ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ยอลลี่อย่าป่วยอีกนะ (myungsoo x sungyeol)
ารัมแบรั้นี้หนัมา หนันาทำให้นบ้าอย่าอยอลฮยอป่วยไ้ ผมล่ะไม่อยาะพูเมมเบอร์ทุนเา็โนฝนันหมแ่มีแ่ยอลลี่อผมที่ป่วย ทั้ๆที่เป็นนป่วยยา แล้วทำไมราวนี้ถึเป็นนแรเลย็ไม่รู้ หรือเป็นเพราะารลน้ำหนั ทำให้ภูมิ้านทานในร่าาร้ำลไป้วย ยอมรับเลยว่่า่วนี้อยอลฮยอผอมลเยอะผมเป็นห่วร่าบานั้นมา ไ้แ่อยูแลเท่าที่ะทำไ้เพราะมีานเ้ามาเยอะมาะให้ฮยอเานอนอยู่ที่หอ็ไม่ไ้
วันนี้มี้อมลาแ้ แร้อนๆี้อยอลฮยอะไว้มั้ยเนี้ย เมมเบอร์ทุน็บอแล้วว่าไม่้อมา้อม็ไ้แ่ฮยอเา็ไม่ฟัใรเลยรั้นแ่ะมาอย่าเียวถ้าเป็นลมลาเวทีใรลำบา ็ผมอีนั้นแหละที่้อแบฮยอึ้นหลัแล้วพาลับหอ
"ไม่้อึ้น้อมหรอ ไว้ึ้นแสริทีเียวเลย็ไ้" ผมบอับนเป็นพี่ที่นั่เอาผ้าปิปา หน้าีอยู่บนเ้าอี้
"ั้นไม่เป็นไรหรอน่ามยอู" เสียแหบแห้พูออมา
"ไม่เป็นน้อยล่ะสิ หน้าฮยอีมาอ่ะ เียว็อาารแย่ว่าเิมนึ้นเวทีไม่ไ้หรอ"
อยอลไม่ไ้พูอะไรอบลับเพียแ่นั่เียบมอึ้นไปบนเวที แล้ว็ยมือึ้นับอ เ็บอสินะนาเสียพูยัแหบแถบไม่มีเสียเลย้วยำ้แล้วะไปร้อเพลไ้ยัไ ถึะเปิเพลไว้้วยแ่็ใ้ว่าะไม่ร้อไ้หรอนะ ผมเินไปหยิบน้ำอุ่นที่อยู่ในระเป๋าผมมาให้นัวสูื่มเพื่อบรรเทาอาารเ็บอ
"สแนบายรับ" ผมหันไปามเสียเรียแล้วหันลับมามอนเป็นพี่ที่ลุึ้นยืนแล้ว
"ไม่เป็นไรหรอน่า ถ้าั้นล้มลไป็มีนายที่ะ่อยรับั้นอยู่แล้วไม่ใ่หรอ ฮึ" อยอลพูและเินึ้นเวทีไป ผมยิ้มแล้วเินามึ้นไป
าร้อมผ่านไป้วยีที่เหลืออวันนี้็แ่ึ้นแสริแล้ว็ไปรายารวิทยุแ่อยอล้อไปถ่ายละร แยันไปแล้วใระูแลยอลลี่ให้ผมล่ะรับเนี้ย ถ้าอยอลเิเป็นอะไรึ้นมาระหว่าถ่ายทำนะผมะไปถล่มอถ่ายให้ราบเลย แ่อนนี้้อไปส่พวฮยอที่ป่วยออๆแอๆที่หอแล้วล่ะรับ นี้ป่วยไปมาว่ารึ่วแล้วผมล่ะัวลริๆ
อยอลที่เินมาึ้นรถันเียวับผม พอนั่เรียบร้อยแล้ว็เอามือมาอัับหน้าผาอผม "นายป่วยหรอมยอู สีหน้าูไม่ีเลยเรียเรื่ออะไรอยู่รึป่าวบอันไ้นะ นาย็รู้ใ่มั้ยล่ะว่าในวไม่มีใรที่ะน่าพึ่พาไปมาว่าันแล้วฮึๆ" อยอลพูเป็นห่วผมในอนแรแ่หลัๆนี้ผมิว่าน่าะมัวเอนะ
