ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ผู้อำนวยการ
Rankle เป็นบดสวดทำพิธีของวิญญาณ ที่จะต้องการแก้แค้น คนที่เคยทำให้ผีตัวนั้น โกรธแค้น ขุ่นเคืองในตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ เมื่อผีตัวนั้นตายจึงสวดบทสวดนี้ และไป “ฆ่า” คนๆนั้นอย่างไม่มีคำว่า “ปรานี”.....
(บทที่ : 3 ผู้อำนวยการ)
ณ งานศพของไวท์ที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้าและน้ำตาของผู้คนมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งบิ้วและเปิ้ลผู้เป็นเพื่อนสนิท ทั้ง 2 ต่างนั่งร้องไห้อยู่หน้าโลงของไวท์มากกว่าใครในงาน แต่หารู้ไม่ว่า ไวท์ที่กระโดตึกตายไปนั้น มีแต่ความอาฆาตและเคียดแค้น เพื่อนผู้เป็นอริของเธอ นั้นก็คือ เนม และคนๆอื่นที่ทำให้เธอปวดร้าว.......
ทางฝ่ายเนมเมื่อรู้ว่าไวท์ไม่ได้อยู่ในโลกนี้อีกต่อไปแล้วก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก ใบหน้าและรอยยิ้มที่ดูสะใจเหมือนกับว่าตัวเองชนะอีกฝ่ายหนึ่งแล้ว และเธอก็ไม่ได้มางานศพของไวท์อีกต่างหาก......
“ไวท์ ทำไมถึงทำอย่างนี้” บิ้วพูดทั้งน้ำมูกน้ำตาไหลผ่านออกมามากมาย
“ไม่จริง ไวท์ต้องมีอะไรอยู่ในใจแน่นอนถึงได้ฆ่าตัวตาย” เปิ้ลพูดด้วยน้ำตาอันนองหน้า
“ทำใจเถอะน่า ไวท์ไปสบายแล้ว” เพื่อนคนหนึ่งพูด
“ไม่หรอก” มีเสียงชายหนุ่มคนหนึ่งพูดขัดขึ้น ทำให้ทั้ง 3 ที่นั่งอยู่หันกลับมา
“ชีล” บิ้วเรียกชื่อชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า
“ไม่รู้เหรอ ว่าไวท์กอดหนังสือ Rankle หลังจากที่ตายนะ” ทั้ง 2 นั่งฟังอย่างสงบ
“อาจเป็นได้ว่า ไวท์อาจจะสวดบทสวดนี้ก่อนตาย ตอนนี้อาจจะไปแก้แค้นใครซักคนแล้ว” ชายหนุ่มพูด ซึ่งทำให้บิ้วและเปิ้ลเข้าใจอะไรมากขึ้น
“หมายความว่า เนม ก็ต้อง....” บิ้วไม่ได้พูดอะไรต่อ
“เนม ทำไมเหรอ” ชีลถาม
“เปล่าหรอก แต่ก็ขอบใจมากนะ ไวท์คงดีใจมากเลยที่เธอมา เธอช่วยเหลือไวท์มาตลอด อ๊ะ นี่ธูปจ้ะ” เปิ้ลเอื้อมมือไปหยิบก้านธูปที่อยู่บริเวณนั้นให้เขา.....
ทั้ง 2 สาวลุกขึ้นเดินออกไปห้องน้ำ ไปล้างน้าล้างตาให้มีความสดชื่นเพิ่มขึ้นหลังจากที่นั่งเศร้ามาตลอด.....
อารมณ์ที่สับสนของบิ้วและเปิ้ล พลอยทำให้นึกถึงใบหน้าของไวท์ในตอนที่หล่อนมีชีวิตอยู่ กิริยา ท่าทาง การแสดงออกของไวท์ที่เคยปฏิบัติ บัดนี้มันเหลืออยู่แต่ในใจของทั้ง 2 เท่านั้น และก็จะไม่มีอีกต่อไป.....
