ลำดับตอนที่ #30
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : U love me? ...
ทิวสนดีใจมาก ที่ต้นน้ำมาอยู่ใกล้เขามากขึ้น … เรียกได้ว่า แทบจะทุกวินาทีเลยด้วยซ้ำ ^_^;; แต่ทว่า …
“ ต้นน้ำ! … ฉันยังรู้สึกผิดอยู่เลยนะ ที่ไล่นายยังงั้นอ่ะ!! -__- + นาย … หายโกรธ หายเคืองฉันหรือยัง? “
“ … ^_^ เราไม่โกรธนายหรอก!! … เรารู้! ว่านายกำลังโมโหเราอยู่ … มันก็น่าอยู่เหมือนกันแหละ!!! … ก็ภาพมันออกมาอย่างนั้นน่ะ! “
“ … แล้วถ้าเกิด … ฉันจะบอกว่า … ไอ้ฟอส เขามาขอนายจากฉัน แล้วฉันยอมยกนายให้เขาไปล่ะ … นายจะ … “ -__+
“ อะไรนะ!! … นี่เขามาขอเรากับนายหรอ? … แล้ว … นายก็ยอมยกเราให้เขางั้นหรอ? “ o_o^
“ … มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบเท่านั้นนะ!! … ^^;; แต่ฉันก็ต้องขอบใจเพื่อนนายนะ ที่ตบหน้าฉันจนเรียกสติคืนมาได้!! … แล้วตอนเนี้ย! ฉันก็เปลี่ยนใจแล้วล่ะ!! … นายจะต้องอยู่กับฉัน นายจะไปเป็นของใครไม่ได้ ฉันจะไม่ให้นายห่างฉันไปไหนเด็ดขาด … (จับมือเขาด้วยแหละ!!!) อยู่ใกล้ๆฉันนะ ต้นน้ำ!!! “ +_= …
T^T ต้นน้ำโผเข้ากอดทิวสน … พลางพูดว่า
“ นายมันทุเรศ! ทิวสน … นายมันเห็นแก่ตัว (เริ่มเสียงสั่นเหมือนจะร้องไห้!!!) T_T … ต่อให้นายจะยกเราให้ใครไป … T.,T เราก็จะไม่ไปไหนหรอก เราจะอยู่กับนาย … เพราะใจ TT_TT … ใจของเรามันอยู่ตรงนี้ อยู่ข้างหน้าเรานี่เอง!!! “
ทิวสนกอดต้นน้ำทั้งๆที่ตนยังเจ็บอยู่อย่างนั้น >< … เขารู้แล้วล่ะ!! … ว่าคนที่เขาควรจะร่วมใช้ชีวิตอยู่ด้วย … คือใคร ^^;;
“ นายรักฉันมั้ย? … ต้นน้ำ! “
“ … ไม่รักมั้ง ตางั่ง! … ฉันไม่รักนายเลยจริงจริ๊ง!! “ (แต่กอดไม่ปล่อยเลย ^-^)
“ … ^_^ “
“ ทำไม … กลิ่นตัวนายหอมเหมือนกลิ่นเด็กจัง!! “ (ก็ยังกอดไม่ปล่อยอยู่ดี!!)
