ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : The first impression ...
“ N’importe lequel de cinq titres que vous aimez … “
- - - - - ปังงงงงง!!!!! - - - - -
“ …? “
“ …? “
“ เอ่อ … ขอโทษ … oh! no! Excusez-moi ,je suis en retard? “
“ … Oui , entre! “
“ Merci ,monsieur! “
“ Continuons! “ - “ -
สายตาทุกคนในห้องจับจ้องมาที่ทิวสนแบบไม่วางตา ถึงแม้ Monsieur Auguste จะบอกให้นักศึกษากลับมาที่บทเรียนกันต่อก็ตาม … และสายตาสองคู่ซึ่งก็เป็นหนึ่งในสายตาของทุกคนในห้องนั้น ก็เป็นของต้นน้ำกับแป็ง … ทิวสนเริ่มสังเกตเห็นว่าตัวเขาเป็นเป้าของทุกคนในห้อง จึงตะโกนออกมาอย่างลืมตัว
“ มึงมองหาอะไรกันวะ!!! “
พรึ่บ!! คือเสียงที่ทุกคนรีบหันกลับเข้าโต๊ะพร้อมกันแบบไม่ได้นัดกันไว้ล่วงหน้า ด้วยเพราะ ความกลัวและเกรง เป็นเหตุ …
“ Qu’est-ce qu’il y a? “
“ เอ่อ … Non! non! “
“ แป็ง … ไอ้นี่มันนักเลงหรือไง ทำวางท่าเหมือนตัวเองเป็นใหญ่ … เราไม่ค่อยชอบเลยอ่ะ รู้สึกเหมือนเป็นพวกชอบหาเรื่องชาวบ้าน! “
“ เถอะน่าาา … เขาลงเป็นวิชาโทแค่นั้นแหละ และอีกอย่าง เขาก็อยู่คนละคณะกับเรา ไม่ได้เจอกันบ่อยหรอก อย่ากังวลเลย! ‘ขออย่าให้เป็นอย่างนั้นเล้ยยย ’ “
“ เสียดายนะ … หน้าตาก็ดีเข้าขั้น ไม่น่าทำตัวแบบนี้เลย! “
“ จะไม่ให้ดีได้ยังไงล่ะ ต้นน้ำ! Popมากเลยนะ ทิวสนเนี่ย ตั้งแต่คณะแพทย์มาจนถึงคณะเรา ไม่มีใครไม่รู้จักคนๆนี้เลย เธอไปอยู่ไหนมาถึงไม่รู้จักเนี่ย เขาเป็นทั้งเดือนของคณะรัฐศาสตร์นะ และยังเป็นรองเดือนของมหาลัยอีกด้วยนะ! เห็นเขาบอกว่าแมวมองหลายคนแล้ว เคยลองชวนไปถ่ายทั้งโฆษณา ทั้งเดินแบบ แต่ด้วยเพราะนิสัยแบบเนี้ย แมวมองหมามองหลายสำนัก … กระเจิงไปเลย! และบ้านของเขาก็เข้าขั้นเศรษฐีอีกต่างหาก มีร้านอาหารที่เมืองนอกตั้งหลายร้าน คือสรุป เขาเป็นหนุ่มที่มีข้อเสียตรงพฤติกรรม อย่างเดียวเท่านั้น! ที่เหลือ Parfait comme ange! “ * _____ *
“ … อืม … อืม … อืม เธอนี่รู้รายละเอียดพรึ่บพรับเลยนะ! ชอบเขาล่ะสิ! “
