ลำดับตอนที่ #37
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #37 : Represent ...
จากความคิดที่เคยมีอยู่ในใจเล็กๆ … ว่าสักวัน เขาจะต้องสอบชิงทุนไปเรียนต่อที่ต่างประเทศให้ได้ … ตอนนี้ความคิดนั้นเหมือนมันพวยพุ่งออกมาให้เพื่อนทั้งสองคนได้เห็นแล้ว ว่า … ต้นน้ำมีความมุ่งมั่นอย่างแท้จริงที่จะทำสิ่งนี้ให้สำเร็จจงได้ … เวลาเกือบตลอดทั้งวัน ถ้าไม่นับรวมเรื่องกิน (ที่มากขึ้นกว่าเดิม!) กับเรื่องนอนหลับแล้ว … -.,-^ เวลาที่เหลือ เขาจะเข้าแต่หอสมุด ฟังเพลง ฟังบทสนทนา ดูหนังที่เป็นภาษาฝรั่งเศส พอกลับถึงหอ ก็อ่านหนังสือจนหัวค่ำ เวลาที่จะพูดกับแป็งและจุลก็น้อยลงจนเพื่อนทั้งสองรู้สึกเหมือนกับว่า ต้นน้ำอาจไปอยู่ต่างประเทศแล้วก็ได้มั้ง!!
แต่อันที่จริง … เพื่อนของเขาทั้งสองคน ทำไมจะไม่รู้ว่า … ในใจลึกๆของต้นน้ำนั้น … เขาก็อยากจะลืมทิวสน! … อยากมีอะไรทำให้มากที่สุดเพื่อจะได้ไม่อยู่เฉยๆ … แล้วเกิดคิดถึงขึ้นมา … แป็งกับจุลก็เคยคิดๆกันอยู่เหมือนกัน ว่าจะทำยังไงดีที่จะทำให้ต้นน้ำ … กลับมาเป็นต้นน้ำคนเดิมได้ … ( - - )*
…
ต้นน้ำเดินลงมาหาซื้อของกินใต้หอ กะว่าถ้ากินเสร็จ จะขึ้นไปอ่าน “ หลักสำคัญในการอ่านวรรณคดีฝรั่งเศส “ เล่ม 3 ต่อ (หนังสือเล่มนี้ มี 15 เล่มนะ … และเขาก็อ่านจนครบทุกเล่ม จบไปแล้ว เกือบสิบรอบด้วย!! … คือทบทวนอีกน่ะ ไม่มีอะไรหรอก!!) วันนี้อาหารใต้หอมีแต่ “ สลัด! “ … เขาเมิน **( - -) เพราะเขาอยากหาอะไรที่มีรส มีชาติมากกว่านี้!! … แต่ในเมื่อไม่มี … เขาก็ต้องออกไปหากินเอาเอง!
เขาเดินออกไปด้านนอก … ข้างทางมีร้านอาหารเรียงรายเต็มไปหมด … และเขาก็เห็นแล้ว ว่ามีร้านหอยทอดอยู่ลิบๆ เลยเล็งไปที่ร้านนั้นทันที! … แต่ ระหว่างที่เดินไปนั้น … เหมือนมีคนเดินตาม เขาหันไปมอง … ไม่มีนิ! มีแต่คนยืนซื้อกับข้าวกัน เขาเลยเดินต่อไปอีก … เอาอีกแล้ว! O_o … คราวนี้ เขารีบเร่งฝีเท้าไปยังร้านหอยทอดนั้นทันที โดยไม่หันกลับไปมองอีก … พอเข้าไปในร้าน เขาเลือกด้านในสุดของร้าน แล้วนั่งหอบสักพัก -.,-^^ แล้วก็มีเด็กมาบริการอยู่ที่โต๊ะของเขา …
“ รับอะไรดีครับ? “
“ เอา … “
พอต้นน้ำเงยหน้ามอง … O O* … นายฟอส!
“ นี่นาย! … “
“ ^^;; … ใช่! … ทำหน้าเหมือนเห็นผีเลยนะ! “
“ -_-^ … นายใช่มั้ย!?! ที่ตามเรามาเนี่ย! “
“ น่าจะใช่! … ^^ ขอฉันนั่งด้วยคนนะ!! “
“ … -_- “
ยังไม่ทันอนุญาตสักหน่อย … นั่งเฉยเลย!!