“ ^O^ 555 อย่าต๊อง! ไอ้อ้วน! … ฉันยังไม่ได้เช็ดตัวเลยนะ!! “
“ ถึงอย่างนั้นก็เถอะ!! … งั้นขอเรากอดนายให้หายอยากก่อนแล้วกัน ^^;; “
“ เฮ้ย!!! “ >.,<
เหมือนจะไม่ได้! … แต่พอเขาเห็นหน้าต้นน้ำผล็อยหลับไป -.- ทั้งๆที่แขนยังโอบกอดเอวเขาอย่างนั้น … ^_^ ทิวสนก็เปลี่ยน จากที่จะให้ต้นน้ำปล่อยแขน … กลายมาเป็นลูบผมของเขาแทน … นี่เขารักต้นน้ำขึ้นมาซะแล้ว ใช่มั้ยเนี่ย? ///- -///
“ … ^ ________.^;; “
… ฟอส ซึ่งเดินกลับมาดูที่ห้องทิวสนอีกครั้ง (มาตามหาต้นน้ำด้วยน่ะแหละ!!)ได้ยินทุกอย่างที่สองคนนั้นคุยกัน … ก็เริ่มคิด (จะใช้สำนึกก็ได้นะ!!!) อะไรขึ้นมาได้
“ … ฉันคงเปลี่ยนให้นายมาชอบฉันไม่ได้จริงๆมั้ง!!! ต้นน้ำ … =_- รักกันยั่งยืนล่ะ!!! “
…
ทิวสนอาการค่อยๆดีขึ้น แต่กระนั้น … ก็ยังมีคนมาเยี่ยมอยู่ไม่ขาดสาย ที่แน่ๆก็คือ จุลกับแป็ง (ขอโทษนะที่ตบหน้านาย … มันโมโหจริงๆ -_-v) รุ่นพี่หลีดเดอร์ที่ทราบข่าว (จากจุล!) และคนอื่นๆ … และทุกครั้งที่พวกเขามาเยี่ยม ก็ไม่เคยเลยสักครั้งเช่นกันที่จะไม่เห็น ต้นน้ำ อยู่ข้างๆเตียงเขา … หรือแม้แต่บนเตียง เช่นวันนี้ …
พอแป็งกับจุล และเพื่อนอีกคน (ของจุล!) ที่ทราบข่าว “ เส้น … “ เข้ามาในห้องก็ต้อง …
“ O_O … “
“ OoO … “
“ O_o … “
“ หวัดดี … ^0^ “ (ทักพร้อมกันเชีย!!)
“ ต้นน้ำ! … O_+ เธอ … ไปอยู่บนนั้นได้ไงอ่ะ! นั่นมัน … เตียงคนไข้นะ! “
“ เอ่อ … นายไม่กลัว … ที่เขา … เชื่อ!!! กันหรือไง ว่า … -__-v “
“ O.o … “ (เส้น … อ่ะ! ยังค้างไม่เลิก!!!)
“ … เชื่อสิ! … - -* แต่ตาเบื๊อกนี่น่ะ ตัวดี! … ตื๊ออยู่ได้!! ว่าอยากหนุนตักแล้วให้เราป้อนชมพู่ให้ … เพราะรำคาญถึงที่สุด!!! เลยต้องปีนขึ้นมานั่งอยู่นี่ไงล่ะ -.,-^ “
“ -_-* นายจะพ่นน้ำลายใส่หน้าฉันอีกนานมั้ย!?! ไอ้มนุษย์ตือ! … ฉันจะกินชมพู่ ไม่ใช่ฟองฟอดแฟดๆของนาย!!! “
“ … ก็ได้!! (- -) … นี่ๆๆๆๆๆ!!!!!!! … อยากกินนักใช่มั้ย!?! เอาไปเลยทั้งลูก!!! “
“ อู้ยยยยยยย!!!!!!!!!! … T8T*** … (คิดถึงสภาพคนโดนบีบปากนะ แล้วเอาชมพู่ยัดเข้าไป แถมยังกระเสือกกระสนจะพูดว่า … T Tc จะฆ่าฉันหรือง้ายยย!!!!)
“ O_O … “
“ OoO*** … “
“ O_o … เอ่อ … ต้นน้ำ! … ไม่ดูทารุณกรรมเกินกว่าเหตุไปหน่อยหรือจ๊ะ!?! “
“ … เฮ้อออ!!! … ไม่หรอกแป็ง! … เรื่องปกติน่ะ! -__-v ไอ้บ๊องเนี่ย! ต้องใช้ความป่าเถื่อน ถึงจะเอาอยู่ … ไม่งั้นพร่ำไม่เลิก!! “
“ ***@o@*** … “ (โดนชมพู่ยัดปากจนหน้ามืดอ่ะ! ไม่มีอะไรหรอก!!!)
จุลแนะนำเพื่อนของเขาให้ต้นน้ำรู้จัก … เส้น … เป็นเพื่อนในคณะเดียวกันกับจุล (สถาปัตย์น่ะ!!) แต่รู้จักกับทิวสนด้วย … โดยผ่านทางจุลนี่แหละ!!!