“ ก็แน่น่ะสิจ๊ะ! ชอบมากขนาดเก็บไปฝันเลยนะ ในฝันก็ … เหมือนพระเอก นางเอกนิยายเกาหลียังไงยังงั้นเลย! ^ __________.^ นี่ๆ … เธอเห็นที่ทุกคนในห้องมองเขาแล้วใช่ป่ะ! เท่าที่สังเกตเห็นได้อ่ะนะ ฉันแบ่งเป็นสอง 2 ประเภท ก็คือ อย่างแรก ทุกคนมองเพราะเห็นเขาเป็นตัวกวนประสาทของห้องและของมหาลัย และอีกอย่าง มองเพราะแอบปลื้มและหลงใหลในความหล่อแและน่ารักผนวกกับความPerfect ในทุกๆด้านของเขา เชื่อฉันสิ อย่างหลังกินขาด เพราะ … ฉันก็เป็นหนึ่งในข้อหลังเหมือนกันแหละจ้าาาาา!!! “ ^0^ … ^0^
“ ง้านนนหรอออ! เฮ้อ … แต่นิสัยแบบเนี้ย ใครเขาจะไปทนได้น้าาา! “ - “ -
เมื่อหมดคาบ ต้นน้ำกับแป็งก็รีบเก็บของใส่กระเป๋า เตรียมจะไปทานกลางวัน … ทิวสนก็เดินเข้ามาถามเกี่ยวกับงานที่อาจารย์สั่งไว้เมื่อต้นคาบ
“ เฮ้ย! … สองคนนั้นน่ะ! อย่าเพิ่งไปสิ! “
“ … นายเรียกฉันหรอ? “ ^^;;
“ ก็เธอสองคนนั่นแหละ … ให้ไปเรียกหมาที่ไหนเล่า!! “
“ หรออออ! “
“ อย่ามาทำหน้ากวนฝ่า-นแต่เช้าได้มั้ย ไอ้อ้วน!! แค่จะถามการบ้านที่อาจารย์เขาสั่งไว้เฉยๆ … ทำไม! ถามไม่ได้ไง!! “
“ … “ ‘ ไอ้บ้า!!! ‘ \\ , / **
“ เอ่อ … อย่าไปถามเพื่อนฉันเลยนะ! เดี๋ยวฉันบอกให้ก็ได้จ้ะ! ^__^c คือ อาจารย์เขาให้ไว้ 5 หัวข้อน่ะ แล้วเลือกทำหัวข้อเดียว เขียนเป็นรายงานตามปกติ อย่างน้อย 3 หน้า และเขียนสรุปแบบฟอร์มสั้นๆ 1 แผ่นด้วย เอ่อ … แค่เนี้ยจ้ะ!! “
‘ ทำไมต้องไปอธิบายให้ฟังด้วยเนี่ย! ดันมาสายเอง … นิสัยก็แย่ชะมัด ‘
“ แล้วเธอจดหัวข้อไว้เปล่าล่ะ? “
“ แป็ง! ไปได้ยัง พักแป๊บเดียวเองนะ หิวแล้วด้วย!! “
“ เอ่อ … “
“ นี่! ไอ้อ้วน(ไปกระชากคอเสื้อเขาอีก!) ถ้ามึงหิวนัก ก็ไปแ-กก่อนสิวะ กูยังคุยธุระกับเพื่อนมึงไม่เสร็จ ไม่เห็นไง!!! อย่ากวนมากนักได้มั้ย ฝ่า-นเนี่ย!!! “ \\___/ **
“ นี่ … นาย! “ ‘ คำก็อ้วน สองคำก็อ้วน หยาบคายสิ้นดีเลย!!! ‘ > , < ***
“ เอ่อ… นายใจเย็นๆก่อนนะ … ต้นน้ำ! แป๊บเดียวนะ แป๊บเดียวจริงๆ นะ นะ! … นี่ไง! 5 หัวข้อที่อาจารย์ให้เลือกน่ะ เธอเลือกไปนะว่าจะทำหัวข้อไหน! “
“ … “ \\__________./ ***
“ เอ้า! … ขอบใจเธอมากนะ! อ้อ! … เตือนเพื่อนเธอด้วย อย่ากวนให้มากนัก เดี๋ยวศพไม่สวย!! “
“ ไอ้นี่! … ขู่หรือไง!!! “ ‘ ชักลมออกหูแล้วนะ!!! ‘
“ จะลองดูก็ได้ ไอ้อ้วน!!! “
“ เออ … ใจเย็นๆนะ ใจเย็นๆ ทั้งคู่เลย … นะ! ไปกันเถอะ ต้นน้ำ ฉันก็หิวแล้วล่ะ เอ่อ … บายนะ! “ - - “
