ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Hug and Excuse ...
    “ นี่! เราซื้อของมาฝากเพียบเลย ของโปรดของเรา! อุ๊ย! ไม่ใช่! ของเธอทั้งนั้นเลยนะ
แล้วเป็นไงบ้าง รู้สึกดีขึ้นบ้างมั้ย? “
    “ ก็ดีขึ้นบ้างแล้วล่ะ! ขอบใจมากนะจ๊ะ! ขนมเยอะยังเงี้ย ฉันกินไม่หมดแหง! สงสัยต้นน้ำต้องช่วยฉันแล้วล่ะ “
    “ ^^;; ได้สิ! ยินดีเลย!!! “
    “ จริงสิ! ต้นน้ำ เธอเริ่มทำการบ้านมั่งยัง เนี่ย! ถ้าฉันไม่มาเจ็บตัวแบบเนี้ย ฉันคงเอาไปทำที่หอสมุดวันนี้แหละ!! “    >.,<
    “ อ๋อ! ยังหรอก เรากะว่าพรุ่งนี้จะเข้าไปที่หอสมุดอ่ะ เธอไม่ต้องห่วงหรอก!! เราทำเรื่องเดียวกัน เดี๋ยวมีอะไรก็ช่วยกันได้!! “  ^________.^
    “ ขอบใจจ้ะ!! “    ^-^
    - - - - - คุณแป็งห้อง 319 อยู่มั้ยคะ!!!!!!! - - - - -
    “ อยู่ค่ะ!! ใครคะ? “
    “ เพื่อนมาขอพบค่ะ!!! “
    “ คงเป็นเขาน่ะแหละ! ให้เขาขึ้นมาเลยค่ะ!! “
    - - - - - ปังๆๆๆๆๆๆๆๆ - - - - - 
    “ เข้ามาสิ!! “
    “ เป็นไงบ้าง!?! เอ้านี่! ของตามที่ไว้อ่ะ ตรวจดูอีกรอบแล้วกันว่าครบเปล่า! นี่! เธอ เธอ เธอ!!! “ 
    “ อ อ อะไร! เออ วางตรงนั้นแหละ เดี๋ยวฉันตรวจเอง! “  ^-^;;
    “ เหม่ออะไรเนี่ย? “    -__-v
    “ ป เปล่า! -_-; เหม่ออะไรของนาย!! “
    “ แล้วเธอเป็นไงบ้าง? “
    “ ///-.,-/// ก็ ดีขึ้นแล้วล่ะจ้ะ!! “
    “ แล้วขนมเยอะขนาดเนี้ย! กินหมดหรอ!?! “
    “ อ๋อ! ไม่หรอก! เดี๋ยวฉันคงให้ต้นน้ำช่วยกินอ่ะ ^^ แต่พวกนายกินกันได้นะ! “
    “ อืม เราว่าเธอคงกินหมดนะ!! “
    “ “  -__-^
    “ ทำไมหรอ? “
    “ อ้าว!! ก็เมื่อกี้ เธอเพิ่งบอกว่าจะให้ไอ้อ้วนนี่ช่วยกินไม่ใช่หรอ!?! ระวังนะ! ดีไม่ดีกินถุงเข้าไปด้วย!!! “ 
    “ 555!!! ไอ้ทิว! ปากมึงนี่ก็นะ 555!! “      ^o^
    “ 555!! “    ^O^
    “ “    -__-^-__-^^-__-^^^ \\__/ **
    “ เอ่อ ต้นน้ำ! ใจเย็นๆนะ เขาก็พูดเล่นไปยังงั้นเอง!! “
    “ เฮ้ย!!! ฉันไม่ได้พูดเล่นนะ! มันเรื่องจริง! 555! “    ^O^ 
    “ ไอ้ทิว! มึงก็เลิกว่าเขาซะทีได้มั้ยวะ!?! “    ^0^
    “ แป็ง! เรากลับก่อนนะ!!!  -__-^^^ พรุ่งนี้เรามาใหม่ ชักเริ่มฉุนแล้ว! “
    “ ต้นน้ำ! ใจเย็นๆก่อนนะ อย่าเพิ่งรีบกลับสิ!! “
    “ ไม่อ่ะ!! เรากลับก่อนดีกว่า ขืนอยู่ต่อ! \\__/ ^^ ได้มีเรื่องแน่!! “
    “ ทำไมไอ้อ้วน!! ทนรับความจริงไม่ได้ไง!! “ (ไปกระชากคอเสื้อเขาทำไมอ่ะ!!)
