Rankle : ผี...อาฆาต

ลำดับตอนที่ #1 : แรงอาฆาต

Rankle: ผี...อาฆาต

Rankle เป็นบดสวดทำพิธีของวิญญาณ ที่จะต้องการแก้แค้น คนที่เคยทำให้ผีตัวนั้น โกรธแค้น ขุ่นเคืองในตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ เมื่อผีตัวนั้นตายจึงสวดบทสวดนี้ และไป “ฆ่า” คนๆนั้นอย่างไม่มีคำว่า “ปรานี”.....

(บทที่ : 1 แรงอาฆาต)

   ในห้องนอนที่เย็นด้วยเครื่องปรับอากาศของหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังเล่นอินเตอร์เน็ตอยู่อย่างเพลิดเพลิน

“เอ๊ะ Rankle” เธอรีบคลิ๊กเข้าไปดูบทความนั้นทันทีด้วยความสนอกสนใจ แต่แล้วเธอก็เจอดีเข้าให้

“เอ๊ะ” เครื่องคอมของเธอก็มีตัวอักษรคำว่า “Rankle” ปรากฏ หญิงสาวคนนั้นตกใจกลัวทันที และทันใดนั้นเอง ก็มีคนจับหัวเธอบริเวณใบหู และยื่นหน้าที่ขาวซีดและเปื้อนเลือดมาให้หญิงสาวคนนั้นเห็น และบิดคอจนหญิงสาวคนนั้นตาย และกระชากเส้นผมพร้อมหัวขึ้นมาฟาดลงไปกับพื้นอย่างแรง แล้วมันก็หายไป.......

   รุ่งเช้าของอีกวัน ในคอนโดแห่งหนึ่งที่ประดับประดาไปด้วยข้าวของเครื่องใช้เล็กๆน่ารักๆมากมาย “ไวท์” เด็กนักเรียนสาว ม.ต้นหน้าตาน่ารัก และฉลาดเฉลียว กำลังหยิบจานชามที่บรรจุอาหารที่เธอชอบทานเป็นประจำ มาทานที่โต๊ะ และเปิดโทรทัศน์ดูข่าว พร้อมๆกับเปิ้ลและบิ้ว เพื่อนสาวที่สนิทของเธอก็มาทานข้าวเช้าด้วยกัน เปิ้ลเป็นเด็กสาวที่ชอบเล่นไวโอลิน และเปียโน ส่วน บิ้ว ก็ชอบวิชาคณิตศาสตร์ แถมบิ้วยังฉลาดมากกว่าใครในกลุ่มอีกด้วย ถึงแม้เธอจะเป็นเด็กกำพร้าก็ตาม

   ทั้ง 3 ดูข่าวที่โทรทัศน์ที่เปิด “พบศพของหญิงสาวที่อยู่ในอพาร์ทเม้นต์ คาดว่าเสียชีวิตเมื่อคืนเวลาประมาณ เที่ยงคืนครึ่ง คาดว่าผู้ตายอาจจะถูกผีที่สวดบท Rankle ฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยม เบื้องต้นเจ้าหน้าที่ตำรวจ ได้สอบปากคำเพื่อนผู้ตาย พบว่า ผู้ตายเคยแย่งคนรักของเพื่อนที่เป็นศัตรูและ เพื่อนที่เป็นศัตรูก็ฆ่าตัวตายและสวดบทวิญญาณ Rankle และมาล้างแค้นจนสำเร็จคะ” ผู้ประกาศข่าวพูดรายละเอียดของข่าวได้อย่างน่าฟัง ไวท์และเพื่อนทั้ง 2 คนต่างก็หยุดชะงักฟังข่าวที่เกี่ยวกับ Rankle อย่างสนใจมากทีเดียว

“แหมถ้าชั้นตายนะ ชั้นจะไปหา ‘ไอ้เนม’ เป็นคนแรกเลย” บิ้วบอกจากความคิดที่แค้นขุ่นเคือง อาฆาตกับเพื่อนคนที่ชื่อว่า ‘เนม’

