กระดานรัก...กระดานหัวใจ

เนื้อเรื่อง

.....ตอนเย็นของวันนึง.....
\"เย้ ซื้อคอมพ์มาเเล้วเหรอค่ะ\"
ฉันชื่อ \" ซายานะ \" อายุ17ปี วันนี้พ่อของฉันได้ซื้อคอมพ์มาให้ฉัน เเละมันก็เป็นคอมพ์ตัวเเรกที่ฉันมีด้วย
\"ใช่ ลูกพ่อติดเน็ทไว้ให้เเล้วนะ เล่นได้เลย\"
\"คะ\" ซายานะตอบ
เเล้วพ่อก็เดินออกไปจากห้องของฉัน
\"คุณคะ\" เเม่ของซาจังเรียกพ่อ (ซาจังคือซายานะ)
\"มันจะช่วยยืดอายุได้จิงๆหรือคะ\" เเม่ซาจังถาม
\"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เเต่มันเป็นของที่ลูกอยากได้ อันที่จิงฉันก็อยากจะซื้ออันที่ดีกว่านี้เเต่\"
เเม่ของซาจังร้องไห้ออกมา เเล้วมองไปทางห้องของซาจัง
\"ไม่เป็นไรหรอก ฉันจะทำงานหาเงินให้มากกว่านี้ เเล้วซาจังคงจะได้คอมพ์ที่ดีกว่านี้เเน่นอน\"พ่อซาจังพูด
\"เเต่มันจะทันเหรอคะ กว่าคุณจะเก็บเงินได้เท่านั้น ...ก็คง..คง ไม่ทันเเล้ว\" พอเเม่ซาจังพูดจบ เเม่ของซาจังก็ร้องไห้หนักยิ่งไปกว่าเดิมอีก
......ในห้องซาจัง......
ซาจังกำลังเล่นเกมหมากฮอสออนไลน์ ของเว็บชื่อดังเว็บนึงอยู่
>>ขอเล่นด้วยคนดิ<<ซาจังพิมพ์คุยกับคนในเน็ท
>>ได้ดิ<< คนในเน็ท
การเล่นหมากฮอสกระดานเเรกของซาจัง ก็เป็นไปอย่างดุเดือน (ตามประสาของคนที่เพิ่งจะเล่น)
>> เเพ้เลย เรากะไว้เเล้วว่าต้องเป็นไปเเบบนี้<< ซาจังพิมพ์
>> เธอเพิ่งจะเล่นใช่ปะ^^ << คนในเน็ท
>> รู้ได้ไงอะ<< ซาจังพิมพ์กลับ
>> คนมันเก่งอะ ^^<< คนในเน็ท
>>ให้เราสอนให้ปะ<< คนในเน็ทอีกคน
>> เอาดิ<< ซาจังพิมพ์
ซาจังดูชื่อคนที่เข้ามาคุยกับเธออีกคนเเล้วคิดในใจว่า (อ๋อนายชื่อว่า 33333353 เองอะเหรอชื่อเเปลกดีเเหะ)
ซาจังกับ33333353 ก็เล่นหมากฮอสกัน
>>อะไรของเธอเนี่ย ฉันบอกให้ลงตรงนี้<<33333353พิมพ์
>>อ้าวเหรอ ขอโทษ<<ซาจังพิมพ์
>>อีกเเล้วตรงนี้<<33333353พิมพ์
>>ไม่เป็นไรเอาใหม่<<33333353พิมพ์
>> เอาจิงดิเเพ้อยู่ดี<< ซาจังพิมพ์
>> รู้ได้ไง เธอเพิ่งจะเล่นก็งี้เเหระ<< 33333353พิมพ์
ซาจังกับ33333353ก็เล่นกันเเพ้ๆอย่างนี้เป็น10กระดาน
>>ฉันต้องไปเเล้วละ<<33333353พิมพ์
>> อ้าว...งั้นเหรอ<< ซาจังพิมพ์
>> เธออย่าลืมนะ คนเรานะไม่ได้เก่งมาตั้งเเต่เกิดหรอก ฉันเองก็ต้องฝึกเหมือนกัน<< 33333353พิมพ์
>>เเล้วเจอกันนะครับ<< 33333353พิมพ์
>> คะ^^ << ซาจังพิมพ์
ซาจังก็ปิดคอมพ์เเล้วก็ลงไปทานข้าว
\"ซาจังวันนี้เเม่ทำอาหารที่ซาจังชอบทั้งนั้นเลย\"
\"อะ^^ จิงๆด้วย ทานเเล้วนะคะ\"
\"เป็นไงซาจังคอมพ์เร็วหรือเปล่า\"พ่อถามซาจัง
\"ก็ดีคะ วันนี้หนูเล้นหมากฮอส ด้วยละคะ\"ซาจังตอบ
\"เเล้วเป็นลูกเเพ้หรือชนะ\"
\"เเพ้คะ- -\" เเต่เค้าบอกว่าคนเราไม่ได้เก่งมาตั้งเเต่เกิดหรอก\"
\"ใช่ลูก คนเราจะเก่งอะไรซักอย่างมันต้องฝึกถึงเเม้มันจะนานเเต่ก็ต้องอดทน\"
\"คะ หนูก็ว่างั้น\"
\"อิ่มเเล้วคะ หนูเอาจานไปเก็บเเล้วนะคะ\"
เเม่หันไปมองนาฬิกา เเล้วก็บอกซาจังว่า
\"ซาจัง.......อย่าลืมทานยาก่อนนอนนะจ๊ะ\"
\"คะ\"ซาจังตอบเเล้ววิ่งขึ้นไปข้างบนห้อง
......ในห้องของซาจัง......