“ หวัดดี! “
“ อืม! ^^ หวัดดี! “
“ นี่เพื่อนในคณะเราน่ะ … ชื่อจริงๆของมันน่ะคือ บะหมี่! แต่เรากับไอ้ทิวเรียกมันว่า เส้น … “
“ อย่าบอกเลยจุล! เราอายนะ!! “ ///- -///
“ มึงจะอายทำไม!?! ไหนๆก็จะรู้จักกันแล้ว … คือ เพราะบ้านไอ้นี่มันรวย เส้นสายเยอะแยะไปหมด … ^^;; พวกเราเลยเรียกมันว่า เส้นหญ่ายน่ะ แล้วน้องสาวมันเนี่ยนะ … ชื่อเกี๊ยวน้ำ สวยมั่กๆ ^-^ และพี่มันก็ชื่อ … “
“ เอ่อ … จุล! เราฟังนายพูดมานานแล้วนะ!!! … (. .)*** เราไม่อยากให้นายเสือกเอาเรื่องในโครตของเราไปพูดน่ะ … เราเขิน!!! “ ///-.-///
“ 555 ^O^ ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ! … นายสาธยายเรื่องของเขามากไปแล้วนะ … เจอเขาแย้บหมัดพูดน้อยต่อยหนัก … คิกๆ ^^c อยากจะฮาให้สนั่นไปทั้งโรงพยาบาล 555 ^O^ 555 “
“ … -.,-^ ไม่มีการช่วยเลยนะ!! “
“ แล้วสรุป เราจะเรียกนายว่าอะไรดีล่ะ? “
“ เรียกเราว่า บะหมี่ดีกว่า … ดูเป็นมงคลกว่าพวกนี้ตั้งให้น่ะ!! “ ^_^
“ 555 ^O^ 555 นายพูดสะใจฉันมากเลยนะ บะหมี่! ^O^ 555 “
“ -.,-^ ขำเข้าไป ยัยแป็ง!! “
และในวงสนทนาวันนั้น … ก็ขาดเสียงทิวสนไป เพราะเจ็บปากเอามั่กๆ (แทบจะเรียกว่า พูดไม่ออกไปหนึ่งวัน … ‘ ไอ้หมูซาดิสม์ ไอ้หมูโรคจิต ไอ้หมู … ไอ้หมู … ไอ้หมูอะไรดีล่ะ! … ไอ้หมู … โอ๊ย!!! คิดไม่ออกแล้ว T^T ‘ )
“ ต้นน้ำ! … ฉันยังรู้สึกผิดอยู่เลยนะ ที่ไล่นายยังงั้นอ่ะ!! -__- + นาย … หายโกรธ หายเคืองฉันหรือยัง? “
“ … ^_^ เราไม่โกรธนายหรอก!! … เรารู้! ว่านายกำลังโมโหเราอยู่ … มันก็น่าอยู่เหมือนกันแหละ!!! … ก็ภาพมันออกมาอย่างนั้นน่ะ! “
“ … แล้วถ้าเกิด … ฉันจะบอกว่า … ไอ้ฟอส เขามาขอนายจากฉัน แล้วฉันยอมยกนายให้เขาไปล่ะ … นายจะ … “ -__+
“ อะไรนะ!! … นี่เขามาขอเรากับนายหรอ? … แล้ว … นายก็ยอมยกเราให้เขางั้นหรอ? “ o_o^
“ … มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบเท่านั้นนะ!! … ^^;; แต่ฉันก็ต้องขอบใจเพื่อนนายนะ ที่ตบหน้าฉันจนเรียกสติคืนมาได้!! … แล้วตอนเนี้ย! ฉันก็เปลี่ยนใจแล้วล่ะ!! … นายจะต้องอยู่กับฉัน นายจะไปเป็นของใครไม่ได้ ฉันจะไม่ให้นายห่างฉันไปไหนเด็ดขาด … (จับมือเขาด้วยแหละ!!!) อยู่ใกล้ๆฉันนะ ต้นน้ำ!!! “ +_= …
T^T ต้นน้ำโผเข้ากอดทิวสน … พลางพูดว่า
“ นายมันทุเรศ! ทิวสน … นายมันเห็นแก่ตัว (เริ่มเสียงสั่นเหมือนจะร้องไห้!!!) T_T … ต่อให้นายจะยกเราให้ใครไป … T.,T เราก็จะไม่ไปไหนหรอก เราจะอยู่กับนาย … เพราะใจ TT_TT … ใจของเรามันอยู่ตรงนี้ อยู่ข้างหน้าเรานี่เอง!!! “
ทิวสนกอดต้นน้ำทั้งๆที่ตนยังเจ็บอยู่อย่างนั้น >< … เขารู้แล้วล่ะ!! … ว่าคนที่เขาควรจะร่วมใช้ชีวิตอยู่ด้วย … คือใคร ^^;;
“ นายรักฉันมั้ย? … ต้นน้ำ! “
“ … ไม่รักมั้ง ตางั่ง! … ฉันไม่รักนายเลยจริงจริ๊ง!! “ (แต่กอดไม่ปล่อยเลย ^-^)
“ … ^_^ “
“ ทำไม … กลิ่นตัวนายหอมเหมือนกลิ่นเด็กจัง!! “ (ก็ยังกอดไม่ปล่อยอยู่ดี!!)