    “ “ 
    “ ตอบมาสิวะ!! “
    “ ไอ้ทิว!! มึงก็ใจเย็นๆไม่ได้ไง!?! เกรงใจเจ้าของห้องเขาบ้างสิวะ!!! “  >_<
    “ เอ่อ! นายใจเย็นๆก่อนนะ! “
    “ ตอบมาซะทีสิโว้ย!!! “  (นี่ทั้งกระชาก ทั้งเขย่าเลยนะ!!!  -_-^^)
    “ TT^TT ก็ใช่นะสิ!!! ขอโทษ! ที่เกิดมาอ้วนหน้าตาหน้าเกลียดแบบเนี้ย!!! แล้วทำไม!?! อ้วนแล้วมันหนักส่วนไหนของนาย!! คนอ้วนไม่มีหัวใจไงวะ!!! “  T_T
    “ “
    “ “
    “ เอ่อ! “     
    ต้นน้ำวิ่งออกจากห้องไป พร้อมกับปิดประตูตามหลัง ท่ามกลางสายตาที่ตะลึง O_O ทั้ง3คู่ ถึงแป็งจะเรียกยังไง เขาก็ไม่หันกลับมา เหมือนไม่ได้ยินเสียงใครทั้งนั้นและไม่อยากฟังใครพูดใครว่าอะไรด้วย ทิวสนยังอึ้งกับภาพที่เห็น ทุกคนในห้องไม่พูดอะไรทั้งสิ้น แป็งหยิบโทรศัพท์โทรเข้าเครื่องของต้นน้ำ แต่
    ~ ~ ขอโทษค่ะ! ยอดเงินของคุณใกล้จะหมด กรุณาเติมเงินด้วยค่ะ เลขหมายนี้ ไม่สามารถใช้งานได้ชั่วคราวค่ะ ~ ~
    “ เป็นไงบ้าง? “
    “ คงโกรธมาก ถึงได้ปิดเครื่องหนี! “
    “ อะไรกันวะ! ล้อเล่นแค่เนี้ย!! ถึงกับงอนเลยไง!?! “
    “ ไอ้ทิว! ล้อเล่น-อมึงสิ!!! แรงอย่างเนี้ย! มึงทั้งกระชากทั้งเขย่าเขาขนาดนั้นอ่ะ เป็นกูคงสวนไปแล้ว! และไอ้การที่มึงไปว่าเขา อ้วนๆเนี่ย! -__- ** เหมือนมึงไปล้อเลียนปมด้อยเขานะเว้ย มึงอารมณ์ร้อน กูทนได้เพราะกูรู้นิสัยมึงดี แต่นี่มึงเพิ่งรู้จักเขาไม่นาน ยังไปทำอารมณ์ร้อนใสเขาอีกคน ใครเขาจะทนได้วะ! มึงไม่เห็นหน้าตัวเองนิ ว่าล้อเล่นของมึงอ่ะ ยังกับจะกินเลือดกินเนื้อเขาเลย!! กูว่านะ ทางที่ดี มึงตามไปขอโทษเขาดีกว่า เพราะครั้งนี้ มึงผิดเต็มๆว่ะ!!! “  -,.-
    “ ได้ทีล่ะ! >.,< ย้อนคำพูดกูเลยนะมึง แล้วเขาอยู่หอไหนล่ะ? “  - - *
    ทิวสนวิ่งตามออกไป หลังจากที่แป็งบอก เขารีบบึ่งรถไปที่หอของต้นน้ำทันที แต่เขาไม่ได้กลับหอ! เขาจึงวนรถไปตามที่ต่างๆ แต่ก็เป็นเรื่องยาก เพราะนี่ก็ค่ำแล้ว เขาจะไปหาเจอได้ไง
    “ พรุ่งนี้มีเรียนฝรั่งเศสนี่นา เดี๋ยวค่อยไปขอโทษพรุ่งนี้แล้วกัน!! “  -__-v
    ทิวสนเลี้ยวรถกลับ แต่ ในใจเขาก็ยังกังวลที่ยังไม่ได้ขอโทษต้นน้ำ และยังทำให้เขาต้องร้องไห้อีก เขาคิดอยู่ตลอดทางที่ขับกลับ แล้วจู่ๆ เขาก็เหลือบไปเห็นใครคนนึงตัวอ้วนๆกลมๆ เดินก้มหน้าอยู่ริมฟุตบาท เขาจึงขับรถให้ไปชิดริมฟุตบาท แล้วหยุดเรียก
    “ นี่! นายอ่ะ!! “
    “ “
    “ -__-; นาย!! เราขอโทษนะเว้ย! เรา เราปากไม่ดีเอง แค่ล้อเล่นเฉยๆ!! “
    “ “  T T
    “ เฮ้ย!! ไม่ได้ยินหรือไง!?! “
    “ “ 
    ทิวสนดับรถ และวิ่งตามไปดักหน้าต้นน้ำ เขาเงยหน้ามอง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร! เอาแต่ร้องไห้!!
