ความจริงของเจ้าญบนหอคอย

เนื้อเรื่อง

เรื่องนี้ชื่อเรื่องว่า ความจริงของเจ้าญ บนหอคอย(เรื่องต้องอ่านนอกใจห้ามอ่านในใจ)อ่านเป็นคำพูดหนะ
  กาลครั้งหนึ่ง...... ก้อไม่นานมากนัก
เรื่องก็มีอยู่ว่า มีเจ้า ญ ธรรมดาๆๆๆไม่สวยมาก(ในสายตาคนเเต่ง) ชื่อ อลิซซาเบ็ธ
ผมยาวรุงรัง สังกะตัง ถ้าไม่บอกก็ไม่รู้หรอกว่าเนี่ยเจ้า ญ เเต่เธอก็คือเจ้าญ
เธออยุบนหอคอยมานาน.... ตัดผมครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ยังจำไม่ได้เลย
ที่ว่าเจ้าญ สวยนะ รุไหมก็เพราะ  อยุเเต่บนหอคอยเคยเจอคนอื่นซะที่ไหน
จะไปรู้หรอว่าสวยรึเปล่า อยู่เเต่บนนี้กับ เเม่มด
ถ้าจะเปรียบเทียบ
เธอกับเเม่มด ยังไง หล่อนก็ต้องสวยกว่าอยู่เเล้ว
เลยเป็นที่มาของที่ว่า เจ้า ญ ต้องสวย
ส่วนเรื่องนิสัยละก็ ใครว่าเจ้า ญ จะอบอุ่น ฮ่ะ
ลองคิดดูถ้าคุณติดอยู่บนหอคอยคนเดียวเป็นสิบปี ไม่บ้า ไม่เพี๊ยน ก็ให้มันรู้ไป
อ้อ..  เล้วเรื่องที่ว่าเจ้าญ นะต้องรักสัตว์ ไม่จริงหรอก
รักนะใช่
เเต่สัตว์ในบริเวณหอคอยนั่นอ่ะนะ มันเป็นสัตว์ที่เเม่มดสร้างขึ้น ก็พวกสัปปะหลาด
ไม่ก็พวกที่เเม่มดเลี้ยงไว้ เกี่ยวกับเรื่องเวทมนตร์นะ
จะรักไม่รัก
จะกระทืบ เตะ ตี ยังไง เจ้าญ คงทำไม่ได้ครึ่งของเเม่มดทำกับสัตว์พวกนี้หรอก
สัตว์พวกนั้นเลย สรรเสริญเจ้าญ เพราะในหอคอยนี้นะ
มีมนุษย์อยู่2คน คือเจ้าญ กับเเม่มดนะเเหละ
ไม่สรรเสริญ เจ้าญ   เเล้วจะไปสรรเสริญใคร
เเละไม่นานเจ้าญ ก้อมีประจำเดือน คงเป็นเรื่องน่าแปลกใจของคนที่ไม่เคยเรียนรู้เรื่องนี้
เธอก้อเป็นโรคผวา จากเลือดที่ออกมาจากช่องคลอดของเธอ
เธอจึงดูอ่อนเเอ อ้อนเเอ้น ดูน่าสงสาร  น่าเอ็นดู
การกระทำเเบบดูน่าเอ็นดู สงสารของเจ้าญ
จริงเเร้ว มาจากประจำเดือนของเจ้าหล่อนนะ