“ ^O^ 555 อย่าต๊อง! ไอ้อ้วน! … ฉันยังไม่ได้เช็ดตัวเลยนะ!! “
“ ถึงอย่างนั้นก็เถอะ!! … งั้นขอเรากอดนายให้หายอยากก่อนแล้วกัน ^^;; “
“ เฮ้ย!!! “ >.,<
เหมือนจะไม่ได้! … แต่พอเขาเห็นหน้าต้นน้ำผล็อยหลับไป -.- ทั้งๆที่แขนยังโอบกอดเอวเขาอย่างนั้น … ^_^ ทิวสนก็เปลี่ยน จากที่จะให้ต้นน้ำปล่อยแขน … กลายมาเป็นลูบผมของเขาแทน … นี่เขารักต้นน้ำขึ้นมาซะแล้ว ใช่มั้ยเนี่ย? ///- -///
“ … ^ ________.^;; “
… ฟอส ซึ่งเดินกลับมาดูที่ห้องทิวสนอีกครั้ง (มาตามหาต้นน้ำด้วยน่ะแหละ!!)ได้ยินทุกอย่างที่สองคนนั้นคุยกัน … ก็เริ่มคิด (จะใช้สำนึกก็ได้นะ!!!) อะไรขึ้นมาได้
“ … ฉันคงเปลี่ยนให้นายมาชอบฉันไม่ได้จริงๆมั้ง!!! ต้นน้ำ … =_- รักกันยั่งยืนล่ะ!!! “
…
ทิวสนอาการค่อยๆดีขึ้น แต่กระนั้น … ก็ยังมีคนมาเยี่ยมอยู่ไม่ขาดสาย ที่แน่ๆก็คือ จุลกับแป็ง (ขอโทษนะที่ตบหน้านาย … มันโมโหจริงๆ -_-v) รุ่นพี่หลีดเดอร์ที่ทราบข่าว (จากจุล!) และคนอื่นๆ … และทุกครั้งที่พวกเขามาเยี่ยม ก็ไม่เคยเลยสักครั้งเช่นกันที่จะไม่เห็น ต้นน้ำ อยู่ข้างๆเตียงเขา … หรือแม้แต่บนเตียง เช่นวันนี้ …
พอแป็งกับจุล และเพื่อนอีกคน (ของจุล!) ที่ทราบข่าว “ เส้น … “ เข้ามาในห้องก็ต้อง …
“ O_O … “
“ OoO … “
“ O_o … “
“ หวัดดี … ^0^ “ (ทักพร้อมกันเชีย!!)
“ ต้นน้ำ! … O_+ เธอ … ไปอยู่บนนั้นได้ไงอ่ะ! นั่นมัน … เตียงคนไข้นะ! “
“ เอ่อ … นายไม่กลัว … ที่เขา … เชื่อ!!! กันหรือไง ว่า … -__-v “
“ O.o … “ (เส้น … อ่ะ! ยังค้างไม่เลิก!!!)
