เรื่องสั้นสอนใจ

เนื้อเรื่อง

กตัญญู
     .ฉุนหยีอี้รับราชการอยู่ที่เมืองซันตง ครั้งหนึ่งเขาได้กระทำผิดกฏหมายโดยไม่ตั้งใจ จึงถูกจับไปเมืองหลวงเพื่อรับโทษ
     .ฉุนหยีอี้มีบุตรสาวห้าคน ตอนที่เขาจะจากบ้าน ลูกสาวทุกคนต่างร้องห่มร้องไห้ไม่ยอมให้เขาไป ฉุนหยีอี้กล่าวว่า “เสียดายที่พ่อม่แต่ลูกสาว เวลามีเรื่องเดือดร้อนจึงไม่มีสักคนช่วยได้” ถีหยิงเป็นบุตรตรีคนสุดท้อง แม้อายุยังน้อยแต่เฉลียวฉลาดมาก เธออ้อนวอนขอติดตามบิดาไปเมืองหลวงด้วย
     .เมื่อถึงเมืองหลวงฉางอัน ถีหยิงได้ถวายฏีกาต่อพระเจ้าฮั่นเหวินตี้ ซึ่งใจความสำคัญมีว่า บุคคลคนหนึ่งเมื่อตายแล้วไม่สามารถฟื้นคืนชีวิตได้ ร่างกายเมื่อได้รับบาดเจ็บพิการก็ไม่สามารถคืนสู่สภาพเดิมได้ ขณะนี้บิดาของเธอกำลังจะถูกลงอาญาแผ่นดินเธอยินดีถวายตัวเป็นข้ารับใช้ เพื่อรับโทษแทนบิดา ขอเพียงให้ทางราชสำนักอภัยโทษแก่บิดาของเธอ
     .เมื่อพระเจ้าฮั่นเหวินตี้อ่านฏีกาแล้ว รู้สึกชื่นชมในความกตัญญูของถีหยิงยิ่งนัก ไม่เพียงแต่อภัยโทษแก่ฉุนหยีอี้เท่านั้น ยังประกาศยกเลิกกฏหมายการลงโทษด้วยการเชือดเนื้อเฉือนหนังตัดแขนตัดขาอีกด้วย