บิ้วเข้าไปในสุขาเพื่อทำธุระส่วนตัว ส่วนเปิ้ลก็มาล้างหน้าและมองดูกระจก ใบหน้าของหล่อนดูซีดเซียว ตาที่แดงและบวมเพราะผ่านการร้องไห้ด้วยน้ำตามามากมาย ตาที่แดงนั้นก็ถึงกับโตขึ้นมา ด้วยภาพที่เธอเห็นในกระจก
“ครึ่กๆๆๆ” กระจกสั่น เปิ้ลถึงกับอึ้ง ใบหน้าที่อยู่ในกระจกแปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าของหญิงสาวอีกคน ดวงตาที่มองดูนั้นถึงกับค้าง ใบหน้านั้นเป็นใบหน้าของหญิงสาวที่นัยน์ตาแดงก่ำ มีเลือดท่วมใบหน้า เปิ้ลรู้ได้ทันทีว่านั่นเป็นใบหน้าของ.....
“ไวท์” เธอพูดชื่อเพื่อนของเธอออกมา และเอามือไปจับกระจกทำให้มันหยุดสั่นและกลับเป็นเหมือนเดิม
เปิ้ลยังคงตาค้างอยู่ หัวใจที่เต้นรัวแสดงให้เห็นว่าเธอตกใจมากแค่ไหน และยังหายใจหนักผสมหอบ
“บะ บิ้วเสร็จยัง” เปิ้ลถาม
“ยังเลย ออกไปรอข้างนอกข้างนอกก่อนก็ได้” บิ้วพูดจากในสุขา
“อื้อ ชั้นจะรอด้านนอกนะ” เปิ้ลพูดและรีบวิ่งออกไป......
บิ้วกดชักโครกเสร็จก็ได้ยินเสียง “ปัง!!” มันเป็นเสียงปิดประตูที่ดังมากอยู่ข้างๆห้องของเธอ บิ้วใส่กระโปรงสีขาวและเตรียมออกจากห้องน้ำ แต่ไม่ทันไรก็ก็เห็นเลือดสีแดงฉานไหลผ่านมายังห้องของเธอ บิ้วอึ้งก็ตะโกนถามห้องข้างๆว่า....
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า” แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมาแม้ซักแอะ...
บิ้วจึงก้มหน้ามองผ่านช่องเล็กๆที่อยู่บริเวณข้อเท้าของเธอ มองดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ทว่ากลับมีใบหน้าของหญิงอีกคนโผล่มามองใบหน้าของบิ้วอย่างชิดใกล้ บิ้วเห็นจึงรีบถอยกลับมา
“คุณเป็นใคร ช่วยด้วย” บิ้วนั่งมือไม้สั่นไปหมด ทำอย่างไรดี เธอคิดได้จึงเปิดประตูวิ่งออกไป.....
“เปิ้ล เปิ้ล” บิ้ววิ่งเข้าไปเกาะแขนเพื่อนของเธอ
“ช่วยด้วยๆๆ” เธอได้แต่พูดคำนี้และหลับตา
“เป็นอะไร”
“ชั้นเห็นผู้หญิงคนนึง หน้าเหมือนไวท์มากเลยช่วยชั้นด้วยนะ”
“เธอก็เห็นเหรอ” เปิ้ลก็ถึงกับอึ้งในสิ่งที่บิ้วพูด ซึ่งบิ้วก็พยักหน้า
ทั้ง 2 สาวต่างเห็นในสิ่งที่เหมือนกัน สิ่งที่พวกเธอเห็นมันเป็นอะไรกันนะ.....
ในระหว่างที่ทั้ง 2 กำลังไม่เข้าใจในสิ่งที่พวกเธอเห็นก็ได้ยินเสียงแตรรถคันหนึ่งดังขึ้น และเมื่อทั้ง 2 เหลือบไปมองก็เห็นว่านั้นเป็นรถของผู้อำนวยการ ที่ไล่ไวท์ออกไปจากโรงเรียนนั้นเอง
ผู้อำนวยการลงจากรถเบนซ์สีเทาราคาแพงลิบ และเข้าไปหาโลงศพของไวท์ ทั้ง 2 ก็เดินเข้าไปหาท่านผู้อำนวยการด้วยอากหารสงบ และเรียบร้อย......
