กิจกรรมที่สอง "กิจกรรมแต่งฟิคเวียน~"

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 6 - ความครื้นเครงกับสวนสนุกเปิดใหม่ - รูปประกอบ

 ท้องฟ้าโปร่งใส ในวันที่พระอาทิตย์ฉายแสงส่องสว่าง

หญิงสาวสองคนเดินคุยเกี่ยวกับสวนสนุกเปิดใหม่อย่างเป็นธรรมชาติ
"เฮ้อ~ ไว้หมดช่วงนี้แล้วเราลองไปกันดีกว่ามั้ย" 
"อืมนั้นสิจ้ะ"
"มาเรีย หน้าเธอแดงนะ อย่าคิดว่าไม่รู้นะ เธออยากไปเที่ยวสวนสนุกกับเอลคุงใช่มั้ยล่ะ?"
"ป เปล่านะ อากาศมันร้อนตังหากล่ะ///"
"ฮะๆ งั้นหรอจ้ะ?~" รูเซียตอบกลับแล้วหัวเราะนิดๆกับการโกหกที่ไม่เนียนของเพื่อนคบกันมาตั้งนานแล้ว ทำไมจะไม่รู้ ว่าคิดอะไรอยู่

มาเรียุถอนหายใจเล็กๆพลางเสมองเพื่อนสาว ไม่ว่ายังไงก็ปิดบังรูเซียไม่ได้ซินะ...

ปึก! 
"โอ๊ย!! ข ขอโทษค่ะ"มาเรียรีบขอโทษทันที เมื่อรู้ว่าตัวเองผิดแน่ที่ไม่ดูทางให้ดีเวลาเดิน
"เป็นอะไรรึเปล่ามาเรีย"รูเซียถามเพื่อนตัวเองแล้วหันไปทางคนที่บังอาจเดินชนเพื่อนของเธอ

ซึ่งไม่ใช่ใครอื่น แอลนั้นเอง
รูเซียถอนหายใจอย่างไม่เอาเรื่อง แต่แล้วสายตาคมดุจเหยี่ยวก็ไปสดุดกับ ตั๋วสวนสนุกเปิดใหม่สองใบ
"แอล นายทำให้เพื่อนฉันเจ็บตัว ชดใช้ค่าเสียหายมาซะดีๆ"
ทำเอาคนถูกพาดพึงถึงกลับงง ฉันเป็นคนเดินไปชนเค้านะรูเซีย...

แอลตีหน้างง แต่พอเป็นนัยตาสีเทาที่จับจ้องอยู่กลับตั๋วก็เข้าใจทันที
"เอาไปซิ.."แอลเก๊กเสียงเรียบแล้วยืนตั๋วไปให้
รูเซียรับตั๋วมา พลางสบตากับมาเรีย แล้วถอนหายใจออกมา เฮ้อ เดี๋ยวค่อยมาตอนคนน้อยๆก็ได้...

"เอ๊ะ ข้อความเข้า"เธอยกโทรศัพท์ขึ้นมองหน้าจอ "อืม ฉันมีธุระต้องไปทำเดี๋ยวนี้ ฝากดูแลมาเรียด้วยนะ"
รูเซียยัดตั๋วใส่มือแอล พลางขยิบตาให้มาเรียทีนึง "ฉันไปนะ เที่ยวให้สนุกล่ะ" แล้ววิ่งออกไปทันที
"อ๊ะ เดี๋ยว รูเซีย...."มาเรียพยายามรั้งเพื่อนเอาไว้แต่ก็ไม่ทัน

"เอ่อ... แอลคุงเอาตั๋วทั้งสองใบนี้ไปเถอะ"มาเรียพูดยิ้มๆ
แอลเงียบไปแล้วยัดตั๋วใส่มือมาเรีย"ฉันคงไม่ได้ใช้ เธอเอาไปเถอะ" "มะ ไม่เอาจ้ะ"มาเรียแข็งขืนไม่รับตั๋ว
ส่งผลให้ตั๋วสองใบตกลงบนพื้น แต่มือทั้งสองกับแตะประสานกัน ชั่ววินาทีที่ตาสองสีสบกันแล้วก็หลบออก
"เออ.."มาเรียดึงมือออก เก็บตั๋วขึ้นมา แล้วก้มหน้าลง ไม่กล้าแม้แต่จะสบตา ใบหน้าขาวแดงระเรื่อ

