คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : โจร -0-*
กุกกักๆๆ
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเหมือนคนลื้อของจากในห้องครัว ..นี่แม่กับพ่อกลับมาแล้วหรอ แต่ทำไมไม่เปิดไฟห้องครัวละ อากาศข้างนอกก็เริ่มมืดแล้วด้วย พอได้ยินแบบนี้ก็ขนแขนสแตนอัพสิครับ -0- ถ้าเป็นโจร เป็นขโมยขึ้นมา ผมไม่ต้องโดนฆ่าหมกช่องแอร์เลยรึงายยย
“คะ ..ใครอะ”
“.......” เงียบ ! เงียบแบบนี้หมายความว่าไง T T
“ฉันถามว่าใคร ไม่ได้ยินหรือไงวะ” ผมถามเสียงเข้มทำเป็นไม่กลัว ทั้งที่ในใจกลัวแทบบ้า เห้ย ! ประตูบ้านเปิดอยู่ด้วย หรือจะเป็นขโมยจริงๆ.. อ๊ากกกก ขโมยมันเข้ามาในบ้านผมมมมม
ผมทำใจดีสู้เสือเดินไปในห้องครัว ขาผมสั่นจนไม่รู้จะสั่นยังไงแล้ว ไม่โจรก็ผี ไม่ผีก็โจร ผมเลือกไม่ถูกจริงๆว่าอยากให้เป็นแบบไหนมากกว่ากัน เพราะมันก็แย่สำหรับผมทั้งสองอย่างนั่นแหละ แถมผมยังอยู่บ้านคนเดียว งานนี้ใครจะมาช่วยผมละ !!
ผมไม่ลืมที่จะหยิบไม้กอล์ฟของพ่อติดมือมาได้ ถ้ามันเป็นโจรผมจะได้ตีมันให้หัวแตกไปเลย กล้าดียังไงมาเข้าบ้านของไอ้ริทได้ !!! ฮึ่ย ..ผมค่อยย่องๆไป ยิ่งใกล้ห้องครัวเท่าไหร่ ขาผมก็ยิ่งสั่นมากเท่านั้น
“เห้ยยย !!! หยุดนะ ! แกเข้ามาในบ้านฉันได้ยังไง บอกมาซะดีๆ” ผมวิ่งเข้าไปในห้องครัวก่อนจะตะโกนลั่นทำเหมือนไม่กลัว ทั้งๆที่ตัวผมตอนนี้ผมกลัวจนฉี่จะราด
“หึ !” อ๊ากกก !!! เสียงหัวเราะมันน่ากลัวอะ T T ผมเห็นแค่หลังของคนคนนั้น แถมมันยังใส่เสื้อดำด้วย ยิ่งมองไม่เห็นเข้าไปใหญ่ ..เออแล้วทำไมผมไม่เปิดไฟก่อนฟระ 55+ ..มันยังไม่หันหน้ามาซะที รู้งี้หนีขึ้นชั้นบนซะก็ดี อยากได้อะไรเชิญหยิบได้ตามอัธยาศัยเลยครับคุณโจร ~
“ถามก็ตอบเด้ !!”
“ไอ้เด็กบ้า ! ทำตัวเป็นเด็กไปได้ ปัญญาอ่อน !!” แรงบางแรงกระทบลงบนหัวผมอย่างจัง ไอ้ตัวการไม่ใช่ใครหรอกครับ ก็ไอ้คนนั้นแหละ ผมอยากจะเสกให้คนตรงหน้าผมกลับไปเป็นโจรจริงๆ ผมคงรู้สึกดีกว่าที่ผมต้องมาเผชิญหน้ากับเค้า จะเป็นใครซะอีกละครับ ....ก็พี่โตโน่ไง !
“พี่โตโน่ !!! ฮึ่ย ! นึกว่าโจร !!! แล้วมาทำอะไรในบ้านริทละ เดี๋ยวริทจะแจ้งความข้อหาบุกรุก!”
“อยากทำอะไรก็ทำ ..ฉันก็เห็นว่านายไม่ยอมปิดประตูบ้าน นึกว่ามีโจรเข้าบ้านก็เลยมาดูให้ ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ อุตส่าห์มาช่วย กลับคิดว่าเราเป็นโจรซะงั้น รู้งี้จ้างพวกมอไซด์วินหน้าปากซอยมายกเค้าบ้านนายให้หมดเลยคงจะดี”
“ชิ !! ถ้าพี่ทำ ริทก็จะฟ้องแม่พี่ ! ..แล้วนี่มาทำไรในห้องครัวบ้านริทเนี้ย”
“ถามแปลกๆ มาในครัวให้มาดูชะมดรึไง มาหาของกินเด้ !!” ยอกย้อน เดี๋ยวตบปากหลุด !