ผู้อำนวยการนั่งลงมองโลงของไวท์ และกราบไวท์อย่างงาม และเมื่อเสร็จกิจธุระนั้นก็กลับ ท่านไม่พูดอะไรกับเหตุการ์ณที่เกิดขึ้น ท่านเหลือบมามองดูบิ้วและเปิ้ล แล้วท่านจึงขึ้นรถที่จอดอยู่เพื่อกลับ....
ในขณะที่รถได้เคลื่อนท่านก็พูดกับคนขับรถว่า....
“เฮ้อ เด็กสมัยนี้ใช้ไม่ได้เลย อะไรก็คิดฆ่าตัวตายโง่จริงๆ” ท่านพูด
“เหรอครับ” และทันใดนั้นเอง
ท่าก็เหลือบไปมองข้างๆ ปรากฏว่ามีหญิงสาวตัวพอๆกับท่านนั่งอยู่ ท่านผู้อำนวยการช็อคตาค้างทันทีที่มอง ใบหน้านั้นหันมามองท่านผู้อำนวยการแล้วจึงคลานไปนั่งข้างหน้า เมื่อนั่งข้างหน้าก็แย่งจับพวงมาลัย คนขับรถเห็นร่างของหญิงคนนั้นก็ช็อคทำอะไรไม่ถูก หญิงคนนั้นหักพวงมาลัยทำให้รถเสียหลักพุ่งเข้าชนเสาไฟฟ้า ทั้ง 2 จึงตายในที่สุด กระจกด้านหน้าก็ถูกเขียนเอาไว้ว่า Rankle ด้วยมือของผีตัวนั้น แน่นอนมันไม่ใช่ใครอื่นเลย ใบหน้านั้นท่าผู้อำนวยการก็เคยเห็นแล้วหน้าโลงศพใช่แล้ว หญิงคนนั้นก็คือเธอ “ไวท์”........
นั้นเป็นแค่การเริ่มต้นของการฆ่าอย่างสยดสยองเท่านั้น ที่เหลือก็มีอาจารย์คนนั้นที่กล่าวหาว่าไวท์เป็นคนเริ่มทำร้ายเนม และ เนม ผู้เป็นศัตรูกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรกันแล้ว.....
เมื่อก่อนนั้น เนม เป็นคนที่น่าคบมาก ชอบหยอกล้อสนุกสนาน เข้ากับไวท์ บิ้ว และเปิ้ลได้เป็นอย่างดี ทุกวันที่ได้มาเรียนด้วยกัน ช่างสนุกจริงๆ เป็นวันที่ไวท์ บิ้วและเปิ้ลแทบไม่อยากลืม เอาซะเลย.......
แต่ทว่าพอมาวันหนึ่ง เนม กลับทำตัวเป็นเด็กที่ไม่น่าคบ เอาแต่ใจตัวเอง เริ่มคิดว่าตนเองนั้นอายุมากกว่าใครเพื่อน เพราะฉะนั้นทุกคนจะต้องเคารพเธอ อย่ามาล้อเลียนเธอ หรือแม้กระทั่งตำหนิ ติเตียนเธอแม้แต่น้อย ไม่ได้เด็ดขาด ถ้าทำอย่างนั้นจะโดนต่อว่าทันที จนทำให้อยากจะลืมวันที่สนุกสนานแบบนั้น อยากจะลืมไปให้หมด ไม่ต้องเหลืออยู่ในความทรงจำยิ่งดี ไปซะให้หมด ไปจากชีวิตยิ่งดี.......
ตั้งแต่นั้นมาทั้ง ไวท์ บิ้ว และเปิ้ล จึงเลิกคบหากับเนม ทำให้เนมนั้นรู้ตัวว่าทุกคนเกลียดเธอ เธอจึงทำให้ทั้ง 3 ต้องเคียดแค้น เพื่อความสะใจในอุดมคติของเธอเอง แต่เมื่อความสะใจสิ้นสุดลง ก็เหลือเพียงแต่ความกลัวว่า ไวท์ จะมาฆ่าเท่านั้น ทุกคนที่เกลียด และรักไวท์จะต้องมาพบกับเธออย่างแน่นอน บัดนี้การฆ่าคนที่ตัวเองเกลียดจึงเริ่มเปิดฉากขึ้นด้วยน้ำมือของไวท์..........
