ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : His past ...
ในคาบฝรั่งเศสที่ทุกคนเรียนอยู่ตามเคย …
- - - - - ปัง!!!!!!!! - - - - -
ทิวสนวิ่งเข้ามาในห้องอย่างหืดหอบ แต่ด้วย monsieur Auguste เป็นคนใจเย็น จึงมอง แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร! -_-“ แล้วก็ทำหน้าที่ต่อไป … ทิวสนหันไปมองรอบตัว สายตาทุกคู่ก็เล็งมาที่เขาคนเดียวเช่นทุกทีที่เขามาสาย (ขนาดไม่สาย … ยังไม่วางตาเลยด้วยซ้ำ!!) ผู้หญิงบางคน ส่งยิ้มมาให้เขา แต่ -_- เขาก็ไม่ได้ใส่ใจ! คงเพราะเริ่มชินสายตาพวกชอบมองแล้วล่ะมั้ง … แล้วเขาก็หันไปเจอต้นน้ำ ที่นั่งอยู่คนเดียว แต่หน้าตาเขาตั้งใจฟังอาจารย์เอามากๆ >.< … คือตั้งใจกว่าตัวเขาหลายเท่าแล้วกัน!! เมื่อเป็นเช่นนั้น … เขาจึงค่อยๆย่องไปหาต้นน้ำโดยไม่ให้อาจารย์เห็น
“ หวัดดี! ^^ “
“ … “ (หันไปมอง แต่ก็หันกลับแบบ -__-‘ ไม่ใส่ใจ!)
“ เอ่อ … ต้นน้ำ! “
“ … “ - -*
“ … ยกโทษให้แล้วใช่มั้ย! พูดมาสิ! “ ^-^;
“ … “ (หันไปมองอีกครั้ง! แต่คราวนี้ต้องวางฟอร์ม!)
“ นี่นาย! T T พูดกับเราสิ! อย่าเฉยได้มั้ย!?! “
“ … “ ‘ นายนี่มันกวนประสาทนักเชียว ^^ คนจะเรียนนะ! ‘
“ … อย่านิ่งนักได้มั้ย! -__-^ “
“ … “ ‘ น้ำเสียงยังเงี้ย! เริ่มโกรธแล้วล่ะสิ! 555 ^o^ สะใจ!!! ‘
“ -__-^^-__-^^^ “
“ … “ ‘ คิกๆ สะใจชะมัด!! ‘ ^-^
“ นี่!!! นายฟังเราอยู่หรือเปล่าเนี่ย!!! อย่าเงียบนักได้มั้ยวะ!!! “ \\ / **
ตอนนี้ … ทุกคนไม่เพียงหันมามอง แต่! หันมาดูเลยมากกว่า (ลองคิดเอาสิ! ดูกับมอง อย่างไหนเก็บรายละเอียดได้มากกว่ากัน!) O_o o_O … ดูกันทั้งห้องเลย คราวนี้! ///-,.-///
“ Qu’est-ce que tu as? “
“ เอ่อ … Non non! rien! “
“ Calme-toi un peu, D’accord? “
“ Oui! j’y comprends! “
“ Bien! “
“ … คราวนี้พูดได้ยัง? “ -.,-^
“ … นายอยู่เงียบๆหน่อยเถอะ! เราขอร้อง … เราเจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจกับนิสัยและพฤติกรรมของนายมาพอแล้ว! … นายไม่เป็น นายไม่รู้หรอก! “ >.,<
‘ โอ้โห!! เราวางฟอร์มได้เก่งขนาดนี้เชียวหรอเนี่ย ทั้งคำพูดทั้งท่าทาง ใช้ได้!! “
“ -__-‘ … ทำไมเราจะไม่รู้!! สำหรับเรา กายเจ็บแค่ไหนก็ไม่เท่ากับเจ็บใจหรอก!! “
“ … นายกำลังพูดอะไรอยู่เนี่ย? “ ‘ ทำไมพูดแปลกๆนะ ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว! ‘
