The Maze 2 - The Maze 2 นิยาย The Maze 2 : Dek-D.com - Writer

    The Maze 2

    \'มันไม่ได้ไปหาคุณ แต่คุณต่างหากที่ไปหามัน\'

    ผู้เข้าชมรวม

    484

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    484

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  6 เม.ย. 47 / 15:03 น.


    ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      The maze 2 วงกตมหัศจรรย์ ภาค 2
      ....
      “ที่ไหนเนี่ย” เสียงของหญิงวัย 30 กว่าๆพูดขึ้นมา และรีบลุกขึ้นมา เมื่อเธอมองออกไปรอบๆตัว ก็พบกับกำแพง กำแพง และกำแพง ที่เรียงรายอยู่เต็มไปหมด และเมื่อเธอดินไปก็พบว่ามีทางซ้อนอยู่ไปมามากมาย จะเลี้ยวซ้ายหรือขวาดี.....
      “สวัสดีคะ มีใครอยู่มั๊ย” เสียงของหญิงคนนั้นพูดขึ้น แต่ก็ไม่มีเสียงตอบ “ที่นี้มันคือที่ไหนเนี่ย” หญิงคนนั้นก็ยังคงคิดอยู่ดีและคงหวั่น ความคิดเริ่มสับสน เวียนหัวไปหมด  ‘มิสต์’หญิงสาวคนนั้นรีบเอามือกำหัวตัวเอง
      “หรือว่า วงกตจริงสิ มันคล้ายกับวงกตมากเลย” และทันใดนั้นเอง
      “อ๊า” ก็มีเสียงหญิงสาวอีกคนร้องออกมา “ช่วยด้วยค่า ใครก็ได้” เมื่อหญิงสาววัย 30 คนนั้นได้ยินก็รีบวิ่งไปตามเสียงนั่นทันที เมื่อเธอยิ่งวิ่งไปหาที่ต้นเสียงเธอก็ยิ่งกลัวมากขึ้น และเมื่อวิ่งไปวิ่งมาก็พบกับ.....
      ร่างของหญิงสาวที่กำลังร้องอย่างหวาดกลัว ต้นเสียงที่ร้องออกมาก็คือเธอคนนี่นี้เอง เด็กผู้หญิงคนนั้นรีบวิ่งเข้ามาหามิสต์ หญิงสาววัย 30 อย่างรวดเร็วและหวาดผวา ราวกับว่ามีใครกำลังตามล่าเธอ “คุณคะช่วยชั้นด้วย” และเมื่อมิสต์มองไป ก็พบกับ หลุมขนาดมหึมามากมาย
      “อะไรไม่รู้ มันทำให้ทุกอย่างหายไป ดูสิคะ พื้นผนังหายไปหมดเลย มันกำลังไล่ล่าเราแน่ๆ” หญิงสาวคนนั้นอธิบายอย่างตกใจกับเหตุการ์ณที่เกิดขึ้นกับเธอ
      “ใจเย็นไว้ ตอนนี้มันหายไปแล้วนะ เราอยู่นิ่งๆไว้เถอะ” หญิงอีกคนปลอบเพื่อให้เธอหาย กลัว......
      ทั้ง2เดินต่อไปอย่างช้าๆและนั่งพัก เสียงของเด็กสาวเอ่ยขึ้นว่า
      “ชั้นชื่อ เอมิ คะแล้วคุณ....”
      “ชั้น มิสต์ ยินดีที่ได้รู้จัก” หญิงวัย 30 แนะนำตัวเอง
      “มิสต์ ที่แปลว่า หมอก นะเหรอคะ”
      “ใช่แล้ว”
      “อย่าหายไปเหมือนกับชื่อละกัน” เอมิ พูด ทำให้มิสต์สะดุ้งเล็กน้อย
      เมื่อทั้ง 2 นั่งพักกันอยู่ มิสต์ก็ถามว่า “เธอมาที่นี้ได้ยังไงละ” นั่นคือคำถามที่มิสต์ถามเอมิ
