คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนพิเศษ - หญิงสาวปริศนา
“กำลังคิดอะไรอยู่หรอ” เสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลังของบุคคลซึ่งเป็นเจ้าของดวงตารัตติกาล ไพต์หันมาสำรวจผู้มาเยือนก่อนจะถามกลับอย่างสงสัย
“เธอเป็นใคร?”
“มันไม่สำคัญหรอกว่าฉันเป็นใคร แต่ที่แน่ ๆ ... ฉันว่าเรามีเป้าหมายเดียวกัน” หญิงสาวนัยตาสีเขียวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบและเย็นชา ริมฝีปากบางเหยียดยิ้มอย่างมีเลศนัย
“ขอโทษนะ ฉันมันเป็นพวกชอบฉายเดี่ยวซะด้วย การที่เรามีเป้าหมายเดียวกันก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะต้องรวมมือกับเธอ” ไพต์ ตอบเสียงเรียบเช่นกันแต่ทว่า ในใจเขากลับครุ่นคิดและพิจารณาหญิงสาวคนนี้ ถึงเขาจะได้ชื่อว่าเป็นบุคคลที่ลึกลับ เก็บตัว แต่เขาก็ไม่ได้ปิดหูปิดตาตัวเอง ในเมืองนี้แถบจะไม่มีซอกมุมไหนที่เขาไม่รู้จัก และก็ไม่เคยมีใครหรือผู้มาเยือนคนใดจะเล็ดรอดสายตาและหูของเขาไปได้ แต่ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึง....
“ฉัน รู้ว่านายกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ ขอแนะนำนะ อย่าคิดให้เสียเวลาเลย...จะไม่มีใครรู้จักฉัน...ถ้าฉันไม่ต้องการ....เอาหละ ...ฉันว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน” จบประโยคหญิงสาวก็เดินนำไปยังรถลีมูซีนสีดำสุดหรู ชายวัยกลางคนซึ่งแต่งตัวคล้ายบดิการ์ดโค้งคำนับให้เธอหนึ่งทีก่อนจะเปิด ประตูรถให้ ส่วนชายอีกคนที่แต่งตัวเหมือนกันเดินตรงมาที่ไพต์แล้วโค้งคำนับให้เขา
“คุณหนูเชิญที่รถครับ” หลังจากที่ไพต์ครุ่นคิดอะไรสักพักเขาก็ยอมไปที่รถตามคำเชิญ แต่โดยดี เขาจะต้องรู้ให้ได้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร
.....................................
“วันนี้สนุกจังเลยนะ โดยเฉพาะเวลานึกถึงภาพนายตอนที่แต่งเป็นอลิสนะ..อิอิ” เซียร์พูดอย่างอารมณ์ดี
“ทำไม! ฉันทำไม!!!” เซ ลิออนหันมาตวาดเซียร์ ซึ่งแทนที่คนถูกตวาดจะกลัวหรือไม่ก็น่าเจื่อนไปอะไรทำนองนั้น แต่ไม่เลย เซียร์กลับหัวเราะออกมาอย่างไม่เกรงใจชาวบ้าน
“ก๊าก ๆ ๆ ๆ ทำไมน่ะหรอ ก็มันน่าขำน่ะสิ ก๊าก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เอิ๊ก ๆ ๆ ๆ ~O~”
“ไอเซียร์!!!!! แกตายยย!!!!!!!” ไม่ทันจบประโยคเซลิออนก็จะโจนเข้าใส่เซียร์ ซึ่งเซียร์ไวกว่าหลบไปได้แต่ก็ไม่จบเพียงเท่านั้น เซลิออนไล่ล่าเซียร์อย่างเอาเป็นเอาตาย ทิ้งให้แอลและมาเรียต้องอยู่กันโดยลำพัง
“ฉ...ฉันกลับก่อนแล้วกันนะ “ มาเรียทลายกำแพงความเงียบด้วยประโยคสั้น ๆ
“ฉันไปส่ง” แอลสวนขึ้นมาทันควัน มาเรียค่อนข้างตกใจกับการอาสาของแอล แต่เธอก็คิดว่าเขาคงจะเอ่ยตามมารยาทเท่านั้น
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่อยากรบกวนแอล ไปนะจ๊ะ” ทันทีที่จบประโยคมาเรียรีบสาวเท้าเร็ว ๆ เพื่อที่จะได้ห่างออกมาจากแอล คำพูดของเขา...ถึงแม้มันจะเป็นประโยคสั้น ๆ แต่มันก็ทำให้หัวใจเธอเต้นแรง...เต้นแรงซะจนเธอกลัว...กลัวว่าเขาจะได้ยิน
ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!! (เสียงแตร - -*)
“มาเรีย! ระวัง!” แอลที่แอบเดินตามมาเรียตะโกนเรียกเธอด้วยความตกใจเมื่อเห็นรถลีมูซีนสีดำ พุ่งเข้าหาเธอ เขารีบวิ่งสุดชีวิตเพื่อเข้าไปช่วยเธอแต่ก็.....