(บทที่ : 3 ผู้อำนวยการ)
ณ งานศพของไวท์ที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้าและน้ำตาของผู้คนมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งบิ้วและเปิ้ลผู้เป็นเพื่อนสนิท ทั้ง 2 ต่างนั่งร้องไห้อยู่หน้าโลงของไวท์มากกว่าใครในงาน แต่หารู้ไม่ว่า ไวท์ที่กระโดตึกตายไปนั้น มีแต่ความอาฆาตและเคียดแค้น เพื่อนผู้เป็นอริของเธอ นั้นก็คือ เนม และคนๆอื่นที่ทำให้เธอปวดร้าว.......
ทางฝ่ายเนมเมื่อรู้ว่าไวท์ไม่ได้อยู่ในโลกนี้อีกต่อไปแล้วก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก ใบหน้าและรอยยิ้มที่ดูสะใจเหมือนกับว่าตัวเองชนะอีกฝ่ายหนึ่งแล้ว และเธอก็ไม่ได้มางานศพของไวท์อีกต่างหาก......
“ไวท์ ทำไมถึงทำอย่างนี้” บิ้วพูดทั้งน้ำมูกน้ำตาไหลผ่านออกมามากมาย
“ไม่จริง ไวท์ต้องมีอะไรอยู่ในใจแน่นอนถึงได้ฆ่าตัวตาย” เปิ้ลพูดด้วยน้ำตาอันนองหน้า
“ทำใจเถอะน่า ไวท์ไปสบายแล้ว” เพื่อนคนหนึ่งพูด
“ไม่หรอก” มีเสียงชายหนุ่มคนหนึ่งพูดขัดขึ้น ทำให้ทั้ง 3 ที่นั่งอยู่หันกลับมา
“ชีล” บิ้วเรียกชื่อชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า
“ไม่รู้เหรอ ว่าไวท์กอดหนังสือ Rankle หลังจากที่ตายนะ” ทั้ง 2 นั่งฟังอย่างสงบ
“อาจเป็นได้ว่า ไวท์อาจจะสวดบทสวดนี้ก่อนตาย ตอนนี้อาจจะไปแก้แค้นใครซักคนแล้ว” ชายหนุ่มพูด ซึ่งทำให้บิ้วและเปิ้ลเข้าใจอะไรมากขึ้น
“หมายความว่า เนม ก็ต้อง....” บิ้วไม่ได้พูดอะไรต่อ
“เนม ทำไมเหรอ” ชีลถาม
“เปล่าหรอก แต่ก็ขอบใจมากนะ ไวท์คงดีใจมากเลยที่เธอมา เธอช่วยเหลือไวท์มาตลอด อ๊ะ นี่ธูปจ้ะ” เปิ้ลเอื้อมมือไปหยิบก้านธูปที่อยู่บริเวณนั้นให้เขา.....
ทั้ง 2 สาวลุกขึ้นเดินออกไปห้องน้ำ ไปล้างน้าล้างตาให้มีความสดชื่นเพิ่มขึ้นหลังจากที่นั่งเศร้ามาตลอด.....
อารมณ์ที่สับสนของบิ้วและเปิ้ล พลอยทำให้นึกถึงใบหน้าของไวท์ในตอนที่หล่อนมีชีวิตอยู่ กิริยา ท่าทาง การแสดงออกของไวท์ที่เคยปฏิบัติ บัดนี้มันเหลืออยู่แต่ในใจของทั้ง 2 เท่านั้น และก็จะไม่มีอีกต่อไป.....