      “ไม่รู้เหมือนกัน อยู่ๆดีชั้นก็มาอยู่ในวงกตนี้แล้ว” เอมิอธิบาย
      และทันใดนั้นเอง “ครึ่ก” เอมิตกใจและรีบลุกขึ้น
      “เร็วคะ เราต้องรีบไปมันกำลังตามไล่ล่าเรา” มิสต์รีบลุกขึ้นและจับที่ข้อมือเอมิทันที
      “วูบๆๆ” เมื่อทั้ง 2 หันไปมองก็พบกับหลุมดำ มีอะไรก็ไม่รู้กำลังทำให้เกิดหลุมที่ใหญ่มากมาย
      “อะไรกันเนี่ย” มิสต์งง
      “มิสต์ระวังข้างหน้า” มิสต์ตกใจและหันไปมองข้างหน้าของเธอก็พบกับ เงาสีดำกำลังทำให้เกิดหลุมขึ้น “ตูม” มิสต์รีบผลักเอมิให้หลบข้างผนังพร้อมกับตัวเองด้วย
      “อ๊า” ทั้ง 2 กรีดร้องด้วยความกลัวที่จะ “หายไป” เหมือนกับหลุม ทั้ง 2 หยุดการเคลื่อนไหวและเอามือกุมหัวเอาไว้ “ตูม” “วูบ” และแล้วเสียงก็หมดสิ้นไป......
      “พระเจ้า มันหายไปแล้ว” มิสต์ยิ้มและกอดเอมิไว้
      “ขอบคุณสวรรค์” เอมิเองก็ดีใจเช่นกัน
      “รีบไปเถอะ เดี๋ยวมันจะมาอีก” แล้วทั้ง 2 ก็รีบวิ่งไป
      และทันใดนั้นเองก็มีเสียงคนเดินตามหลังพวกเธอ “เฮ้ เดี๋ยว” เสียงชายคนหนึ่งเรียกมิสต์และเอมิ ทั้ง 2 หันไปมองที่ชายคนนั้น “สวัสดีครับ เอ่อคือ ดีใจจริงๆที่เจอคนซักทีวนอยู่ในนี้ตั้งครึ่งชั่วโมงแล้ว” ชายอธิบาย
      “สวัสดีผมชื่อ เกร ยินดีที่ได้รู้จัก” เขาแนะนำตัว
      “ชั้นมิสต์คะ ส่วนคนนี้ก็....”
      “เอมิ” เอมิตอบสั้นๆ
      “อาวมาอยู่ที่นี้เอง” ทันใดนั้นก็มีเสียงชายอีกคนดังมาจากอีกฟาก
      “อ้าว คิง โธ่นึกว่าจะตายซะแล้ว” เกรพูดด้วยความยินดี
      “พวกคุณ ไปเจออะไรกันมาเหรอคะ” มิสต์ถามชายทั้ง 2
      “พอดี ผมเจอคิงระหว่างที่เดินหาทางออก และก็มีอะไรไม่รู้กลืนผนังกำแพงบ้างละ ทำให้มันหายไปบ้างละ ผมวิ่งหนีมัน และคิงก็วิ่งตามแต่ผิดทางกันนะ” เกรอธิบายอย่างช้าๆ
      “คุณชื่อะไรนะ” คิง ถามชื่อของสตรีทั้ง 2
      “ชั้นมิสต์ กับ เอมิ พวกชั้นก็เจอแบบนั้นเหมือนกัน” มิสต์เล่าให้เขาทั้ง 2 ฟัง
      แล้วการผจญภัยในวงกตลึกลับนี้ก็ยังดำเนินต่อไป พวกเขาทั้ง 4 คนจะรอดพ้นวงกตลึกลับนี้ได้เหมือนครั้งก่อนได้หรือไม่ แต่คราวนี้ทุกคนจะหายไป......
      ทั้ง 4 คนก้าวเดินต่อไปเพื่อที่จะหาทางออกจากวงกตนี้ให้ได้  พยายามคิดหาวิธีคือการเดินเลาะไปตามมือและมุ่งไปข้างหน้าเรื่อยๆเพื่อหาทาง
      “ซิกๆ” เสียงร้องไห้ของใครบางคน เมื่อทั้ง 4 ได้ยินก็รีบเดินหาไปทั่วและก็พบกับเด็กผู้หญิงกำลังนั่งร้องไห้อยู่ “เป็นอะไรหรือเปล่า” มิสต์เข้าไปปลอบเด็กผู้หญิงคนนั้น
