ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Bad Guy 2 Fat Guััy ... the love story in 10

    ลำดับตอนที่ #18 : Happy Birthday 2 Us ...

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 77
      1
      13 เม.ย. 48

         แล้ววันเกิดของทิวสนก็มาถึง ^^ … ต้นน้ำสามารถลดความอ้วน จนผอมลงอย่างเห็นได้ชัด (จากประมาณ 75 เหลือ 59 … T_T ไม่ได้เวอร์ แต่นี่คือความจริง!) เขาทำสำเร็จแล้ววววว!!!!!!!! … ^0^

         ทิวสนเช่า Snack Bar ตรงข้าม เยื้องๆมหาลัยไปสักประมาณ 300 เมตรเห็นจะได้ เป็นที่จัดงานของเขา ^^ นี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ ที่เขาจัดงานวันเกิดของตัวเองโดยมีผู้ร่วมงานมากกว่า 2คนรวมเขาด้วย เพราะปกติทุกๆปี นอกจากแฟนเก่าของเขาแล้ว ก็มีแต่จุลเป็นเพื่อนในงานของเขาเท่านั้นเอง … แม่ก็จะส่งของขวัญมาให้ พร้อมทั้งโทรศัพท์มาอวยพรวันเกิดเขา และแม้เขาจะดีใจ ที่แม่ไม่ได้ลืมวันเกิดของเขา แต่ความเสียใจมันก็มีไม่น้อยเช่นกัน ที่แม่ไม่สามารถมาร่วมงานได้เลยสักปีเดียว T T … แต่อย่างไรก็ตาม ทิวสนก็ไม่ชอบจัดงานใหญ่โตอะไรมากมาย เขาชอบงานเล็กๆ มีแต่คนรู้จักและสนิทจริงๆเท่านั้น เพราะเขาเห็นว่า มากคน ก็ยิ่งมากความ ดีไม่ดีอาจมากเรื่องตามมาก็ได้ … และกลายเป็นความวุ่นวายในที่สุด!

         ปีนี้ นอกจากเจ้าของงานก็จะมีแขกประจำทุกปี ซึ่งก็คือจุล ถัดมาก็ แฟนของเขาเอง ที่ตอนนี้ ^^; ผอมลงไปค่อนข้างเยอะจนดูตัวเล็กเหมือนเด็กยังไงยังงั้น!! และแป็ง ที่กว่าต้นน้ำจะลากมาได้ ก็เล่นเอาเหนื่อยอยู่เหมือนกัน -__-v

         “ เอ่อ … ฉันตื่นเต้นอ่ะ ต้นน้ำ!! -__-v v “

         “ จะตื่นเต้นทำไม? ^^ มีกันแค่ 4 คนเท่านั้นเองนะ แป็ง! และเราก็รู้จักกันหมดแล้วด้วยนี่ ไม่ต้องตื่นเต้นหรอก!! “  

         “ … จ้ะ! ฉันจะไม่ตื่นเต้น!!! “

         “ … ไม่ตื่นเต้น ก็อย่าสั่นสิ!! ^-^; “

         “ ไม่ … ไม่สั่นจ้ะ! ไม่สั่น!! “  v . v

         “ … -__- “

         ต้นน้ำลากแป็งไปจนถึงร้าน Snack Bar ได้สำเร็จ … พอเข้าไปในร้าน เขาก็ได้ยินเสียงเพลงของ SUM41 … ต้นน้ำรู้สึก … -_-v

         “ นี่เขาจะจัดงานวันเกิด หรือจะจัดปาร์ตี้ยาอีกันแน่เนี่ย ถึงเลือกเพลงเนี้ย!! “

         พอเข้าไปด้านหลังร้าน ก็เห็นจุลกำลังเอาอาหารใส่จาน ที่ตอนนี้เต็มโต๊ะ จนไม่เหลือที่ไว้ให้กับขนมและน้ำที่ต้นน้ำซื้อมาเลย >.,<

         “ อ้าว! มาแล้วหรอ … มานั่งสิ!! “

         “ เอ่อ … เราซื้อของกินมาเหมือนกันอ่ะ แต่ดูแล้วคง … -_-“

         “ อ๋อ … ไม่เป็นไรหรอก เอามาไว้ตรงนี้ก็ได้ คิดว่า … น่าจะใส่รวมกับอย่างอื่นได้นะ ^^”