    “ นี่! นาย นายชื่อต้นน้ำใช่มั้ย? “
    “ T^T “
    “ เราขอโทษ! เราขอโทษจริงๆนะ เราแค่ ล้อเล่นเฉยๆ “
    “ T_T “
    “ เอ่อ นายอย่าร้องไห้สิ เราขอโทษแล้วไง! “  >.,<
    “ เราต่างหากที่ต้องขอโทษ! ที่เกิดมาอ้วน นายถอยไปเถอะ T T “
    “ เราต่างหากที่ต้องขอโทษนาย!! เราปากไม่ดีเองที่ไปว่านายอย่างนั้น เราขอโทษนะ ยกโทษให้เราเถอะ!! “
    “ TT__TT นายไม่ต้องพูดอะไรหรอก! เรามันตัวอ้วนน่าเกลียด ไม่มีอะไรดีเพียบพร้อมอย่างนาย TT.,TT แย่นะ! เกิดมาก็มีปมด้อย คนไร้ปมด้อยอย่างนาย จะมาเข้าใจอะไรกับคนอย่างเรา!! “  T.,T
    ทันทีที่ต้นน้ำพูดจบ ทิวสนก็ดึงเขาไปกอดไว้แน่น น้ำตาที่ไหลมาตามแก้มของต้นน้ำ เปื้อนเสื้อของทิวสนเต็มไปหมด! เขางง ตกใจ แปลกใจในคราวเดียวกันจนพูดอะไรไม่ได้อีก การกระทำของทิวสนในครั้งนี้ ทำให้เขาร้องไห้ไม่ออกแล้ว ความเสียใจถูกความอายเข้ามาบดบังแทนที่ อายจนรู้สึกได้ว่า ///-.,-/// หน้าของเขาแดงเหมือนร้อนผ่าวๆ ความโกรธที่เคยมีอยู่เหมือนจะหายไปหมดสิ้น เขาไม่เคยโดนผู้ชาย (ที่หน้าตาดีและน่ารักขนาดนี้!!) กอดมาก่อนเลยในชีวิต!! แต่อย่างไรก็ตาม ต้นน้ำก็รู้สึกได้อีกอย่างว่า ทิวสนเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมากคนนึงทีเดียวเชียวแหละ!!  ‘ ตอนเนี้ย! เราหายโกรธนายแล้วล่ะ ^-^ ‘
    “ ทำไมเราจะไม่เข้าใจนายล่ะ! “  -__-‘
    ‘ เขาพูดอะไรของเขาเนี่ย!?! ‘  =_-
    “ >.< นายปล่อยเถอะ! กลับไปได้แล้วล่ะ!! “
    “ เอ่อ! เราขอโทษนะ -_-; นายหาย “   
    ต้นน้ำเดินหลีกไป ปล่อยให้ทิวสนมองตามหลังเขาไป -O- ต้นน้ำแอบดีใจอยู่ในใจลึกๆ  ^^;
    “ งั้น!! เราถือว่านายหายโกรธเราแล้วนะ!!! “  -,.-
    “ คิดเอาเองแล้วกัน!! “  ^o^
    “ ก็ดีขึ้นบ้างแล้วล่ะ! ขอบใจมากนะจ๊ะ! ขนมเยอะยังเงี้ย ฉันกินไม่หมดแหง! สงสัยต้นน้ำต้องช่วยฉันแล้วล่ะ “
    “ ^^;; ได้สิ! ยินดีเลย!!! “