      “หนูอยากหาแม่ แต่หนูไม่รู้ว่าที่นี้ที่ไหน พี่คะช่วยหนูด้วย” เด็กผู้หญิงร้องไห้ด้วยควาเศร้า มิสต์พยายามโอ๋เธอ “ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกจ้ะนะ พี่จะพาหนูไปเอง”
      “หนูชื่ออะไรจ้ะ” มิสต์ถามด้วยความใจเย็น
      “ดรีม” เด็กผู้หญิงตอบสั้นๆด้วยความกลัว ................
      “เฮ้อ วงกตเนี่ยถูกสร้างขึ้นมาได้ยังไงกันน่า”
      “พื้นที่มันคงใหญ่มาก อาจจะสร้างไว้ในที่ๆกว้างและใหญ่มหึมาเลย” ในขณะที่ทั้ง 5 กำลังปรึกษากันอยู่ก็มีเสียงดังขึ้น “วูบๆๆ ตูมๆๆๆ” เสียงดุจกำแพงถล่ม
      “เสียงอะไรนะ” ทั้ง 5 ลุก
      “เผ่นเถอะพวกเรามันมาแล้ว” คิงตะโกนและวิ่งไปเป็นคนแรก ตามด้วยมิสต์แล ดรีม และคนอื่นๆ
      “มันใกล้เขามาแล้ว” เอมิที่อยู่ด้านหลังสุดตะโกนบอกข้างหน้า
      “พระเจ้ามันก็มาทางนี้ทุกคนระวัง” คิงตะโกนสุดเสียงแล้วเขาก็หายไปพร้อมกับกำแพง “ว้าย” บางคนก็หลบได้ มิสต์พยายามกอดเด็กผู้หญิงคนนั้น “อ๊า ช่วยด้วย” เอมิ ก็โดนดูดไปด้วย
      “เอมิ” ทั้ง 3 อยู่ภายใต้สถาการ์ณที่เลวร้ายเสียจริง
      “มันไปแล้วนะ ไม่ต้องห่วง” มิสต์ยังคงตื่นตระหนกแต่ก็ปลอบดรีมให้หายกลัวจากเหตุการ์ณที่ไม่คาดฝัน
      “เกร ชั้นว่าเรารีบไปเถอะ” เกรไม่รีรอรีบเดินต่อไป......
      “เดี๋ยวก่อนนะคุณเคยได้ยินชื่อ รนนีโอ่ ควีน มั๊ย” เกรที่กำลังเดินอยู่ก็ถามขึ้น
      “ชื่อยังกับรถยนต์” มิสต์เปรียบเทียบ
      “ชั้นรู้จัก เป็นราชินีแห่งเขาวงกต ใช่มั๊ย” ดรีมถาม
      “ใช่แล้ว รนนีโอ่ ควีน ชอบสร้างเขาวงกตซับซ้อนแบบนี้ให้นักคณิตศาสตร์ ฟิสิกข์ หรือพวกอัจฉริยะเล่นก็ยังหาทางออกไมเจอเลย” เกรอธิบาย
      “หมายความว่าคนที่สร้างวงกตนี้ก็คือ.....”
      “รนนีโอ่ ควีน”
      ทั้ง 3 ก็พยายามเดินต่อไป “ปัจจุบันรนนีโอ่ ควีน ทำงานอยู่ที่บ้านที่ยังเป็นบ้านที่ลึกลับภายในบ้านเขาก็ยังสร้างห้องวงกตให้งงฉงน ผมอ่านเจอในอินเตอร์เน็ตนะ แล้วก็เคยเล่นเกมส์ของเขาด้วย เป็นเกมส์ออนไลน์” เกรอธิบาย แล้วดรีมก็พูดว่า
      “ชั้นเคยเอามาเล่นกับเพื่อนแต่ชั้นหาทางออกได้คนแรกก็เลยเป็นผู้ชนะ” มิสต์หยุดเดินและเอะใจในคำพูดของดรีม “อะไรนะ เธอหาทางออกเจองั้นเหรอ” มิสต์ขมวดคิ้ว
      “แล้วหนูจำได้หรือเปล่าว่าจะออกไปได้อย่างไร” เกรถาม