“ … ไม่มีอะไรหรอก!! ^-^; อืม … วันนี้อาจารย์คงไม่สั่งงานอะไรหรอกมั้ง!?! งั้นเราไปก่อนนะ!! “
“ นี่! เดี๋ยวสิ! “
“ ฮะ? “ -__-
“ … เราหายโกรธนายแล้วล่ะ ^_^ “
“ อืม … ขอบใจนะ! “ ^^
ทิวสนเดินออกไปทางประตูหลัง โดยไม่ให้ monsieur Auguste เห็น ต้นน้ำมองตามเขาไปพลางรู้สึก =_= แปลกใจกับคำพูดและสีหน้าเศร้าๆของเขา …
ต้นน้ำไปเยี่ยมเพื่อนสาวที่หอพักตามเคย แล้วก็พบจุลกำลังนั่งจ้อกับแป็งอย่างสนุกสนาน ^O^ 555 … เสียงหัวเราะของสองคนนี้ ดังเล็ดลอดออกมาข้างนอก จนข้างห้องแทบจะได้ยินทุกอย่างที่คุยเลยก็ว่าได้!! ไม่เหมือนเจอกันวันแรกเล้ย -__-v
“ เพื่อนนายนี่จ้อเก่งดีเนอะ!! ^O^ “
“ นายก็ไม่เบาเหมือนกันแหละย่ะ!! พูดน้ำไหลไฟดับพอกัน >O
“ 555!! จริงสิ! แล้ววันนี้เพื่อนนายไม่มาหรอ? “
“ ไอ้ทิวน่ะหรอ!?! เห็นวันนี้มันทำหน้าเซ็งทั้งวันเลยนะ ยังไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันจะมาเปล่า … แล้วนายหายโกรธมันยัง >_< ดูมันจริงจังมากเลยนะ คงกลัวว่าไม่ยกโทษให้น่ะสิ!! “
“ เราคงไม่สำคัญขนาดที่ต้องมาซีเรียสเรื่องนี้หรอก … แต่เราก็ยกโทษให้เขาแล้วล่ะ! “ ///-,.-///
“ ไม่ซีเรียสไม่ได้หรอก!! ไอ้เนี่ย! มันเป็นโรคแพ้น้ำตาเห็นมันเป็นอย่างนั้นก็เถอะ! “
“ แพ้น้ำตา? “ ‘ ฟังแล้วไม่อยากจะเชื่อเท่าไรเล้ย!! - -* ‘
“ อืม! … -_- “
“ เออ! นายเล่าเรื่องของทิวสนให้ต้นน้ำฟังหน่อยสิ >_< นี่! ต้นน้ำ จริงๆแล้วอ่ะ ทิวสนเขาน่าสงสารมากเลยนะ T^T ให้จุลเล่าให้ฟังสิ! “
“ เออ เดี๋ยว! เราเอาหนังสือจากหอสมุดมาให้ ^^; เป็นไทยเล่มนึง ฝรั่งเศสเล่มนึงนะ ลองดูๆเอาแล้วกัน!! “
“ ขอบใจจ้ะ!! ^+^ “
“ ถ้านายรู้แล้ว เหยียบไว้เลยนะ!!! >,< อย่าให้เข้าหูไอ้ทิวเด็ดขาดเลยเชียว ไม่งั้นเราเละแน่ๆ! “ =.=
“ แล้วทำไมเราจะต้องรู้ด้วยหรอ? “
“ ก็นายจะได้เข้าใจตัวไอ้ทิวมันมากขึ้นไง! “ -__-v
“ งั้นเล่ามาสิ! “
จุลซึ่งรู้เรื่องในอดีตทุกอย่างของทิวสน รู้ว่าตั้งแต่เด็กเขาแทบไม่มีใครรักเลย ญาติๆที่แม่เขาเอามาฝากไว้หลังจากที่พ่อเขาเสียไป ก็ไม่มีใครชอบเขาสักคน เพราะเห็นว่าถ้ามาอยู่ด้วย เดี๋ยวก็สร้างปัญหาและภาระให้กับพวกเขาเปล่าๆ และยังบอกด้วยว่า ทิวสนเป็นพวกนิสัยหยาบคาย ชอบใช้ความรุนแรง โมโหร้าย แต่อันที่จริง … ที่ทิวสนเป็นอย่างนี้ ก็มาจากการบีบบังคับ การขู่เข็ญ ทุบตีของพวกเขาทั้งนั้น เขาเลยกลายเป็นเด็กที่เก็บกดและฝังใจอยู่ตลอดว่าไม่มีใครรักเขา แม้แต่แม่ของเขาเอง