         “ โอ้โห! ของกินเพียบเลยเนอะ ต้นน้ำ!! “   +o+///

         “ ก็ … ฉันเอามาขุนเธอโดยเฉพาะเลยไงล่ะ ^^ “

         “ … ฉันว่านายมาช่วยฉันเตรียมเครื่องดื่มดีกว่านะ -.,-^ “

         “ โอ๊ยยยยยย!!!!!! เหยียบเท้าฉันทำไม!?! “  OoO**

         “ ก็ขอบคุณที่นายจะมาขุนฉันไงล่ะ ^0^ 555 … มาทางนี้เลย!! “

         ต้นน้ำรู้สึกงงๆผสมกับความฮา … ว่าสองคนนี้เขาสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย - -* หลังจากที่แป็งลากจุลไปแล้ว ต้นน้ำก็เดินเข้าไปหลังร้าน เห็นทิวสนกำลังง่วนทำอะไรซักอย่างนึง -__-^^ ดูท่าทางเซ็งๆอยู่ล่ะมั้ง!?! (ฟังจากเสียง โธ่เว๊ย!!) แต่เขาก็ยังไม่ได้เดินไปทักอะไรเขาหรอก ขอแอบยืนดูอยู่ข้างหลังก่อนดีกว่า …

         “ วันนี้กูจะได้เป็นหน้ามั้ยเนี่ย!!! “   \\ . / ***

         “ … ^^ “   ‘ สงสัยแต่งหน้าเค้กอยู่น่ะสิ!!! ‘

         “ โธ่เว๊ย!! ต้องกินอีกแล้วหรอเนี่ย!!  -___-; “

         “ ^^; … “   ‘ จะได้กินมั้ยเนี่ย วันเนี้ย!!! ‘

         “ โอ๊ย!! แต่งไปกินไปแล้วมันจะเสร็จมั้ยวะ!! “

         “ ^-^ … “   ‘ เราก็ว่ายังงั้นแหละ ไอ้บ๊อง!! ‘

         “ … เออ! -_- ได้รูปซะที!! “

         “ ^ ______.^ “

         ต้นน้ำค่อยๆย่อง เดินเข้าไปหาทิวสนที่ตอนนี้ยังไม่รู้ตัวอีก ว่าแฟนของตนแอบซุ่มอยู่นานแล้ว ( ^_^ )/// แล้วเขาก็!!! …

         “ เฮ้ย!!! ใครเนี่ย? อ๋อ … มือสากๆหยาบๆขนาดเนี้ยไม่มีใครหรอก! ไอ้หมู!!! “

         “ มือสากๆหยาบๆหรอ? … หยาบคายมากเลยนะ -__-^ งั้น!! โดนลูกบิดมิซาเอะซะเถ้อออออ!!!!! “  

         “ โอ๊ยยยยยย!!!!!!! ->OoO<- เจ็บน้าาาาาาาา!!!!!! “

         “ 555 \\(^O^)/ ชนะ!!! “

         “ จะบ้าหรือไงเนี่ย!!! … โอ๊ย! มึนหัวเลยอ่ะ **@o@** “

         “ - -* มือเราไม่ได้สากไม่ได้หยาบขนาดนั้นสักหน่อยนึง นายนี่ก็จริงๆเล้ย!! … อ้าว! ปากเลอะครีมนี่ … มานี่ เดี๋ยวเช็ดให้!! “

         “ เอ่อ … ///-,-/// “

         “ … อืม! หมดแล้วล่ะ ^^;; “

         “ ///- -/// … “

         “ นายแต่งหน้าเค้กอยู่หรอ? ^.^ “

         “ … อุ๊ย!!!  o.o อย่าเพิ่งดูนะ!! นายออกไปข้างนอกก่อนเถอะ มันยังไม่เรียบร้อยดีอ่ะ นะ! ออกไปก่อน!!! “  ><

         “ ทำไมอ่ะ? เราอยากเห็นนิ ว่าน่าเจี๊ยะขนาดไหน ^,^ “

         “ ก็บอกให้ออกไปก่อนไงเล่า!!! เดี๋ยวนายได้เจี๊ยะแน่น่าาา!!! -.,- “

         “ … ก็ได้ๆ เร็วๆล่ะ!! “  -.-^

         “ รู้แล้ว!! “

         แล้วก็เป็นเวลา 3 ทุ่ม … ทั้ง 4 คนมานั่งรวมตรงโต๊ะกลางร้าน มีเค้กขนาดใหญ่ (ราวๆ 3 ปอนด์ได้มั้ง ^^ ) วางอยู่ตรงกลาง เจ้าแรกที่เข้าไปนั่งก่อนคือ … จุล -_-

