ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Rankle : ผี...อาฆาต

    ลำดับตอนที่ #4 : กรังขัง

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 65
      0
      13 มิ.ย. 47

    Rankle เป็นบดสวดทำพิธีของวิญญาณ ที่จะต้องการแก้แค้น คนที่เคยทำให้ผีตัวนั้น โกรธแค้น ขุ่นเคืองในตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ เมื่อผีตัวนั้นตายจึงสวดบทสวดนี้ และไป “ฆ่า” คนๆนั้นอย่างไม่มีคำว่า “ปรานี”.....

    (บทที่ : 4 กรงขัง)

       ข่าวการตายของผู้อำนวยการ ทำให้บิ้วและเปิ้ลถึงกับผวาขึ้นมาในทันที อะไรกันเนี่ย ใครทำ ข่าวหน้า 1 ของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับต่างพาดหัวข่าวและสรุปเหตุที่เกิดขึ้น และฆาตกรคือ สิ่งที่เรียกว่า “ผี” นั่นก็คือ ไวท์.....

       ตำรวจไม่อาจหาสาเหตุของการตายได้ เพียงแต่เห็นแค่ตัวอักษรปรากฏว่า Rankle เท่านั้น ดังนั้นจึงด่วนสรุปไปทันทีก่อนว่าเป็นฝีมือของผีที่สวดบทสวดนี้แน่นอน.....

       เมื่อเนมเห็นข่าวนี้ ก็ถึงกับผวาและกลัวไปหมดอะไรกันที่เป็นสาเหตุการตายของอาจารย์ ไวท์ เนมนึกถึงชื่อเพื่อนผู้นี้ขึ้นมาทันที ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม.....

       เนม เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นยี่ห้อจากอเมริกา กางเกงยีนส์ รีบปิดบ้านและออกไปข้างนอกทันที เธอไม่สนแล้วว่าในบ้านจะเป็นยังไง แต่ตอนนี้ในใจของเนม มีแต่ความกลัวเท่านั้น ทำไมถึงทำลงไปได้ เพราะอะไรกัน เธอรีบวิ่งไปโดยไม่ทันตั้งหลัก

    เนม ยืนรอรถเมล์  ในที่สุดก็มาทันใจ เธอรีบวิ่งขึ้นไปในทันที เป้าหมายที่เธอจะไปคือโรงเรียน ถึงแม้ว่าตอนนี้โรงเรียนจะสั่งปิดชั่วคราวก็ตาม แต่เธอต้องการจะไป

    เธอนั่งลงบนเบาะด้านใน และมองออกไปข้างนอก ผู้คนที่กำลังเดินเพ่นพ่านไปมา รถราที่วิ่งด้วยความเร็วไม่ต่ำกว่า 80 กิโลเมตร ต่อชั่วโมง และป้ายรถเมล์...

    “ฟุ่บ” เสียงเปิดประตูรถเมล์ดังขึ้น ผู้โดยสารจำนวนไม่น้อย ลงจากรถเมล์ และผู้โดยสารไม่น้อยเดินขึ้นมา ในจำนวนนั้นเนมมองเห็นหญิงสาวคนหนึ่งตัวพอๆกับเธอ ผมที่ยาวปกปิดใบหน้าของหล่อน เธอคนนั้นใส่ชุดนักเรียน โรงเรีนยเดียวกับเนม แถมมานั่งใกล้ๆเนมอีกต่างหาก เนมเหลือบไปข้างๆตรงทีนั่งของหญิงสาว กระเป๋ารถเมล์เดินมาเก็บค่าโดยสาร โดยไร้การมองเห็นของหญิงสาวคนนี้ กระเป๋าไม่เก็บเงิน หญิงสาวที่นั่งข้างๆควักกระเป๋าเงิน เนมสังเกตุจึงเรียกกระเป๋ารถเมล์

    “คุณคะ” เนมเรียก

    “มีอะไรจ๊ะ”

    “หญิงสาวคนนี้ จะจ่ายเงินคุณคะ”

    “หญิงสาวไหนจ๊ะ” เนมถึงกับตะลึงแต่ยังคงยืนกระต่ายขาเดียวว่ามีหญิงสาวต้องการจ่ายเงินอยู่ข้างๆเธอ แต่ทว่ากระเป๋ารถเมล์กลับมองไม่เห็น

    กระเป๋ารถเมล์ไม่สนเนมอีกต่อไป เนมถึงกับกำปั้นมือ และมองออกไปนอกหน้าต่างรถด้วยความผวาและหวาดกลัวเป็นอย่างมาก ใครกันที่นั่งอยู่ข้างๆเธอ ความอึดอัด หญิงสาวที่นั่งข้างๆมองมาทางเนม เนมพยายามให้ตัวชิดกับกระจกให้มากที่สุด หญิงสาวข้างๆตัวเธอขยับมือมา เนมกลัวสุดขีด พยายามหลับตา คนที่นั่งข้างหลังตัวเธอ ทำหน้างงเล็กน้อย ทำไมเด็กผู้หญิงคนนี้ต้องทำท่าทางแบบนี้ด้วย มือของหญิงสาวมาจับที่ขมับเธอแล้ว

    “อ๊า” เนมกรีดร้อง ทำให้ทุกคนต่างตกใจและมองมาทางเธอ เนมทนไม่ไหวรีบวิ่ง

    “จอดทีคะ” คนขับหยุดรถและจอด เนมรีบวิ่งลงไปด้วยความกลัวอย่างรุนแรง......