"เฮ้! แอล มีอะไรกันเหรอ?"แอลเก๊กสีหน้าให้เป็นเช่นเดิม แล้วหันไปมองเพื่อนของตัวเองที่เดินเข้ามาหา
"ห หวัดดีจ้ะ เซียร์คุง"มาเรียเงยหน้ายิ้มทักทายอย่างเป็นมิตร หลังจากกลบเกลื่อนสีหน้าแดงระเรื่อให้เรียบร้อย
"อือ หวัดดี"เซียร์ยิ้มตอบ "แอลคุงเอาตั๋วไปเที่ยวกับเซียร์คุงละกัน ฉันไปก่อนะ"
มาเรียส่งตั๋วคืนให้แอลอย่างไม่รอช้า ทั้งที่เสียดายไม่ใช่น้อย แต่ขณะที่กำลังจะวิ่งหนีก็ถูกฉุดมือไว้

"เซียร์คุง..." "เดี๋ยวซิ ที่ฉันมาก็ว่าจะชวนไปเที่ยวสวนสนุกอยู่เหมือนกัน"
"พอดีเซน มันได้เข้าร่วมเดินขบวนพาเรดน่ะสิ เค้าก็เลยให้พวกเราเข้างานฟรีได้ อุตส่าห์ไปขอมานะเนี่ย"
 "แล้ว..?"
"งั้นมาเรียจังก็ไปด้วยกันซิ"
"จ้ะ ก็ได้"มาเรียที่ตั้งมั้นว่าจะปฎิเสธ ถึงกลับกลืนต้องน้ำลายลงคอเมื่อเห็นสีหน้าออดอ้อนของคนตรงหน้า

"นี่! จะไปกันได้รึยัง"แอลที่ถูกถีบออกจากวงสนทนาไปชั่วขณะ ดึงคอเสื้อของเซียร์ออกทันที แล้วลากออกมา

"เฮ้ย! อย่าลากซิฟ่ะ"เซียร์โวยวายแล้วสบัดตัวออก"มาเรียจังก็รีบๆตามมานะ"
คนตัวเตี้ยกว่าหันขึ้นสบตา ในดวงตาสีเทาเงินปรากฎแววหยอกล้อ
"ดีใจใช่มั้ยล่า~"ก่อนจะดึงไหล่ไว้ไม่ให้หนี "มุมปากนายกระตุกขึ้น3องศานะ ฮะๆ"
"อะไรฮะ ฉันก็แค่ดีใจที่ได้ไปสวนสนุกเท่านั้นเอง" "ฮะๆ นายหน้าแดงนะ..."
มาเรียมองพวกเขาหยอกล้อกันแล้วแอบยิ้มนิดๆ ก่อนสีหน้าจะหมองลงหน่อยๆ
 ...จะมีวันที่มั้ยนะ วันที่ฉันสามารถ คุยกับเขาอย่างเป็นธรรมชาติแบบนั้น...

..................................................................
ปุ่ง!ๆ เสียงพลุไฟถูกจุดขึ้นอย่างตระกาลตา
ดวงตาสีโลหิตฉายแววตื่นเต้าเมื่อขบวนพาเรดสุดยิ่งใหญ่ได้เริ่มขึ้น ในขบวนมีทั้งเจ้าหญิง เจ้าชาย เหล่าภูตพรายจากในนิยาย รถสีสันต่างๆ ที่ถูกประดับประดาอย่างสวยงาม
ความรื่นเริงที่ไม่ค่อยได้พบทำเอาริมฝีปากบางยิ้มกว้างอย่างอดไม่ได้

"ในที่สุดก็ยิ้มจนได้นะ มาเรียจัง"เซียร์ผละสายตาจากขบวนพาเรดแล้วหันมายิ้มให้
"เป็นชอบทำหน้าเศร้าๆอยู่บ่อยๆ ยิ้มแบบนี้ก็น่ารักดีแล้วนะ มาเรียจัง"
"เอ่อ..."ทำเอามาเรียถึงกลับพูดไม่ถูกทีเดียว

"นี่ เซียร์ แล้วเซนอยู่ไหนล่ะ"
"เอ๋ มันเดินผ่านไปตังนานแล้วนะ ฮะๆ งั้นเดี๋ยวจบขบวนฉันพาไปหา"เซียร์ยิ้มรับแบบงงๆ วันนี้หมอนี่เข้ามาขัดกลางวงเป็นรอบที่สองแล้วนา... ปกติเป็นแบบนี้ที่ไหนกัน...