ซาจังเปิดสมุดสีชมพูเล่นใหม่ที่เพิ่งซื้อมาเมื่อเช้านี้ เเล้วเธอก็เขียนบันทึกว่าเธอเล่นหมากฮอสเป็นเเล้ว หลังจากนั้น
เธอก็ทานยาเเล้วก็เข้านอน
...รุ่งขึ้นของเช้าวันใหม่...
\"ไปกันเร็วลูก\" เเม่ของซาจังเรียกซาจังที่กำลังใส่รองเท้าออกจากบ้าน
\"หนูจะต้องไปหาหมอ อย่างนี้อีกนานไหมคะ\"ซาจังถามเเม่
\".............อีกไม่นานหรอกจะอีกไม่นานนี้ลูกก็ไม่ต้องเจ็บอีกเเล้ว\"เเม่ของซาจังพูดด้วยสีหน้าเศร้าๆ
......ที่โรงพยาบาลชื่อดังเเห่งหนึ่ง......
ขณะที่หมอกำลังจะฉีดยาให้ ซาจัง เเม่ของซาจังเมินหน้าไปมองทางอื่นด้วยสีหน้าที่สงสารลูก
เเล้วเเม่ของซาจังก็มองไปทางเข็มที่จะต้องฉีดให้กับซาจัง ที่เหลืออีกนับ10เข็ม เเล้วก็ร้องไห้ออกมา
\"คุณคะไปนั่งรอข้างนอกดีกว่าไหมคะ\" พยาบาลบอกเเม่ของซาจังขณะที่ยื่นกระดาษทิชชูให้
\"คะ คะ\"เเม่ของซาจังตอบเเล้วก็รับกระดาษทิชชูเอาไว้
สักพักหมอก็เดินออกมา
\"คุณเเม่ของซายานะเชิญทางนี้หน่อยครับ\" คุณหมอที่ดูเเลซายานะอยู่พูด
\"คะ \"คุณเเม่ของซาจังก็เดินตามหมอไปที่ห้อง
\"คุณเเม่ครับ ไม่ทราบว่าคุณเเม่บอกคนไข้ไปหรือยังครับ\"คุณหมอถาม
\"ยังคะ...ดิฉันคิดว่าไม่บอกคงจะดีกว่า\"เเม่ของซาจังตอบ
\"ถ้าคุณเเม่คิดว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ บางที่ซาจังไม่รู้คงจะดีกว่า บางที่อาจจะนานขึ้น\"หมอพูดจบก็เดินออกไปจากห้อง
.....ตอนเย็น.......