วันนึงเธออายุ สิบหก  ในความทรงจำตอนเด็กๆๆผู้ใหญ่พูดบ่อยๆๆว่าสิบห้าก็เป็นผู้ใหญ่เเล้ว
เธอจึงตัดสินใจถามเเม่มดในวันที่เเม่มดพาเธอไปตัดผมในห้องใต้ดิน
เธอถามเเม่มดว่า \" ข้าชื่ออะไรหรอ \"
เเม่มดก็ตอบว่า   \" เจ้าน่ะเรอะ ข้าก็ลืมๆ ไม่ค่อยได้เรียก \"
       \" เอ๊ะ  \"
\"อ้อ .... ข้านึกออกเเล้ว เจ้านะชื่ออลิซซาเบ็ธ\"
เจ้าญ ถามอีกว่า  \"เเล้วข้าจะได้เเต่งงานไหม\"
เเม่มดมองหน้าพร้อมก้มหน้าเข้าไปผมยุ่งๆๆของเจ้าหล่อน
ก่อนเเม่มดจะครุ่นคิดถึงเรื่อง ที่เจ้า ญถาม
กลับเห็นผมตนเอง สังกะตัง เเล้วจึงเปรียบเทียบกับผมเจ้าญ ที่เรียงเส้นสวย
เพราะเจ้า ญพึ่งถูกเเม่มดตัดผม พร้อมไดร์ให้อย่างดี เมื่อตะกี้
จริงๆเเม่มดก็ไม่ได้โหดร้ายเสมอไป
เเต่ชอบเเกล้งคนเล่น เพราะเเม่มดมีเเต่คนกลัว เลยเหงา
ไม่หาคนมาเป็นเพื่อนวิธีนี้คงไม่รู้จะหาเพื่อนวิธีไหน
เมื่อเห็นผมที่สระสลวยของเจ้าญ เเม่มดยื่นกรรไกรให้เจ้าญ พร้อมกับพูดว่า
\"ข้าตัดให้เจ้าเเล้ว เจ้าตัดให้ข้ามั่ง\" เมื่อเจ้าญได้ยินเช่นนั้นก็ทำหน้างงๆ
\"เจ้าญ บอกก็ได้\"
เเต่ทว่าผลไม่ได้ออกมาอย่างที่เเม่มดจินตนาการ ผมเธอเหมือนผมคนที่โดนกร่อนผม
เเต่เธอก็ไม่ได้โกรธอาราย ซ้ำเเม่มดยังคิดว่าก็ยังดีกว่าที่ผมมันสังกะตัง
ในคืนนั้นก็มีเสียง โช้งเชี้ยงๆ อยู้หน้าปราสาท
เจ้าญมองออกไป
พร้อมกับเห็นว่ามีใครพยายามสู้กับมังกรที่เฝ้าอยู่หน้าปราสาท
ไม่ต้องบรรยายหรอก เพราะที่ทุกคนรู้ก็คือเจ้ามังกรตาย
เจ้าชายก็เดินมายังหอคอย
เเต่เเม่มด ก็เดินตรงเข้ามา
พร้อมกับพูดว่า \"เจ้ามาทำอะไร\"
เจ้าชายตอบทันที ว่า\"มาช่วยผู้ญ คนนั้นไง\"
เเม่มดก็ตอบว่า\"ไม่ให้อ่ะ ข้าเลี้ยงนางมาสิบกว่าปีข้าไม่ให้หรอกไม่งั้นข้าจะอยู่กับใครละ\"
ทั้งคู่ก็เริ่มสู้กันเจ้าชายฟันดาบ เเม่มดก็ร่ายคาถา
ระหว่างที่สู้กัน เจ้าชายก็มองรอยยิ้มที่เจ้าญ ยิ้มให้
ในใจเจ้าญ ที่ยิ้มเพราะ เธอเอาเเต่คิดว่าถ้าเจ้าชายมาเร็วกว่านี้วันเดียว เค้าคงเห็นข้าตอนผมยังไม่ตัด ซึ่งเค้าคงวิ่งหนีทันที
ต่างกับเจ้าชายที่คิดว่าหล่อนยิ้มเป็นการให้กำลังใจ
เจ้า ญ นึกเรื่องเเต่งงานขึ้นมาได้
ก็นึกได้ว่าถ้าเจ้าชายตายหล่อนจะอดเเต่งงาน
เจ้าญ เลยเริ่มร้องไห้เพราะกลัวไม่ได้เเต่งงาน
เมื่อเจ้าชายเห็นเช่นนั้นก็คิดว่าเจ้าญ นะสงสารตัว
เจ้าชายคิดจนพลาดท่าเเก่เเม่มด
สุดท้ายเจ้าชายก็พ่ายเเพ้ต่อเเเม่มด(มันก็น่าเเพ้อยู่หรอก เเม่มดยืนร่ายคาถา ส่วนเจ้าชายถือดาบ หนักก็หนักยังสู้อีก เเพ้ไปอ่ะดีละ)
เจ้าญ เมื่อเห็นเช่นนั้น ก็เริ่มร้องไห้
เพราะหล่อนคิดว่าคงไม่ได้เเต่งงานเเล้วหละ
เเล้วทันใด
เจ้าญ ก็เริ่มโกรธ
โกรธขึ้นเรื่อยๆๆจนหน้าเเดง
เจ้า ญ เลยตัดสินใจ
ปีนหน้าต่างกระโดดลงมา
พร้อมกับถีบ เตะ ต่อยเจ้าชายที่ตายอยู่ข้างล่าง เเล้วก็กรี๊ดๆๆๆๆ
ขณะที่วิญญาณเจ้าชาย กำลังบินสู่สวรรค์ เจ้าชายคิดว่าตายอย่างภาคภูมิ (เเถมหลงคิดว่าเจ้าญคงจะรักเจ้าชายตลอดไป)
พอเหอะเจ้าชายตายไป ให้มัยจบๆๆไปเหอะ
ก่อนเจ้าญ จะเดินไปจากปราสาท เจ้าญจัดการเตะต้นคอเเม่มดจนหล่อนสลบไป(ทีงี้มาสลบ -*-)
เเร้วเอาไม้กายาสิทธิ์ เสกให้เเม่มดกลายเป็นผู้ชาย
ไม่หล่อนักหรอก
เพราะเจ้าญไม่ได้เเคร์ว่าต้องหล่อไหม
หล่อนเเคร์เเค่ว่าหล่อนได้เเต่งงานก็พอ
พร้อมโยนศพเจ้าชายให้ลงบ่อจระเข้
เธอก็อยู่กับผู้ชายที่เธอเสกเองกับมือจนเธอตาย