    “ จริงสิ! ต้นน้ำ เธอเริ่มทำการบ้านมั่งยัง เนี่ย! ถ้าฉันไม่มาเจ็บตัวแบบเนี้ย ฉันคงเอาไปทำที่หอสมุดวันนี้แหละ!! “    >.,<
    “ อ๋อ! ยังหรอก เรากะว่าพรุ่งนี้จะเข้าไปที่หอสมุดอ่ะ เธอไม่ต้องห่วงหรอก!! เราทำเรื่องเดียวกัน เดี๋ยวมีอะไรก็ช่วยกันได้!! “  ^________.^
    “ ขอบใจจ้ะ!! “    ^-^
    - - - - - คุณแป็งห้อง 319 อยู่มั้ยคะ!!!!!!! - - - - -
    “ อยู่ค่ะ!! ใครคะ? “
    “ เพื่อนมาขอพบค่ะ!!! “
    “ คงเป็นเขาน่ะแหละ! ให้เขาขึ้นมาเลยค่ะ!! “
    - - - - - ปังๆๆๆๆๆๆๆๆ - - - - - 
    “ เข้ามาสิ!! “
    “ เป็นไงบ้าง!?! เอ้านี่! ของตามที่ไว้อ่ะ ตรวจดูอีกรอบแล้วกันว่าครบเปล่า! นี่! เธอ เธอ เธอ!!! “ 
    “ อ อ อะไร! เออ วางตรงนั้นแหละ เดี๋ยวฉันตรวจเอง! “  ^-^;;
    “ เหม่ออะไรเนี่ย? “    -__-v
    “ ป เปล่า! -_-; เหม่ออะไรของนาย!! “
    “ แล้วเธอเป็นไงบ้าง? “
    “ ///-.,-/// ก็ ดีขึ้นแล้วล่ะจ้ะ!! “
    “ แล้วขนมเยอะขนาดเนี้ย! กินหมดหรอ!?! “
    “ อ๋อ! ไม่หรอก! เดี๋ยวฉันคงให้ต้นน้ำช่วยกินอ่ะ ^^ แต่พวกนายกินกันได้นะ! “
    “ อืม เราว่าเธอคงกินหมดนะ!! “
    “ “  -__-^
    “ ทำไมหรอ? “
    “ อ้าว!! ก็เมื่อกี้ เธอเพิ่งบอกว่าจะให้ไอ้อ้วนนี่ช่วยกินไม่ใช่หรอ!?! ระวังนะ! ดีไม่ดีกินถุงเข้าไปด้วย!!! “ 
    “ 555!!! ไอ้ทิว! ปากมึงนี่ก็นะ 555!! “      ^o^
    “ 555!! “    ^O^
    “ “    -__-^-__-^^-__-^^^ \\__/ **
    “ เอ่อ ต้นน้ำ! ใจเย็นๆนะ เขาก็พูดเล่นไปยังงั้นเอง!! “
    “ เฮ้ย!!! ฉันไม่ได้พูดเล่นนะ! มันเรื่องจริง! 555! “    ^O^ 
    “ ไอ้ทิว! มึงก็เลิกว่าเขาซะทีได้มั้ยวะ!?! “    ^0^
    “ แป็ง! เรากลับก่อนนะ!!!  -__-^^^ พรุ่งนี้เรามาใหม่ ชักเริ่มฉุนแล้ว! “
    “ ต้นน้ำ! ใจเย็นๆก่อนนะ อย่าเพิ่งรีบกลับสิ!! “
    “ ไม่อ่ะ!! เรากลับก่อนดีกว่า ขืนอยู่ต่อ! \\__/ ^^ ได้มีเรื่องแน่!! “
    “ ทำไมไอ้อ้วน!! ทนรับความจริงไม่ได้ไง!! “ (ไปกระชากคอเสื้อเขาทำไมอ่ะ!!)
