คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันฮวน ฮูบิน ^^"
ดิฉันชื่อ ฮวน ฮูบิน เป็นนักร้องฝึกหัดในค่ายดังของเกาหลี SMTOWN ไงล่ะ ชั้นแอบชอบนักร้องรุ่นพี่คนนึง จริงๆก็ไม่น่าชอบหรอกแต่เขาเคยดีกับชั้นมาก เขาเคยช่วยชีวิตแมวของชั้นไว้ตอนที่มันจะโดนพี่ชินดงทับตายตอนชั้นพาแมวมาเล่นที่บริษัท เขาชื่อ อีทึก เป็นหัวหน้าวงบอยแบนด์ที่ทุกคนรู้จักกันดี ซูเปอร์จูเนียร์นั่นเอง เขาชอบแกล้งฉันตลอด ทั้งใช้ให้เก็บรองเท้าให้หลังจากที่เขาซ้อมเต้นเสร็จ ทั้งใช้ให้ไปเสิร์ฟน้ำตอนเต้น แล้วยังเรื่องซ่อนกุญแจบ้านชั้นอีก แต่ชั้นก็คิดว่าเขาคงชอบชั้นเหมือนกัน เพราะที่เขาแกล้งชั้นทุกวันอย่างนี้ คงเป็นเพราะถ้าวันไหนไม่ได้แกล้งฉัน เขาคงจะนอนไม่หลับ และคงจะคิดถึงชั้นมาก ><” คิดได้แค่นี้ชั้นก็เขินจนหางกระดิกดิ๊กๆแล้วล่ะทุกคนนน
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ชั้นต้องไปซ้อมร้องเพลง คือว่าที่บริษัทยังตกลงไม่ได้ว่าชั้นจะได้ออกอัลบั้มกลุ่มกับใครบ้าง คงเป็นเพราะชั้นสวยมากและร้องเพลงเพราะมากที่สุดในค่าย เลยไม่รู้ว่าใครจะมาทาบรัศมีชั้นได้บ้าง ><” คิดได้แค่นี้ชั้นก็เขินไปถึงกระดูกสันหลังแล้วล่ะค่ะ ทุกคนนน วันนี้ชั้นตื่นแต่เช้า ขึ้นรถไฟใต้ดินไปที่บริษัทตั้งแต่เช้าตรู่ ยิ้มให้พี่ยามหน้าบริษัทที่เป็นเกาหลีแท้ๆแต่หน้าเหมือนพม่าผสมอียิปต์ “หวัดดีครับน้อง ฮูบิน” ชั้นพยักหน้าแล้วยิ้มเขินๆให้เขา
ชั้นกดลิฟต์ไปที่ชั้น 5 ที่เป็นห้องซ้อมร้องเพลงของนักร้องฝึกหัด ที่มีร่วมสิบชีวิต แต่จะมีเพียงห้าคนเท่านั้นที่ได้รวมกลุ่มออกอัลบั้มในช่วงปลายปีหน้า อ๋า ! นั่นพี่อีทึกนี่ มากับพี่ฮีชอลซะด้วย
“อ้าวว ยัยหมู” แป่วว ว ปากแมวจริงๆนะคะ พี่ทึกกก
“น้องฮูบินนนนนนนนนนนนน” พี่ฮีชอลเข้ามาทักทายชั้นอย่างกันเอง (เองมากจนชั้นชักสงสัย)
“พี่เห็นมาสคาร่าเธอสวยทุกวันเลยนะ ซื้อที่ไหนน่ะ” นั่นไง กูว่าแล้ว ทำไมถึงมาประเหลาะชั้นมากกว่าทุกวัน
“สั่งมาจากเมืองไทยน่ะค่ะ เป็นของที่เมืองไทยก๊อปเกาหลีแต่ไม่รู้ทำไมใช้ดีกว่าของแท้” ชั้นตอบตามความจริง
“ต๊ายยย สั่งให้เจ้ด่วน สั่งให้เจ้ด่วนนนนน” พี่ฮีชอลตบะช้อปแตกกก พลางหันไปหัวเราะกับพี่อีทึก
“ยัยบ้า นั่นมันของก๊อป อาจจะถูกกับหน้าหนาๆอย่างยัยหมูนี่ก็ได้” พี่อีทึกพูดกับพี่ฮีชอล พี่ฮีชอลหน้าหงิก
“จะบ้าหรอ น้องฮูบินออกจะสวย ย ใช่มั้ยจ้ะ” พี่ฮีชอลหันมายิ้มกับชั้น
ชั้นได้แต่หัวเราะแห้งๆ == ทำไมลิฟต์มันมาช้าจังวะ