“ นายจะกินอะไร? “
“ … อะไรก็ได้! ที่ไม่เหมือนนาย - -* “
“ … งั้น! … น้อง!! “
“ … สั่งอะไรหรือยังครับ? “
“ เอาผัดไทยหนึ่งจานนะ แล้วก็ หอยทอดอีกจานนึง!! … น้ำเปล่า 2 แก้ว!“
“ ครับผม … สักครู่ครับ! “
“ … -_- “
“ … ไม่พอใจหรือไง ที่ฉันมาขอนั่งด้วยเนี่ย!?! “
“ … ประมาณนั้น!! “
“ ทิวสนเขาไปแล้วใช่มั้ย? “
ต้นน้ำแทบสะอึกกับคำถามนี้ … นี่เขากล้าถามโต้งๆอย่างนี้เลยหรอ? o_O
“ … จะรู้ไปทำไม? “
“ ก็ … แค่อยากรู้เฉยๆน่ะ!! “
“ -__-^^ … “
“ ไม่เป็นไร! … จริงสิ! เดี๋ยวนี้ … นายดูอวบอั๋นขึ้นนะ … กินจุย้อมใจหรือไง? “
“ … -__-^^^ “
“ ไม่ตอบ! … ก็คง จริงสินะ!! “
พอฟอสพูดจบแค่นั้น … \\ /*** ต้นน้ำอารมณ์ขึ้นทันที …
“ เลิกพูดซะทีได้มั้ย? … รำคาญ!!! “ -__-^^^
“ เอ่อ … “ -.-;;
ทุกสายตาในร้าน … เล็งเป้ามาที่สองคนนี้ทันที!!! … O_O … O_o … o_O …
“ เอ่อ .. ใจเย็นๆก่อนนะ ต้นน้ำ … ฉันไม่พูดแล้วก็ได้!! “ -.,-v
“ ถ้าขืนนายยังไม่เลิกพูดให้เราอารมณ์ขึ้นอีกนะ … -__-^^^ “
“ Ok! เลิกก็เลิก … ใจเย็นๆนะ!! … “
ทุกสายตา … กลับเข้าที่เดิมในที่สุด!!! (_ _) …
“ ฉันขอโทษ! … ฉันไม่ถามแล้วก็ได้!!! “
“ … -__-^^ “
“ … -.-v “
“ T^T … T T … “
“ … ต้นน้ำ! … นี่! นายร้องไห้!! “
ฟอสหยิบผ้าเช็ดหน้าจะเช็ดให้ … แต่ ต้นน้ำวิ่งออกมาจากร้านก่อนแล้ว เขาเลยวิ่งตามออกมา (เด็กเสิร์ฟงงอย่างยิ่งยวด oOo*** … ผัดไทยกับหอยทอด ได้แล้วนะ!!) …
“ นายจะไปไหนอ่ะ? ต้นน้ำ!! “
“ T_T … ไม่ต้องตามมานะ!! “
แต่ฟอสก็ยังวิ่งตามต้นน้ำไปอยู่ดี! … ตาม … ตามจนทัน และก็จับแขนเขาไว้จนได้ … ต้นน้ำหันมาจะชกเขาอีกครั้ง!! แต่ คราวนี้ฟอสรับไว้ได้ … ต้นน้ำพยายามจะยื้อให้เขาปล่อยแขนออก -.,-^^^ แต่ฟอสจับไว้แน่นจนต้นน้ำรู้สึกเจ็บ …
“ TT_TT … ปล่อยสิ! … บอกให้ปล่อยไงเล่า!! “
“ … นายลืมเขาไม่ได้ใช่มั้ย? “
… ต้นน้ำค่อยๆสงบลง T_T ฟอสเลยดึงต้นน้ำเข้าไปกอด … ต้นน้ำไม่ดิ้นเหมือนครั้งก่อนแล้ว … แต่กลับร้องไห้อย่างฟูมฟายแทน …
“ TT_TT … เราลืมเขาไม่ได้ … ลืมไม่ได้จริงๆ T_T … “
“ ฉันเข้าใจ … ต้นน้ำ! ฉันเข้าใจนายดี!! … เพราะความรู้สึกของฉันในตอนนี้ ก็ไม่ต่างจากนายเท่าไรนักหรอก!! “ =_= …
ต้นน้ำไม่ได้ฟังสิ่งที่ฟอสพูดเลย … T.,T เขายังคงเสียใจ กับสิ่งเดียวที่เขายังทำไม่ได้ … เขาลืมทิวสนไม่ได้!!