“ … เชื่อสิ! … - -* แต่ตาเบื๊อกนี่น่ะ ตัวดี! … ตื๊ออยู่ได้!! ว่าอยากหนุนตักแล้วให้เราป้อนชมพู่ให้ … เพราะรำคาญถึงที่สุด!!! เลยต้องปีนขึ้นมานั่งอยู่นี่ไงล่ะ -.,-^ “
“ -_-* นายจะพ่นน้ำลายใส่หน้าฉันอีกนานมั้ย!?! ไอ้มนุษย์ตือ! … ฉันจะกินชมพู่ ไม่ใช่ฟองฟอดแฟดๆของนาย!!! “
“ … ก็ได้!! (- -) … นี่ๆๆๆๆๆ!!!!!!! … อยากกินนักใช่มั้ย!?! เอาไปเลยทั้งลูก!!! “
“ อู้ยยยยยยย!!!!!!!!!! … T8T*** … (คิดถึงสภาพคนโดนบีบปากนะ แล้วเอาชมพู่ยัดเข้าไป แถมยังกระเสือกกระสนจะพูดว่า … T Tc จะฆ่าฉันหรือง้ายยย!!!!)
“ O_O … “
“ OoO*** … “
“ O_o … เอ่อ … ต้นน้ำ! … ไม่ดูทารุณกรรมเกินกว่าเหตุไปหน่อยหรือจ๊ะ!?! “
“ … เฮ้อออ!!! … ไม่หรอกแป็ง! … เรื่องปกติน่ะ! -__-v ไอ้บ๊องเนี่ย! ต้องใช้ความป่าเถื่อน ถึงจะเอาอยู่ … ไม่งั้นพร่ำไม่เลิก!! “
“ ***@o@*** … “ (โดนชมพู่ยัดปากจนหน้ามืดอ่ะ! ไม่มีอะไรหรอก!!!)
จุลแนะนำเพื่อนของเขาให้ต้นน้ำรู้จัก … เส้น … เป็นเพื่อนในคณะเดียวกันกับจุล (สถาปัตย์น่ะ!!) แต่รู้จักกับทิวสนด้วย … โดยผ่านทางจุลนี่แหละ!!!
“ หวัดดี! “
“ อืม! ^^ หวัดดี! “
“ นี่เพื่อนในคณะเราน่ะ … ชื่อจริงๆของมันน่ะคือ บะหมี่! แต่เรากับไอ้ทิวเรียกมันว่า เส้น … “
“ อย่าบอกเลยจุล! เราอายนะ!! “ ///- -///
“ มึงจะอายทำไม!?! ไหนๆก็จะรู้จักกันแล้ว … คือ เพราะบ้านไอ้นี่มันรวย เส้นสายเยอะแยะไปหมด … ^^;; พวกเราเลยเรียกมันว่า เส้นหญ่ายน่ะ แล้วน้องสาวมันเนี่ยนะ … ชื่อเกี๊ยวน้ำ สวยมั่กๆ ^-^ และพี่มันก็ชื่อ … “
“ เอ่อ … จุล! เราฟังนายพูดมานานแล้วนะ!!! … (. .)*** เราไม่อยากให้นายเสือกเอาเรื่องในโครตของเราไปพูดน่ะ … เราเขิน!!! “ ///-.-///
“ 555 ^O^ ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ! … นายสาธยายเรื่องของเขามากไปแล้วนะ … เจอเขาแย้บหมัดพูดน้อยต่อยหนัก … คิกๆ ^^c อยากจะฮาให้สนั่นไปทั้งโรงพยาบาล 555 ^O^ 555 “
“ … -.,-^ ไม่มีการช่วยเลยนะ!! “
“ แล้วสรุป เราจะเรียกนายว่าอะไรดีล่ะ? “
“ เรียกเราว่า บะหมี่ดีกว่า … ดูเป็นมงคลกว่าพวกนี้ตั้งให้น่ะ!! “ ^_^
“ 555 ^O^ 555 นายพูดสะใจฉันมากเลยนะ บะหมี่! ^O^ 555 “
“ -.,-^ ขำเข้าไป ยัยแป็ง!! “
และในวงสนทนาวันนั้น … ก็ขาดเสียงทิวสนไป เพราะเจ็บปากเอามั่กๆ (แทบจะเรียกว่า พูดไม่ออกไปหนึ่งวัน … ‘ ไอ้หมูซาดิสม์ ไอ้หมูโรคจิต ไอ้หมู … ไอ้หมู … ไอ้หมูอะไรดีล่ะ! … ไอ้หมู … โอ๊ย!!! คิดไม่ออกแล้ว T^T ‘ )
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น