“โฮะ ! เข้าผิดห้องแล้วครับพี่โตโน่ ของกินพี่อยู่ในห้องนู้น ๆ ห้องที่มีป้ายติดหน้าห้องว่า Toilet อะๆ” ผมชี้ไปที่ประตูห้องน้ำ ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับครัว หึๆ เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับเรืองฤทธิ์ กระปิดกระปอย ! (มั่นใจว่านั่นคือชื่อ ?? ; maybe.wt)
“รู้สึกว่าอาหารของฉันจะมีหลายอย่างเหลือเกินนะ เมื่อเช้านายยังบอกว่าฉันกินหญ้าอยู่เลย ไหงตอนนี้ให้ฉันกินอึแล้วอะ”
“ก็ในตัวพี่มันมีสัตว์อยู่หลายสปีชี่นี่ครับ ไม่ว่าจะเป็นควาย !! หมา !! หรือลิง !!”
“มันจะมากไปแล้วนะไอ้เด็กบ้า !! คอยดู ฉันจะบอกแม่นายว่านายด่าฉัน”
“อะไรละ !! ก็พี่โตโน่มากวนริทก่อน” ผมย้อนกลับไป ถ้าพี่โตโน่ไปฟ้องแม่ ผมก็โดนสับสิครับ ไม่ดี ๆๆ ไม่เล่นแบบนี้ T T
“ฉันกวนประสาทนายตอนไหนไม่ทราบ มีแต่นายที่มาบอกว่าให้ฉันไปกินของในห้องน้ำ ไม่เชื่อย้อนไปอ่านได้เลย ..!!” ย้อนไปอ่าน อะไรวะย้อนไปอ่าน ! คลอโรฟิลด์จากหญ้าที่พี่โตโน่กินไปมันไปอุดตันเส้นสมองรึไงครับ !!
“เฮอะ ! ริทผิดก็ได้ แต่อย่าไปบอกแม่นะ !!”
“ไม่รู้ไม่ชี้”
“พี่โตโน่คร้าบบบบบ .....” ผมทำหน้าออดอ้อนใส่พี่โตโน่ โอ้ย จั๊กจี้ !! มันไม่ใช่แนวของผมเลยนะแบบนี้ ถ้าทำหน้าขยะแขยงอะไรเทือกนี้ มันน่าจะใช่กว่า
“เหวย ! อย่าทำหน้าแบบนี้อีกนะเว้ย ขนลุกว่ะ !! เออ ไม่บอกก็ได้ แต่ไปหาอะไรให้กินหน่อยดิ”
“ริทเป็นเบ๊พี่รึไง !”
“จะทำหรือไม่ทำ ไม่งั้นฉันฟ้องแม่นายแน่!!” แค่นี้ก็ต้องขู่ด้วย คิดกว่าผมจะกลัวหรอ อะโด่วเอ๊ยยยย
“เออ ! ทำก็ได้วะ” .....ไม่กลัวเลยจริงๆ =___=*
“ดีมากไอ้เตี้ย!!”
“ฮึ่ย !! ..เออ ~ ในครัวไม่มีไรเลยอะ มีแต่มาม่า”
“บ้านนายไม่ได้เตรียมของตุนน้ำท่วมไว้เลยรึไงวะ !! มาม่าก็มาม่าวะ ทำเร็วๆด้วย ไม่งั้นนายโดนแน่” โดนอะรายยย ~ ..ผมคิดนะ ><
“เออๆๆ ออกไปได้ละ”
“เร็วๆละ” พี่โตโน่บอกก่อนจะทำท่าเดินออกไป แต่ก็หันหลังกลับมา
....ก่อนที่พี่โตโน่โน้มหน้าลงมาใกล้ผม แว๊กกกกกก !!! จะทำอะไรผม พี่โตโน่คิดไม่ดีไม่ร้ายกับผมใช่มั้ย แงๆ ไอ้ริทยังไม่อยากเสียบริสุทธิ์นะ ไอ้ริทอยากเก็บเวอร์จิ้นไว้ ม่ายยย ๆๆ !!