ซายานะก็เล่นคอมตามปกติ
>>เเพ้อีกเเล้วเรา<<ซาจังพิมพ์
>>ขอบคุณที่เล่นด้วยนะคะ<< คนในเน็ท
>>ฉันบอกเเล้วไงว่าให้เธอมาฝึกกับฉันก่อน<<333333353พิมพ์
>>อ้าวนายดูฉันเล่นด้วยเหรอ<<
>>อืม ฉันจะเรียกเธอเเล้วเเต่ก็ไม่ทันเลย ดูเธอเล่นกับคนอื่นซะเลยว่าจะเป็นไง^^<<33333353พิมพ์
>>เเหม จะให้เป็นไงละก็เเพ้อะดิ:-(<<ซาจังพิมพ์
>>เดี๋ยวฉันจะสอนให้<<33333353พิมพ์
เเล้วทั้งคู่ก็เล่นกันเหมือนกับเมื่อวาน จนถึงเวลาที่ทั้งคู่ต้องเลิกเล่น
>>ฉันต้องไปเเล้ว<<33333353พิมพ์
>>เราก็ต้องไปเเล้วเหมือนกัน<< ซาจังตอบ
>>งั้นบายบายนะ<<ซายาจังบอก
>> อืม<<3333353ตอบ
ซายาจังปิดคอมเเล้ว เดินลงไปข้างล่าง
ตึกตึก ตึง!!!!!!
\"ซายาจัง!!!!!!\"เเม่ของซายาจังร้องด้วยความตกใจ
ที่โรงพยาบาล หมอที่ดูเเลซาจังอยู่เรียก พ่อกับเเม่ของซาจังเข้าพบโดยด่วน
\"คุณหมอครับ ลูกผมเป็นอย่างไรครับ\" พ่อของซาจังถามหมอ
\" ซาจังต้องการเปลี่ยนหัวใจภายใน 7 วัน ครับ ไม่งั้น.....\"
\"ไม่งั้นทำไมหมอ!!! ไม่งั้นทำไม\"พ่อถามหมอเเล้วก้ร้องไห้
\"เอาของผมไปก็ได้ ผมยินดีเปลี่ยนหัวใจกับซายาจัง ฮือ ฮือ\"
\"เอาของฉันก้ได้นะคะคุณหมอฉันยินดีที่จะให้\"เเม่ของซายาจังพูดทั้งน้ำตา
\"ไม่ได้หรอกครับ ช่วงอายุของคุณพ่อคุณเเม่กับซายานะต่างกันมากไป ผมเสียใจด้วยนะครับ ผมพยายามดีที่สุดเเล้ว\"
\"คุณคะ เราจะต้องเสียลูกไปจิงๆหรือคะฮือฮือ \"เเม่ถามพ่อทั้งน้ำตานองหน้า
\"......................\"พ่อไม่ตอบ
\"เช็ดน้ำตาเเล้วไปหาลูกเถอะ\" พ่อบอกเเม่
.....ที่ห้องICU.....
\"ซายานะลูก\"พ่อพูดกับซายานะ
\"ไม่ต้องพูดอะไรหรอกคะ หนูรู้ว่าหนูเหลือเวลาอีกไม่มาก\"ซายานะตอบพ่อ
\"................................\"
\"ไม่เเม่ไม่ยอมให้ลูกจากไปไหน ลูกต้องอยู่กับเเม่ตลอดไป\"
\"หนูรักพ่อกับเเม่นะคะ\"พอซายานะพูดจบเเม่กับพ่อก็ร้องไห้อีกระรอบ
\"พ่อกับเเม่ก็รักลูกจะ \" พ่อกับเเม่ก็สวมกอดซายานะเเล้วร้องไห้เเต่ซายานะไม่ร้องเลยสักเเอะเดียวเพราะรู้ว่าถ้าตัวเองร้องไห้ พ่อกับเเม่ก็คงจะเสียใจไปมากกว่านี้เเน่ๆ
\"ถ้าชาติหน้ามีจริงหนูก็อยากจะเกิดมาเป็นลูกของพ่อกับเเม่อีกครั้ง\"ซายานะพูด
\"พ่อกับเเม่ก็อยากให้ลูกเป็นลูกของพ่อกับเเม่เป็นลูกของเเม่ตลอดไปเหมือนกัน\"
\"หมอคะหนูอยากจะขอยืม computernotebookสักเปปนึงได้ไหมคะ\"
\"ได้สิ หมอให้ยืมไปก่อนเลยก็ได้\"หมอตอบ
\"ขอบคุณคะ หนูคงยืมได้ไม่นานหรอก\"ซายานะพูดจบเเล้วก้ยิ้มให้หมอ
ซายานะเข้าไปในเว็บที่เธอเล่นกับ33333353 เเต่ก็ไม่เจอเค้าเลย ซายานะใช้เวลาที่รอ33333353มาจนเหลือเวลาอีก1วันท่านั้น ที่ซายานะจะอยู่บนโลกนี้ สิ่งที่ซายานะต้องการอย่างสุดท้ายก็คือการได้เจอ33333353 เเละบอกเค้าไปว่าซายานะชอบเค้ามากเเค่ไหนเเละจะจดจำเค้าตลอดไป เเต่ก็ยังไม่ได้เจอเค้าเลย
\"พ่อคะ\"ซายานะเรียกพ่อที่นั่งอยู่ข้างๆเเละไม่ห่างจากเธอไปไหนเลยเเม้เเต่วินาที่เดียว
\"อะไรลูก\"พ่อถาม
\"หนูขออะไรกับพ่ออย่างสุดท้ายได้ไหมคะ\"
\"ลูกอยากได้อะไรบอกพ่อมาเลย พ่อให้ลูกได้ทุกอย่าง\"
...ที่บ้านของคาฮิตะ(33333353นั่นเเหระ)...