"อืม ขบวนไกล้จะเลิกแล้วเราไปหาเซนกันดีกว่านะ! คนเยอะแบบนี้จับมือกันไว้นะ เดี๋ยวจะหลง"
เซียร์เสนอความคิดแล้ว ดึงมือมาเรีย ตามด้วยแอลที่ลังเลอยู่พักใหญ่ก่อนจะจับมือมาเรียแล้วเดินตาม

...................................................................


"นั้นไง! ฮะๆ เซนเป็นไงบ้างว่ะ ฮะๆๆ"
แอลถึงกลับงงเมื่อที่อยู่ตรงหน้าเค้าคือ'อลิส ในดินแดนมหัศจรรย์' แต่ฟังเสียงแล้วถึงจำได้
"ไม่ต้องมาหัวเราะเลยนะเฟร้ย! ไอเซียร์"
มาเรียเองก็งงไม่น้อย แต่พอดูใกล้ก็รู้ได้

บนหัวมีวิกสีทองดูส่องประกาย ดวงตาสีแดงส้มถูกสวมคอนเทคเลนส์สีฟ้าทับ ขนตาถูกปัดให้โค้งงอน ใบหน้าที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางแสดงควมไม่พอใจ บวกกับขนาดตัวที่เล็กอยู่แล้ว กับชุดแขนตุ๊กตา กระโปรงฟูฟ่อง
ถึงตรงนี้ มาเรียก็คิดถึงตอนที่อลิสอยู่บนรถแฟนซี ที่นั้งโบกมือส่งยิ้มให้เด็ก...
เซลิออนคุง นายช่างเป็นอลิสที่สมบูรณ์แบบจริงๆ... 

"ฮะๆ นั้นแกจริงเหรอฟ่ะ?"แอลถึงกลับหลุดยิ้มออกมา
"ฮะๆๆๆ หวัดดีคร้าบ อลิสจัง"
"เฮ้ย! เดี๋ยวฉันจะไปล้างเครื่องสำอางเดี๋ยวนี้แหละ อย่าหัวเราะกันดิ! แอล!แม้แต่นายก็ด้วยเหรอเนี่ย!!!"
หน้าของอลิสหนุ่ม(?)ถึงกับแดงระเรื่อด้วยความอาย+โกธร
"ฮ่าๆๆ เดี๋ยวรออยู่เนี่ยแหละ รีบไปรีบมานะ"
"เออๆ"เซลิออนรับคำแล้ววิ่งออกไป

"แล้วนายน่ะ จะปล่อยมือมาเรียจังได้รึยัง?"เซียร์หันกลับมาถามอย่างจับผิด
แอลหน้าแดงระเรื่อ ผลันปล่อยมือออกทันที
"โทษทีนะ"
"ไม่เป็นไรจ้ะ"มาเรียยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อกี้แอลคุงพูดกับฉันด้วย...

"อะแฮ่ม หน้าแดงกันทั้งคู่เลยนะ"
"ฮะๆ อย่าทำหน้าเครียดแบบนั้นสิ งั้นเดี๋ยวพอเซนมา เราไปเล่นเครื่องเล่นกันดีกว่านะ!!"

ภาพต่างๆที่เกิดขึ้นได้ผ่านสายตาของคนที่จับจ้องมาโดยตลอด
"ผู้หญิงคนนั้น... ที่ทำให้มันเปลี่ยนไป"ดวงตาสีรัตกาลสงบนิ่งดุจน้ำลึกจ้องมองกลุ่มคนที่ดูมีชีวิตชีวา
มือเรียวยกขึ้นขยี้ผมสีนิลของตัวเอง"มาเรีย ...จุดอ่อนของแอล หึ..หึ หึ..หึ"

..............................
Megane_II

- - - - - - - - - - - - - 

เซน : อ้าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค!!!! ซะ....เซลิออนเป็นอลิซ....อลิซ!!

สโนว์ไวท์มันยังไม่พอรึง๊ายยยยยยยยยยยยยย!!! (กรีดร้อง)

(อันนี้ไร้สาระ ข้ามไปเถอะ TwT)

แอล : เซนีลิซ ฮ่าๆๆๆ //เผ่น

เซน: = =+

- - - - - - - - 

รูปจ้า

 


ทำไมรูปมันมาไวงี้อ่ะ...

 

ตอบ อืม...ไม่รู้แฮะ - -+

 

megane

โอ้ย ลงได้ซักที TwT