กิจกรรมที่สอง "กิจกรรมแต่งฟิคเวียน~"

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 - ถุงสีขาว&ชายปริศนา - รูปประกอบ

 3. ถุงสีขาว&ชายลึกลับ

“ขอโทษค่ะ” เสียงใสของเด็กสาวสั่นเครือเล็กน้อย ร่างบางก้มหน้าราวกับสำนึกผิด

                “...” นัยน์ตาสีเงินจ้องมองมาเรียด้วยสายตาที่เฉยชาไม่สามารถคาดเดาความคิดของเขาได้ สายตานั้นราวกับว่าจะไม่แยแสทุกสิ่ง แต่หารู้ไม่ว่าเขานั้นอยากจะคุยกับเธอมากเพียงใด

                “ขอโทษจริงๆค่ะ” มาเรียย้ำอีกครั้ง ใบหน้าขาวซีดเริ่มมีสีแดงระเรื่อขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนร่างบางนั้นจะโค้งให้แอลหนึ่งที แล้วค่อยวิ่งหายออกไปจากตัวอาคาร ทิ้งถุงสีขาวสะอาดที่มีจดหมายเอ่อล้นไว้ให้กับเด็กหนุ่ม แอลเดินไปเก็บมาหวังว่าจะเอาไปคืนให้กับมาเรีย แต่แล้วเสียงๆหนึ่งของใครบางคนก็รั้งร่างสูงของแอลไว้

                “เฮ้! แอลนายจะไปไหนน่ะ” เสียงยียวนเป็นเอกลักษณ์ของเด็กหนุ่มผมสีแดงซอยสั้นระต้นคอ นัยน์ตาสีแดงเพลิงที่ราวกับว่าจะเผาทำลายทุกสิ่งสิ้น จมูกโด่งเป็นสันได้รูป แต่ผิวนั้นกลับขาวซีดไร้สีเลือด และอีกคนที่เดินมาข้างๆเด็กหนุ่ม ผมสีส้มอมแดง(ที่มองกี่ทีๆก็แสบตา) นัยน์ตาสีเดียวกับผมฉายแววขี้เล่นอยู่ตลอดเวลา เจาะหูทั้งสองข้าง

                “เซียร์ กับ เซลิออน?” แอลทำหน้างงเล็กน้อยก่อนกลับมาตีสีหน้านิ่งเหมือนเดิม เด็กหนุ่มใบหน้ายียวน(ที่แสนจะกวนส้นสุดๆ)แต่หล่อเหลา(?) นามว่าเซียร์นั้นเดินเข้ามาตบหลังแอลจนดัง ‘ป้าบๆ’ อยู่หลายที

                “เมื่อไรจะเลิกเก็กสักทีฮะ?” เซียร์ยิ้มอย่างได้ใจเมื่อหันเพื่อนของตนนั้นเริ่มแสดงท่าที ‘หลุดเก็ก’ มากขึ้น

                “เอาน่าๆ อย่ามาทะเลาะกันตรงนี้เลย ท้องฟ้าเริ่มครึ้มแล้วเห็นมั้ย? กลับบ้านกันเถอะ” ผู้ห้ามทัพจำเป็นเริ่มเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นท่าที ‘หลุกเก็ก’ ของใครบางคน เซลิออนพยายามไกล่เกลี่ยก่อนจะชี้ไปบนท้องฟ้า และมันก็แม่นราวกับจับวาง! ฝนห่าใหญ่ตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย และคงจะไม่หยุดในเร็วๆนี้เป็นแน่ และในเมื่อทั้งสามนั้นไม่มีใครพกร่มมาเลย ฉะนั้น... ตากฝนโลด!

                เซียร์ซึ่งวิ่งนำไปคนแรกโดยใช้กระเป๋านักเรียนเป็นที่กำบังฝน เซลิออนวิ่งตามเซียร์ไปติดๆพลางตะโกนเรียกให้เสียงหยุดรอตนด้วย ส่วนแอลนั้นยังคงยืนอยู่ภายในอาคารพร้อมกับถุงสีขาวสะอาดในมือ นัยน์ตาสีเงินฉายแววลังเลชั่วขณะก่อนจะตักสินใจวางถุงสีขาวใบนั้นไว้ที่หน้าล๊อกเกอร์ของมาเรียดังเดิม ก่อนจะรีบวิ่งตามเพื่อนทั้งสองไป

                โรงเรียนอันเงียบสงัดที่ไม่น่าจะมีนักเรียนหลงเหลืออยู่แล้ว กลับมีร่างเงาของใครบางคนทอดยาวจนถึงล็อกเกอร์ของมาเรีย และด้วยความที่มืดและไร้แสงสว่าง จึงทำให้มองเห้นหน้าคนๆได้ไม่ชัดนัก ผมสีดำยาวประบ่าคาดว่าน่าจะเป็นชายหนุ่มเนื่องความสูงกว่าร้อยแปดสิบเซ็นติเมตร นัยน์ตาสีดำดุจรัตติกาลชวนลึกลับจ้องมองไปยังถุงสีขาวสะอาดตาที่บรรจุจดหมายไว้เต็มถุง ก่อนถุงใบนั้นจะค่อยๆเผาทำลายตัวเอง

                “แอล.... งั้นเหรอ?” น้ำเสียงแหบพร่าพูดขึ้นกับตัวเองก่อนร่างๆนั้นจะค่อยๆเลือนหายไปราวกับไม่เคยมีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
-[L]-
- - - - - - - - - - - - - - - -
เสริมอย่างเจ็บใจเล็กน้อย...
หัวเซลิออนไม่ใช่หลอดนีออนนะ!! T^T
เสริมข้อสอง
เซียร์ผมยาวเฟร้ย.....-.-

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ลงรูปแล้ววววว!!! >< (ในที่สุดช่วงเวลาอันยาวนานที่ทะเลาะกับเครื่องสแกนก็จบสิ้นลง โอ้ววว =w=)



ขออภัยที่รูปมันมัวๆ ผมโง่เองที่เอาไปย่อก่อนปรับสีรูป TT TT