    ทางฝ่ายบิ้วและเปิ้ลที่นั่งอยู่ที่โซฟาในห้องของพวกเธอย่างเงียบๆ

    “เปิ้ล เธอก็เห็นใช่มั๊ย” บิ้วถาม

    “ใช่ คนๆนั้นคือไวท์ไม่มีผิดแน่”

    “เราต้องหยุดไม่ให้ไวท์ทำแบบนี้”

    “เดี๋ยวก่อน” บิ้วหันมา

    “เนม จะต้องเป็นผู้ชดใช้เหตุการ์ณทั้งหมด”

    “แต่ว่าพวกเราไม่เกี่ยวนี่ ทำไมไวท์ต้องปรากฏหน้าให้พวกเราเห็นละ” บิ้วถาม

    “นั่นสินะ ไปโรงเรียนกันเถอะ” 2 สาวรีบบปิดไฟห้องและมุ่งหน้าสู่โรงเรียน

      ในที่สุดเนมก็วิ่งมาถภึงโรงเรียนด้วยอาการหอบจนได้ เธอวิ่งเข้าไปในโรงเรียน ใช่แล้ว อาจารย?เธออยากจะพบด้วยมาที่สุดตอนนี้ ก็คือ อาจารย์คนนั้น อาจารย์ที่ช่วยปฐมพยาบาลตัวเธอ เนมวิ่งไปยังห้องพยาบาล

    เธอผลักประตูที่ติดฟิลม์กรองแสงเข้าไป

    “อาจารย์” เนมชงัก

    “มีอะไร”

    “อาจารย์รีบหนีเถอะคะ อาจารย์ไม่รู้หรอกเหรอว่าใครฆ่าผ.อ. ไวท์แน่นอน เพราะงั้น เป้าหมายรายต่อไปก็คือหนูและอาจารย์นะคะ” เนมกล่าว อาจารย์ชายหนุ่ม ก้มหน้าคิด ไม่ทันไรเนมก็ถึงกับตาโตขึ้นมา มีใครห้อยหัวลงมาจากเพดาน เนมมองขึ้นไปก็ถึงกับช็อค เป็นลมไปทันใดนั้น

    “เธอ” อาจารย์วิ่งเข้าไปอุ้มและวางร่างของเนมลงบนเตียงพยาบาล แต่ทว่า เมื่อเขาหันไปด้านหลังก็หนีไม่พ้นใบหน้าสีซีดเปื้อนเลือดอย่างน่าสยองอยู่ด้านหลัง มันจับหัวอาจารย์ดึงขึ้นไปและเหวี่ยงร่างอาจารย์ออกไปนอกหน้าต่าง บานหน้าต่างแตก อาจารย์ล่วงลงไปทันทีและแล้วเขาก็สิ้นลมหายใจ.....

    ทางด้านบิ้วและเปิ้ลก็มาถึงโรงเรียนพอดี 2 สาวรีบวิ่งมา ทั้ง 2 ตะลึงเมื่อพบชายหนุ่มคนหนึ่งนอนเลือดนองอยู่บนพื้นซีเมนต์

    “อาจารย์” บิ้วใช้นิ้วชี้สัมผัสกับลมหายใจของเขา แต่ทว่าไม่มีอากาศและความร้อนผ่านทางจมูกของอาจารย์อีกต่อไป ไม่มีเลย

    “อาจารย์คะ เปิ้ลอาจารย์ตายแล้ว ทำไงดี”

    “แจ้งตำรวจซิ โทรเลยสินั่นไงตู้โทรศัพท์” ทั้ง 2 สาววิ่งเข้าไปยังบริเวณตู้โทรศัพท์รีบแจ้งตำรวจ โดยที่มองไม่เห็นหญิงสาวที่ยืนอยู่ในห้องพยาบาลแม้แต่นิดเดียว.....

    เนมค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างช้า ‘มีอะไรอยู่ปลายเท้า’ จิตใจของเธอคิดเช่นนั้นไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ทำให้เธอต้องเบนสายตาไปมองที่ปลายเท้า มีหญิงสาวคนนั้นอยู่และค่อยๆคลานเข้ามาจับที่ข้อเท้าเธอ....!!!!

    “ม่าย” เนมพยายามสะบัดข้อเท้าจนหลุด เนมรีบวิ่งไปนอกห้องพยาบาล เปิ้ลและบิ้วที่โทรอยู่ใกล้ๆได้ยินเสียง ก็วางหูโทรศัพท์

    “เนม” เปิ้ลเรียกชื่อเธฮ เนมรีบวิ่งเข้าไปหาเพื่อน

    “ช่วยด้วยๆๆ” เนมจับมือที่มีไออุ่นของบิ้วด้วยความผวา

    “เกิดอะไรขึ้น”

    “ไวท์ ไวท์กำลังมา ไวท์กำลังมา”

    “ใจเย็นไว้ซี่”

    “ตึง” เสียงกรงเหล็กปิดลงมาทุกบาน หมายความว่าพวกเธฮออกจากที่นี้ไม่ได้แล้ว“อะไรกันเนี่ย ปล่อยพวกเราไป ช่วยด้วย” ทั้ง 3 อยู่ในอาการที่เริ่มเสียสติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนม พวกเธอทั้ง 3 ออกไปไม่ได้แล้ว เสียงปิดประตูที่หน้าโรงเรียน หลังโรงเรียน เสียงปิดประตูตึกทุกตึก ไม่ให้มีใครสามารถออกหรือเข้าตึกได้อีกต่อไปแล้ว ไม่ว่าตำรวจ ครูก็ออกจากตึกและเข้ามาในโรงเรียนไม่ได้อีกต่อไป มีเพียงเนม บิ้ว และเปิ้ลเท่านั้นที่อยู่ในโรงเรียน และความหวาดผวา ความตายกำลังคลืบคลานเข้าหาตัวเนม อย่างไม่ทันตั้งตัว.........!!!!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×