“ดีๆ เราก็คิดยังงั้นเหมือนกันแหละ โดยเฉพาะไวท์ ใช่มั๊ย” เปิ้ลเสริม

“อะ เออ” ไวท์ตอบอย่างไม่ชัดเจนนัก

“โดยเฉพาะคราวก่อน ที่มันทำร้ายไวท์ แต่ว่าไวท์ก็สู้เนมได้ ไอ้เนมมันก็เลยฉวยโอกาสตะโกนเรียกให้คนมาช่วย ทั้งๆที่มันเป็นฝ่ายเริ่มทำร้ายไวท์ก่อน ครูก็ตัดสินให้ไวท์ผิดอีก ไอ้เนมมันคงจะดีใจ หลงระรเงไปเลย” บิ้วเล่า

“มันน่าฆ่ามั๊ยเนี่ยนัง เนม” เปิ้ลเองก็ดูโกรธแค้นเช่นกัน

ทั้ง 3 คนต่างก็มีประสบการ์ณที่ทำให้ตัวเองต่างโกรธแค้น ชิงชัง ขุ่นเคืองกับเนม มันเป็นสิ่งที่เลวร้ายมากที่สุดในชีวิตของพวกเธอเลยก็ว่าได้......

รุ่งเช้า ไวท์และพรรคพวก รีบไปโรงเรียนแต่เช้าเพื่อเอารายงานที่ทำไปส่งอาจารย์ที่ตึกชั้น 4 ติดกับสระว่ายน้ำตั้งแต่เช้าตรู่.....

“รายงานเนี่ยเหนื่อยเนอะ ทำทีเนี่ยเราเกือบเข้าโรงพยาบาล” เปิ้ลบอกในสิ่งที่เธอประสบ

“เอามาส่งตอนนี้แหละดีแล้ว จะได้ไม่ยับนะ” และทันใดนั้นเอง

“อุ๊ย นั่นนังเนมนี่นา ชิ ไม่อยากเดินสวนกับมันเลย” บิ้วกัดฟัน

“เถอะน่า จำใจทนเอาหน่อยแค่วูบเดียวเท่านั้น” ไวท์พยายามกล่อมเกลี้ยให้ทั้ง 2 ใจเย็นๆ

หญิงสวาหน้าตาสดใส ผิวพรรณเปล่งประกาย ไว้ผมม้า ตัวไม่สูงเท่าไหร่ที่กำลังเดินมาอย่างสง่าผาเผิย ผมของเธอสะบัดไปมา คล้ายกับชิงช้าที่แกว่งไปมา คนๆนั้นก็คือ “เนม” เพื่อนที่ไม่เชิงเป็นเพื่อนนักของ 3 สาว

เนมยิ้มด้วยสีหน้าที่เหมือนอยากจะแกล้งและพิศวาสทั้ง 3 เธอจึงมีความคิดที่เลวเกิดขึ้น

‘จริงสิ เราทำรายงานมันตกลงไปในสระเลยดีกว่า’ นั่นเป็นแผนการ์ณที่ชั่วร้ายของเนม ที่3 สาวไม่รู้

“ว้ายตายแล้ว” เนมแกล้งเสแสร้งล้มลง พร้อมๆกับเอามือปัดรายงานของไวท์กระเด็นตกลงไป

“ตูม” เสียงรายงานเล่มใหญ่ตกลงกระทบกับพื้นน้ำในสระ

บิ้วและเปิ้ล พยายามรักษารายงานไว้ได้ เกือบไป แล้วเนมก็เล่นละครตบตาต่อไป

“ขอโทษนะจ๊ะ พอดีรองเท้าชั้นมีอะไรไม่รู้เข้าไปละมั้ง ขอโทษนะจ๊ะเดี๋ยวเราลงไปเก็บให้เอามั๊ย” เนมเสนอความคิดที่เป็นไปไม่ได้ให้ไวท์ฟัง ไวท์ถึงกับน้ำตาซึม