ยังทิ้งเขาไปอยู่กับสามีใหม่ที่ฝรั่งเศส และมีลูกใหม่มาอีกคน … และด้วยสาเหตุนี้เอง ยิ่งเหมือนเป็นการตอกย้ำว่าไม่มีใครรักเขามากขึ้นไปอีก เพราะลูกใหม่ก็คงแย่งความรักไปจากเขาหมด ถึงแม้ว่าแม่ของเขา จะคอยส่งเงินมาให้ใช้อย่างไม่ขาด เมื่อรู้ว่าทิวสนแยกตัวมาอยู่หอพักคนเดียวตอนขึ้นชั้นมัธยม เพราะทนพวกญาติๆไม่ไหว แต่เขาไม่ได้ต้องการอย่างนั้น เขาต้องการความรักจากแม่มากกว่าเงินที่ส่งมา เขาอยากอยู่กับแม่ อยู่ใกล้ๆแม่ … เมื่ออยู่หอพักคนเดียว ความเหงา ความว้าเหว่ ก็ย่อมต้องเกิดขึ้นเป็นธรรมดา มีจุลคนเดียวที่เป็นเพื่อนเขามาตั้งแต่ตอนนั้น เพราะไม่มีใครอยากคบทิวสน เพราะนิสัยที่หยาบคายของเขา ใครก็คงทนไม่ได้ แต่มีจุลคนเดียวที่ทนได้ และเข้าใจความรู้สึกภายในจิตใจของเขามาตลอด และอยู่เคียงข้างเขาเสมอ เวลามีเรื่องชกต่อย ไม่ว่าแพ้หรือชนะก็ตาม จะมีแค่ทิวสนกับจุลเท่านั้นจนเข้ามหาลัย … ด้วยความที่เขาเป็นคนหน้าตาดี ฐานะดี แถมดีกรีก็เป็นรองเดือนมหาลัย ผู้หญิงไม่น้อย ทั้งจากมหาลัยเดียวกัน หรือ จากมหาลัยอื่นก็มาชอบเขาแทบไม่ซ้ำ แต่ … ก็ทนนิสัยเขาไม่ได้สักคน แต่อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ทิวสนจะเป็นคนที่โมโหร้าย หยาบคาย แต่เขาเป็นคนที่รักใครแล้วรักจริง ส่วนหนึ่งเขาคงอยากจะได้ความรักจากคนอื่นด้วย แต่ที่แย่กว่า ก็คือ … ผู้หญิงบางคนที่เข้ามาในชีวิตเขา มีบางคนก็มาหลอกเอาเงิน เพราะโรคแพ้น้ำตานี่เอง เขาจึงให้ไปง่ายๆ หรือบางคนก็หวังมาแค่เรื่องบนเตียงเท่านั้น …
“ … ไม่น่าเชื่อเลยเนอะ! T T “
“ ใช่! เหมือนไม่น่าเชื่อนะ … แต่มันก็เป็นความจริงไปแล้วล่ะ! “
พอรู้ว่าตัวเองโดนหลอก (เรียกว่าอกหักก็ได้!! T^T) ก็เข้าpubบ่อยขึ้น ทั้งสูบบุหรี่ ทั้งเมา บางครั้งก็มีเรื่องชกต่อยกันในนั้นเลย เรียกว่าช่วงนั้น เขาเสเพลมากจริงๆ และมีที่หนักสุดก็คือ ไปวิ่งราวคนอื่น …
“ วิ่งราว!!! “
“ เบาๆหน่อยสิวะ! “
เมื่อก่อนอาจทำเรียกว่าบ่อยมาก แต่หลังๆ ทำเพราะเอาสนุกมากกว่า
“ จะบ้าหรอไง!! เห็นเป็นเรื่องสนุกไปได้ -__-^^ คนอื่นเขาก็เดือดร้อนสิ! “
“ แต่ช่างมันเถอะ! เห็นวันก่อนมันบอกว่าจะเลิกแล้วล่ะ! ^^; “
“ เพิ่งจะคิดได้หรือไงเนี่ย! “
“ แหม! ต้นน้ำก็ … เขาก็บอกว่าจะเลิกแล้วไงล่ะ! “
“ แต่ต้นเหตุของปัญหา ก็คงมาจากครอบครัวเขาเป็นหลักสินะ! “ -_-‘
“ ก็ใช่น่ะสิ มันมีปมด้อยเรื่องครอบครัว!! “
‘ เราเข้าใจนายมากขึ้นแล้วล่ะ! ทิวสน! เข้าใจคำพูดแปลกๆของนายแล้ว