“เหวย ! จะทำอะไรอะ ออกไปเล๊ย” ผมหลับตาปี๋ไม่ได้สัมผัสถึงลมหายใจอุ่นๆที่รดอยู่ข้างแก้ม ไม่อยากลืมตาไปมองเล๊ยยย T T
“ถือว่าเป็นรางวัลที่นายทำมาม่าให้ฉันกินแล้วกันนะ”
“ไม่เอาไม่อยากได้ ริทมีศักดิ์ศรีนะพี่โตโน่!!”
“หืออ ??”
“ก็พี่จะลวนลามริทใช่ปะละ ริทรู้นะ ริทไม่ได้โง่ตามคนไม่ทัน” ผมยังคงหลับตาปี๋ต่อไป เลยไม่รู้ว่าหน้าพี่โตโน่ตอนนี้เป็นยังไง สงสารผมทีเถอะ !~ T T
“นายคิดว่างั้นหรอ”
“ห๊ะ อะไร !!”
“นายคิดว่าฉันจะลวนลามนายจริงๆหรอ แหวะ!! แค่คิดก็สะอิดสะเอียนแล้วว่ะ” อะอ้าว ..แสดงว่าผมคิดเองเออเองคนเดียวหรอกครับ อุ้ย ! อายจังเลยอ่า *เอาหน้ามุดดิน*
“ละ แล้วพี่จะทำไรละ”
“ก็นายยืนอยู่ตรงสวิชต์ไฟก็เลยต้องเอื้อมไปเปิดไฟให้ไง ! ลืมตาได้แล่ว โว๊ ! คิดอะไรบ้าๆ ทะลึ่ง”
“เอ้า ! ก็ริทจะ ....อูย!” ผมอุทานออกมาอย่างตกใจ ก็พอผมลืมตาขึ้นมาเตรียมตัวจะเถียงกับพี่โตโน่ ริมฝีปากบางอมชมพูเนียนนุ่มน่าจุ๊บ น่าสัมผัสของผมก็ดันไปป๊ะกับแก้มขาวใสไร้สิวไร้ริวรอยไร้จุดด่างดำใดๆของพี่โตโน่ทันที .. อืมมมม .. นี่สวรรค์แกล้งผมใช่ม๊ายยย !!!!
“หยีๆๆ ต้องไปหาแอลกอฮอล์มาล้างแล้ว แหยะๆ ไม่รู้จะติดพิษสุนัขบ้ารึเปล่า ว่าแต่คนอื่นเค้าจะมาลวนลาม นายนั่นแหละจะมาลวนลามฉัน” ..เห้ย ! ผมมันน่ารังเกียจขนาดนั้น ? 5555+
“ใครเค้าอยากจะลวนลามพี่โตโน่กัน ยี๊ๆๆ คิดแล้วอยากจะอ้วก!” ผมทำหน้าสะอิดสะเอียนเต็มทน ก็แล้วทำไมตอนนั้นพี่โตโน่มันไม่ยอมไสหน้างามๆของมันออกไปจากผมละวะ
“นี่นายถือว่าโชคดีนะที่ได้จุ๊บแก้มฉัน ถ้าไม่ใช่แฟนฉันไม่ให้จุ๊บนะว้อยย!!”
“คิดว่าจะดีใจรึไง ! แล้วทำไมไม่เปิดไฟเล่า เอาหน้าออกไปด้วย !! เห็นแล้วหมั่นไส้” ผมดันหน้าหล่อๆของพี่โตโน่ให้ออกไปจากผม
“ได้ทีใช้ใหญ่เลยนะคุณริท ! รีบทำมาม่าละ หิวจนไส้จะบิดเป็นเกรียวละ!” พี่โตโน่เอื้อมมือไปเปิดไฟก่อนจะเดินออกจากห้องใครไป เฮ้อออ !!! ผมละอยากถอนหายใจซักร้อยรอบ อยู่กับพี่โตโน่ทีไรมีแต่เรื่องที่ทำให้ผมปวดหัวทุกทีเลยสิน่า
ผมทำมาม่าเสร็จภายใน 10 นาที เร็วทันใจ ไวปรื๋อ ! ผมทำให้พี่โตโน่แล้วก็ไม่ลืมจะทำให้ตัวเองด้วย ผมก็หิวเป็นนะครับ นี่ก็เกือบสองทุ่มแล้วยังไม่มีอะไรตกลงกระเพาะเลยสักกะน้อย ผมยกชามมาม่าไปเสิร์ฟพี่โตโน่ที่นั่งสบายเฉิบดูทีวีอยู่ - -* ทำอย่างกับเป็นบ้านตัวเอง
“ทำช้าว่ะ !! มัวแต่ไปนั่งซอยเส้นมาม่าอยู่รึไง!”