“นี่มันจะมากไปแล้วนะ เนม!!!” บิ้วเริ่มโมโหและอาละวาดใส่หล่อน

“ไวท์ ทำอะไรเธอหรือยัง ทำไมต้องปัดรายงานของไวท์ไปด้วยละ”เปิ้ลก็เช่นเดียวกัน

“ก็ชั้นบอกไปแล้วนี่ ว่าชั้นล้มแบบไม่ได้ตั้งใจ” เนมเบนสายตาไปที่อื่นราวกับหนีปัญหาที่เกิดขึ้น

“เพี๊ยะ” เสียงตบหน้าเนม ด้วยมือข้างขวาของไวท์ เต็มไปด้วยแรงที่โกรธแค้นและราวกับปรารถนาที่จะฆ่าฟัน

“ไวท์ อะไรกัน ชั้นไม่ได้ตั้งใจนะ” เนมเริ่มเดือด ไวท์สูดลมหายใจเข้าลึกและพูดว่า

“ชั้นไม่เชื่อ” ไวท์ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“หนอยแนะ” แล้วเนมก็เอาคืนด้วยการตบหน้าไวท์เช่นเดียวกัน ไวท์ทนไม่ไหวจึงเข้าไปบีบคอเนมและล้มตัวเนมลงเพื่อจะแก้แค้น

“เนม ทำไมถึงอย่างนี้ ชั้นทนไม่ไหวแล้วนะ” ไวท์กรีดร้องด้วยเสียงที่อาฆาต

“เอาเลยไวท์” เปิ้ลและบิ้วสนับสนุน

เนมฮึดสู้ และพลิกตัวให้ไวท์ล้ม

“อาวละ แกจะได้เห็นชั้น” แล้วเนมก็บีบคอไวท์ ตบหน้ากรีดหน้าไวท์ด้วยแรงโมโห แต่ไวท์ก็ไม่ยอมแพ้ใช้มือที่ถูกทับอยู่หยิกเต็มแรง “อ๊า” เนมร้องด้วยความเจ็บปวดทรมาน และไวทก็พลิกตัวฮึดสู้อีกครั้ง!!!

การต่อสู้ที่เต็มไปด้วยแรงอาฆาตยังไม่จบสิ้น ไวท์ต่อยหน้าเนมทำให้เนมเลือดออกมาบ้าง

“หยุดนะ” มีครูวัย 30 เข้ามาห้ามไว้ และห้ามไว้สำเร็จ เนมบอกช้ำไปทั้งตัว แถมยังมีเลือดออกด้วย ส่วนไวท์เสื้อผ้ายับเยิน ใบหน้ามีเหงื่ออกมา แต่ไม่ค่อยเป็นอะไรมากนัก ครูอุ้มเนมไปพยาบาลที่ห้องพยาบาลและไม่สนว่าแอร์จะเป็นยังไง......

ในวันเดียวกันนั้นเอง ผู้อำนวยการของโรงเรียนแห่งนี้เรียกตัวไวท์ และ2 สาวไปสืบสวน ใช่ เนมและอาจารย์คนนั้นก็ไปด้วย.......

“เธอทำเรื่องอะไรของเธอ ครั้งก่อนก็เหมือนกันอยากโดนไล่ออกนักใช่มั๊ย!!!” ผ.อ.ถึงกับหน้าแดงเพราะความโกรธแค้นไวท์ ที่ก่อเรื่องทั้งๆที่ไวท์ไม่ได้เป็นคนทำ

แล้วเรื่องนี้จะลงเอยอย่างไร ไวท์จะโดนไล่ออกหรือไม่แรงอาฆาตไม่จบสิ้นแน่นอน..........

(จบ บทที่-1)