    “ “ 
    “ ตอบมาสิวะ!! “
    “ ไอ้ทิว!! มึงก็ใจเย็นๆไม่ได้ไง!?! เกรงใจเจ้าของห้องเขาบ้างสิวะ!!! “  >_<
    “ เอ่อ! นายใจเย็นๆก่อนนะ! “
    “ ตอบมาซะทีสิโว้ย!!! “  (นี่ทั้งกระชาก ทั้งเขย่าเลยนะ!!!  -_-^^)
    “ TT^TT ก็ใช่นะสิ!!! ขอโทษ! ที่เกิดมาอ้วนหน้าตาหน้าเกลียดแบบเนี้ย!!! แล้วทำไม!?! อ้วนแล้วมันหนักส่วนไหนของนาย!! คนอ้วนไม่มีหัวใจไงวะ!!! “  T_T
    “ “
    “ “
    “ เอ่อ! “     
    ต้นน้ำวิ่งออกจากห้องไป พร้อมกับปิดประตูตามหลัง ท่ามกลางสายตาที่ตะลึง O_O ทั้ง3คู่ ถึงแป็งจะเรียกยังไง เขาก็ไม่หันกลับมา เหมือนไม่ได้ยินเสียงใครทั้งนั้นและไม่อยากฟังใครพูดใครว่าอะไรด้วย ทิวสนยังอึ้งกับภาพที่เห็น ทุกคนในห้องไม่พูดอะไรทั้งสิ้น แป็งหยิบโทรศัพท์โทรเข้าเครื่องของต้นน้ำ แต่
    ~ ~ ขอโทษค่ะ! ยอดเงินของคุณใกล้จะหมด กรุณาเติมเงินด้วยค่ะ เลขหมายนี้ ไม่สามารถใช้งานได้ชั่วคราวค่ะ ~ ~
    “ เป็นไงบ้าง? “
    “ คงโกรธมาก ถึงได้ปิดเครื่องหนี! “
    “ อะไรกันวะ! ล้อเล่นแค่เนี้ย!! ถึงกับงอนเลยไง!?! “
    “ ไอ้ทิว! ล้อเล่น-อมึงสิ!!! แรงอย่างเนี้ย! มึงทั้งกระชากทั้งเขย่าเขาขนาดนั้นอ่ะ เป็นกูคงสวนไปแล้ว! และไอ้การที่มึงไปว่าเขา อ้วนๆเนี่ย! -__- ** เหมือนมึงไปล้อเลียนปมด้อยเขานะเว้ย มึงอารมณ์ร้อน กูทนได้เพราะกูรู้นิสัยมึงดี แต่นี่มึงเพิ่งรู้จักเขาไม่นาน ยังไปทำอารมณ์ร้อนใสเขาอีกคน ใครเขาจะทนได้วะ! มึงไม่เห็นหน้าตัวเองนิ ว่าล้อเล่นของมึงอ่ะ ยังกับจะกินเลือดกินเนื้อเขาเลย!! กูว่านะ ทางที่ดี มึงตามไปขอโทษเขาดีกว่า เพราะครั้งนี้ มึงผิดเต็มๆว่ะ!!! “  -,.-
    “ ได้ทีล่ะ! >.,< ย้อนคำพูดกูเลยนะมึง แล้วเขาอยู่หอไหนล่ะ? “  - - *
    ทิวสนวิ่งตามออกไป หลังจากที่แป็งบอก เขารีบบึ่งรถไปที่หอของต้นน้ำทันที แต่เขาไม่ได้กลับหอ! เขาจึงวนรถไปตามที่ต่างๆ แต่ก็เป็นเรื่องยาก เพราะนี่ก็ค่ำแล้ว เขาจะไปหาเจอได้ไง
    “ พรุ่งนี้มีเรียนฝรั่งเศสนี่นา เดี๋ยวค่อยไปขอโทษพรุ่งนี้แล้วกัน!! “  -__-v
    ทิวสนเลี้ยวรถกลับ แต่ ในใจเขาก็ยังกังวลที่ยังไม่ได้ขอโทษต้นน้ำ และยังทำให้เขาต้องร้องไห้อีก เขาคิดอยู่ตลอดทางที่ขับกลับ แล้วจู่ๆ เขาก็เหลือบไปเห็นใครคนนึงตัวอ้วนๆกลมๆ เดินก้มหน้าอยู่ริมฟุตบาท เขาจึงขับรถให้ไปชิดริมฟุตบาท แล้วหยุดเรียก
    “ นี่! นายอ่ะ!! “
    “ “
    “ -__-; นาย!! เราขอโทษนะเว้ย! เรา เราปากไม่ดีเอง แค่ล้อเล่นเฉยๆ!! “
    “ “  T T
    “ เฮ้ย!! ไม่ได้ยินหรือไง!?! “
    “ “ 
    ทิวสนดับรถ และวิ่งตามไปดักหน้าต้นน้ำ เขาเงยหน้ามอง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร! เอาแต่ร้องไห้!!