“มาแล้ว ไม่ต้องบ่น” พี่อีทึกพูดขึ้น พลางเดินเข้าไปในลิฟต์
… ไอ้บ้า รู้ได้ไงวะ
“ยืนทึ่มอะไรอยู่ล่ะ เข้ามาสิ” เขาหันมาบอกชั้นนิ่งๆ เออ กูรู้แล้วว่าลิฟต์มาก็ต้องเข้า
“ค่ะค่ะ” แล้วชั้นก็เดินเข้าลิฟต์ไป
“ทำไม ทึกชอบพูดกับน้องฮูบินแบบนี้นะ นิสัยไม่ดีเลย ย” พี่ฮีชอลแลบลิ้นใส่พี่อีทึก เออ ชั้นก็เห็นด้วย
“อย่าลืม มาสคาร่าของเจ้นะจ้ะ” แล้วลิฟต์ก็เปิด พวกพี่ๆลงที่ชั้นสี่
“บ๊ายบ่าย ย ย” พี่ฮีชอลหันมายิ้มหวาน น
ชั้นยิ้มตอบ พี่อีทึกหันมาสบตาชั้นลับหลังพี่ฮีชอล
ชั้นตั้งท่าจะยิ้มให้ แต่เขาก็เดินออกจากลิฟต์ไปซะก่อน
“โว้ยยยยยย ถ้าไม่ติดว่าเป็นน้องนะเว่ย ยย ชั้นสอยไปนานแล่ว ว ว “
ชั้นตะโกนบ้าคนเดียวในลิฟต์
โดนที่ไม่รู้ว่าลิฟต์เปิดแล้ว นักร้องฝึกหัดทุกคนหันมามองชั้นเป็นตาเดียว
“เอ่อ อ “ == ไม่น่าเลยกู
ตกเย็นชั้นเดินลงบันได กะว่าจะออกกำลังกายสักหน่อย
“เฮ่ ยัยหมูบิน” เสียงเดิม == พี่อีทึกเดินสวนขึ้นมาจากชั้นสี่
“ว่าไงคะ” เวร นี่กูยอมรับว่าตัวเองชื่อ หมูบินแล้วหรอเนี่ย -3-
“ขึ้นไปห้องประธานลีกับชั้นหน่อย” เขาพูดเร็วๆ แล้วดึงแขนชั้นขึ้นไป
“เดี๋ยวๆ นั่นมันชั้นสิบห้าเลยนะคะ” นี่ชั้นห้า กะจะใช้เวลาร่วมกับชั้นถึงชั้นสิบห้าเลยหรอคะ สุดหล่อ.. แหวะ ><”
“อื่มม บอกชั้นทำไม” เขาหันมามองชั้นด้วยแววตาดุๆ ประมาณว่า มึงบอกทำไม กูรู้อยู่แล้ว
“เอ่อ จะเดินหรอคะ” ชั้นถามเขา
“นี่โง่จริงหรือแกล้งสงสัยเนี่ย” เขาดึงแขนชั้นเดินกลับไปที่บันได้ชั้นห้าที่เพิ่งเดินลงมา
“พี่จะพาชั้นเดินจริงอ้ะ TT” ชั้นทำเสียงอ้อนวอน
“ยัยหมู ชั้นจะพาเธอมาขึ้นลิฟต์ที่ชั้นห้า ชั้นไม่อยากเดินขึ้นบันไดกับเธอหรอกนะ ไกลจะตายไป ..ไร้สาระ”
เขาพูดเป็นชุดแล้วลากๆๆๆ ชั้นไปที่หน้าลิฟต์ กดลิฟต์ ทันใดนั้นประตูลิฟต์ก็เปิด
“เข้าไป เร็วๆ” เขาบอกชั้นเสียงดุๆ
- - “ คราวนี้มาไวจริงนะ ลิฟต์เวร..
หลังจากที่คิดว่าตัวเองจะได้ฝ่าฟันขั้นบันไดหลายร้อยขึ้นไปสู่สวรรค์ เอ้ย ยห้องประธานลี ซูแมว กับรุ่นพี่สุดหล่อก็กลายเป็นว่า เราขึ้นลิฟต์มาด้วยกันแทน ช่างเถอะ ถึงเวลาจะสั้น แต่บรรยากาศก็คับแคบเต็มใจ อิอิ ><” แค่คิดก็เขินจนขนหัวลุกแล้วค่า ทุ้กค๊น นน
“ทำไมพี่ต้องพาชั้นมาด้วยล่ะคะ” ชั้นถามเขาทำลายความเงียบ
“ก็ท่านประธานเรียกชั้นกับเธอขึ้นไปพบพร้อมกัน”
“จะหักเงินเดือน”
“เธอได้แล้วหรอ”
“จะงดโปรโมตอัลบั้ม”
“เธอได้ออกแล้วหรอ”
“จะไล่ออก”
“เธอแค่ฝึกหัด ไม่ได้เซ็นสัญญาสักหน่อย”
“จะติดต่อ เป็นเมียน้อย!!”