         “ Happy birthday นะไอ้จุล!! “   -_-^^

         “ … มึงจะมาอวยพรกูทำไมเนี่ย บ้าหรือเปล่าวะ!!! “  -(-///

         “ นายนั่นแหละ บ้าหรือเปล่า!?! เขาต้องให้เจ้าของวันเกิดนั่งก่อนสิ ถึงจะถูก!! “

         “ อ้าว! หรอ!?! … แหะๆ โทษที ลืมอ่ะ!! “  ^-^;

         “ เดี๋ยวตบกะโหลกเรียกความจำดีมั้ยเนี่ย -__-^ กูเห็นสามปีติดแล้ว พอวันเกิดกูทีไร มึงต้องมาเสียบก่อนทุกที!!! “

         “ ขอ~โทษ -__- “

         พอทิวสนเข้าไปนั่ง คนอื่นก็เข้ามานั่งตาม แล้วเพลงอวยพรวันเกิดก็เริ่มขึ้น …

         Happy Birthday 2 U ~ Happy Birthday 2 U ~ Happy Birthday 2 U+++

         - - - - - ฮูฮูฮูฮูฮูฮูฮูฮู!!!!!!!!!! - - - - -

         “ สุขสันต์วันเกิดนะ!!! ^ __________.^;; “  (พร้อมใจอวยพรกันสุดฤทธิ์!!!)

         “ อืม …@^^@ ขอบใจมาก!!! “

         แล้วก็เป็นช่วงแกะกล่องของขวัญกัน ^^ …

         “ แกะของกูก่อนสิ กูว่ามึงชอบแน่ๆ!!! ”

         “ อย่าเหมือนปีที่แล้ว แล้วกัน!!! “

         “ ปีที่แล้วนายให้อะไรล่ะ? “

         “ … เสื้อกล้าม 3 ตัว!!! “  ^^;

         “ ทำไมต้องเป็นเสื้อกล้ามด้วยล่ะ? O_o “

         “ อ๋อ … ก็จะได้เข้าชุดกับปีนี้เลยไง!!! “

         “ แล้วปีนี้นายให้อะไรอ่ะ? “

         “ ไอ้จุล!!! นี่มันหนักกว่าปีที่แล้วอีกนะเว้ย!!! “  o>
         “ นายให้อะไรเขาอ่ะ จุล? “

         ตอนแรกทิวสนไม่กล้าบอกหรอก เพราะเห็นแป็งอยู่ด้วย ///- -/// แต่ต้นน้ำตื๊อเอาๆ และแป็งก็ทำท่าอยากรู้อีกต่างหาก จึงหยิบขึ้นมา (อย่างเหนียมอาย!) …

         “ อ๊ายยย!!!! … >.,< “  (ปิดตาปิดจมูกปิดปาก คือสรุป sheปิดทั้งหน้าเลย!!)

         “ O_O!!! “  (ต้นน้ำก็อึ้งไปกับเขาด้วย!!!)

         “ 555 ^O^ 555 “

         “ -.,-^^ มึงทำกูแสบมากนะ ที่ให้กางเกงในกูเนี่ย!!! “  

         “ 555 ^^ … แต่ไอ้ทิว! ของแพงนะมึง และกูก็ว่ามึงใส่ได้เหมาะเลยแหละเพราะมึงหุ่นดีจะตาย!!! และดูสิ … เข้าชุดกันดีออก ^0^ 555 “

         “ เดี๋ยวกูจะเอายัดปากมึง!!! -__-^^^ “

         “ เอ่อ … นี่ของฉันนะ คิดว่า … ///-.-/// นายน่าจะชอบ! “

         “ ขอบใจมากนะ!!! ^^ “

         “ เธอให้อะไรอ่ะ แป็ง? “

         “ เดี๋ยวดูเอง ^_^ “

         “ … นาฬิกาลูกหมี!! … น่ารักดี! “

         “ … จ้ะ! ///- -/// “

         “ น่ารักดีนะ แป็ง! “

         “ นี่เธอใส่ระเบิดเวลาไปด้วยเปล่าเนี่ย … ทำไมมีเสียง ติ๊กๆๆ ”

