ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เหตุผลที่เราเหงา....เวลาฝนตก
ขอขอบพระคุณผู้แต่งเรื่องทุกท่านที่ผมได้นำมาเผยแพร่ด้วยนะครับ หากเป็นเรื่องที่มีลิขสิทธิ์ รบกวนช่วยบอกด้วยนะครับ เพราะทั้งหมดเป็นเรื่องที่ผมได้ยินได้ฟังมาอีกที ยินดีทำการลบทันทีครับ
ทำไมเวลาที่ฝนตกเรามักจะคิดถึงคนที่เรารัก เราผูกพันและบางครั้งก็รู้สึกเหงาด้วย
จะเล่าให้ฟัง…..เมื่อก่อนนี้ ท้องฟ้า แผ่นดิน และ ผืนน้ำ เป็นเพื่อนรักกันทั้งสามอยู่ใกล้ชิดติดกัน จนกระทั่งโลกได้กำเนิด พืช และ สัตว์ขึ้น แผ่นดิน และ ผืนน้ำ ก็มัวแต่เอาใจใส่พืชและสัตว์ จนละเลยไม่สนใจท้องฟ้า ท้องฟ้าก็เริ่มรู้สึกน้อยใจ และถอยตัวห่างออกไป ห่างออกไปทุกที ...ทุกที...
จนถึงวันที่มีนกตัวแรกออกโบยบิน แผ่นดิน และ ผืนน้ำจึงได้รู้ว่าท้องฟ้าได้จากไปไกลแสนไกล ... แผ่นดินและแผ่นน้ำ พยายามส่งเสียงเรียกท้องฟ้า แต่ท้องฟ้าอยู่ไกลมาก เลยไม่ได้ยิน นกตัวนั้น จึงอาสาที่จะไปบอกกับท้องฟ้า นกก็บินขึ้นสูง สูงขึ้น สูงขึ้น และส่งเสียงเรียก
แต่ เสียงนกนั้นเบาเกินไป ไปไม่ถึงท้องฟ้า แต่นกก็สัญญาว่าต่อไปนี้ นกทุกตัวจะบินขึ้นสู่ท้องฟ้าเพื่อนำข่าวจากแผ่นดินและผืนน้ำไปบอก…. ผืนน้ำและแผ่นดินรู้สึกเศร้าใจที่เพื่อนได้ห่างออกไปไกลและคิดถึงเพื่อนเหลือเกิน ผืนน้ำพยายามที่จะม้วนตัวเป็นเกลียวคลื่นครั้งแล้วครั้งเล่า แผ่นดินพยายามยกตัวสูงจนตั้งตระหง่านแต่นั่นก็ยังสูงไม่พอ ยังไม่ใกล้ท้องฟ้า พระอาทิตย์ซึ่งเฝ้ามองดูเหตุการณ์มาโดยตลอด ก็บอกกับทั้งสองว่า
\" เราอาจจะช่วยพวกเจ้าได้ \"
พระอาทิตย์จึงอาสาช่วย โดยการส่องผืนน้ำและแผ่นดินทำให้ระเหยกลายเป็นไอ ลอยไปรวมตัวกันเป็นก้อนเมฆ ลอยขึ้นไปบอกข่าวแก่ท้องฟ้า เล่าเรื่องราวต่างๆๆเป็นรูปตามที่ แผ่นดินและผืนน้ำได้พบเจอมา และบอกว่าแผ่นดินกับผืนน้ำคิดถึงมาก อยากให้ท้องฟ้าลงมาสนิทแนบชิดเหมือนเมื่อก่อน ท้องฟ้าได้รับรู้เรื่องราว ก็รู้สึกเสียใจ แต่ก็กลับลงมาไม่ได้
\" ฉันกลับลงไปไม่ได้หรอกเพราะฉันเติบโตขึ้น และสูงเกินไป ลงไปไม่ได้แล้ว ฉันได้แผ่ขยายตัวเองจนกว้างขวาง ที่ฉันทำได้ก็เพียงแต่เฝ้ามองดูอยู่ไกลๆ และโอบกอดแผ่นดิน และ ผืนน้ำไว้อย่างอ่อนโยนเท่านั้น และถึงแม้จะมีนกบินมาส่งข่าว แต่ฉันก็ยังคิดถึงแผ่นดินและแผ่นน้ำ อยากจะบอกทั้งสองว่า ฉันเองก็คิดถึงเพื่อนมากมายเพียงใด \"
ก้อนเมฆก็ตอบว่า
\" อยู่บนนี้นานๆก็เหงาเหมือนกันบางทีก็อยากกลับไปข้างล่างบ้าง \"
ท้องฟ้าเลยบอกว่า
\" ฉันก็เหงาเหมือนกันแต่ว่าฉันกลับลงไปไม่ได้แต่เจ้าลงไปได้นี่ ถ้าอย่างนั้นฉันจะส่งเจ้ากลับลงไปข้างล่างบ้าง และความคิดถึงของฉันก็หนักมากพอที่จะส่งพวกเจ้าลงไปทั้งท้องฟ้า \"
จากนั้นก้อนเมฆทั้งหมดก็รวมตัวกันและรวมเข้ากับความคิดถึงอันมากมายของท้องฟ้า แล้วตกลงมาเป็นหยาดฝน ส่งความรัก ความคิดถึงมายังแผ่นดินและผืนน้ำ
จึงไม่แปลก ถ้าเมื่อใดที่ฝนตก แล้วเราจะรู้สึกคิดถึงคนที่เรารักคนที่เราผูกพัน เพราะบางครั้งท้องฟ้าก็ส่ง ความเหงา พร้อมหยาดฝนลงมาด้วย
ทำไมเวลาที่ฝนตกเรามักจะคิดถึงคนที่เรารัก เราผูกพันและบางครั้งก็รู้สึกเหงาด้วย
จะเล่าให้ฟัง…..เมื่อก่อนนี้ ท้องฟ้า แผ่นดิน และ ผืนน้ำ เป็นเพื่อนรักกันทั้งสามอยู่ใกล้ชิดติดกัน จนกระทั่งโลกได้กำเนิด พืช และ สัตว์ขึ้น แผ่นดิน และ ผืนน้ำ ก็มัวแต่เอาใจใส่พืชและสัตว์ จนละเลยไม่สนใจท้องฟ้า ท้องฟ้าก็เริ่มรู้สึกน้อยใจ และถอยตัวห่างออกไป ห่างออกไปทุกที ...ทุกที...