- - - - - ปัง!!!!!!!! - - - - -
ทิวสนวิ่งเข้ามาในห้องอย่างหืดหอบ แต่ด้วย monsieur Auguste เป็นคนใจเย็น จึงมอง แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร! -_-“ แล้วก็ทำหน้าที่ต่อไป … ทิวสนหันไปมองรอบตัว สายตาทุกคู่ก็เล็งมาที่เขาคนเดียวเช่นทุกทีที่เขามาสาย (ขนาดไม่สาย … ยังไม่วางตาเลยด้วยซ้ำ!!) ผู้หญิงบางคน ส่งยิ้มมาให้เขา แต่ -_- เขาก็ไม่ได้ใส่ใจ! คงเพราะเริ่มชินสายตาพวกชอบมองแล้วล่ะมั้ง … แล้วเขาก็หันไปเจอต้นน้ำ ที่นั่งอยู่คนเดียว แต่หน้าตาเขาตั้งใจฟังอาจารย์เอามากๆ >.< … คือตั้งใจกว่าตัวเขาหลายเท่าแล้วกัน!! เมื่อเป็นเช่นนั้น … เขาจึงค่อยๆย่องไปหาต้นน้ำโดยไม่ให้อาจารย์เห็น
“ หวัดดี! ^^ “
“ … “ (หันไปมอง แต่ก็หันกลับแบบ -__-‘ ไม่ใส่ใจ!)
“ เอ่อ … ต้นน้ำ! “
“ … “ - -*
“ … ยกโทษให้แล้วใช่มั้ย! พูดมาสิ! “ ^-^;
“ … “ (หันไปมองอีกครั้ง! แต่คราวนี้ต้องวางฟอร์ม!)
“ นี่นาย! T T พูดกับเราสิ! อย่าเฉยได้มั้ย!?! “
“ … “ ‘ นายนี่มันกวนประสาทนักเชียว ^^ คนจะเรียนนะ! ‘
“ … อย่านิ่งนักได้มั้ย! -__-^ “
“ … “ ‘ น้ำเสียงยังเงี้ย! เริ่มโกรธแล้วล่ะสิ! 555 ^o^ สะใจ!!! ‘
“ -__-^^-__-^^^ “
“ … “ ‘ คิกๆ สะใจชะมัด!! ‘ ^-^
“ นี่!!! นายฟังเราอยู่หรือเปล่าเนี่ย!!! อย่าเงียบนักได้มั้ยวะ!!! “ \\ / **
ตอนนี้ … ทุกคนไม่เพียงหันมามอง แต่! หันมาดูเลยมากกว่า (ลองคิดเอาสิ! ดูกับมอง อย่างไหนเก็บรายละเอียดได้มากกว่ากัน!) O_o o_O … ดูกันทั้งห้องเลย คราวนี้! ///-,.-///
“ Qu’est-ce que tu as? “
“ เอ่อ … Non non! rien! “
“ Calme-toi un peu, D’accord? “
“ Oui! j’y comprends! “
“ Bien! “
“ … คราวนี้พูดได้ยัง? “ -.,-^
“ … นายอยู่เงียบๆหน่อยเถอะ! เราขอร้อง … เราเจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจกับนิสัยและพฤติกรรมของนายมาพอแล้ว! … นายไม่เป็น นายไม่รู้หรอก! “ >.,<
‘ โอ้โห!! เราวางฟอร์มได้เก่งขนาดนี้เชียวหรอเนี่ย ทั้งคำพูดทั้งท่าทาง ใช้ได้!! “
“ -__-‘ … ทำไมเราจะไม่รู้!! สำหรับเรา กายเจ็บแค่ไหนก็ไม่เท่ากับเจ็บใจหรอก!! “
“ … นายกำลังพูดอะไรอยู่เนี่ย? “ ‘ ทำไมพูดแปลกๆนะ ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว! ‘
“ … ไม่มีอะไรหรอก!! ^-^; อืม … วันนี้อาจารย์คงไม่สั่งงานอะไรหรอกมั้ง!?! งั้นเราไปก่อนนะ!! “
“ นี่! เดี๋ยวสิ! “
“ ฮะ? “ -__-
