นิยามของความรัก(Give)

เนื้อเรื่อง

การที่เรารักใครสักคน  คุณคิดว่ามันคืออะไร  ฉันมีนิยามของความรักที่มีคนบอกมาว่าการรักคือการให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน  คุณเห็นด้วยไหมกับนิยามอันนี้  สำหรับฉัน  มันแทบจะไม่ใช่เลยแต่ถ้าสำหรับเพื่อนของฉันมันถูกต้องที่สุดเลย
     เพื่อนฉันเป็นสาวที่น่ารักทีเดียว  แต่ด้วยความที่เขาเป็นคนที่แต่งตัวไม่เก่งนัก  จึงไม่ค่อยมีหนุ่มๆมาจีบสักเท่าไร  แต่ในวันหนึ่งเพื่อนสาวของฉันก็ได้พบกับความรัก กับหนุ่มต่างห้องเรียน   ผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่โชคดีที่เดียวเพราะเพื่อนฉันเป็นหญิงสาวที่น่ารักมาก  เพื่อนสาวของฉันพยายามหาทางเข้าเป็นคุยกับหนุ่มคนนั้น ทุกทางทีเดียวฉากความรักเริ่มต้นโดยแผนของเพื่อนสาวของฉัน
ดา ...  ขอโทษคะ  ขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ
แมน .... ได้ครับเชิญ
ดา...  เธอชื่อกิจใช่ไหม
แมน....ใช่รู้ได้ไงเนี่ย
ดา... เรารู้จักกับเพื่อนในห้องเธอนะ  นี้เธอมาเช้าอย่างนี้ทุกวันเลยหรอ
แมน...ใช่ บ้านเราไกลนะเลยมาตั้งแต่เช้า
ดา...เราก็เหมือนกัน วันหลังเราขอมานั่งคุยกับเธอแบบนี้ทุกเช้าได้ไหม
แมน...ได้สิ ถ้าไม่รังเกลียดเรานะ
ดา...ใครจะรังเกียจเธอ คิดมาก
        เพื่อนสาวของฉันมีท่าทางปลื้มอกปลื้มใจที่ได้คุยกับคนที่รักเอาสะเหลือเกินทั้งๆที่ฉันไม่เห็นว่าจะหน้าตรงไหน อย่างั้นแหละที่ว่าความรักทำให้คนตาบอด
        แล้วทุกๆวันเพื่อนสาวของฉันก็ตื่นมาโรงเรียนแต่เช้าเพื่อมานั่งคุยกับคนที่รัก โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าเพื่อนฉันแอบรักเขาอยู่ แล้วทุกๆครั้งที่แมนจากเพื่อนสาวของฉันไปเข้าแถว  เขาจะได้ช็อกโกแลตทุกครั้ง โดยได้จากเพื่อนห้องเดียวกับเขาซึ่งเป็นฝืมือใครไปไม่ได้ นอกจากเพื่อนฉันนั้นแหละ เพราะเพื่อนฉันรู้ว่าคนที่รักชอบกินช็อกโกแลตมาก เขาพยายามถามว่าใครเอามาให้แต่เพื่อนฉันก็ไม่ยอมให้บอก  
        เพื่อนฉันบอกว่า  เรามีความสุขที่ได้ให้เขาและเห็นว่าเขาชอบของที่เราให้เราก็พอใจแล้ว   ฉันก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไม เพื่อนฉันถึงไม่ให้เขาเอง เขาจะได้รู้ไปเลยว่าเราชอบเขา  เพื่อนฉันกลับตอบกลับมาว่าไม่กล้า กลัวว่าเขาจะไม่คุยด้วย    ฉันละกลุ้มใจจริงๆกับเพื่อนฉันคนนี้
