Unlock in my heart ปฏิบัติการปลดล๊อกหัวใจนายมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #3 : เอ๊ะๆนั่นมันอะไร เอ๊ะๆนายคืออะไร=_=;;

 Bai Pai Them'E

   

------------------------------------------------------------------------

ตอนที่2

เอ๊ะๆนั่นมันอะไร เอ๊ะๆนายคืออะไร=_=;;

    ทำไมในกระเป๋าของเขาถึงมีของแบบนี้ด้วยล่ะ!?!

ทำไมเขาถึงพก...บุหรี่!!!

    มันคือบุหรี่แน่นอน ฉันเห็นจังๆเลย! เคยเห็นที่เขาเอามาติดตรงร้านสะดวกซื้อมันใช่แบบนี้แน่นอน ปาปิก้าฟันธง!!

    มันผิดกฎของโรงเรียนด้วยนะ แล้วคนอย่างเขาทำไมถึงพกมันล่ะ!! เขาเป็นคนยังไงกันแน่นะ??

    “มองอะไรน่ะ” เป็นเพราะว่าฉันมองของในกระเป๋าของเขานานเกินไป(เรียกว่าจ้องได้เลยล่ะ=_=;;)เขาเลยเปิดปากถาม และเขาก็น่าจะรู้แล้วด้วยว่าฉันน่าจะเห็นไอ้นั่นในกระเป๋าของเขา

    “ปะ ปล่าวซักหน่อย แล้วนายไม่ไปกินบุหรี่ เ อ่อ...=__=” พูดผิดอ่ะTOT

    “อะไรของเธอ-__-” เขามองหน้าฉันเล็กน้อยก่อนจะลุกแล้วเดินออกจากห้องไป เขาพกบุกรี่อ่ะ! บุหรี่เลยนะบุหรี่!! มันเป็นของไม่ดีนะ!! แล้ว...เขาพกมาในโรงเรียนด้วย!!! ถ้านายพันเก้าสูบบุหรี่ งั้นนายมิกซ์ก็...=[]=! เพื่อนฉันกำลังหลงสิ่งที่ชั่วร้ายอยู่!! เห็นในประวัติส่วนตัวของนายมิกซ์(นุ้งนิ้งเอามาอ่านให้ฟัง=_=)บอกว่าไม่ยุ่งกับของพวกนี้ โว้วว!! พวกคนไม่ดีนี่นาO[]O!!!

เอ๊ะ! หรือว่าฉันกำลังเข้าใจผิดอยู่ จริงๆมันอาจจะเป็นหมากฝรั่งก็ได้นะ แม่ฉันยังเคยเข้าใจว่ากล่องหมากฝรั่งเป็นถุงยางเลยอ่ะ=____=;; ลองค้นกระเป๋าเขาดูดีกว่า=..= (หน้าที่หัวหน้าห้องที่ดี)

    “เพื่อนรัก=__=” ในขณะที่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่ยัยนุ้งนิ้งก็โผล่หน้ามาจากประตูหลังห้อง “จะกินมั๊ยข้าวอ่ะ เค้ารอแกอยู่คนเดียว=__=^^” ขอโทษTT… ที่บอกว่าจะค้นกระเป๋าเขาน่ะ ...แค่คิด-___-;;

โรงอาหาร...

    เมื่อมาถึงโรงอาหารก็พบเพียงแค่ ...ความวุ่นวาย=_= พอก้าวเข้ามาเท่านั่นแหละแตกตื่นกันหมดเลย! เพราะนายมิกซ์กับนายพันเก้าแท้ๆที่หล่อเกินหน้าเกินตา แล้วยิ่งเป็นนายมิกซ์นักร้องสุดเท่คนนี้ด้วยแล้ว=___= จะไปกินข้าวก่อนก็ไม่ได้เพราะคนของฉันก็อยู่ในความครอบครองของพวกนักเรียนหญิงทั้งหลายไปหมด และอีกอย่างนึงคือ ...ไอ้อาเฮี้ย! มันไม่ให้ฉันไปก่อน!! (เรียกชื่อด้วยความเคียดแค้นน)

    “ฮ้า~ ปาดูดิ ที่รักฉันมีแต่คนรุมล้อม โชคดีจังที่ได้เกิดเป็นเพื่อนแก”

    “??”