“ … เราหายโกรธนายแล้วล่ะ ^_^ “
“ อืม … ขอบใจนะ! “ ^^
ทิวสนเดินออกไปทางประตูหลัง โดยไม่ให้ monsieur Auguste เห็น ต้นน้ำมองตามเขาไปพลางรู้สึก =_= แปลกใจกับคำพูดและสีหน้าเศร้าๆของเขา …
ต้นน้ำไปเยี่ยมเพื่อนสาวที่หอพักตามเคย แล้วก็พบจุลกำลังนั่งจ้อกับแป็งอย่างสนุกสนาน ^O^ 555 … เสียงหัวเราะของสองคนนี้ ดังเล็ดลอดออกมาข้างนอก จนข้างห้องแทบจะได้ยินทุกอย่างที่คุยเลยก็ว่าได้!! ไม่เหมือนเจอกันวันแรกเล้ย -__-v
“ เพื่อนนายนี่จ้อเก่งดีเนอะ!! ^O^ “
“ นายก็ไม่เบาเหมือนกันแหละย่ะ!! พูดน้ำไหลไฟดับพอกัน >O
“ 555!! จริงสิ! แล้ววันนี้เพื่อนนายไม่มาหรอ? “
“ ไอ้ทิวน่ะหรอ!?! เห็นวันนี้มันทำหน้าเซ็งทั้งวันเลยนะ ยังไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันจะมาเปล่า … แล้วนายหายโกรธมันยัง >_< ดูมันจริงจังมากเลยนะ คงกลัวว่าไม่ยกโทษให้น่ะสิ!! “
“ เราคงไม่สำคัญขนาดที่ต้องมาซีเรียสเรื่องนี้หรอก … แต่เราก็ยกโทษให้เขาแล้วล่ะ! “ ///-,.-///
“ ไม่ซีเรียสไม่ได้หรอก!! ไอ้เนี่ย! มันเป็นโรคแพ้น้ำตาเห็นมันเป็นอย่างนั้นก็เถอะ! “
“ แพ้น้ำตา? “ ‘ ฟังแล้วไม่อยากจะเชื่อเท่าไรเล้ย!! - -* ‘
“ อืม! … -_- “
“ เออ! นายเล่าเรื่องของทิวสนให้ต้นน้ำฟังหน่อยสิ >_< นี่! ต้นน้ำ จริงๆแล้วอ่ะ ทิวสนเขาน่าสงสารมากเลยนะ T^T ให้จุลเล่าให้ฟังสิ! “
“ เออ เดี๋ยว! เราเอาหนังสือจากหอสมุดมาให้ ^^; เป็นไทยเล่มนึง ฝรั่งเศสเล่มนึงนะ ลองดูๆเอาแล้วกัน!! “
“ ขอบใจจ้ะ!! ^+^ “
“ ถ้านายรู้แล้ว เหยียบไว้เลยนะ!!! >,< อย่าให้เข้าหูไอ้ทิวเด็ดขาดเลยเชียว ไม่งั้นเราเละแน่ๆ! “ =.=
“ แล้วทำไมเราจะต้องรู้ด้วยหรอ? “
“ ก็นายจะได้เข้าใจตัวไอ้ทิวมันมากขึ้นไง! “ -__-v
“ งั้นเล่ามาสิ! “
จุลซึ่งรู้เรื่องในอดีตทุกอย่างของทิวสน รู้ว่าตั้งแต่เด็กเขาแทบไม่มีใครรักเลย ญาติๆที่แม่เขาเอามาฝากไว้หลังจากที่พ่อเขาเสียไป ก็ไม่มีใครชอบเขาสักคน เพราะเห็นว่าถ้ามาอยู่ด้วย เดี๋ยวก็สร้างปัญหาและภาระให้กับพวกเขาเปล่าๆ และยังบอกด้วยว่า ทิวสนเป็นพวกนิสัยหยาบคาย ชอบใช้ความรุนแรง โมโหร้าย แต่อันที่จริง … ที่ทิวสนเป็นอย่างนี้ ก็มาจากการบีบบังคับ การขู่เข็ญ ทุบตีของพวกเขาทั้งนั้น เขาเลยกลายเป็นเด็กที่เก็บกดและฝังใจอยู่ตลอดว่าไม่มีใครรักเขา แม้แต่แม่ของเขาเอง ยังทิ้งเขาไปอยู่กับสามีใหม่ที่ฝรั่งเศส และมีลูกใหม่มาอีกคน … และด้วยสาเหตุนี้เอง