ลวงรักหนึ่งใจ

จูจื่อหรานมีชีวิตอยู่เพื่อล้างแค้น...

นางหวังจะมีใครสักคนที่รักนางอย่างจริงใจ อย่างแท้จริง

แต่สุดท้ายนางก็ตายอย่างโดดเดี่ยว

นางคือจอมยุทธ์ผู้เป็นหนึ่งในปฐพี

เป็นอาจารย์ของลูกศิษย์มากฝีมือมากมาย

เป็นที่ปรึกษาอันทรงเกียรติของแว่นแคว้น

แต่ในวันสุดท้ายที่ลมหายใจรวยระริน

นางกลับไม่เหลือใครสักคน

ราชสำนักประกาศให้นางเป็นบุคคลอันตราย สังหารได้ทันที

ลูกศิษย์ยืนดูนางถูกสังหารอยู่ห่างไกล มองนางด้วยสายตาที่ไร้ความรู้สึก

ไม่สหายคนไหนยื่นมาช่วยนางแม้แต่คนเดียว

และคนที่นางรักสุดหัวใจเป็นคนลงดาบตัดศีรษะของนาง

ต่อหน้าศัตรูที่ยิ้มเยาะอย่างมีความสุข โดยที่เขาไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด

"ทำไมทุกคนถึงเกลียดข้า?"

ความรู้สึกเสียใจ แค้นใจ คับข้องใจปะปนกันไปจนแยกไม่ออก

"นี่คือจุดจบของข้าอย่างนั้นหรือ? ถูกหักหลังซ้ำไปซ้ำมา? ชีวิต

ของข้ามันผิดพลาดที่ตรงไหน?"

อาจเป็นเพราะสวรรค์เห็นใจ หรือนรกสมเพช

พอจูจื่อหรานรู้สึกตัวอีกที นางก็กลับมาอยู่ในร่างของตัวเองในวัยสิบขวบ

ช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของนาง

นางจะล้างแค้นพวกมัน คนที่ทำร้ายนางทุกคนจะต้องพบจุดจบที่เลวร้าย

หนี้เงินใช้ด้วยเงิน หนี้เลือดใช้ด้วยเลือด

แต่ว่า...

ชีวิตที่แล้วนางก็คิดเช่นนี้ไม่ใช่หรือ? บางทีนี่อาจเป็นความผิดพลาดของ

นาง

ถ้าอย่างนั้น...

นางจะนอนกินหมั่นโถวอย่างสบายใจที่บ้านดีกว่า ความแค้น

ในยุทธภพบ้าบออะไรนั่นก็ช่างมันเถอะ!

พออายุสิบเอ็ดปีก็ค่อยออกเรือน มีสามีคอยเอาอกเอาใจ มีลูกเต็มบ้าน 

มีหลานเต็มเมือง และที่สำคัญมีเงินใช้ไม่ขาดมือด้วย

นี่สิถึงจะเรียกว่ามีชีวิตที่ดี!