยย่อท้อโดยที่บาสไม่รู้เลยว่าพลอยคนที่เคยคุยกันอย่างสนุกสนานทุกวันพลอยเด็กสาวน่ารักที่เค้าเคยดูแลทุกครั้งที่มีปัญหาตอนนี้กำลังมีคนเข้ามาทำหน้าที่นั้นแทน

ในขณะที่พลอยคุยโทรศัพท์กับอาร์มทุกวันๆโดยที่ลืมไปว่ามีคนที่โทรเข้าโทรศัพท์ของเธอครั้งแล้วครั้งเล่าแต่สายโทรศัพท์ของเธอซึ่งทุกๆวันเคยเป็นเวลาของบาสตอนนี้ได้เป็นเวลาของอาร์มแล้ว

จนเมื่อวันนึงที่บาสโทรหาพลอยติดพลอยก็คุยกับบาสเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
\"ฮะโหลพลอยเหรอช่วงนี้เป็นไงบ้างอ่ะสบายดีมั้ยโทรไปหาไม่ติดเลยเป็นอะไรรึเปล่ามีใครทำอะไรพลอยรึเปล่า\"น่าตลกที่บาสยิงคำถามไปน้ำเสียงตื่นเต้น
\"บาสเป็นอะไรพลอยสบายดีไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อยทำไมต้องตกใจขนดนั้นด้วยหล่ะ\"พลอยถามน้ำเสียงฉงนในท่าทีของบาส
\"เปล่าๆนึกว่าพลอยเป็นอะไรช่วงนี้โทรหาพลอยไม่ติดเลย\"
\"อ๋อ...พลอยคุยกับอาร์มน่ะลืมแนะนำให้บาสรู้ไปเลยอาร์มอยู่โรงเรียนเดียวกับพลอยนะตอนน้กำลังดูๆกันอยู่หน่ะ\"
เมื่อสิ้นเสียงของพลอยหน้าของบาสเหมือนโดนตบผู้หญิงที่เค้าเฝ้าดูมาตลอดตอนนี้หมดเวลาที่เค้าจะดูแลแล้วมันเป็นเพราะเค้าไม่เคยเอ่ยปากบอกว่ารักทำให้พลอยมองข้ามเค้าไปบาสเลือกที่จะตัดใจบาสเลือกที่จะสารภาพสิ่งสุดท้ายที่สำคัญที่สุดให้พลอยฟัง
\"พลอยตลอดเวลาที่ผ่านมาบาสคิดกับพลอยมากกว่าเพื่อนมาตลอดเลยนะแต่บาสไม่กล้าที่จะพูดมันออกไปเพราะบาสกลัวว่าจะต้องเสียพลอยไปบาสจึงเลือกที่จะอยู่เคียงข้างพลอยมากกว่า\"
ถึงตอนนี้พลอยอยากจะเข้าไปด่าๆๆๆๆบาสทำไมๆถึงเพิ่งพูดทำไมเราสองคนไม่เคยเข้าใจคำๆนี้ในเวลาเดียวกัน
\"บาสคงจะไม่โทรหาพลอยเหมือนก่อนแล้วหล่ะถึงตอนนี้มีคนดูแลพลอยแล้วบาสคงจะไปอยู่ในส่วนของบาส\"แล้วบาสก็วางหูไปเลย

หลังจากวันนั้นพลอยเอาแต่ตั้งคำถามว่าทำไมนะทำไมบาสถึงไม่เคยพูดคำนี้มันออกมาพลอยดูเหงาๆไปถึงแม้ว่าวันนี้พลอยจะมีอาร์มแต่พลอยก็ไม่สามารถลืมคนที่อยู่เคียงข้างพลอยมาตลอดได้คนที่พลอยเคยรักและทำใจให้เค้ากลายเป็นเพื่อนรักเพราะคิดว่าเค้าคงไม่คิดอะไรมากเกินไปกว่าเพื่อน

หลังจากวันนั้นบาสเฝ้าแต่หาคำตอบว่าทำไมๆๆๆตัวเองถึงไม่เคยพูดคำๆนี้กับพลอยและเฝ้าถามตัวเองว่าที่ผ่านมาพลอยเคยคิดอะไรกับเรามั้ย

จากวันนั้นจนถึงวันนี้ทั้งสองคนกลายเป็นเพียงคนรู้จักกันเพราะคนทั้งสองคนมีความรู้สึกนั้นในเวลาที่สายไปมีความรู้สึกนั้นในวันที่พลอยมีใครเข้ามาแทนที่บาส

บาสเฝ้าคิดถึงองค์หญิงน้อยๆของเค้าคิดโทษตัวเองที่ไม่เคยเอ่ยปากบอกอะไรไปก่อนที่มันจะสายเฝ้าดูความเป็นไปขององค์หญิงของเค้า

พลอยเฝ้าคิดถึงบาสเพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิตยอมพลอยไม่เคยโกรธพลอยเลยซักครั้งไม่ว่าพลอยจะพาลอะไรกับบาสก็แล้วแต่ถึงวันนี้พลอยมีอาร์มแต่พลอยก็ไม่เคยลืมบาสได้เลย

จงจำไว้รักใครจงอย่ารอช้าโปรดจงบอกเค้าซะไม่ว่าคำตอบมันจะกลับมาเป็นยังไงก็ตาม
อย่างน้อยๆเราก้อควรจะดีใจที่เราได้เอ่ยปากบอกมันไปไม่ปล่อยมันไปจนถึงวันที่สาย

หมายเหตุ*เรื่องนี้เป็นเรื่องจิงทั้งหมดนะคะไม่ได้ต่อเติมแต่อย่างใดเพียงแค่หวังว่ามันคงจะเป็นข้อคิดสำหรับใครหลายๆคนที่ไม่เข้าใจกันแต่พบเจอกันทุกวันส่วนเรื่องชื่อตัวละครของแต่งขึ้นมาเองนะคะไม่อยากพาดพิงถึงบุคคลจิงๆแล้วก้อเรื่องนี้คงยาวไปและไม่ซึ้งเหมือนเรื่องที่เคยได้อ่านแต่ก้อหวังว่าจะได้เอาไปคิดนะคะ