         “ -.,- … เมื่อกี้ได้กางเกงในยัดปาก เดี๋ยวต่อไปตามด้วยระเบิดเวลาแล้วกัน!! “

         “ แหม … ก็แค่ถามเฉยๆเอง -__-v “

         “ ตานายแล้วนะ นายอ้วน!! ^^ “

         “ … อ้าว! ///-,.-/// “

         “ ( ^_^ ) “

         “ แกสิวะ ไอ้ทิว!! ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ได้!?! “

         “ … อืม! “

         “ ///- - /// … “

         “ … นายอยากให้ฉันแกะหรือยังล่ะ? “  ^-^

         “ ก็ … เอ่อ … ///-.-/// แล้ว … แล้วแต่นายสิ!! “

         “ งั้น!! … ^c^ ฉันยังไม่แกะดีกว่า!!! “

         “ โธ่เอ๊ยยยย!!!!! … ยังงี้ก็ไม่ได้ลุ้นสิวะ!!! “

         “ มึงจะลุ้นเรื่องตบกะโหลกมั้ยล่ะ ว่าจะเอาขวาดีหรือซ้ายดี!?! “

         “ เธอให้อะไรเขาอ่ะ ต้นน้ำ? “

         “ เอ่อ … เดี๋ยวค่อยบอกแล้วกันนะ ^^+ “

         แล้วอาหารของคืนนั้น ก็ได้รับการบรรเลงอย่างเป็นทางการ หลังจากที่ของขวัญของต้นน้ำยังเป็นความลับอยู่ … จนมาถึงช่วงสุดท้ายและท้ายสุดของงาน ต้นน้ำกับแป็งช่วยกันล้างจาน โดยไม่ได้สังเกตว่าทิวสนลากจุลไปซุบซิบอะไรบางอย่าง …

         “ แป็ง!!! เธอมาช่วยฉันตรงนี้หน่อยสิ! “

         “ ฉันกำลังล้างจานอยู่ ไม่เห็นหรือไง!?! - -* “

         “ แป๊บเดียวเอง!! ^.^ นะ! ฉันทำคนเดียวไม่ไหวอ่ะ!!! “

         “ แป็งไปช่วยจุลก่อนก็ได้ เดี๋ยวเราล้างเอง!! “

         “ … งั้นเดี๋ยวฉันมานะ!! ^^ “

         พอแป็งเดินออกไปแล้ว … ทิวสนก็เข้ามาเสียบแทน … ^ ____.^

         “ … ล้างจานอยู่หรอ? “   ^^

         “ -.,- … ขายก๋วยเตี๋ยวอยู่มั้ง!?! “      ‘ ถามอะไรไม่ได้ดูเลยไงเนี่ย!?! ‘

         “ เดี๋ยวเอาตู้กับข้าวยัดปากเลย!!! … ^_* เดี๋ยวฉันช่วยนะ! “

         “ อุ้ย! ไม่ต้องหรอก วันนี้วันเกิดนายนะ นายไปนั่งรอเถอะ เดี๋ยวก็เสร็จแล้วล่ะ! “

         “ … ไม่อ่ะ ฉันอยากช่วยนี่! ^,^ “

         “ งั้น … นายล้าง set นี้แล้วกันนะ ^^;; “

         “ … O_o … O_O นี่นายจะให้ฉันล้างไว้เผื่อวันเกิดปีหน้าหรือไง!?! “

         “ อย่าเวอร์ไปหน่อยเลย -_- เราก็ช่วยอยู่นี่ไงล่ะ!! … ถ้าไม่ช่วยก็ไม่เป็นไรนะ! “

         “ อืม … ก็~ได้ TT_TT “

         หลังจากที่ช่วยกันล้างเสร็จจนหมด ต้นน้ำก็เดินออกไปข้างนอก แต่ … เงียบบบ

         “ อ้าว! o_o สองคนนั้นหายไปไหนเนี่ย? “

         แล้วเพลง จาก Hardcore หนักๆ ก็กลายมาเป็น Easy listening&Classic เบาๆ … ///^^/// ต้นน้ำเริ่มแปลกใจว่าจะเกิดอะไรขึ้น … เขาจึงหันไปดู เห็นทิวสนยืนยิ้มอยู่หน้าประตูด้านหลังร้าน …