“บ้านพี่ดิ ! ก็น้ำมันเดือดช้าอะ”
“โอ้ย !!! บ้า บ้าที่สุด ก็เทน้ำใส่แล้วใส่เวฟสิวะ หิวจนท้องไส้ปั่นป่วนไปหมดแล้ว ไม่รู้ไรเลย” พี่โตโน่กระชากชามจากมือผมไปอย่างรวดเร็วก่อนจะเขมือบเข้าไปอย่างรวดเร็ว
“โอ้ย ร้อน ๆๆ !! ทำไมไม่บอกเล่าว่าร้อน” เออ ..กูผิด - -*
“เอ้า !! แล้วมาม่าบ้านพี่ที่ไหนเค้าเอาไปแช่ช่องฟีชละ เรื่องมากก็ไปทำกินเองเลยไป ริทไม่ทำให้แล้ว บู่ว! -3-“ ผมนั่งลงบนโซฟาเดียวกับพี่โตโน่ก่อนจะโซ้ยมาม่าของตัวเองเข้าท้องบ้าง
“ไม่ต้องกินแล้ว ไปกินข้าวข้างนอกกัน”
“พี่ก็ไปคนเดียวดิ เอาริทไปด้วยทำไม ริทจะกินมาม่า” ผมรีบปฏิเสธไป ไปคนเดียวก็ได้ ไม่เห็นต้องชวนผมเลย หรือพี่โตโน่จะสั่งอาหารไม่เป็น เลยให้ผมไปสั่งให้ 55555+
“ถ้าแม่นายไม่ฝากนายไว้กับฉัน ฉันไม่ชวนไปให้เสียเวลาหรอก เร็ว ! หิวจะตายอยู่แล้วเนี้ย” ถึงว่าดึกดื่นป่านนี้แล้วทำไมแม่ถึงไม่กลับบ้าน - -*
“ห๊า ! แม่ไปไหน” ผมรีบถามกลับไป แล้วทำไมแม่ไม่บอกผมละ -o-
“แม่นายมีงานด่วนจี๋ต้องไปต่างจังหวัด ส่วนพ่อนายก็มีงานที่บริษัท คงกลับมาดึกๆ แม่นายโทรหานายแล้วนายไม่รับเลยโทรมาหาฉัน ให้ฉันมาเฝ้านายเนี้ย วุ่นวายจริงๆ!”
“ริทก็โตแล้วนะ จริงๆไม่ต้องให้ใครมาเฝ้าก็ได้”
“โตแล้วบ้าอะไรละ ทำไมเวลาเข้าบ้านไม่ล็อคประตูให้เรียบร้อย เปิดอ้าซ่าไว้แบบนี้ ถ้าโจรเข้าบ้านไม่รู้ด้วยนะ” ..แค่นี้ต้องเหวี่ยงด้วย - -*
“เอ้า! ก็คนมันเพลียนี่นา”
“พูดกับนายแล้วปวดหัว แล้วนี่จะออกไปหาอะไรทานเป็นเพื่อนผมได้รึยังละครับท่านริท”
“ไปก็ไป !” ผมจัดการเอาชามมาม่าที่ลดไปไม่ถึงค่อนชามไปวางไว้ในอ่างล้างจาน กินทิ้งกินขว้าง ชิ ! เดี๋ยวค่อยกลับมาล้างละกัน คุณชายเค้าหิวจนไส้จะขาดออกเป็นสามส่วนละ - -*
ผมมากินข้าวกับพี่โตโน่ที่ร้านอาหารที่ไม่ห่างจากบ้านเท่าไหร่ ก็เป็นร้านธรรมดา ไม่ได้หรูหราอะไรมากมาย มีพัดลม มีทีวีให้ดูแค่นี้แหละ แต่ร้านนี้คนเยอะมาก แล้วทำไมต้องมาร้านคนเยอะด้วยฟระ ไหนบอกว่าหิวนักหิวหนา อย่างนี้ก็ต้องรอคิวนานดิ
“ว๊ายย!! น้องโน่ ~ ไม่ได้มาร้านพี่ซะตั้งนาน ไปไหนมาจ๊ะ” ผู้หญิง เอ๊ะ ! ผู้หญิงรึเปล่า ผมเห็นเค้ามีลูกกระเดือกอะ แต่หน้าตาที่โคตรสาวเลย สวยกว่าผู้หญิงบางคนอีกนะผมว่า
“ช่วงนี้หางานทำน่ะพี่อ๊อด”