    “ก็จะได้อยู่กับมิกซ์บ่อยๆไง ฮิ้วววว!~ ฮ่าๆๆ^^” เหอะๆๆ ร่าเริงมากเลยนะ=__=^^ แต่ความเดือดร้อนมันมาลงที่ฉันนะเฟ้ยย!! เอ๊ะ! นายมิกซ์เป็นคนไม่ดีนี่นา ... ฉันจะปล่อยให้ยัยนุ้งนิ้งชอบเขาต่อไปดีไหม?

    “เฮ้ออ!~ แต่ก็นะ ...ฉันหิวข้าวแล้วว่ะแก”นุ้งนิ้งบ่นเล็กน้อยและตามมาด้วยเสียงยัยใบหม่อน “กรี๊ดด ลำใส้เล็กของหม่อนมันจะขย้อนขึ้นมาแล้วน้าTOT แล้วนี่มันจะหมดพักแล้วนะเฟ้ยย!!” อืมมม ดีจัง ยัยหม่อนโกรธแล้ว=__= เพราะปรกติยัยนี่จะรับได้ทุกสถานการณ์ไม่หวั่นแม้วันมามาก และหม่อนไม่ใช่คนขี้โวยวายแบบนี้ด้วย ฉันเป็นนักประเมินคน หึๆ =___=

    “นี่นาย! ฉันหิวข้าวแล้วนะ ให้ฉันไปกินก่อนไม่ได้หรือไง หรือไม่...ช่วยบอกให้ครูปลดฉันออกจากตำแหน่งหัวหน้าห้องไปซะเลย >O<!!”

    “เอาติ่งคิดหรอ=__= ไม่ต้องออกหรอกน่า อีกแค่ปีเดียวเธอก็จะเข้ามหาลัย’แล้วไม่ใช่หรอเกือบจะครึ่งปีด้วยซ้ำ” เขาบอก ปีเดียวฉันก็ไม่อยากจะเป็นเฟ้ยย ฉันเป็นมาตั้งแต่มอสี่แล้วนะ อีกอย่างหน้าที่หัวหน้าห้องของนักเรียนมอปลายมันก็เหมือนควบหน้าที่กรรมการนักเรียนเลยนะTT มันเหนื่อยนะรู้บ้างไหมม~ ไหนจะต้องดูแลเด็ก(แต่ก็ไปทะเลาะด้วยทุกครั้ง) ไหนจะต้องช่วยครูเก็บของ(จริงๆนั่งแคะขี้มูกดูเพื่อนเก็บของอยู่ใกล้ๆ) ไหนจะต้องจัดแถวให้เพื่อนตอนเช้าๆ(ตอนยืนเข้าแถวก็ไม่เคยที่จะตรงเหมือนคนอื่นเค้า-*-) และไหนจะต้องช่วยกิจกรรมโรงเรียน(ก็ชวดทุกครั้งเหมือนเดิม=___=)

    “ฉันจะเอาติ่งคิดได้ไงล่ะ ฉันผ่าตัดใส้ติ่งตั้งแต่ปีทีแล้ว ไม่มีให้คิดหรอก^^” ขอแค่ได้กวนฉันก็ทำด้ายย>O<

    “นี่เธอผ่าตัดแล้วเหรอ=[]=!! โฮ่ๆๆ!! เธอคงจะชอบกินฝรั่งสินะ เฮ้ออ มันคงจะเจ็บ...” เขาทำหน้าเศร้าแล้วมองมายังท้องข้างขวาที่สิงสถิตของใส้ติ่งฉันด้วยสายตาประหนึ่งความเศร้าทั้งมวลมาอยู่ที่ท้องของฉัน-*-

    “=____=^” ฉันคงไม่มีทักษะในการกวนคนสินะ เล่นทีไรไอ้บ้านี่ก็ตามทันตลอดเลยอ่ะ=__= อย่างฉันคงจะนอนอยู่บ้านสุขสบายกว่าเยอะใช้มั๊ย...

