จดหมายจาก แฟรี่พาร์ค สวนสนุกแห่งความฝัน

ลำดับตอนที่ #1 : ฉบับที่-1

ถึง เพื่อนๆ

      ในที่สุด ฉันก็มาถึงจนได้ แฟรี่พาร์ค สวยวิเศษมากเลยตามที่เธอบอก แต่พอเดินซอกแซกเข้าไป กลับมีแต่ทางเดิน พอเข้าไปถามคนแถวๆนั้นก็บอกว่า ให้เดินเข้าไปในทางแคบๆทางหนึ่ง ซึ่งฉันก็เชื่อเพราะไม่เคยเข้ามาสัมผัสกับบรรยากาศแบบนี้ พอเดินเข้าไปยังทางแคบๆก็มี ต้นไม้และดอกไม้ปลูกและขึ้นรอบๆทางเดินทางเท้า และแล้วก็มาถึงครึ่งทาง จึงมีรถโดยสาไปให้ แต่เที่ยวนี้ไม่มีคนเอาซะเลยนอกจากฉันและครอบครัวอีก 2-3 ครอบครัว และ ชายอีก 1 คน เฮ้อฉันละเหงาจริงๆที่จะต้องจากพวกเธฮแต่ยังไงก็เมล์เข้าโทรศัพท์หาเราบ้างนะ เราคิดถึงและเหงาเพราะที่นี้ไม่มีเพื่อนเลย ต่างคนต่างภาษาต่างวัฒนธรรม และรถโดยสารของที่นี้ก็คล้ายๆกับรถเมล์ด้วย พูดถึงรถโดยสารที่นี้มีน้อยมาก อาจเป็นเพราะดึกแล้วด้วย พอมาดูนาฬิกาข้อมือตัวเองก็พบว่าดึกมากแล้วแถมยังง่วงด้วย และพอถามคนขับรถที่อยู่ด้านหน้าเขาก็บอกว่า ที่นี้กว้างยิ่งกว่าเมืองเมืองหนึ่งเสียอีก ทางเรามีบริการที่พักให้ 1 คืนฟรี ซึ่งพอฉันได้ยินปุ๊ป ก็ดีใจมากเป็นพิเศษ เพราะนอกจากฟรีแล้ยังมีอาหารอร่อยๆมากมายแถมให้อีก และรุ่งเช้าฉันค่อยไปทัวร์แฟรี่พาร์คที่นี้ก็แล้วกัน แฟรี่พาร์คที่ผู้คนให้ความสนใจและยกย่องว่าเป็นอีกสถานที่หนึ่งที่น่าไปเที่ยวมากที่สุดแห่งหนึ่งของโลก

      จดหมายฉบับแรกขอไว้แค่นี้ก่อนเพราะง่วงมากแล้วงั้นก็ขอจบจดหมายฉบับนี้ไว้แค่นี้ก่อนนะแล้วจะเขียนมาใหม่

      

      ราตรีสวัสดิ์.......

      

     เทพวรา  วงษ์สวัสดิ์สกุล