“ เออ! “
- - - - - ปังงงงงง!!!!! - - - - -
“ …? “
“ …? “
“ เอ่อ … ขอโทษ … oh! no! Excusez-moi ,je suis en retard? “
“ … Oui , entre! “
“ Merci ,monsieur! “
“ Continuons! “ - “ -
สายตาทุกคนในห้องจับจ้องมาที่ทิวสนแบบไม่วางตา ถึงแม้ Monsieur Auguste จะบอกให้นักศึกษากลับมาที่บทเรียนกันต่อก็ตาม … และสายตาสองคู่ซึ่งก็เป็นหนึ่งในสายตาของทุกคนในห้องนั้น ก็เป็นของต้นน้ำกับแป็ง … ทิวสนเริ่มสังเกตเห็นว่าตัวเขาเป็นเป้าของทุกคนในห้อง จึงตะโกนออกมาอย่างลืมตัว
“ มึงมองหาอะไรกันวะ!!! “
พรึ่บ!! คือเสียงที่ทุกคนรีบหันกลับเข้าโต๊ะพร้อมกันแบบไม่ได้นัดกันไว้ล่วงหน้า ด้วยเพราะ ความกลัวและเกรง เป็นเหตุ …
“ Qu’est-ce qu’il y a? “
“ เอ่อ … Non! non! “
“ แป็ง … ไอ้นี่มันนักเลงหรือไง ทำวางท่าเหมือนตัวเองเป็นใหญ่ … เราไม่ค่อยชอบเลยอ่ะ รู้สึกเหมือนเป็นพวกชอบหาเรื่องชาวบ้าน! “
“ เถอะน่าาา … เขาลงเป็นวิชาโทแค่นั้นแหละ และอีกอย่าง เขาก็อยู่คนละคณะกับเรา ไม่ได้เจอกันบ่อยหรอก อย่ากังวลเลย! ‘ขออย่าให้เป็นอย่างนั้นเล้ยยย ’ “
“ เสียดายนะ … หน้าตาก็ดีเข้าขั้น ไม่น่าทำตัวแบบนี้เลย! “
“ จะไม่ให้ดีได้ยังไงล่ะ ต้นน้ำ! Popมากเลยนะ ทิวสนเนี่ย ตั้งแต่คณะแพทย์มาจนถึงคณะเรา ไม่มีใครไม่รู้จักคนๆนี้เลย เธอไปอยู่ไหนมาถึงไม่รู้จักเนี่ย เขาเป็นทั้งเดือนของคณะรัฐศาสตร์นะ และยังเป็นรองเดือนของมหาลัยอีกด้วยนะ! เห็นเขาบอกว่าแมวมองหลายคนแล้ว เคยลองชวนไปถ่ายทั้งโฆษณา ทั้งเดินแบบ แต่ด้วยเพราะนิสัยแบบเนี้ย แมวมองหมามองหลายสำนัก … กระเจิงไปเลย! และบ้านของเขาก็เข้าขั้นเศรษฐีอีกต่างหาก มีร้านอาหารที่เมืองนอกตั้งหลายร้าน คือสรุป เขาเป็นหนุ่มที่มีข้อเสียตรงพฤติกรรม อย่างเดียวเท่านั้น! ที่เหลือ Parfait comme ange! “ * _____ *
“ … อืม … อืม … อืม เธอนี่รู้รายละเอียดพรึ่บพรับเลยนะ! ชอบเขาล่ะสิ! “