    “ฉันกับเพื่อนหิวแล้วนะเฟ้ย=[]=^^!! นายทำอะไรซักอย่างสิ” ฉันบอกนายอาเฮียเมื่อรู้สึกไม่สามารถกวนเขาได้อย่าที่เป็น=__=^

    “อื้มๆ เฮียยย หม่อนหิวจนจะกินโต๊ะได้อยู่แล้วนะT^T” แล้วยาใจของนายอาเฮียก็เข้ามาร่วมแรงร่วมใจอีกคน

    “ฉันอยากจะเข้าไปตบผู้หญิงพวกนั้นแล้วถ้ามันยังไม่ออกมา แล้วก็นายด้วยไอ้เฮี้ย=_=^^” ตบท้ายด้วยยัยนุ้งนิ้ง ที่ดีกรีความโหดทะลุสามล้านพิกเซล(?)

    “เฮียเว้ย-_-** เรียกให้มันดีๆจะอยู่ในโรงเรียนนี้ต่อรึปล่าวฮะ” อาเฮียขู่

    “ก็ทำอะไรซักอย่างสิ!”

    “แล้วจะให้ทำไงวะ เฮ้ยเริ่มทนไม่ไหวล่ะ!!!!”

    “฿8%%$$#*&**&))_//////@@r&^*^(&^*4” แล้วสองคนนี้ก็ทะเลาะกัน-*- ให้ตายสิ!!!

    “หยุดดดดดดดดดดดด!! ฉันหิวข้าวแล้ว! ถ้ายังไม่หยุดทะเลาะกันนะฉันจะกินพวกเธอสองคนแทน! ฮึ่ยย” ฉันตะโกนบอกสองคนนั้นแต่ทว่าพวกที่อยู่กับนายมิกซ์และพันเก้าก็หยุดมามองฉันด้วยเหมือนกัน ฉันจึงใช้โอกาสนี้บอกยัยพวกนั้นไปเลย

    “แล้วพวกเธอก็เหมือนกันจะมามุงอะไรนักหนาฮะ! ที่นี่ไม่ใช่คอนเสิร์ตนะ นี่มันโรงอาหาร ไว้มากินข้าว  รู้มั๊ยว่ามันทำให้คนอื่นเค้าเดือดร้อนกันน่ะ แล้วไอ้พวกที่กินเสร็จแล้วก็ขึ้นห้องไปอ่านหนังสือไป! ไม่ต้องมามุงกันเลยนะ ส่วนนายอาเฮีย! เป็นถึงลูกเจ้าของโรงเรียนก็ไม่ทำอะไรซักอย่างเลย มันน่ามั๊ย!!” ฉันบ่นยาว อย่าให้ฉันเดือดเลยเถอะ เห็นฉันเป็นอย่างนี้เวลาโมโหมันก็แรงเหมือนกันนะ=_=^

    “แบร่ สมมมม;P!” ยัยนุ้งนิ้งแขวะ

    “แกก็เหมือนกันยัยนิ้ง ฉันแค่พักหายใจไม่ต้องกลัวว่าแกจะไม่โดน-_-^ จะทะเลาะให้ฉันปวดหัวขึ้นอีกทำไม อ๊ากก อยากจะบ้าตายยยย!! หม่อน!”

    “เฮ้ยๆๆo[]o!! หม่อนยังไม่ได้ทำไรเลยนะ”

    “ฉันจะบอกแกว่าไปกินข้าวกัน-_-*”

    “อ๋อ (. . );; เฮียไปกินข้าวกันเถอะนะ^^;;” ใบหมอนหันไปบอกนายอาเฮียที่กำลังยืนค้างอยู่ เขาพยักหน้าเบาๆก่อนจะเริ่มก้าวไปทางร้านขายข้าว แล้วนุ้งนิ้ง ใบหม่อน มิกซ์และพันเก้าก็เดินเลียบๆไปเหมือนพยายามจะหลบฉัน

แต่ฉันกำลังหงุดหงิดๆๆแบบสุดๆ=_=^^

คาบบ่าย=_=;;

    ...ตอนบ่ายๆก็ต้องเข้าสู่ห้วงแห่งการนอน ยิ่งมีลมโกรกเบาๆพร้อมกับเสียงกล่อม(บ่น)จากครูหน้าห้องยิ่งทำให้น่านอนมากยิ่งขึ้น... =__=…zZZ