        วันนี้เป็นวันเกิดกิจ   กิจต้องเจอกับดาเป็นคนแรก ดังนั้นของขวัญชิ้นแรกของแมนจึงมาจากเพื่อนสาวของฉัน และมันคงเป็นของชิ้นแรกที่เพี่อนสาวของฉันให้เขาเป็นชิ้นแรก    ฉันเห็นสภาพเพื่อนฉันแล้วก็อดแอบอิจฉาไม่ได้ดูได้เลยว่าทั้งวันเพื่อนสาวของฉันดูมีความสุขมาก  อารมณ์ดีขนาดไม่เป็นอันเรียนกันทีเดียว
  เพื่อนสาวของฉันจะรู้ทุกเรื่องราวของกิจ แทบจะบอกได้เลยว่ารู้ใจไปแล้ว มีเพียงเรื่องเดียวเท่านั้นที่ไม่รุ้ คือเรื่องของหัวใจ  เพราะกิจไม่เคยพูดเรื่องนี้ให้เพื่อนของฉันฟัง   ดัง
นั้นของทุกอย่างที่แมนอยากได้ ก็จะได้   แทบจะเรียกได้เลยว่า ให้ได้ทุกอย่าง  ด้วยความรำคาญหรือสงสารของเพื่อนที่อยุ่ห้องเดียวกับกิจก็ไม่รู้    เช้าวันหนึ่งดาก็เอาของไปฝากเพื่อนไว้ แต่เพื่อนดันส่งแมนไปรับแทน
ดา....อ้าว แมนมาทำไมแถวนี้หรอ
แมน....เพื่อนเราบอกว่าให้มาเอาของมีคนมาฝากไว้ให้เรา   ดานิเองขอบคุณมากนะ เรารบกวนมากเลย  วันหลังขอเราตอบแทนบ้างนะ
ดา....     ไม่เป็นไรหรอก  เราเพื่อนกันนิ
แมน......เราถามอะไรดาหน่อยได้ไหม
ดา.....ได้สิ   ถามสิ
แมน....มีคนบอกว่าดาชอบเราจริงรึเปล่า
ดา...เออ......ชอบสิงั้นเราจะมาเป็นเพื่อนกันหรอ
แมน...โลงใจจัง
ดา....ทำไมหรอ
แมน....เราไม่อยากทำให้ดาเสียใจ  คือเรามีแฟนแล้ว ถ้าดาชอบเรา เราคงทำตัวไม่ถูกแน่ๆเลย
ดา...หรอ เราไม่เห็นเคยรู้เลย  
แมน...เราคบกับแฟนเงียบๆนะ เขาอยู่ต่างโรงเรียนด้วย แต่เขาก็ไม่รู้ใจเราเท่าดาเลยนะ ดาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับเรา
ดา...ขอบคุณมากนะ เราเข้าห้องก่อนละกัน
แมน...โชคดีนะ
   โถ เพื่อนสาวของฉันต้องกลับมานั่งร้องไห้   ฉันละเศร้า อุตสาห์แอบชอบ ตีสนิทมาตั้งนานกลับไม่ได้ใจของเขามา  เขากลับมีแฟนแล้วเพื่อนฉันถึงเสียใจขนาดไหน  เพื่อนสาวของฉันก็ยังรับโทรศัพท์ของคนที่เขารัก  ยังนั่งคุยกันทุกเช้า ยังซื้อช็อกโกแลตแล้วฝากเพื่อนให้อยู่   เพื่อนสาวของฉันให้เหตุผลว่า เรามีความสุขที่เห็นเขามีความสุขเราดีใจที่เขาได้รับในสิ่งที่เราให้แล้วเขาพอใจ เราพอใจที่เขารู้ว่าเราเป็นห่วงเขา ดูแลเขาให้เขามีความสุข เราก็มีความสุขแล้ว  ถึงเราไม่ได้เป็นแฟนเขา ขอให้เรารับรู้เรื่องของเขา อยู่ไม่ห่างเขาก็พอ  เราขอเป็นผู้ให้ความรักโดยไม่หวังว่าเขาจะให้รักเรากลับมา  เพื่อนฉันอย่างกับนางเอก    ไม่ใช่สินางเอกเลยคิดได้อย่างนี้เนี่ย
    แต่แล้ว3 ปีผ่านไป ทุกคนก็ต้องแยกย้ายไปเรียนที่อื่นกัน แต่ความผูกพันของดากับแมนก็ยังมั่นคงอยู่
ถึงแม้ดาจะไม่ได้เป็นแฟนกิจก็ตาม กลายเป็นความรักแบบเพื่อนที่รู้ใจและยังมีอายุการคบที่ยืนนาน