ยิ่งเหมือนเป็นการตอกย้ำว่าไม่มีใครรักเขามากขึ้นไปอีก เพราะลูกใหม่ก็คงแย่งความรักไปจากเขาหมด ถึงแม้ว่าแม่ของเขา จะคอยส่งเงินมาให้ใช้อย่างไม่ขาด เมื่อรู้ว่าทิวสนแยกตัวมาอยู่หอพักคนเดียวตอนขึ้นชั้นมัธยม เพราะทนพวกญาติๆไม่ไหว แต่เขาไม่ได้ต้องการอย่างนั้น เขาต้องการความรักจากแม่มากกว่าเงินที่ส่งมา เขาอยากอยู่กับแม่ อยู่ใกล้ๆแม่ … เมื่ออยู่หอพักคนเดียว ความเหงา ความว้าเหว่ ก็ย่อมต้องเกิดขึ้นเป็นธรรมดา มีจุลคนเดียวที่เป็นเพื่อนเขามาตั้งแต่ตอนนั้น เพราะไม่มีใครอยากคบทิวสน เพราะนิสัยที่หยาบคายของเขา ใครก็คงทนไม่ได้ แต่มีจุลคนเดียวที่ทนได้ และเข้าใจความรู้สึกภายในจิตใจของเขามาตลอด และอยู่เคียงข้างเขาเสมอ เวลามีเรื่องชกต่อย ไม่ว่าแพ้หรือชนะก็ตาม จะมีแค่ทิวสนกับจุลเท่านั้นจนเข้ามหาลัย … ด้วยความที่เขาเป็นคนหน้าตาดี ฐานะดี แถมดีกรีก็เป็นรองเดือนมหาลัย ผู้หญิงไม่น้อย ทั้งจากมหาลัยเดียวกัน หรือ จากมหาลัยอื่นก็มาชอบเขาแทบไม่ซ้ำ แต่ … ก็ทนนิสัยเขาไม่ได้สักคน แต่อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ทิวสนจะเป็นคนที่โมโหร้าย หยาบคาย แต่เขาเป็นคนที่รักใครแล้วรักจริง ส่วนหนึ่งเขาคงอยากจะได้ความรักจากคนอื่นด้วย แต่ที่แย่กว่า ก็คือ … ผู้หญิงบางคนที่เข้ามาในชีวิตเขา มีบางคนก็มาหลอกเอาเงิน เพราะโรคแพ้น้ำตานี่เอง เขาจึงให้ไปง่ายๆ หรือบางคนก็หวังมาแค่เรื่องบนเตียงเท่านั้น …
“ … ไม่น่าเชื่อเลยเนอะ! T T “
“ ใช่! เหมือนไม่น่าเชื่อนะ … แต่มันก็เป็นความจริงไปแล้วล่ะ! “
พอรู้ว่าตัวเองโดนหลอก (เรียกว่าอกหักก็ได้!! T^T) ก็เข้าpubบ่อยขึ้น ทั้งสูบบุหรี่ ทั้งเมา บางครั้งก็มีเรื่องชกต่อยกันในนั้นเลย เรียกว่าช่วงนั้น เขาเสเพลมากจริงๆ และมีที่หนักสุดก็คือ ไปวิ่งราวคนอื่น …
“ วิ่งราว!!! “
“ เบาๆหน่อยสิวะ! “
เมื่อก่อนอาจทำเรียกว่าบ่อยมาก แต่หลังๆ ทำเพราะเอาสนุกมากกว่า
“ จะบ้าหรอไง!! เห็นเป็นเรื่องสนุกไปได้ -__-^^ คนอื่นเขาก็เดือดร้อนสิ! “
“ แต่ช่างมันเถอะ! เห็นวันก่อนมันบอกว่าจะเลิกแล้วล่ะ! ^^; “
“ เพิ่งจะคิดได้หรือไงเนี่ย! “
“ แหม! ต้นน้ำก็ … เขาก็บอกว่าจะเลิกแล้วไงล่ะ! “
“ แต่ต้นเหตุของปัญหา ก็คงมาจากครอบครัวเขาเป็นหลักสินะ! “ -_-‘
“ ก็ใช่น่ะสิ มันมีปมด้อยเรื่องครอบครัว!! “
‘ เราเข้าใจนายมากขึ้นแล้วล่ะ! ทิวสน! เข้าใจคำพูดแปลกๆของนายแล้ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น