         “ นี่ … นาย … นายจะทำอะไรเราอ่ะ!?! >.< ย … อย่านะ! … “

         “ ทำ? ทำอะไรของนาย? ต๊องไปแล้วหรือไง? “  -__-v

         “ ก็ … นาย … -__- จะทำอะไรเราอ่ะ? เห็นยืมยิ้มพิกล!?! “

         “ … นี่นายคิดว่าฉันจะปล้ำนายงั้นสิ ใช่มะ? “

         “ … อืม! ///- -/// “

         “ 555 ^O^ 555 … นี่! ถ้าฉันจะปล้ำนายเนี่ยนะ ป่านเนี้ย ไอ้จุลคงได้ไปเป็นดาวอาโกโก้ที่พัทยาแล้ว!!! 555 ^0^ 555 “

         ‘ แหม … ไอ้เบื๊อก!! ไม่ต้องขำมากนักได้มั้ย!!! ‘

         “ ก็ … ///-.-///++ เราไม่รู้นิ! “

         “ แต่ถ้าฉันจะปล้ำนายเนี่ยนะ ^_^ ฉันคงไม่เลือกที่นี่หรอก!! “

         “ ///-,.-/// ทะลึ่งและ ไอ้โรคจิต!!! … “

         “ (@ ^^@) “

         “ งั้นที่สองคนนั้นหายไป ก็เป็นแผนนายสินะ? “

         “ อืม!! … แต่ฉันมีอะไรจะให้นายดูนะ! ^^ … รอแป๊บนึง!! “

         “ อะไรของเขาเนี่ย!?! “  -_-

         “ นี่ไง! ^^; “

         “ OoO … ^O^ 555 555 ^O^ “

         ‘ หัวเราะอะไรฟะ? ///- -///** ‘

         “ หัวเราะทำไมเนี่ย? “  

         “ … นายไม่ได้แต่งหน้าก้อนแรกใช่มั้ย? ^^ “

         “ อืม … ใช่! ทำไมล่ะ? “

         “ ถึงว่า ^O^ 555 ทำไมก้อนแรกหน้าเค้กถึงสวยผิดปกติ!!! “

         “ -__-^ … จะด่าก็ด่ามาเลยดีกว่า ไอ้บึ้ก! “

         “ 555 ^O^ 555 เราไม่ได้ด่าซะหน่อย … แค่แปลกใจเฉยๆอ่ะ 555 ^0^ “

         “ เลิกหัวเราะเชิงสะใจได้แล้ว!!! -_- จะกินไม่กิน? “

         “ เดี๋ยวแป๊บนึง! ขอเราหัวเราะก่อน 555 ^O^ 555 “

         “ … -_-^ “

         “ 555 ^0^ 555 “

         “ -,.-^ … “

         “ 555 ^O^ “

         “ หัวเราะเสร็จยังล่ะ จะได้กลับ!!! “  -_-^^

         “ ^^;; ขอโทษนะ นะ นะ นะ นะ!!! … “

         “ ไม่โกรธหรอก … แต่โครตเคือง!!! “  -_-^^^

         “ Ok ok ไม่หัวเราะแล้วๆ … แต่! เราสงสัยอ่ะ นายก็ไม่ชอบกินเค้กไม่ใช่หรอ ทำไมถึงมีมาอีกก้อนล่ะ? “

         “ … เพราะว่า ^^ ก้อนเนี้ย เราขอแต่งหน้าเอง ถึงมันจะสวยไม่เท่าก้อนแรกอ่ะนะ แต่ว่า … เราอยากเก็บเค้กหน้าที่เราแต่งเอง ไว้กินกับนายสองคนอ่ะ!!! “ ///- -///

         “ … ^^; “

         “ ///-.-/// “

         “ … ^-^ “

         “ … คืนนี้ … อยู่เป็นเพื่อนเรานานๆนะ!! “

         “ ^+^ … ก็ … จนกว่าเค้กก้อนนี้จะหมดอ่ะ! “

         “ ว้าาา!!! งั้นก็ไม่ถึงนาทีน่ะสิ แป๊บเดียวเอง!!! “

         “ ไม่ถึงนาที? … -.,-^ นี่นายหาว่าเรากินเป็นพายุหรอ!?! “

         “ …  มั้ง!! ”

         “ นี่ๆๆๆๆๆๆ ^^++ “

         “ โอ๊ยยยยยย!!!!!!! … หยิกแก้มอีกแล้วนะ >,
         “ … ก็คนมันหมั่นเขี้ยวนี่ ^.^ “