ฟอสเดินไปซื้อก๋วยเตี๋ยวมาให้ต้นน้ำไว้ไปกินบนห้อง และยังเดินมาส่งเขาถึงหน้าห้องอีกด้วย … แป็งกับจุลรออยู่ก่อนแล้ว … ทั้งสองคนมองอย่างแปลกใจที่เห็นต้นน้ำเดินมากับฟอส … ก่อนที่จะหันไปจิกสายตา - -* ใส่เดือนมหาวิทยาลัย!
“ ขอบใจนายมากนะ!! ที่เดินมาส่ง … แถมยังซื้อก๋วยเตี๋ยวมาให้อีก -_= “
“ ไม่เป็นไรหรอก!! … นายไปพักผ่อนเถอะ! … Good night นะ!! “ ^^;;
“ อืม! +_= “
พอเข้าไปในห้องปุ๊บ … O_O
“ ต้นน้ำ!! … เธอมากับเขาได้ไง? ไหนบอกฉันมาซิ!! “ -.,-
“ … ไม่มีอะไรหรอก!! ไปเจอที่ร้านหอยทอดน่ะ … แต่ก็ไม่ได้กิน!! เพราะ … “
“ … เพราะอะไร? - - “
“ … เขาพูดถึง … ทิวสน! “
“ เดินไปชกปากมันซะทีดีมั้ยเนี่ย!! “ - -^^^
“ ไม่ต้องหรอก จุล! … +_= พอเราโมโหขึ้นมา เขาก็ขอโทษขอโพยใหญ่เลย!! “
“ แล้วเขาก็เดินมาส่งเธอเนี่ยหรอ? … เธอยังไม่หายโกรธหรอ!?! ต้นน้ำ ที่เขาทำให้เธอกับทิวสนต้องผิดใจกันมาครั้งนึงแล้วนะ!! “
“ นั่นน่ะสิ! … -__-^^^ แต่ถ้านายอยากให้มันเลิกตื๊อ แล้วมันไม่ยอมเลิกล่ะก็! เราจะจัดการมันเอง!! … “
“ อย่านะ จุล!! … ช่างเขาเถอะ!! -.-v “
“ ต้นน้ำ!! … นี่อย่าบอกนะว่าเธอ … จะให้นายฟอสเนี่ยเป็น … “
“ ตัวแทนของทิวสนน่ะหรอ? -_- “
- - - - - จ๊อกๆๆๆ - - - - -
“ … O_O “
“ O.O … “
“ เราไม่ขอพูดนะ! … หิวแล้ว!! “ -__-v
แต่อันที่จริง … เพื่อนของเขาทั้งสองคน ทำไมจะไม่รู้ว่า … ในใจลึกๆของต้นน้ำนั้น … เขาก็อยากจะลืมทิวสน! … อยากมีอะไรทำให้มากที่สุดเพื่อจะได้ไม่อยู่เฉยๆ … แล้วเกิดคิดถึงขึ้นมา … แป็งกับจุลก็เคยคิดๆกันอยู่เหมือนกัน ว่าจะทำยังไงดีที่จะทำให้ต้นน้ำ … กลับมาเป็นต้นน้ำคนเดิมได้ … ( - - )*
…
ต้นน้ำเดินลงมาหาซื้อของกินใต้หอ กะว่าถ้ากินเสร็จ จะขึ้นไปอ่าน “ หลักสำคัญในการอ่านวรรณคดีฝรั่งเศส “ เล่ม 3 ต่อ (หนังสือเล่มนี้ มี 15 เล่มนะ … และเขาก็อ่านจนครบทุกเล่ม จบไปแล้ว เกือบสิบรอบด้วย!! … คือทบทวนอีกน่ะ ไม่มีอะไรหรอก!!) วันนี้อาหารใต้หอมีแต่ “ สลัด! “ … เขาเมิน **( - -) เพราะเขาอยากหาอะไรที่มีรส มีชาติมากกว่านี้!! … แต่ในเมื่อไม่มี … เขาก็ต้องออกไปหากินเอาเอง!