    “ นี่! นาย นายชื่อต้นน้ำใช่มั้ย? “
    “ T^T “
    “ เราขอโทษ! เราขอโทษจริงๆนะ เราแค่ ล้อเล่นเฉยๆ “
    “ T_T “
    “ เอ่อ นายอย่าร้องไห้สิ เราขอโทษแล้วไง! “  >.,<
    “ เราต่างหากที่ต้องขอโทษ! ที่เกิดมาอ้วน นายถอยไปเถอะ T T “
    “ เราต่างหากที่ต้องขอโทษนาย!! เราปากไม่ดีเองที่ไปว่านายอย่างนั้น เราขอโทษนะ ยกโทษให้เราเถอะ!! “
    “ TT__TT นายไม่ต้องพูดอะไรหรอก! เรามันตัวอ้วนน่าเกลียด ไม่มีอะไรดีเพียบพร้อมอย่างนาย TT.,TT แย่นะ! เกิดมาก็มีปมด้อย คนไร้ปมด้อยอย่างนาย จะมาเข้าใจอะไรกับคนอย่างเรา!! “  T.,T
    ทันทีที่ต้นน้ำพูดจบ ทิวสนก็ดึงเขาไปกอดไว้แน่น น้ำตาที่ไหลมาตามแก้มของต้นน้ำ เปื้อนเสื้อของทิวสนเต็มไปหมด! เขางง ตกใจ แปลกใจในคราวเดียวกันจนพูดอะไรไม่ได้อีก การกระทำของทิวสนในครั้งนี้ ทำให้เขาร้องไห้ไม่ออกแล้ว ความเสียใจถูกความอายเข้ามาบดบังแทนที่ อายจนรู้สึกได้ว่า ///-.,-/// หน้าของเขาแดงเหมือนร้อนผ่าวๆ ความโกรธที่เคยมีอยู่เหมือนจะหายไปหมดสิ้น เขาไม่เคยโดนผู้ชาย (ที่หน้าตาดีและน่ารักขนาดนี้!!) กอดมาก่อนเลยในชีวิต!! แต่อย่างไรก็ตาม ต้นน้ำก็รู้สึกได้อีกอย่างว่า ทิวสนเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมากคนนึงทีเดียวเชียวแหละ!!  ‘ ตอนเนี้ย! เราหายโกรธนายแล้วล่ะ ^-^ ‘
    “ ทำไมเราจะไม่เข้าใจนายล่ะ! “  -__-‘
    ‘ เขาพูดอะไรของเขาเนี่ย!?! ‘  =_-
    “ >.< นายปล่อยเถอะ! กลับไปได้แล้วล่ะ!! “
    “ เอ่อ! เราขอโทษนะ -_-; นายหาย “   
    ต้นน้ำเดินหลีกไป ปล่อยให้ทิวสนมองตามหลังเขาไป -O- ต้นน้ำแอบดีใจอยู่ในใจลึกๆ  ^^;
    “ งั้น!! เราถือว่านายหายโกรธเราแล้วนะ!!! “  -,.-
    “ คิดเอาเองแล้วกัน!! “  ^o^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น