    “นี่ใจคอเธอจะไม่เรียนเลยเหรอ-___- หลับได้ทุกคาบจริงๆเลยนะ” นายพันเก้าหันมากระซิบเบาๆ

    “อะไร=__= นายก็เรียนไปดิ ฉันก็อยู่ของฉันแบบนี้ทุกวันแถมไม่ได้รบกวนใครด้วย ฮ้าวว=O= ” ฉันบอกพร้อมหาวตบท้าย

    “รบกวนสิ รบกวนมากๆด้วย เธอ...กรน-___-” ไม่จริง=[]=!! ฉันไม่ใช่คนนอนกรนนะ ไม่ช่ายยยยย=O=; (แต่ก็แอบระแวง) ถ้ากรนก็ต้องมีน้ำลายบูดด้วยสิ นี่มันไม่มีเลยนะ! แต่เอ๊ะ! วันนี้ทังวันฉันยังไม่ได้นอนเลยนะ=O=^^

    “บ้า!!” ฉันตะโกนเสียงดังจนทุกคนหันมามองรวมทั้งครูด้วย “มีอะไรกัน!!”

    “มดกัดค่ะครู=O=!”

    “มดกัดบ้านเธอร้องว่าบ้าเหรอ=___=^” นั่นดิ-O-;;;;

    “เอ่อ เวลาหนูโดนมดกัดหนูก็ร้องแบบนี้ตลอดเลยค่ะ!!”

    “ไม่ต้องมาแก้ตัว เธอกล้ามากที่บังอาจมาคุยในคาบฉัน วันนี้มาบำเพ็ญประโยชน์ข้างสวนห้องพักครูด้วย! ทั้งคู่เลย!!” ครูพูด

....โดนทำโทษอีกแล้วอ่ะTT เพราะนายคนเดียวเลย ไอ้พันไม้พันมือ!!

    “เพราะนายอ่ะ=__=^^…” ฉันถึงโดนทำโทษ

    “ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย เพราะเธอนั่นแหละ”

    “I Hate You =___=^” ฉันพึมพำเบาๆแบบไม่ให้นายพันเก้าได้ยิน พอนายเข้ามาฉันซวยตลอดเลย! จะนอนก็นอนไม่ได้ แถมยังต้องโดนทำโทษอีก ปกติฉันก็นอนของฉันแบบนี้ทุกวัน แถมการเรียนก็ไม่ได้ตกต่ำอะไรด้วยTOT เขาจะขอย้ายที่ก็ได้ถ้าไม่อยากนั่งตรงนี้น่ะ ฉันจะได้นั่งกับยัยนุ้งนิ้งตามเดิมฉันมองไปทางยัยนุ้งนิ้งที่นั่งเด่นอยู่หน้าห้อง ขยันเรียนจังเลยเนอะเพื่อนฉัน-___- ใบหม่อนก็เหมือนกัน...

    ในที่สุดก็ผ่านคาบเรียนอันแสนโหดร้ายไปซักที=__= อยากจะนอนสุดใจขาดดิ้นแล้วเนี่ย แต่ก็นะ... ฉันนอนไม่หลับแล้วล่ะ=____=^^ ตอนนี้เพื่อนๆก็ทยอยกันกลับบ้านไปแล้ว รวมทั้งยัยหม่อนด้วยที่วันนี้ต้องรีบกลับไปช่วยแม่ขายของ

    “ปาเดี๋ยวแกต้องไปทำความสะอาดสวนใช่มะ-o-” ยัยนิ้ง... ได้โปรดอย่าตอกย้ำ=__=^

    “ปาปิก้า” ฉันหันไปตามเสียง คนที่เรียกฉันก็คือพี่ชายฉัน ‘แฟนต้า’

    “หือ...”