เขาเดินออกไปด้านนอก … ข้างทางมีร้านอาหารเรียงรายเต็มไปหมด … และเขาก็เห็นแล้ว ว่ามีร้านหอยทอดอยู่ลิบๆ เลยเล็งไปที่ร้านนั้นทันที! … แต่ ระหว่างที่เดินไปนั้น … เหมือนมีคนเดินตาม เขาหันไปมอง … ไม่มีนิ! มีแต่คนยืนซื้อกับข้าวกัน เขาเลยเดินต่อไปอีก … เอาอีกแล้ว! O_o … คราวนี้ เขารีบเร่งฝีเท้าไปยังร้านหอยทอดนั้นทันที โดยไม่หันกลับไปมองอีก … พอเข้าไปในร้าน เขาเลือกด้านในสุดของร้าน แล้วนั่งหอบสักพัก -.,-^^ แล้วก็มีเด็กมาบริการอยู่ที่โต๊ะของเขา …
“ รับอะไรดีครับ? “
“ เอา … “
พอต้นน้ำเงยหน้ามอง … O O* … นายฟอส!
“ นี่นาย! … “
“ ^^;; … ใช่! … ทำหน้าเหมือนเห็นผีเลยนะ! “
“ -_-^ … นายใช่มั้ย!?! ที่ตามเรามาเนี่ย! “
“ น่าจะใช่! … ^^ ขอฉันนั่งด้วยคนนะ!! “
“ … -_- “
ยังไม่ทันอนุญาตสักหน่อย … นั่งเฉยเลย!!
“ นายจะกินอะไร? “
“ … อะไรก็ได้! ที่ไม่เหมือนนาย - -* “
“ … งั้น! … น้อง!! “
“ … สั่งอะไรหรือยังครับ? “
“ เอาผัดไทยหนึ่งจานนะ แล้วก็ หอยทอดอีกจานนึง!! … น้ำเปล่า 2 แก้ว!“
“ ครับผม … สักครู่ครับ! “
“ … -_- “
“ … ไม่พอใจหรือไง ที่ฉันมาขอนั่งด้วยเนี่ย!?! “
“ … ประมาณนั้น!! “
“ ทิวสนเขาไปแล้วใช่มั้ย? “
ต้นน้ำแทบสะอึกกับคำถามนี้ … นี่เขากล้าถามโต้งๆอย่างนี้เลยหรอ? o_O
“ … จะรู้ไปทำไม? “
“ ก็ … แค่อยากรู้เฉยๆน่ะ!! “
“ -__-^^ … “
“ ไม่เป็นไร! … จริงสิ! เดี๋ยวนี้ … นายดูอวบอั๋นขึ้นนะ … กินจุย้อมใจหรือไง? “
“ … -__-^^^ “
“ ไม่ตอบ! … ก็คง จริงสินะ!! “
พอฟอสพูดจบแค่นั้น … \\ /*** ต้นน้ำอารมณ์ขึ้นทันที …
“ เลิกพูดซะทีได้มั้ย? … รำคาญ!!! “ -__-^^^
“ เอ่อ … “ -.-;;
ทุกสายตาในร้าน … เล็งเป้ามาที่สองคนนี้ทันที!!! … O_O … O_o … o_O …
“ เอ่อ .. ใจเย็นๆก่อนนะ ต้นน้ำ … ฉันไม่พูดแล้วก็ได้!! “ -.,-v
“ ถ้าขืนนายยังไม่เลิกพูดให้เราอารมณ์ขึ้นอีกนะ … -__-^^^ “
“ Ok! เลิกก็เลิก … ใจเย็นๆนะ!! … “
ทุกสายตา … กลับเข้าที่เดิมในที่สุด!!! (_ _) …
“ ฉันขอโทษ! … ฉันไม่ถามแล้วก็ได้!!! “
“ … -__-^^ “
“ … -.-v “
“ T^T … T T … “
“ … ต้นน้ำ! … นี่! นายร้องไห้!! “
ฟอสหยิบผ้าเช็ดหน้าจะเช็ดให้ … แต่ ต้นน้ำวิ่งออกมาจากร้านก่อนแล้ว เขาเลยวิ่งตามออกมา (เด็กเสิร์ฟงงอย่างยิ่งยวด oOo*** … ผัดไทยกับหอยทอด ได้แล้วนะ!!) …