“ว๊ายยยยยย!!!!” โชคดีที่มาเรียถอยออกมาทัน เธอจึงโดนแค่รถเฉียวเท่านั้น
“มาเรียเป็นยังไงบ้าง! เธอเป็นยังไงบ้าง! เจ็บตรงไหนมั้ย! เธอเจ็บตรงไหนมั้ย!” แอลสำรวจตามร่างกายมาเรีย นัยน์ตาของเขาแดงก่ำราวกับจะร้องไห้ น้ำเสียงของเขาสั่นเครือ การกระทำของเขาราวกับว่าห่วงเธอเป็นที่สุด
“ฉันไม่เป็นไร แค่มีแอลอยู่ตรงนี้ฉันก็ไม่เป็นไรแล้ว” มาเรียยิ้มให้กับเขาก่อนจะตอบคำถาม แล้วเธอก็ต้องตกใจเมื่อเขาคว้าตัวเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอด...นี่คือ อ้อมกอดของแอล...นี่คือ อ้อมกอดที่เธอรอคอยมานาน อ้อมกอดที่ไม่ได้เกิดขึ้นเพราะความบังเอิญหรืออุบัติเหตุ...อ้อมกอดที่เธอ สัมผัสได้ถึงความอบอุ่น
“ฉันขอโทษมาเรีย ฉันช่วยเธอไม่ทัน ฉันขอโทษ”
“ช่างเป็นอะไรที่ซึ้งกินใจจริง ๆ เลยนะ” เสียงเจ้าของรถลีมูซีนต้นเหตุเอ่ยขึ้น แอลละสายตาจากมาเรียแล้วมองไปยังผู้มาเยือนทันที
“โช!”
“ใช่...ฉันเอง ขอบใจที่ยังจำกันได้”
“ไอแอลเกิดอะไรขึ้นวะ” เซลิออนที่เพิ่งมาถึงจุดเกิดเหตุถาม
“โช!” เซียร์ที่มาทีหลังเซลิออนเอ่ยด้วยน้ำเสียงตกใจเมื่อเห็นหญิงสาวนัยน์ตาสีเขียว
“หึ ดีใจจังที่ยังมีคนจำได้...ส่วนเธอคงไม่เป็นไรมากสินะ” โช ยังคงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเช่นเคย
“ฉ...ฉันไม่เป็นไร” มาเรียตอบอย่างแผ่วเบา
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว คราวหน้าก็หัดดูตาม้าตาเรือหน่อยแล้วกันนะ เพราะเธออาจจะไม่โชคดีเหมือนวันนี้”
“จ๊ะ ฉ...ฉันจะระวังให้มากกว่านี้”
“หึ...จินโจ ไปกันเถอะ” โชปรายตามองบดิการ์ดที่ยื่นอยู่ข้าง ๆ ก่อนจะออกคำสั่ง
“ครับคุณหนู”
“เธอจะไปไหน” คนที่กำลังจะเดินไปลีมูซีนคันหรูต้องหยุดชะงักเมื่อถูกรั้งไว้ด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว
“ว่าไง แอล” โชเอ่ย
“ขอโทษผู้หญิงคนนี้ซะ!” แอลปั้นเสียงเข้มทำเอาบรรยากาศรอบข้างเริ่มอึมครึม
“แอล ไม่ต้องหรอกฉันไม่เป็นไรแล้ว” มาเรียบอกเมื่อเห็นแอลคาดคั้นให้หญิงสาวขอโทษเธอ
“เธอเงียบก่อนมาเรีย ยังไงผู้หญิงคนนี้ก็ต้องขอโทษเธอ” แอลหันไปบอกมาเรียก่อนที่จะหันกลับมาสนทนากับหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าอีกครั้ง “ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่านี้เป็นอุบัติเหตุ...เธอ จงใจ”
“หึ นายรู้ได้ยังไงว่าฉันจงใจทำอย่างนั้น อีกอย่างฉันไม่ได้เป็นคนขับซักหน่อย...นายคิดไปเองมากกว่านะ...เอาหละฉัน เสียเวลามากพอละ หวังว่าฉันหันหลังไปแล้วคงจะไม่มีเสียงของใครรั้งฉันไว้อีกนะ”
“เดี๋ยว!” ในขณะที่โชกำลังจะเดินออกจากวงสนทนาแอลก็รั้งเธอไว้อีกครั้ง โชหยุดตามคำสั่งพรางปรายหางตามองแอลที่กำลังเดินมาหาเธอ แอลมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอแต่เธอไม่เอ่ยอะไรสักคำเพียงแต่ใช้สายตาแทนคำพูด ประมาณว่า มีอะไรกับฉันอีก ซึ่งแอลก็เหมือนรู้จึงเป็นผู้เริ่มสนทนาก่อน “เธอหายไปไหนมา?”
“มัน ไม่สำคัญหรอกนะว่าฉันจะไปไหนมา ไปอยู่ที่ไหน หรือว่าไปทำอะไร....แต่ที่แน่ ๆ มันถึงเวลาแล้วที่ฉัน....จะมาทวงทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันควรจะได้...ทุกสิ่ง ทุกอย่าง...ที่ควรจะเป็นของฉัน...และสั่งสอนคนที่เคยสร้างบาดแผล ที่แสนจะเจ็บปวดไว้ให้ฉัน”
“นั่นมันเป็นเรื่องระหว่างเรา...เธอไม่ควรให้คนอื่นมาเดือดร้อนกับเรื่องนี้”
“ผู้หญิงที่นายรัก....ฉันคงจะเรียก เธอคนนั้น ว่า คนอื่น ไม่ได้หรอกนะแอล”
“โช!”
“นายเตรียมรับมือไว้แล้วกัน...แอล” จบประโยคโชก็เดินจากไปโดยไม่สนใจคู่สนทนา แอลขบกรามแน่นเมื่อมองลีมูซีนสีดำที่ค่อย ๆ เคลื่อนออกไป มือทั้งสองข้างที่กำไว้แน่นสั่นเทาด้วยความโกรธ เขาควรจะทำยังไงต่อไปดีนะ
-----------------------
Oะ-นๅ-Fต-มี่(ซีเนียร์)
-----------------------
อันนี้นับเป็นตอนพิเศษรึเปล่าก็ไม่รู้..
แต่อยากลง *-*
ความคิดเห็น