“อ๋อ ! เอ๊ แล้วนี่พาใครมาด้วยเนี้ย อร๊ายย ! น่ารักจังเลย” พี่อ๊อดอะไรของพี่โตโน่หันหน้ามาทางผมก่อนจะหยิกแก้มผม ..เอ่อ นี่ผมไปสนิทกับเค้าตอนไหนวะครับ - -*
“น้องชายน่ะพี่อ๊อด แล้วนี่คนเยอะขนาดนี้จะมีโต๊ะให้ผมนั่งรึเปล่า”
“มีสิ! ถ้าไม่มี พี่อ๊อดคนนี้ยอมไล่ลูกค้าเลย เพื่อน้องโน่โดยเฉพาะ” บ๊ะ !! อะไรมันจะขนาดนั้น อย่าบอกนะว่าพี่โตโน่เป็นเด็กเสี่ย *0*
“ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกพี่อ๊อด ถ้าไม่มีจริงๆ ผมนั่งกินกับพื้นก็ได้นะ ฮ่าๆ”
“ว๊าย ๆ ไม่ได้ๆ แขกวีไอพีอย่างน้องโน่ พี่จะปล่อยให้นั่งกับพื้นไม่ได้เด็ดขาด ตามพี่มาๆๆ” อ้าว ! พี่อ๊อดเค้าคุยกับพี่โตโน่ แต่ทำไมถึงจูงมือผมฟระ เจ๊ชักจะเนียนนะครับ
“นี่ ๆๆ โต๊ะนี้ว่าง นั่งตามสบายเลย อยากกินอะไรสั่งพี่มา พี่จะลัดคิวให้” เอิ่มม ..ผมรู้ละว่าทำไมพี่โตโน่ถึงเลือกมานั่งร้านนี้ - -*
ผมกับพี่โตโน่จัดการสั่งอาหารง่ายๆคือ ‘กระเพราไข่ดาว’ งามไส้ ! อุตส่าห์ออกมากินข้าวนอกบ้านทั้งที กินกระเพราไข่ดาว โอ้จ๊อด มันยอดโคตรๆ - -* อาหารที่สั่งเอามาเสิร์ฟอย่างรวดเร็ว ทำไมอาหารจานของผมมันเยอะจนแทบจะล้นออกนอกจานฟระ
“แหม !! พี่อ๊อด เจอเด็กใหม่แล้วลืมเด็กเก่าเลยนะ” พี่อ๊อดที่ทำหน้าที่เป็นเด็กเสิร์ฟโดนพี่โตโน่แขวะใส่ พี่อ๊อดได้แต่ยิ้มอยากภาคภูมิใจ มันน่าภูมิใจตรงไหนว้า
“ก็พี่เห็นว่าน้องคนนี้ตัวเล็กนิดเดียว กินเยอะๆจะได้โตไวๆไง ว่าแต่น้องชื่อไรจ๊ะ”
“ริทครับ ^^”
“อ้อ น้องริท กินให้หมดนะจ๊ะ ถ้าไม่หมดพี่จะจับจูบให้ปากแตก” เอ่อ ... งั้นผมควรพยายามกินให้หมดใช่มั้ย - -*
ผมกับพี่โตโน่ตั้งหน้าตั้งตากิน พี่โตโน่กินข้าวหมดจาน ผมเพิ่งได้แค่ครึ่งจาน คิดดูดิครับว่าข้าวมันล้นขนาดไหน - - โชคดีที่ผมเป็นพวกกินจุ กินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่ม ผมเลยกินได้เรื่อยๆ ..และสุดท้ายมันก็หมดดดดดดดดด !!!!!!! ไม่ต้องโดนจูบแล้วว้อยยยย
“กินหรือยัดวะเนี้ย!”
“เอ้า ! ถ้าริทกินไม่หมด ริทก็โดนพี่อ๊อดจูบดิ” พี่โตโน่ขำกับคำตอบของผม ก็ผมกลัวโดนพี่อ๊อดจูบนี่นา มันคงน่ากลัวพิลึก 55555+ ไม่ใช่ว่าพี่เค้าดูไม่ดีนะครับ แต่มันก็ไม่ใช่ !! มันไม่ใช่อย่างแรง ฮ่าๆ
“อ้าว !! น้องโน่ น้องริทกินกันเสร็จแล้วหรอ?” เอ่อ ..คำศัพท์ส่อไปมั้ยครับ
“เอ่อ ....”
