จันทร์เจ้าขา

เนื้อเรื่อง

ณ ใจกลางเมืองอันแสนวุ่นวาย
          บลูเป็นผู้หญิงคนหนึ่งในจำนวน  3,699 คน บลูมีความใฝ่ฝันที่จะไปดวงจันทร์และทุกๆวันบลูจะเฝ้ามองดวงจันทร์อยู่เสมอแม้จะเป็นคืนเดือนมืดก็ตาม
“เฮ้อ ! อยากไปจังทำยังไงถึงจะได้ไปน่ะ  ใครก็ได้ช่วยลูกช้างที  จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้าขอข้าวขอแกง ขอแหวนทองแดง..........โอ๊ะ โอ!ลืมอีกแล้ววันนี้ก็ยังร้องไม่จบอีกตามเคย^-^ ฮิ ฮิ ฮิ ยังอุตส่าห์ร้องเพิ่มได้ตั้งวรรคนึงแนะ”( ยังอุตส่าห์จำได้ = คนเขียน)
     ในทุกๆวันบลูก็จะมานั่งอยู่อย่างนี้จนกระทั่ง  3 เดือน 99 วัน(ฉันรักเธอ) 99 ชั่งโมง  59 วินาที กับอีก 20 วินาทีความฝันของเธอก็เป็นจริง
“เฮ้ย บลูมีเมลมาหาแกแน่ะ” ชาพี่สาวสุดแสนน่ารัก(แต่สู้เดี้ยนไม่ได้)ของบลูพูดขึ้น   ใครหน้าไหนมาบังอาจรบกวนความสุขเล็กๆน้อยๆของผู้หญิงหน้าตาน่ารักอย่างฉันเนี่ย
“ พี่ชารอแป๊ปเดี๋ยวไป”
“เฮ้ยเค้าว่าแกรีบมาดูเลยน่ะมีแต่ภาษา English ทั้งนั้นเลย”
“ได้ไงอ่ะแอบอ่านของเค้าอ่ะ” >-< หลังจากนั้นเพียงเวลา 5 วินาทีฉันก็วิ่งมาถึงหน้าคอมฯ HP V86 ของฉันแล้ว
“เฮ้ยอะไรเนี่ยองค์การAasa(อ้าซ่า)” เท่านั้นแหละฉันก็รีบไปหยิบ Talking Dict มาเปิดแปลดู  
“ Oh My god ฉันได้ไปดวงจันทร์แล้วไม่เสียแรงที่ให้พ่อซึ่งเป็นนักบินอวกาศทำผลงานไว้เยอะๆ แล้วก็ประจบเจ้านาย(เป็นเกย์)
“พี่ชาเค้าได้ไปดวงจันทร์แล้ว”ฉันรีบวิ่งเข้าไปกอดพี่ชา
“จริงงงงงงงงงงงงดีใจด้วยน่ะแล้วทางโน้นบอกให้ไปตอนไหนล่ะ”
“สัปดาห์หน้าจ๊ะ”ตื่นเต้นจนตัวสั่นแล้ว(ไม่ได้ไปพรุ่งนี้ซักหน่อย= คนเขียน)
            แล้ววันนั้นก็มาถึง
“บลูเร็วๆสิ” เสียงพี่ชาตะโกนเรียกฉัน
“ค่า  เสร็จแล้ว”ฉันตะโกนบอกพี่ชาแล้วรีบลงมา
“โอ้โห  แต่งตัวซะเริดเชียว”
“มันก็แหงล่ะไปดวงจันทร์ทั้งที”  ฉันใส่เสื้อสีฟ้าลายMicky Mouse  กางเกงยีนส์รัดรูป  ใส่หมวกสีชมพู  ใส่รองเท้าสีขาวมีลายสีชมพู  จากนั้นก็เดินไปขึ้นรถซึ่งพ่อและพี่ชารออยู่ในรถเมื่อฉันขึ้นรถพ่อก็รีบออกตัวอย่างแรงไปที่องค์การAasa
          ณ องค์การ Aasa
“คุณบลูใช่ไหมครับ”
“ใช่ค่ะ”
“เชิญที่ยาน Apolla  12 ครับ”แล้วพี่นักบินอวกาศก็พาฉันไปที่ยานApolla 12
          ที่ยาน
“พ่อ....หนูไปก่อน....น่ะค่ะ”T0T ฉันร้องไห้กอดพี่ชาและพ่อ
“คุณบลูได้เวลาแล้วครับ”  “ค่ะ”
ฉันเดินไปขึ้นยานแล้วก็ใส่ชุดเหมือนนักบินอวกาศเข้าไปในยานแล้วยานก็พุ่งขึ้นไปบนฟ้า  ฉันตื่นเต้นมาก 0o0 ระหว่างที่อยู่ในยานเวลากินก็ต้องกินแค็ปซูลที่แทนอาหาร  ต้องอยู่ในชุดนักบินอวกาศตลอด  จนเวลาผ่านไปประมาณ 1  สัปดาห์ฉันก็ถึงดวงจันทร์
          บนดวงจันทร์
“ฉันได้เห็นดวงจันทร์แล้ว” ^-^ดวงจันทร์นั้นมีสีเหลืองมีจุดอะไรเยอะแยะเต็มไปหมด  ฉันเห็นกระต่ายด้วยน่ารักมาก ( กระต่ายบนดวงจันทร์คงจะรู้น่ะ)  ฉันตัวลอยเพราะที่นี่ไม่มีแรงโน้มถ่วง  ส่วนคุณนักบินอวกาศได้นำธงไปปักไว้  แต่ก็มีธงอยู่แล้ว 1 อัน ก็คือของ นีล อาร์มสตรอง ที่ขี่ยาน Apollo 11 มา
“เอ๊ะ  น่นใครน่ะ” ฉันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งหูกาง  ขายาว  แขนยาวถึงเข่า มีผมด้วยสงสัยจะเป็นมนุษย์ต่างดาว “สวัสดีค่ะคุณมนุษย์ต่างดาว”  ท่าทางจะไม่รู้เรื่อง
“Hello !” ทีนี้หันมาค่ะอินเตอร์น่ะเนี่ย
“What is  your name ?’’ ฉันถาม
“I am  Salee’’ ฉันคิดว่าเขาน่าจะชื่อสาลี่น่ะถ้าฟังไม่ผิด
“How  are  you ?’’
“ I am fine ’’ สาลี่ตอบ
“คุณบลูครับถึงเวลากลับแล้วครับ”   “ค่า”
แล้วฉันก็หันไปลาสาลี่    “Bye’’
“Bye’’ สาลี่ตอบแล้วโบกมือให้ฉัน      ฉันเดินไปหายาน Apolla12   แล้วฉันก็รู้สึกว่ามีอะไรไล่ตามหลังมา ฉันหันไปดูปรากฏว่าเป็นอุกกาบาต  จึงรีบหลบแต่ดันเดินไปตกหลุมฉันหลับตาลงรู้สึกว่าโลกช่างว่างเปล่าพอลืมตาขึ้นมาก็รู้สึกว่าที่นี่มันคุ้นๆแฮะ พอมองไปรอบๆก็เห็นว่ามีโปสเตอร์หมีพูห์  จวน จีฮุน  ซากุระ  มองดูดีๆก็คือห้องนอนเดี้ยนเองแหละ  “เอ๊ะ  นี่ฉันฝันไปหรอเนี่ยช่างเป็นฝันที่ดีจริงๆ”^-^

                                                                           < THE   END>