กิจกรรมที่สอง "กิจกรรมแต่งฟิคเวียน~"

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5 - สิ่งที่ได้มาโดยไม่ได้คาดหมาย - รูปประกอบ

 “เฮ้อ~” เด็กสาวเจ้าของนัยน์ตาสีแดงเลือดกำลังนั่งทอดมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไร้จุดหมาย แต่ทว่าในจิตใจของเธอตอนนี้ช่างวุ่นวายนัก คำถามมากมายที่ไร้ซึ่งคำตอบกำลังโลดแล่นอยู่ในหัวของเธอ‘คนๆนั้นเป็นใครกันแน่…หรือว่าเราจะเบลอไปเอง...’

        ทั้งๆที่รีบวิ่งลงไปดูทันทีที่เห็นแล้วแท้ๆ....แต่ ณ ที่แห่งนั้นกลับไร้ซึ่งผู้คน ต้นไม้อันสูงใหญ่ยังคงตั้งตระหง่านอยู่เช่นเดิม สายลมพัดมาเอื่อยๆ กิ่งไม้ใบหญ้าพากันลู่ไปตามลม ไม่นานนักฝนก็เทลงมาขนานใหญ่ทำให้การค้นหาต้องหยุดลงเพียงแค่นั้น....

         “เค้าเป็นใครกันแน่นะ” มาเรียเอ่ยขึ้นลอยๆในขณะที่สายตายังคงจับจ้องสายฝนที่กำลังโหมกระหน่ำลงมาด้านนอกหน้าต่างนั้น...

           “จ๊ะเอ๋...กำลังคิดถึงใครอยู่เอ่ย” คนถูกทักถึงกับสะดุ้ง เธอหันหน้าไปยังต้นเสียงทันที.. รูเซียยิ้มให้เพื่อนก่อนจะลากเอาเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆมานั่งข้างๆเธอ “เปล่าซักหน่อย” คนถูกถามปฏิเสธพัลวัน รูเซียหัวเราะกับท่าทางเก้ๆกังๆของเพื่อน “เหรอ” เธอลากเสียงยาวพลางจ้องหน้ามาเรียอย่างจับผิด

          “กะ...กะ...ก็แค่กำลังคิดว่าคนที่อยู่บนยอดไม้ตอนนั้นเป็นใครแค่นั้นเอง” คนฟังพยักหน้ารับ อันที่จริงเธอเองก็สงสัยเหมือนกับมาเรีย แต่คิดไปคิดมาจนปวดหัวก็หาคำตอบไม่ได้ซักที และด้วยความเสียดายยาแก้ปวดหัวกับห่วงสุขภาพตัวเองยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด เธอจึงเลิกคิดเรื่องนี้ไปโดยปริยาย.....

          “นางไม้ล่ะมั้งนางไม้สงสัยจะออกมาใบ้หวยเธอแน่เลย เธอนี่เก่งจริงๆนะเรียกผีออกมาได้ด้วย เจ๋งจริงๆ” รูเซียชูนิ้วให้กับเพื่อน เล่นเอาคนถูกถามชะงักไปเลยทีเดียว “จะบ้าเหรอผีเผอมีที่ไหนเล่า ฉันว่ามันก็เป็นแค่ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่ชื่อว่า มิราจ มากกว่า” มาเรียร่ายยาว รูเซียทำหน้าแหยเยก่อนจะรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที

            “จะว่าไปแล้วนะมาเรีย รู้เรื่องสวนสนุกเปิดใหม่ที่ทางตะวันออกของเมืองรึเปล่า”  รูเซียกล่าวขึ้นอย่างกระตือรือร้น

            “เอ๋...สวนสนุกเปิดใหม่เหรอ....น่าสนุกดีนะ” รูเซียส่ายหัวให้กับเพื่อนผู้ไม่รู้อะไรเลยคนนี้.. “เห็นว่าในวันที่สวนสนุกเปิดวันแรกจะมีขบวนพาเหรดด้วยล่ะ แต่น่าเสียดายชะมัดเลย ที่บัตรขายหมดแล้ว....” มาเรียลอบถอนหายใจหน่ายๆ บัตรหมดแล้ว..แล้วจะเอามาพูดทำไมกันล่ะเนี่ย!!!

             

              ตัดมาทางด้านของแอล ชายหนุ่มกำลังเดินออกจากโรงเรียนเพื่อกลับบ้านตามลำพังเนื่องจากเพื่อนๆหัวสีแสบตาทั้งสองนั้นถูกรั้งไว้โดยอาจารย์ให้อยู่ช่วยงาน
              ในยามเย็นของวันนี้ พระอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำลงทุกที เหล่านกกาพากันบินกลับบ้าน เรื่องเมื่อตอนนั้นเขาก็ยังคงขบคิดถึงมันอยู่เรื่อยๆ มันคืออะไรกันแน่นะ...

          ชายหนุ่มทอดมองไปข้างหน้าเห็นประตูโรงเรียนอยู่ไม่ไกลนักพร้อมกับฝูง(?)นักเรียนที่กำลังรุมล้อมอะไรบางอย่างอยู่นับสิบชีวิต แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนักและกำลังจะเดินผ่านไป แต่ในระหว่างนั้นเองหญิงสาวคนหนึ่งที่มีแววตาราวกับ....บางสิ่งบางอย่างที่น่ากลัวเกินที่จะบรรยาย กำลังเบียดตัวออกมาจากฝูงนักเรียนอย่างยากลำบากและกำลัง...ตรงมาที่เขาอย่างรวดเร็ว!!!