“ ก็แน่น่ะสิจ๊ะ! ชอบมากขนาดเก็บไปฝันเลยนะ ในฝันก็ … เหมือนพระเอก นางเอกนิยายเกาหลียังไงยังงั้นเลย! ^ __________.^ นี่ๆ … เธอเห็นที่ทุกคนในห้องมองเขาแล้วใช่ป่ะ! เท่าที่สังเกตเห็นได้อ่ะนะ ฉันแบ่งเป็นสอง 2 ประเภท ก็คือ อย่างแรก ทุกคนมองเพราะเห็นเขาเป็นตัวกวนประสาทของห้องและของมหาลัย และอีกอย่าง มองเพราะแอบปลื้มและหลงใหลในความหล่อแและน่ารักผนวกกับความPerfect ในทุกๆด้านของเขา เชื่อฉันสิ อย่างหลังกินขาด เพราะ … ฉันก็เป็นหนึ่งในข้อหลังเหมือนกันแหละจ้าาาาา!!! “ ^0^ … ^0^
“ ง้านนนหรอออ! เฮ้อ … แต่นิสัยแบบเนี้ย ใครเขาจะไปทนได้น้าาา! “ - “ -
เมื่อหมดคาบ ต้นน้ำกับแป็งก็รีบเก็บของใส่กระเป๋า เตรียมจะไปทานกลางวัน … ทิวสนก็เดินเข้ามาถามเกี่ยวกับงานที่อาจารย์สั่งไว้เมื่อต้นคาบ
“ เฮ้ย! … สองคนนั้นน่ะ! อย่าเพิ่งไปสิ! “
“ … นายเรียกฉันหรอ? “ ^^;;
“ ก็เธอสองคนนั่นแหละ … ให้ไปเรียกหมาที่ไหนเล่า!! “
“ หรออออ! “
“ อย่ามาทำหน้ากวนฝ่า-นแต่เช้าได้มั้ย ไอ้อ้วน!! แค่จะถามการบ้านที่อาจารย์เขาสั่งไว้เฉยๆ … ทำไม! ถามไม่ได้ไง!! “
“ … “ ‘ ไอ้บ้า!!! ‘ \\ , / **
“ เอ่อ … อย่าไปถามเพื่อนฉันเลยนะ! เดี๋ยวฉันบอกให้ก็ได้จ้ะ! ^__^c คือ อาจารย์เขาให้ไว้ 5 หัวข้อน่ะ แล้วเลือกทำหัวข้อเดียว เขียนเป็นรายงานตามปกติ อย่างน้อย 3 หน้า และเขียนสรุปแบบฟอร์มสั้นๆ 1 แผ่นด้วย เอ่อ … แค่เนี้ยจ้ะ!! “
‘ ทำไมต้องไปอธิบายให้ฟังด้วยเนี่ย! ดันมาสายเอง … นิสัยก็แย่ชะมัด ‘
“ แล้วเธอจดหัวข้อไว้เปล่าล่ะ? “
“ แป็ง! ไปได้ยัง พักแป๊บเดียวเองนะ หิวแล้วด้วย!! “
“ เอ่อ … “
“ นี่! ไอ้อ้วน(ไปกระชากคอเสื้อเขาอีก!) ถ้ามึงหิวนัก ก็ไปแ-กก่อนสิวะ กูยังคุยธุระกับเพื่อนมึงไม่เสร็จ ไม่เห็นไง!!! อย่ากวนมากนักได้มั้ย ฝ่า-นเนี่ย!!! “ \\___/ **
“ นี่ … นาย! “ ‘ คำก็อ้วน สองคำก็อ้วน หยาบคายสิ้นดีเลย!!! ‘ > , < ***
“ เอ่อ… นายใจเย็นๆก่อนนะ … ต้นน้ำ! แป๊บเดียวนะ แป๊บเดียวจริงๆ นะ นะ! … นี่ไง! 5 หัวข้อที่อาจารย์ให้เลือกน่ะ เธอเลือกไปนะว่าจะทำหัวข้อไหน! “
“ … “ \\__________./ ***
“ เอ้า! … ขอบใจเธอมากนะ! อ้อ! … เตือนเพื่อนเธอด้วย อย่ากวนให้มากนัก เดี๋ยวศพไม่สวย!! “
“ ไอ้นี่! … ขู่หรือไง!!! “ ‘ ชักลมออกหูแล้วนะ!!! ‘
“ จะลองดูก็ได้ ไอ้อ้วน!!! “
“ เออ … ใจเย็นๆนะ ใจเย็นๆ ทั้งคู่เลย … นะ! ไปกันเถอะ ต้นน้ำ ฉันก็หิวแล้วล่ะ เอ่อ … บายนะ! “ - - “
“ เออ! “
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น