         “ … วันนี้นายน่ารักกว่าทุกวันเลยนะ รู้มั้ย? “  ^^;

         “ ///-.-/// … ตอนนี้เราผอมลงแล้ว นายก็เรียกเราว่าไอ้หมูไม่ได้อีกแล้วล่ะ!! “

         “ ใครบอกนายว่าฉันจะเรียกไม่ได้ ^^ เพราะถึงยังไง! นายก็เป็นหมูแผ่นของฉันอยู่วันยังค่ำแหละ!! “  ^ ___,^

         “ … 555 ^O^ ตาบ๊องเอ๊ย!!! “

         “ ^^;; “

         ทิวสนเปิดกล่องของขวัญที่ต้นน้ำให้ หลังจากที่เขาสองคนกินเค้กอีกก้อนนึงจนหมด (ส่วนใหญ่อยู่ในกระเพาะอาหารของต้นน้ำ!!) และเขาก็ได้รับ …

         “ เป็นไง!?! น่ารักมั้ยล่ะ? ^c^ “

         “ -_- น่ารักดีหรอกนะ แต่ … “

         “ แต่อะไร? ไม่ชอบหรอ? /. .\\

         “ ชอบสิ! ^^ แต่ที่ฉันจะถามก็คือ แล้วตอนร้องเพลงอวยพร ทำไมนายไม่ร้อง Jingle Bell ให้ฉันแทนซะเลยล่ะ … จะได้เป็นวันคริสต์มาสในเดือนกรกฎาฯได้สมบูรณ์เลยไง!?! “

         “ 555 ^0^ … ก็เราว่าจี้อันเนี้ยเหมาะกับนายที่สุดและน่ารักที่สุดในร้านแล้วล่ะ ก็ตัวนายชื่อทิวสน ก็ต้องเหมาะกับจี้รูปต้นสน หรือนายอยากชื่อทิวสน แล้วห้อยจี้รูปต้นมะม่วงแทน จะเอามั้ยล่ะ? -__-v “

         “ … ยังไงก็ขอบใจมากนะ … ฉันจะเก็บมันไว้อย่างดีเลย ^o^ “

         “ ///-.,-/// อืม!! … นี่จะเที่ยงคืนแล้วล่ะ! กลับกันเถอะ ^^ “

         “ เดี๋ยว! ต้นน้ำ!! “

         “ อะ … ///-.-/// … อะไร? “

         ทิวสนดึงต้นน้ำเข้าไปจูบ และจูบครั้งนี้กับจูบครั้งแรก ความต่างมันก็มากอยู่เหมือนกัน … ครั้งนี้ ต้นน้ำสามารถสนองตอบได้โดยไม่รู้สึกกดดันเลยแม้แต่น้อย เพราะนอกจากไออุ่นที่ทิวสนกอดเขาไว้อย่างแนบชิดแล้วนั้น ลมหายใจอันแผ่วเบาที่มากระทบปลายจมูกของต้นน้ำ ก็แทบจะทำให้ใจเขาละลายไปต่อหน้าต่อตาเลยทีเดียว และการที่ริมฝีปากบางๆสีชมพูเรื่อๆมากระทบกัน ก็เหมือนกับเป็นการเพิ่มความรู้สึกดีๆที่เคยมีอยู่ให้กัน ให้มากขึ้นกว่าเดิมเข้าไปอีก … เป็นการต่อเติมความสัมพันธ์ให้มากขึ้นเพื่อไปถึงจุดสำคัญที่คนสองคนต่างต้องการ ซึ่งก็คือ ความรัก …

         แต่ … O.O  

         “ โอ๊ยยยย!!!!!! OoO “

         “ ล … ละ … ลิ้นของน~า~ย … “

         “ อ้าว! เป็นลมอีกแล้วหรอเนี่ย -_- นึกว่าโดนจูบครั้งที่สองแล้วจะหายซะอีก สงสัย!?! เจอลิ้นสอดใส่เลยตื่นเต้น!!! … แล้วดูสิ ไอ้อ้วน!!! นายจิกหลังฉันเป็นรอยเล็บเลยมั้งเนี่ย!?! “

         “ … “

         “ จริงสิ! นายเป็นลมอยู่นี่นา -__-v เฮ้อออ!!! ฉันต้องแบกนายขึ้นหลังไปส่งหออีกรอบใช่มั้ย!?! บอกฉันซิ ไอ้หมูแผ่น!!! “  +_=

         “ … “





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×