บิ้วเข้าไปในสุขาเพื่อทำธุระส่วนตัว ส่วนเปิ้ลก็มาล้างหน้าและมองดูกระจก ใบหน้าของหล่อนดูซีดเซียว ตาที่แดงและบวมเพราะผ่านการร้องไห้ด้วยน้ำตามามากมาย ตาที่แดงนั้นก็ถึงกับโตขึ้นมา ด้วยภาพที่เธอเห็นในกระจก
“ครึ่กๆๆๆ” กระจกสั่น เปิ้ลถึงกับอึ้ง ใบหน้าที่อยู่ในกระจกแปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าของหญิงสาวอีกคน ดวงตาที่มองดูนั้นถึงกับค้าง ใบหน้านั้นเป็นใบหน้าของหญิงสาวที่นัยน์ตาแดงก่ำ มีเลือดท่วมใบหน้า เปิ้ลรู้ได้ทันทีว่านั่นเป็นใบหน้าของ.....
“ไวท์” เธอพูดชื่อเพื่อนของเธอออกมา และเอามือไปจับกระจกทำให้มันหยุดสั่นและกลับเป็นเหมือนเดิม
เปิ้ลยังคงตาค้างอยู่ หัวใจที่เต้นรัวแสดงให้เห็นว่าเธอตกใจมากแค่ไหน และยังหายใจหนักผสมหอบ
“บะ บิ้วเสร็จยัง” เปิ้ลถาม
“ยังเลย ออกไปรอข้างนอกข้างนอกก่อนก็ได้” บิ้วพูดจากในสุขา
“อื้อ ชั้นจะรอด้านนอกนะ” เปิ้ลพูดและรีบวิ่งออกไป......
บิ้วกดชักโครกเสร็จก็ได้ยินเสียง “ปัง!!” มันเป็นเสียงปิดประตูที่ดังมากอยู่ข้างๆห้องของเธอ บิ้วใส่กระโปรงสีขาวและเตรียมออกจากห้องน้ำ แต่ไม่ทันไรก็ก็เห็นเลือดสีแดงฉานไหลผ่านมายังห้องของเธอ บิ้วอึ้งก็ตะโกนถามห้องข้างๆว่า....
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า” แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมาแม้ซักแอะ...
บิ้วจึงก้มหน้ามองผ่านช่องเล็กๆที่อยู่บริเวณข้อเท้าของเธอ มองดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ทว่ากลับมีใบหน้าของหญิงอีกคนโผล่มามองใบหน้าของบิ้วอย่างชิดใกล้ บิ้วเห็นจึงรีบถอยกลับมา
“คุณเป็นใคร ช่วยด้วย” บิ้วนั่งมือไม้สั่นไปหมด ทำอย่างไรดี เธอคิดได้จึงเปิดประตูวิ่งออกไป.....
“เปิ้ล เปิ้ล” บิ้ววิ่งเข้าไปเกาะแขนเพื่อนของเธอ
“ช่วยด้วยๆๆ” เธอได้แต่พูดคำนี้และหลับตา
“เป็นอะไร”
“ชั้นเห็นผู้หญิงคนนึง หน้าเหมือนไวท์มากเลยช่วยชั้นด้วยนะ”
“เธอก็เห็นเหรอ” เปิ้ลก็ถึงกับอึ้งในสิ่งที่บิ้วพูด ซึ่งบิ้วก็พยักหน้า
ทั้ง 2 สาวต่างเห็นในสิ่งที่เหมือนกัน สิ่งที่พวกเธอเห็นมันเป็นอะไรกันนะ.....
ในระหว่างที่ทั้ง 2 กำลังไม่เข้าใจในสิ่งที่พวกเธอเห็นก็ได้ยินเสียงแตรรถคันหนึ่งดังขึ้น และเมื่อทั้ง 2 เหลือบไปมองก็เห็นว่านั้นเป็นรถของผู้อำนวยการ ที่ไล่ไวท์ออกไปจากโรงเรียนนั้นเอง
ผู้อำนวยการลงจากรถเบนซ์สีเทาราคาแพงลิบ และเข้าไปหาโลงศพของไวท์ ทั้ง 2 ก็เดินเข้าไปหาท่านผู้อำนวยการด้วยอากหารสงบ และเรียบร้อย......
ผู้อำนวยการนั่งลงมองโลงของไวท์ และกราบไวท์อย่างงาม และเมื่อเสร็จกิจธุระนั้นก็กลับ ท่านไม่พูดอะไรกับเหตุการ์ณที่เกิดขึ้น ท่านเหลือบมามองดูบิ้วและเปิ้ล แล้วท่านจึงขึ้นรถที่จอดอยู่เพื่อกลับ....