      เด็กสาวส่ายหย้า แสดงคำตอบที่ทั้ง 2 ต้องผิดหวังเป็นอย่างมาก
      หลายนาทีผ่านไป ประมาณ 20 นาทีได้หลังจากที่เอมิ และ คิงหายตัวไป
      “วูบๆๆ” เสียงนั่นมาอีกแล้ว
      “มาอีกแล้ว ทำไมมันถึงหาเราเจอนะ” มิสต์ก็ไม่รู้เหมือนกันและลองสังเกตดูที่ตัวเธอเอง แต่ไม่ทันดูเกรก็พยายามที่จะวิ่ง
      “เร็ว” แล้วทั้ง 3 ก็วิ่งไปอย่างสุดฝีก้าว แต่แล้วก็เจอทางตัน “แย่แล้ว!!!” เกรหันกลับมา กำแพงค่อยๆหายไป พื้นก็กลายเป็นหลุม มิสต์และดรีมก็อยู่ใกล้ตัวเขา “อ๊า” แล้วมันก็เข้ามาดูดทำให้ เกร หายตัวไปอีกคน เหลือแต่เพียงมิสต์และดรีมเท่านั้นที่ยังสามารถเล่นเกมส์ที่เป็นการทดลองของ รนนีโอ่ ควีนต่อไป......
      “เฮ้อ ในที่สุดก็เหลือแค่เรา 2 คน” มิสต์นั่งพัก
      “ทำไมมันถึงได้รู้ว่าเราอยู่ที่ไหนนะ”
      “บางที รนนีโอ่ ควีนอยากเห็นเราทรมานมั้ง” ดรีมพูดเล่นๆและก็นั่งตาม
      “นั่นมีข้อความนี่”
      “มันไม่ได้มาหาคุณ แต่คุณต่างหากที่ไปหามัน อย่าหนีแล้วจะดี” ดรีมอ่านข้อความอย่างไม่ติดขัด
      “ก็เรานะ พยายามหนีมันมันก็เลย.... เอ๊ะเดี๋ยวก่อน” มิสต์เริ่มเข้าว่าอะไรเป็นอะไรขึ้นมาแล้ว
      “เราหนีเพื่อหาทางออกจากวงกต ใช่แล้ว ถ้าเราไม่หนีก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ว่า....”
      “เราก็ต้องอยู่แต่ในนี้ใช่มั๊ย” ดรีมอธิบาย
      “งั้นทำไงดีละ” มิสต์นั่งลงอีกครั้งหนึ่งทั้ง 2 ยังอยู่ในสภาวะที่เครียดหนักและกดดันมาก พวกเธอจะทำอย่างไร........
      “เราเดินต่อกันเถอะ” ดรีมชวนมิสต์ที่กำลังงมโข่งคิดหาทางออก
      “ได้ แต่ว่า...”
      “ไม่เป็นไรหรอกคะ” ดรีมยิ้ม แล้วทั้ง 2 ก็ออกเดินทางต่อไป
      ทั้ง 2 ก็เดินต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง “วูบๆๆ” และแล้วเสียงประหลาดนั้นก็มาอีกครั้งแล้ว
      “มันมาอีกแล้ว” มิสต์บีบมือดรีมจนแน่น
      “อย่าหนีจากมันยืนเฉยๆนะ” ดรีมสั่ง
      “หลับตา แล้วจงคิดว่าเราต้องหนีออกไปหยุดยืนนิ่งๆ” มิสต์ทำตามทันทีเธอตั้งจิตสามาธิ
      “ตูมๆๆๆ” เสียงกำแพงถล่มไปมา “วิ้ง” แล้วระเบิดที่ทำให้ทุกอย่างหายไปก็กลายเป็นภาพลวงตา วงกตก็เริ่มหายไป “วูบ” แล้วมันก็ม้วนตัว มิสต์ค่อยๆลืมตาขึ้นมา
      “ทางออกนี่” มิสต์ดีใจมากดรีมก็เช่นกัน ทั้ง 2 รีบวิ่งออกมาจากวงกตทันที “คว้าง” แล้วทั้ง 2 ก็ถูกดูดตัวขึ้นไปยังท้องฟ้า “อ๊า” แล้วทั้งคู่ก็หายไปพร้อมๆกับวงกต.......