เค้าเพิ่งจะกลับมาจากเข้าค่าย อบรมที่โรงเรียนมาเค้าก็วิ่งตรงไปที่หน้าจอคอมพ์ทันที
((ติด ติด))
\"ใคร ส่งเมลล์มาเนี่ย จากโรงพยาบาล\"คาฮิตะ อ่านจบปริ้นข้อความที่ทางโรงพยาบาลส่งมาให้เเล้วรีบออกจากบ้านไปที่โรงพยาบาลทันที
\"จะไปไหนละลูก\"เเม่คาฮิตะถาม
\"ไปโรงพยาบาลครับ\"
...ที่โรงพยาบาล...
\"คุณครับใช่โรงพยาบาลนี้ใช่หรือปล่าวครับที่ส่งเมลล์มาให้ผม\"คาฮิตะถามนางพยาบาลทีอยู่ตรงเคาเตอร์เเล้วก็เอาเมลล์ที่ปริ้นออกมาให้พยาบาลดู
\"อ๋อ คุณนั้นเอง มาคะเชิญทางนี้\"
นางพยาบาลพาคาฮิตะ ไปที่ห้องICU
\"นี่คะคนที่ส่งเมลล์มา\"
\"ผม นาซาชิ คาฮิตะอายุ20ครับ\" คาฮิตะเเนะนำตัวตามมารยาทที่ดี
\"ฉัน นิโนมิยะ มาโคโตะ เเละนี่ภรรยาฉัน นิโมมิยะ นาเดชิโกะ ลูกสาวฉันต้องการพบเธอ ตามฉันมาสิ
\"คาฮิตะ ใช่นายไหม\"ทันทีที่ซายานะเห็นหน้าคาฮิตะ ก็ถามคาฮิตะทันที
\"งั้นพ่อกับออกไปรอข้างนอกนะ\"
\"คะ\"
\"..ใช่... ซายานะทำไม เธอรู้ได้ไงว่าฉันชื่อนี้\"คาฮิตะทำหน้างง เเล้วหันไปมองสายน้ำเกลือเเละ
สายอะไรอีกมากมายที่ระโยงระยางที่ร่างกายของซาจัง
\"...^^ก็เพราะว่ามันคือเรื่องของนายยังไงละ\"ซาจังยิ้มอย่างอ่อนโยนเเล้วบอกชายคนที่อยู่ตรงหน้า
\"ขอโทษนะที่ต้องให้มาที่นี่ด้วยคือ ฉันอยากจะบอกเธอว่า ...\"
\"ฉันชอบเธอ\"ซายานะบอกคาฮิตะทำเอาคาฮิตะอึ้งเลย
\"ฉัน...ฉันก็ชอบเธอ \"
\"นายหายไปไหนมาฉันรอนายอยู่ตั้งนาน\"ซายานะยิ้มเเล้วถามคาฮิตะ
\"คือเราต้องไป อบรมที่มหาลัย ...ขอโทษนะ\"
\"นายรู้ไหมฉันเหลือเวลา....\"ตอนนี้ซายานะเก็บน้ำตาเอาไว้ไม่ไหวอีกต่อไปเเล้ว
\"ซายานะเราสัญญานะว่าเราจะเป้นหมอรักษาโรคหัวใจให้ได้\"คาฮิตะก็ร้องไห้เเล้วเข้าไปสวมกอดเธอ
\"เราเชื่อว่านายต้องทำได้เรา จะรอดูนายจากข้างบนนั้น \"ซายานะพูดเเล้วชี้ขึ้นไปข้างบน เเล้วเธอก็หลับตาลง
\"ซายานะ!! ซายานะ!!!!!!จะหลับไม่ได้นะ หมอ!!!!!!หมอ!!!!!! \"
พยาบาลที่อยู่เเถวนั้นเข้ามา
\"คุณคะเชิญออกไปข้างนอกก่อนคะ\"
\"พยาบาลครับ ผมขอเปลี่ยนหัวใจกับ ซายานะนะครับ\"
\"คุณเเน่ใจเหรอคะ\"
\"ครับ ผมให้เธอได้หมด\"คาฮิตะตอบพยาบาลอย่างมั่นใจ \"
\"เเล้วคุณกรุ๊ปเลือดอะไรละคะ\"
\"เออ ผม B ครับ\"