ในขณะที่รถได้เคลื่อนท่านก็พูดกับคนขับรถว่า....
“เฮ้อ เด็กสมัยนี้ใช้ไม่ได้เลย อะไรก็คิดฆ่าตัวตายโง่จริงๆ” ท่านพูด
“เหรอครับ” และทันใดนั้นเอง
ท่าก็เหลือบไปมองข้างๆ ปรากฏว่ามีหญิงสาวตัวพอๆกับท่านนั่งอยู่ ท่านผู้อำนวยการช็อคตาค้างทันทีที่มอง ใบหน้านั้นหันมามองท่านผู้อำนวยการแล้วจึงคลานไปนั่งข้างหน้า เมื่อนั่งข้างหน้าก็แย่งจับพวงมาลัย คนขับรถเห็นร่างของหญิงคนนั้นก็ช็อคทำอะไรไม่ถูก หญิงคนนั้นหักพวงมาลัยทำให้รถเสียหลักพุ่งเข้าชนเสาไฟฟ้า ทั้ง 2 จึงตายในที่สุด กระจกด้านหน้าก็ถูกเขียนเอาไว้ว่า Rankle ด้วยมือของผีตัวนั้น แน่นอนมันไม่ใช่ใครอื่นเลย ใบหน้านั้นท่าผู้อำนวยการก็เคยเห็นแล้วหน้าโลงศพใช่แล้ว หญิงคนนั้นก็คือเธอ “ไวท์”........
นั้นเป็นแค่การเริ่มต้นของการฆ่าอย่างสยดสยองเท่านั้น ที่เหลือก็มีอาจารย์คนนั้นที่กล่าวหาว่าไวท์เป็นคนเริ่มทำร้ายเนม และ เนม ผู้เป็นศัตรูกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรกันแล้ว.....
เมื่อก่อนนั้น เนม เป็นคนที่น่าคบมาก ชอบหยอกล้อสนุกสนาน เข้ากับไวท์ บิ้ว และเปิ้ลได้เป็นอย่างดี ทุกวันที่ได้มาเรียนด้วยกัน ช่างสนุกจริงๆ เป็นวันที่ไวท์ บิ้วและเปิ้ลแทบไม่อยากลืม เอาซะเลย.......
แต่ทว่าพอมาวันหนึ่ง เนม กลับทำตัวเป็นเด็กที่ไม่น่าคบ เอาแต่ใจตัวเอง เริ่มคิดว่าตนเองนั้นอายุมากกว่าใครเพื่อน เพราะฉะนั้นทุกคนจะต้องเคารพเธอ อย่ามาล้อเลียนเธอ หรือแม้กระทั่งตำหนิ ติเตียนเธอแม้แต่น้อย ไม่ได้เด็ดขาด ถ้าทำอย่างนั้นจะโดนต่อว่าทันที จนทำให้อยากจะลืมวันที่สนุกสนานแบบนั้น อยากจะลืมไปให้หมด ไม่ต้องเหลืออยู่ในความทรงจำยิ่งดี ไปซะให้หมด ไปจากชีวิตยิ่งดี.......
ตั้งแต่นั้นมาทั้ง ไวท์ บิ้ว และเปิ้ล จึงเลิกคบหากับเนม ทำให้เนมนั้นรู้ตัวว่าทุกคนเกลียดเธอ เธอจึงทำให้ทั้ง 3 ต้องเคียดแค้น เพื่อความสะใจในอุดมคติของเธอเอง แต่เมื่อความสะใจสิ้นสุดลง ก็เหลือเพียงแต่ความกลัวว่า ไวท์ จะมาฆ่าเท่านั้น ทุกคนที่เกลียด และรักไวท์จะต้องมาพบกับเธออย่างแน่นอน บัดนี้การฆ่าคนที่ตัวเองเกลียดจึงเริ่มเปิดฉากขึ้นด้วยน้ำมือของไวท์..........
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น