“กินข้าวอะจ้ะ กินข้าว !”
“อ๋อ โล่งอก” ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก็ยังงง เอ๊ะ ! ผมกับพี่โตโน่ไปกินกันตอนไหนวะ ฮา !!
“งั้นก็คิดเงินเลยแล้วกันครับ”
“อูย น้องโตโน่ก็ ... มาร้านนี้ต้องจ่ายเงินด้วยหรอ ไม่ต้องๆๆ พี่อ๊อดเลี้ยงจ้ะ แขกวีไอพีซะอย่าง แถมวันนี้ยังเอาน้องชายสุดน่ารักมาแถมเป็นอาหารตาของพี่อีก มื้อนี้พี่เลี้ยง!!” เอ้อ ! ผมกลายเป็นอาหารตาของพี่อ๊อดไปซะแล้ว ผมควรดีใจหรือเสียใจครับ?
“งั้นก็ขอบคุณละกันนะครับพี่อ๊อด เดี๋ยวครั้งหน้าจะมาอุดหนุนใหม่ ไปละ ๆๆ ^^” พี่โตโน่เดินออกนอกร้านอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้ผมยืนเอ๋ออยู่คนเดียว ผมรีบยกมือไหว้พี่อ๊อดลวกๆ ก่อนจะรีบวิ่งตามไป โว้ยย ! จะรีบไปไหนวะ ควายจะออกลูกหรือไง - -*
“โอ้ย ! จะรีบไปไหนเนี้ย เหนื่อย !!” ผมปาดเหงื่อที่ตกลงมาข้างแก้มผม ก็ดูพี่โตโน่ดิ จะรีบไปไหนผมเลยต้องวิ่งตามเลยเนี้ย ผมยิ่งขาสั้นๆอยู่ -0-
“ก็นึกว่านายจะอพยพไปอยู่กับพี่อ๊อดซะแล้วนิ ใครจะไปรู้ว่านายจะกลับมาด้วย” กวน - -*
“ไอ้พี่บ้า !! นี่กะจะขายน้องตัวเองให้คนอื่นใช่มั้ย T T”
“ใครนับนายเป็นน้องกัน !”
“ใช่สิ !! เชอะ !” ผมกระโดดเข้าไปนั่งบนรถของพี่โตโน่ โดยไม่แคร์คำค้านสารพัด พาผมมาก็ต้องพาผมกลับบ้านด้วยสิ ! จะปล่อยกันทิ้งไว้ได้ไง
ระหว่างทางกลับบ้านพี่โตโน่ก็เอาแต่บ่น ๆๆ ..บ่นตลอดทาง จะบ่นอะไรนักหนา ก็ตัวเองลากเค้าออกมาเองแท้ๆ งี้แหละเนาะ เริ่มเข้าสู่วัยทองละ .. แต่ทำไมผมถึงได้รู้สึกว่ามีความสุขวะ บ้าไปแล้ว บ้าไปแล้ววว !!!
= = = = = = = = = = =
เฮลโหลรีดเดอร์ทั้งหลาย ;) มาอัพแล้วเด้อออ
อย่างที่บอกว่าเรื่องนี้จะไม่อัพทุกวันเหมือนเรื่องที่แล้ว
เพราะงานเยอะมาก นี่เมบีปั่นเสร็จแล้วก็ลงเลยนะเนี้ย
มันเลยออกมามึนๆ ไม่รู้จะแต่งอะไรอะ จะบอกว่า
พล็อตบางตอนยังไม่ลงตัวด้วย :( ช่วงนี้เรียนหนักมาก
พอเรียนเสร็จต้องไปติววิทย์ ติวเสร็จแล้วบางวันยังมี
เรียนพิเศษต่ออีก โอ้ เหนื่อยโคตร กลับบ้านมาก็อยาก
นอนแล้วอะ - -* แต่จะพยายามอัพบ่อยๆนะ รีดเดอร์จะ
ได้ไม่หาย เรื่องนี้รีดเดอร์หายไปเยอะเลย ไม่เป็นไร^^
รีดเดอร์ที่เหลือก็อย่าลืมเม้น+โหวตด้วยน้า รักเธอ :P
ความคิดเห็น