ปังงงงงงงงงงงงงงงง!!!! กึ๊ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“…………………”
“พี่อีทึกก พี่ พี่” ชั้นควานหาเขาในความมืด
“โอ้ยยยยยยยยยยย” อ้าว ชั้นเหยียบอะไรลงไปนะ
“นี่มันขาชั้น ยัยหมูบิน” เวร เขาล้มไปกองกับพื้นได้ไง คงเป็นเพราะความมืดกับแรงกระแทกเมื่อกี้
“นี่อะไรกันน” ฉันถามเขาเสียงกลัวๆ
“ลิฟต์ค้าง”
ฉันแทบจะร้องไห้…. ลิฟต์ค้าง เจ้าแม่ซัมมาฮารีช่วยลูกด้วย
“ก็เธอมานินทาท่านประธานในลิฟต์ของบริษัทเขาได้ไงล่ะ” บรื่อ อ มืดตึ๊ดตือเลยอ่ะ.. พี่อีทึกอยู่ไหนน่ะ
“ก็ชั้นแค่คิดเล่นๆนิ่คะ” ก็ชั้นคิดเล่นจริงๆนี่นา เขาคงไม่เอาชั้นไปเป็นเมียน้อยหรอก แต่ถ้าติดต่อพี่อีทึกไป คงจะใช่กว่านะ ==
“ชั้นอยู่นี่ เธอจะลูบขาอ่อนชั้นอีกนานมั้ย” เขาพูดที่มุมลิฟต์
“ว้าย โทษค่ะ” ชั้นก็ลืมไป คิดว่าประตูลิฟต์ ดีนะไม่ลูบไปลึกกว่านี้อีก ไม่งั้นชั้นคงกรี๊ดลิฟต์แตก เพราะคิดว่ามีปลาไหลหลุดมานอนเล่นในลิฟต์
“เธอนี่ทะลึ่ง จริงๆ” เขารู้หรอๆ ==
“ทะลึ่งยังไงคะ พี่ทึกก็..” ชั้นกำลังหน้าแดง จนแทบจะส่อ งแสงในลิฟต์ได้แล้ว
“ลูบขาชั้นเมื่อกี้ ไม่ทะลึ่งได้ไง” เขาพูดขำๆ ชั้นโล่งใจที่เขาไม่รู้ว่าชั้นคิดอะไร >\\<
“แล้วเมื่อไร เราจะออกไปได้นะ” ฉันถามลอยๆ
“สักพักล่ะมั้ง เดี๋ยวก็มีคนมาช่วยน่ะ” เขาบอกอย่างใจเย็น
พระเจ้า!! ก็อยากอยู่กับเขานานๆหรอกนะ แต่ไม่ใช่ในลิฟต์เส็งเคร็งแบบนี้โว้ยย กูร้อนนนนนนนนนน!!
“เออ ว่าแต่แมวที่ชั้นช่วยน่ะ เป็นไงบ้าง” อยู่ดีๆเขาก็ถามขึ้นมา
“ก็สบายดีค่ะ วันก่อนมันเพิ่งหัดท่อง A-Z ได้แล้ว อีกไม่กี่เดือนจะส่งเข้าเรียนอนุบาล”
“เธอนี่กวนตีน”
“กวนนี่เป็นการถนอมอาหารประเภทหนึ่งนะคะ”
“ถ้าชั้นกวนได้แล้ว จะเอามาให้เธอกินคนแรก”
“กวนมะม่วงหรอคะ”
“ตีน” แฮะๆ นี่ถ้าไม่ได้เป็นคนในค่ายคงไม่รู้ว่าเขาช่างพูดจาน่าจูบจริงๆ ==
“จะเป็นอะไร ถ้าพี่ให้ฉันก็เอาหมดแหละ” ชั้นบอกเขาไป ตั้งใจจะต่อปากต่อคำเขาไปเรื่อยๆ
“ก็เธอแอบชอบชั้นนี่…”
เวร.. เจอคำพูดนี้ชั้นเลยไปไม่เป็น
“คิดเอง เออเอง” ชั้นพูดบอกเขา ใจเต้นตุบๆแล้ว หวาย ย ~ เขาอยู่ตรงไหนของลิฟต์เนี่ย มืดดๆๆ ==
ความเงียบจากเขาแค่สองวินาทีนี่ช่างน่ากลัวชะมัด TT
จุ้บ บบ … นั่น น โดนเข้าแล้วไง
“ถ้าตอนนี้ยัง แต่เดี๋ยวเธอก็ชอบชั้น” เขาพูดเบาๆที่หู
พรึ่บบ!!! ไฟลิฟต์ติดแล้ว ลิฟต์ค่อยๆเคลื่อนต่อไปที่ชั้นสิบห้า
ตอนนี้ชั้นหน้าแดงที่สุดในโลก (เว่อ) >\\<
“เมื่อกี้ พี่จูบชั้น” ชั้นพูดเบาๆ ตอนนี้กำลังช็อก เลยต้องพูดอะไรเพื่อเรียกสติกลับมา
“แล้วเห็นว่าชั้นกัดหูเธอรึไง” เขาตอบ
“ชั้นไม่เห็น” คราวนี้ชั้นไม่ได้เล่นลิ้นกับเขานะ ชั้นไม่เห็นจริงๆ
“มันมืด….” ==
“งั้นเอาใหม่” เขาดึงตัวชั้นเข้าไปใกล้แล้วว
จุ๊บ บ ~ 0”0
….. ชั้นมองเงาตัวเองในลิฟต์ คราวนี้เห็นชัดๆเลย
เขาจูบชั้นจริงๆ ..
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! (ในใจ) ^^”
ความคิดเห็น