    “มารับกลับบ้าน... แล้วนี่ทำไมนั่งกับผู้ชายเนี่ย=_=^” อาการหวงน้องสาวออกนอกหน้ามาอีกแล้ว เขารู้ว่าฉันนั่งข้างๆนุ้งนิ้ง -__- เห็นฉันสนใจเขาบ้างรึยังน่ะฮะ=__=

    “ไม่สบายเหรอ=___=”

    “อะไรของเธอ? อย่าเปลี่ยนเรื่อง”

    “ก็วันนี้ที่นายมารับฉันไง=__=” ฉันเรียกพี่ตัวเองว่านาย เพราะความรู้สึกเวลาที่ฉันอยู่กับเขามันไม่ค่อยจะเหมือนพี่น้องซักเท่าไหร่ มันดูเหมือนเพื่อนซะมากกว่า

    “เฮอะ! ฉันจะมารับเธอบ้างก็ไม่ผิดหรอกนะ=__=”

    “ไม่เต็มใจวันหลังก็ไม่ต้องมาหรอก=__=*”

    “แล้วใครบอกไม่เต็มใจล่ะ”

    “ก็มันเชื่อไม่ได้หรอกที่นายจะมารับฉันน่ะ ปกติก็อยู่กับเพื่อนตลอดเลยเหอะ=^=”

    “ปาปิก้า ไม่ถามซักเรื่องจะเป็นอะไรฮะ”

    “เป็นสิ=__= เห็นสองคนนี้คุยกันแล้วอยากเอาเสื่อมาปูนอนจริงๆเลยว่ะ พูดได้ไร้โทนเสียงไม่มีน้ำหนักและเรียบง่ายมาก=___=^^” นุ้งนิ้งพูดขัดการสนทนาของเราสองคน ฉันกับแฟนต้านิสัยเหมือนกันมาก คือเป็นคนเรียบง่าย ชิวๆ เหมือนไม่มีอะไรให้คิดเลย เวลาเราคุยกันก็มักจะถูกหาว่าน่าเบื่อเสมอ และอีกอย่างคือฉันกับพี่จะเป็นคนนิ่งๆและไม่ค่อยยิ้มซักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะน่าเบื่อเสมอไปหรอกนะ

    “เอาเป็นว่าฉันมารับเธอกลับบ้าน”

    “ไม่กลับ”

    “ทำไม-_-^”

    “ไม่กลับ”

    “ปา!!”

    “หยุด-__-^!! แกก็บอกไปสิว่าต้องไปบำเพ็ญประโยชน์ จะเถียงกันหาอะไรฮะ!!” แล้วนุ้งนิ้งก็ขัดขึ้นเป็นครั้งที่สอง

    “ก็อย่างว่า ฉัน ‘โดนทำโทษ’ นายก็กลับไปก่อนแล้วกัน” ฉันเน้นเสียงว่า โดนทำโทษ ใส่นายพันเก้า ก่อนจะยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ

    “เหอะ! เราก็อุตส่าห์มารับ=__=^”

    “ฉันไม่ได้ขอเฟ้ย-___-^^”

    “รีบไปทำเถอะไป ฉันจะรอ” =[]=!!! วันนี้ต้องเกิดปรากฏการณ์น้ำท่วม แผ่นดินไหว สึนามิถล่มแน่ๆเลยอ่ะ-   - แฟนต้ามารอรับฉัน ‘รอรับ’ รอรับเลยนะ=[]=!!

    “…” ฉันเก็บของเข้ากระเป๋าก่อนจะลุกขึ้น แล้วแฟนต้าก็เอื้อมมือมาเอากระเป๋าฉันไปถือให้ เขาก็เป็นแบบนี้ประจำเวลาฉันอยู่กับผู้ชายไม่ว่าจะตุ๊ดกระเทยหรือชายแท้ เพื่อทำให้ผู้ชายคนนั้นเข้าใจว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน=_= บอกตรงๆเลยว่า...เอือมมาก=O= เขามักเป็นพี่ที่หวงน้องสาวจนทำให้คลื่นใส้เลยทีเดียว

    “หวานซะ=///=” นุ้งนิ้งพึมพำ หวานบ้าหวานบออะไรเล่า! ก็รู้อยู่ว่าต้ากับฉันเป็นพี่น้องกัน ทำไมชอบแซวจังเลยฟ่ะ!

    “แล้วนี่แกจะกลับเลยรึปล่าวอ่ะ?” ฉันถาม

    “กลับเลยสิ...”