“ นายจะไปไหนอ่ะ? ต้นน้ำ!! “
“ T_T … ไม่ต้องตามมานะ!! “
แต่ฟอสก็ยังวิ่งตามต้นน้ำไปอยู่ดี! … ตาม … ตามจนทัน และก็จับแขนเขาไว้จนได้ … ต้นน้ำหันมาจะชกเขาอีกครั้ง!! แต่ คราวนี้ฟอสรับไว้ได้ … ต้นน้ำพยายามจะยื้อให้เขาปล่อยแขนออก -.,-^^^ แต่ฟอสจับไว้แน่นจนต้นน้ำรู้สึกเจ็บ …
“ TT_TT … ปล่อยสิ! … บอกให้ปล่อยไงเล่า!! “
“ … นายลืมเขาไม่ได้ใช่มั้ย? “
… ต้นน้ำค่อยๆสงบลง T_T ฟอสเลยดึงต้นน้ำเข้าไปกอด … ต้นน้ำไม่ดิ้นเหมือนครั้งก่อนแล้ว … แต่กลับร้องไห้อย่างฟูมฟายแทน …
“ TT_TT … เราลืมเขาไม่ได้ … ลืมไม่ได้จริงๆ T_T … “
“ ฉันเข้าใจ … ต้นน้ำ! ฉันเข้าใจนายดี!! … เพราะความรู้สึกของฉันในตอนนี้ ก็ไม่ต่างจากนายเท่าไรนักหรอก!! “ =_= …
ต้นน้ำไม่ได้ฟังสิ่งที่ฟอสพูดเลย … T.,T เขายังคงเสียใจ กับสิ่งเดียวที่เขายังทำไม่ได้ … เขาลืมทิวสนไม่ได้!!
ฟอสเดินไปซื้อก๋วยเตี๋ยวมาให้ต้นน้ำไว้ไปกินบนห้อง และยังเดินมาส่งเขาถึงหน้าห้องอีกด้วย … แป็งกับจุลรออยู่ก่อนแล้ว … ทั้งสองคนมองอย่างแปลกใจที่เห็นต้นน้ำเดินมากับฟอส … ก่อนที่จะหันไปจิกสายตา - -* ใส่เดือนมหาวิทยาลัย!
“ ขอบใจนายมากนะ!! ที่เดินมาส่ง … แถมยังซื้อก๋วยเตี๋ยวมาให้อีก -_= “
“ ไม่เป็นไรหรอก!! … นายไปพักผ่อนเถอะ! … Good night นะ!! “ ^^;;
“ อืม! +_= “
พอเข้าไปในห้องปุ๊บ … O_O
“ ต้นน้ำ!! … เธอมากับเขาได้ไง? ไหนบอกฉันมาซิ!! “ -.,-
“ … ไม่มีอะไรหรอก!! ไปเจอที่ร้านหอยทอดน่ะ … แต่ก็ไม่ได้กิน!! เพราะ … “
“ … เพราะอะไร? - - “
“ … เขาพูดถึง … ทิวสน! “
“ เดินไปชกปากมันซะทีดีมั้ยเนี่ย!! “ - -^^^
“ ไม่ต้องหรอก จุล! … +_= พอเราโมโหขึ้นมา เขาก็ขอโทษขอโพยใหญ่เลย!! “
“ แล้วเขาก็เดินมาส่งเธอเนี่ยหรอ? … เธอยังไม่หายโกรธหรอ!?! ต้นน้ำ ที่เขาทำให้เธอกับทิวสนต้องผิดใจกันมาครั้งนึงแล้วนะ!! “
“ นั่นน่ะสิ! … -__-^^^ แต่ถ้านายอยากให้มันเลิกตื๊อ แล้วมันไม่ยอมเลิกล่ะก็! เราจะจัดการมันเอง!! … “
“ อย่านะ จุล!! … ช่างเขาเถอะ!! -.-v “
“ ต้นน้ำ!! … นี่อย่าบอกนะว่าเธอ … จะให้นายฟอสเนี่ยเป็น … “
“ ตัวแทนของทิวสนน่ะหรอ? -_- “
- - - - - จ๊อกๆๆๆ - - - - -
“ … O_O “
“ O.O … “
“ เราไม่ขอพูดนะ! … หิวแล้ว!! “ -__-v
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น