\"ไม่ได้หรอกคะ คนไข้นะ กรุ๊ป ABnegative เสียใจด้วยนะคะ\"

เครียร์ เครียร์ ตึด..ตึด เครียร์ ตึด____________________________
เสียงของคลื่นหัวใจของซายานะหยุดลง หมอเดินออกไปจากห้อง เเล้วเเสดงความเสียใจกับพ่ออเเม่ของซายานะ
เเล้วเดินจากไปด้วยสีหน้าที่เศร้าๆ พอพ่อเเม่ของซายานะได้ฟังหมอพูด เเม่ซายานะก็ถึงกับเข่าอ่อนเเล้วปล่อยโฮ่เต็มที่ เเต่พ่อซายานะยังมีสติดีอยู่จึงเดินไปหยิบบันทึกสีชมพูมาให้ คาฮิตะ ซึ่งในนั้นมีเนื้อหาว่า

ถึง คาฮิตะคนที่ฉันรัก
15/10/44
                       ฉันรู้ตัวดีอยู่เสมอว่าฉันคงอยู่บนโลกนี้ได้ไม่นานนัก ฉันขอบคุณมากเลยนะสำหรับหมากที่นายสอนฉัน
                 อันที่จิงฉันอยากจะเก่ง เเต่ฉันคงอยู่ไม่ถึงวันนั้น ที่วันนี้นายบอกฉันว่า \"คนเราไม่ได้เก่งมาตั้งเเต่เกิด\"
                 ฉันขอบคุณนะที่นายให้กำลังใจฉัน เเละฉันก็เชื่ออีกว่าสักวันนายคงเล่นหมากฮอสได้เก่งกว่านี้อีกเยอะ
                 ฉันขอบคุณนายนะ33333353

16/10/44        วันนี้ได้เจอนายอีกเเล้วฉันดีใจจิงๆนะ เเต่ฉันเล่นกับนายมีเเต่เเพ้กับเเพ้ฉันกลัวนายจะเบื่อฉันเเล้วนาย
                 จะไม่เล่นกับฉันอีก ฉันอยากเก่งมากกว่านี้เเต่ ฉันมันเเย่จิงๆเลย ทั้งที่นายอุตสาห์มาสอนฉันเเต่ฉันกลับ
                 ไม่ได้เรื่องเอาซะเลย ขอโทษนะ
  ปล.ฉันชอบนายมากๆเลย

          พอคาฮิตะอ่านจบคาฮิตะก็ร้องไห้ออกมาเเละรู้มาทีหลังว่า ซายานะขอร้องพ่อว่าอยากจะเจอ  คาฮิตะ พ่อของซายานะก็เลย
         ไปขอร้องทางโรงพยาบาลว่าให้ ขอที่อยู่หรือเมลล์ ของคาฮิตะจากคนทำเว็บให้หน่อย คนทำเว็บนั้นก็เลยให้ที่อยู่มา
          เเละซายานะ   ขอร้องพ่อกับเเม่อย่างสุดท้ายว่า \"รักคาฮิตะให้เหมือนกับที่รักหนูนะคะ\"

.... 4ปีผ่านไป....
       \"คุณหมอ นาสาชิคะ คนไข้มาติดต่อคะ เออเเล้วช่วยสอนหมากฮอสให้หนูได้ไหมคะ หนูเล่นกับคุณหมอทีไรเเพ้ทุกทีเลย\"
        \"ได้สิ\"
        คาฮิตะหยิบรูปซายานะ ขึ้นมาเเล้วกอดไว้เเน่น เเล้วพูดว่า\"ซายานะตอนนี้พี่เป็นหมอได้เเล้วนะ ซายานะดูพี่อยู่หรือปล่าว
        พี่รักซายานะนะเเละจะรักตลอดไปด้วย\"
                                        >>>>>จบบริบูรณ์<<<<<