    “ไอ้เก้า ได้ข่าวว่าต้องไปบำเพ็ญประโยชน์อ่ะ ก่อเรื่องตั้งแต่วันแรกเลยนะเว้ย^O^!” จู่ๆนายมิกซ์ก็เข้ามาแล้วตะโกนขึ้นอย่างร่าเริง แล้วด้านหลังก็เป็นนายอาเฮียที่เดินกินอมยิ้มอยู่อย่างเอร็ดอร่อย

    “มิกซ์!! อ๊ายย ปาปิก้า ฉันจะเป็นลม>///<” รอบสอง=_= แกจะเป็นลมรอบที่สองแล้วนะ รีบกลับบ้านไปเถอะนะจะได้ไม่เป็นลม

    “เออดิ่ ทำไมวะ” นายพันเก้าพูด

    “ปล๊าวว เดี๋ยวฉันช่วยแกเอง ทำคนเดียวอาจจะไม่เสร็จง่ายๆหรอกเนอะ^O^”

    “ใครบอกว่าทำคนเดียว ยัยนี่ด้วย-_-//” นายพันเก้าพยักเพยิดมาที่ฉัน นายมิกซ์แบนสายตามาจากนายพันเก้าพร้อมกับมองหน้าฉันและแฟนต้าสลับกันไปมาเล็กน้อยก่อนจะอมยิ้ม

...เขาเป็นอะไรน่ะ=___= คงไม่คิดว่าเราสองคน จุด จุด จุด กันหรอกนะ

    “อ๋ออออ อืม ไปเถอะ^O^” นายมิกซ์พูดพร้อมกับหยิบกระเป๋าของนายพันเก้าแล้ววิ่งออกไป นายอาเฮียมองฉันแวบนึงแล้วตามไป จากนั้นนายพันเก้าก็ลุกขึ้นตามไปอีก ถ้าอยู่ในสนามฉันจะนึกว่าพวกเขากำลังเดินพาเหรดกันอยู่แหนะ=__=;;

    “ปา เดี๋ยวฉันจะอยู่เป็นเพื่อนแกนะ=.,=” และนี่ก็คือเสียงเพื่อนสุดเลิฟของฉัน=_=

    “ปา~ ฉันเหนื่อยTOT” นุ้งนิ้งโอดครวญ เนื่อจากฉันสั่งให้มันกวาดใบไม้ในสวนแทนฉันทั้งหมดเพื่อแลกกับการไปขอเบอร์นายมิกซ์ เพราะยัยนุ้งนิ้งไม่กล้าที่จะไปขอจากนายมิกซ์เอง(และฉันก็รู้ด้วยว่าแค่เดินเข้าไปใกล้มันคงจะเป็นลมแล้วล่ะ=_=)

    “ทำต่อไปเถอะ~ อีกนิดเดียวเองนะ” ฉันหันไปพูดกับยัยนิ้งพร้อมกับดูดน้ำอ้อยที่แฟนต้าเดินไปซื้อมาให้ไปด้วย รู้สึกว่าตัวเองสบายเสียเหลือเกิน^.,^

    “TOT~ แกยังไม่ได้ไปขอเบอร์มิกซ์ให้ฉันเลยนะ”

    “เดี๋ยวน่า ได้อยู่แล้ว~”

    “=_=^++” ฉันรู้สึกถึงรังสีอำมหิตอย่ารุนแรงที่พุ่งมาสู่ตัวของฉัน

    พันเก้า=__= หมอนั่นกำลังมองหน้าของฉันอยู่ เขากำลังเก็บพวกเศษขยะมูลฝอยเข้าถุงดำอยู่ และฉันคาดว่าเขาคงจะปวดหลังมาก... ฉันเป็นพวกที่ไม่ค่อยจะแคร์ใครอยู่แล้ว ฉะนั้น...

    “ซู้ดดด^^~” ฉันจึงดูดน้ำอ้อยจนหมดแก้วพร้อมกับส่งยิ้มที่นานๆทีมันจะออกมายลให้กับนายพันเก้าอย่างสะใจ
.... คนที่ทำให้ฉันต้องอยู่เวรคือหมอนี่นะ ฉันต้องเอาคืนสิ-__-^