จนถึงวันที่มีนกตัวแรกออกโบยบิน แผ่นดิน และ ผืนน้ำจึงได้รู้ว่าท้องฟ้าได้จากไปไกลแสนไกล ... แผ่นดินและแผ่นน้ำ พยายามส่งเสียงเรียกท้องฟ้า แต่ท้องฟ้าอยู่ไกลมาก เลยไม่ได้ยิน นกตัวนั้น จึงอาสาที่จะไปบอกกับท้องฟ้า นกก็บินขึ้นสูง สูงขึ้น สูงขึ้น และส่งเสียงเรียก
แต่ เสียงนกนั้นเบาเกินไป ไปไม่ถึงท้องฟ้า แต่นกก็สัญญาว่าต่อไปนี้ นกทุกตัวจะบินขึ้นสู่ท้องฟ้าเพื่อนำข่าวจากแผ่นดินและผืนน้ำไปบอก…. ผืนน้ำและแผ่นดินรู้สึกเศร้าใจที่เพื่อนได้ห่างออกไปไกลและคิดถึงเพื่อนเหลือเกิน ผืนน้ำพยายามที่จะม้วนตัวเป็นเกลียวคลื่นครั้งแล้วครั้งเล่า แผ่นดินพยายามยกตัวสูงจนตั้งตระหง่านแต่นั่นก็ยังสูงไม่พอ ยังไม่ใกล้ท้องฟ้า พระอาทิตย์ซึ่งเฝ้ามองดูเหตุการณ์มาโดยตลอด ก็บอกกับทั้งสองว่า
\" เราอาจจะช่วยพวกเจ้าได้ \"
พระอาทิตย์จึงอาสาช่วย โดยการส่องผืนน้ำและแผ่นดินทำให้ระเหยกลายเป็นไอ ลอยไปรวมตัวกันเป็นก้อนเมฆ ลอยขึ้นไปบอกข่าวแก่ท้องฟ้า เล่าเรื่องราวต่างๆๆเป็นรูปตามที่ แผ่นดินและผืนน้ำได้พบเจอมา และบอกว่าแผ่นดินกับผืนน้ำคิดถึงมาก อยากให้ท้องฟ้าลงมาสนิทแนบชิดเหมือนเมื่อก่อน ท้องฟ้าได้รับรู้เรื่องราว ก็รู้สึกเสียใจ แต่ก็กลับลงมาไม่ได้
\" ฉันกลับลงไปไม่ได้หรอกเพราะฉันเติบโตขึ้น และสูงเกินไป ลงไปไม่ได้แล้ว ฉันได้แผ่ขยายตัวเองจนกว้างขวาง ที่ฉันทำได้ก็เพียงแต่เฝ้ามองดูอยู่ไกลๆ และโอบกอดแผ่นดิน และ ผืนน้ำไว้อย่างอ่อนโยนเท่านั้น และถึงแม้จะมีนกบินมาส่งข่าว แต่ฉันก็ยังคิดถึงแผ่นดินและแผ่นน้ำ อยากจะบอกทั้งสองว่า ฉันเองก็คิดถึงเพื่อนมากมายเพียงใด \"
ก้อนเมฆก็ตอบว่า
\" อยู่บนนี้นานๆก็เหงาเหมือนกันบางทีก็อยากกลับไปข้างล่างบ้าง \"
ท้องฟ้าเลยบอกว่า
\" ฉันก็เหงาเหมือนกันแต่ว่าฉันกลับลงไปไม่ได้แต่เจ้าลงไปได้นี่ ถ้าอย่างนั้นฉันจะส่งเจ้ากลับลงไปข้างล่างบ้าง และความคิดถึงของฉันก็หนักมากพอที่จะส่งพวกเจ้าลงไปทั้งท้องฟ้า \"
จากนั้นก้อนเมฆทั้งหมดก็รวมตัวกันและรวมเข้ากับความคิดถึงอันมากมายของท้องฟ้า แล้วตกลงมาเป็นหยาดฝน ส่งความรัก ความคิดถึงมายังแผ่นดินและผืนน้ำ
จึงไม่แปลก ถ้าเมื่อใดที่ฝนตก แล้วเราจะรู้สึกคิดถึงคนที่เรารักคนที่เราผูกพัน เพราะบางครั้งท้องฟ้าก็ส่ง ความเหงา พร้อมหยาดฝนลงมาด้วย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น