       ดวงตาของเจ้าหล่อนส่องประกายวิ้งๆราวกับเห็นเพชรพลอยอยู่ตรงหน้า ท่าทีของที่เธอกำลังมองสำรวจตัวเขาทุกอณูของเส้นขนนั้น ทำให้แอลรู้สึกได้อย่างหนึ่งว่า... เขาควรจะรีบออกไปให้ห่างจากที่นี่โดยเร็วที่สุด!!

       แม้ว่าอยากจะทำตามความคิดนั้นสุดใจขาดดิ้นก็ตามแต่ทว่าสองมือของเขานั้นกลับถูกมือที่ดูราวกับปิศาจของเจ้าหล่อนยึดไว้อย่างเหนียวแน่น จากนั้นหญิงสาวจึงพูดด้วยน้ำเสียงหวานที่ฟังแล้วช่าง....สยดสยองยิ่งนัก “น้องชาย สนใจคบผู้หญิงอายุมากกว่า เอ๊ย .... ไม่ใช่ สนใจจะจับฉลากตั๋วไปเที่ยวสวนสนุกบ้างรึเปล่าจ๊ะ”

        แม้แอลจะไม่ได้รู้สึกสนใจเลยสักนิด ทว่ามือสองข้างที่ถูกบีบแน่นจนเริ่มเห็นรอยแดงขึ้นรำไรพร้อมกับนัยน์ตาที่แสดงข้อความออกมาอย่างชัดแจ้งว่า ‘ถ้าปฏิเสธ...เอ็งตาย!!’ของผู้ที่เขารู้แล้วว่าเป็นพนักงานฝ่ายประชาสัมพันธ์ของสวนสนุกที่มาโปรโมทสวนสนุกใหม่แห่งหนึ่ง ทำให้เขาไม่สามารถปฏิเสธได้ และถูกลากแหวกเข้าฝูงชนไปอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก

       เมื่อถูกลากมาถึงใจกลางกลุ่มคนแล้วเขาจึงได้เห็นเครื่องจับฉลากขนาดใหญ่ยักษ์ที่ข้างบนติดป้ายว่า‘รางวัลใหญ่พิเศษบัตรสวนสนุกฟรี 2 ท่าน’ หญิงสาวคว้ามือเขาให้ขึ้นไปจับเครื่องหมุนโดยพลันพร้อมกับออกแรงหมุนให้เขาโดยที่เขาไม่ต้องออกแรงเลยแม้แต่น้อย (เจ๊..หมุนเองเลยดีกว่ามั้ย-*-) ไม่นานลูกกลมๆสีทองลูกหนึ่งก็กลิ้งออกมาในถาด หญิงสาวข้างตัวกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ ทั้งๆที่คนที่ได้รางวัลอย่างเขายังยืนสงบนิ่งอยู่ที่เดิมเสียด้วยซ้ำ

         “รางวัลออกแล้วจ้า เอ้าที่เหลืออดนะจ๊ะ ชิ่วๆที่ไสหัวไปซะ” เธอประกาศก้องเสียงดังพอที่จะให้ผู้คนนับสิบหันมามองแอลด้วยสายตาที่ลุกเป็นไฟด้วยความหมั่นไส้ปนอิจฉาแอลมองดูบัตรสวนสนุกที่พนักงานสาวยัดเยียดใส่มือมาด้วยความงุนงง

         พนักงานสาวเห็นสายตาของแอลก็นึกเข้าข้างตัวเองไปว่า ‘คงคิดหาคนไปเป็นเพื่อนไม่ได้สินะ หึๆ’และในขณะที่แอลหันมามองเธอพลางคิดจะคืนบัตรทั้งสองใบนี่ให้ ในสายตาของหล่อนกลับคิดว่า ‘พ่อหนุ่มคนนี้ต้องกำลังปิ๊งเราแล้วแน่ๆ เรานี่เสน่ห์แรงใช่ย่อยนะเนี่ย คิดจะชวนเราไปสวนสนุกด้วยกันล่ะสิ’เธอบิดไปบิดมาด้วยความเขินอายอยู่พัหนึ่งก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาเพื่อจะตอบตกลง แอลก็ได้หายไปเสียแล้ว... ด้วยเพราะเขาคิดว่าอาการบิดไปมาของเธอนั้น... คือการส่ายหน้าปฏิเสธไม่รับของคืน -*-

       “โธ่เอ๊ย! นานๆจะได้เจอหนุ่มหล่อทั้งที!! หนีไปซะได้”

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตอนนี้แต่งรวมกับท่านโยนะฮะ พอดีพี่แกมาขอแจมด้วยเนื่องจากผมหมดมุขจึงได้ยอมร่วมมือกับท่านโยในการก่อการร้าย เอ้ย..ไม่ใช่ ร่วมแต่งฟิคต่างหาก  ผมเจอท่านโยในเอ็มเห็นว่าตอนนี้พี่ท่านกำลังสอบอยู๋น่ะฮะ อาจจะไม่ค่อยได้มาปรากฏตัวเท่าไหร่นะครับ 

ปล.คำเสียดสีต่างๆนานาล้วนมาจากท่านโยทั้งสิ้น ผมไม่เกี่ยวนะคร๊าบบบบ

YoNe&CryZer 

- - - - - - - - -- - - - - - - - - -
หึหึ โย้จจี้ =____,=+ 

ตอนนี้ฮา ชอบอ่ะ ฮ่าๆๆ

 ----------------------------

รูปประกอบ ^^

 

YoNe

Snow~Tree