      ..........
      “ที่ไหนเนี่ย” มิสต์ค่อยๆลืมตาขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งก็พบกับผู้คนที่ยืนอยู่เหนือตัวเธอเอง มิสต์และดรีมค่อยๆลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ และกำลังสับสนวุ่นวายใจ
      “ยินดีต้อนรับกลับ มิสต์ ช่วยกรุณาปล่อยมือจากเด็กคนนั้นทีนะครับ” มีชายรูปร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ตรงกันข้ามกับเธอ “คุณเป็นใคร”
      “ผมเป็นหัวหน้าการทดลองทาง วิศวกรรมและชีววิทยา ช่วยปล่อยมือเด็กคนนั้นด้วย”
      “อย่านะมิสต์ ช่วยชั้นที” ดรีมร้องห่มร้องไห้ออกมาและกอดมิสต์ไว้แน่น
      “เด็กคนนี้ ทำไมกันะละคะ พวกคุณจะทำอะไรเธอ”
      “เราจะนำตัวเธอไป ให้เธอบอกหนทาง วงกต ที่เธอสร้างขึ้นมา”
      “หมายความว่าไง? หรือว่า.....” มิสต์มองไปที่ดรีม
      “ใช่แล้วครับ เธอคือ รนนีโอ่ ควีน ราชินีแห่งวงกต” แล้วก็มีชายหนุ่มเหมือนบริวารมาฉุดตัวดรีมไว้
      “มิสต์ ช่วยด้วย”
      “อย่านะ อย่าเอาเธอไป” มิสต์พยายามช่วยดรีมแต่รั้งไว้ไม่ได้
      “ปล่อยชั้นนะ ไม่ปล่อยใช่มั๊ย” แล้วดรีมก็พยายามสะบัดมือและแขน มิสต์ต่อสู้กับนายทหารจนได้และไปจับดรีมไว้ “มิสต์ ปล่อยเธอซะไม่งั้นคุณตาย” แล้วก็มีนายทหารเล็งปืนมาที่เธอ
      “ชั้นไม่ปล่อยเด็ดขาด ถ้าแน่จริงก็ยิงเลย ยิงซิ” มิสต์ท้า
      “ปัง” ลูกกระสุนออกมาแล้ว “อ๊า” ดรีมเข้ามาป้องกันตัวมิสต์ไม่ให้โดนลูกกระสุน “ดรีม” ดรีมล้มลงและสิ้นลมหายใจ แล้วนายทหาร ก็เล็งปืนมา “ปัง” มิสต์ก็สิ้นลมหายใจไปเช่นกัน แต่ทว่าการทดลองยังไม่สิ้นสุด การทดลอง “วงกตมหัศจรรย์” ก็ยังคงดำเนินต่อไป.....
      (จบ วงกตมหัศจรรย์ ภาค 2)

      นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      คำนิยม Top

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      คำนิยมล่าสุด

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      ความคิดเห็น

      ×