"ผมป่าวป่วย แล้ว็ถ้าะมีใรที่น่าพึ่พามาว่าอยอลฮยอนะมีนะ แ่ผมเลือที่ะพึ่พาแ่ฮยอเท่านั้นแหละ" ผมพูแล้วบไหล่บาอน้าๆ "อีอย่านะยอลลี่ อย่าหลัวเอมาไปเพราะเวลาที่ยอลลี่มัวเอมันน่ารัสุๆเลย" ผมพูออไปแล้วเยหน้ามอนทีี่นพู้วย
"อือๆ..." เสียอยอลอบลับ
"เป็นอะไรรึป่าว" ผมพูบอยอล็เอียนหัวลมาบนไหล่อผม ึ่ผม็ไม่ไ้เอ่ยัอะไรเพียแ่ให้ร่าบาไ้พัผ่อน
พี่เมเนับรถมาส่อยอลที่อถ่ายแล้ว็มีเมเนเอร์นหนึ่ลไป่วยูแลและอำนวยวามสะวให้ร่าบา หลัาส่อยอลลที่อถ่ายแล้วพี่เมเน็ับรถไปสถานีวิทยุที่เราะ้อไปออ่อ เริ่มรายารนถึเวลาที่ทำรายารเสร็็ินเวลาไปเือบสอั่วโม และแล้ว็ถึเวลาที่ะ้อไปสถานที่ัแสไลฟ์ในวันนี้ เมมเบอร์ทุนยเว้นแ่อยอลมา่อนและเปลี่ยนุแ่หน้าแ่ผมรอันหม อยอลที่ามมาทีหลัหลัาถ่ายละรเสร็็เินเ้ามาในห้อแ่ัว้วยท่าทาอ่อนแร ผมำลัะเินเ้าไปถามเ้าัวว่าเป็นอะไรมารึป่าว แ่็โนผู้ัารออยอลเรียออไปนอห้อะ่อน
.
.
.
.
ผมุยับพี่เมเนเอร์เสร็็เินมาเรียมสแนบายที่้าเวที อยอลเินามมาหลัาแ่ัวเสร็ หน้าอยอลูไม่ีเลยริ ผมล่ะัวลว่าะไปล้มลาเวทีะมั ไม่ไ้ห่วานหรืออะไรหรอนะแ่ห่วร่าบาที่ยืนหน้าีอยู่้าหลัผมเนี้ยแหละ
"อยอลนายไหวรึป่าว ถ้าไม่ไหว็ไม่้อึ้น็ไ้นะ แฟนๆอนายเ้าในายอยู่แล้วไม่้อห่วอะไรเลย ห่วัวเอให้มาๆ็พอ ถ้านายเป็นหนัว่านี้นที่เสียใ็ือพวเรา แฟนๆอนายแล้ว็ัวนายเอนะ" อูพูพลาลูบหลัอยอล
"ผมไม่เป็นอะไรหรอฮะฮยอ" อยอลพูยิ้มๆ แล้ว็เินนำหน้าึ้นเวทีไป
ารแสไลฟ์ำเนินไปเรื่อยๆ เพลที่เราแสแ่ละเพลมีแ่เพลที่้อเ้น ผมใเ้นุ้มๆ่อมๆลอเวลาที่ถึัหวะแรอแ่ละเพลลัวว่าร่าบาะล้มลไปทั้ยืน ลัวว่าอาารบาเ็บออยอลที่เมเนเอร์บอผมเมื่ออนนั้นะำเลิบึ้นมา มันอาทำให้ร่าายที่บามาๆออยอลเ็บปวทรมานไ้
ผมเห็นอยอละัั้หลายรั้ อยาะเ้าไประาแล้วพาเินลาเวทีวะเี๋ยวนี้เลย ถ้าไม่ิว่าอยอลเห็นานสำัยิ่ว่าอะไรละ็นะ รัานห่วานมาว่าัวเอนี้มันน่าริเลย ลับห้อเมื่อไรผมะทำให้ลุมาทำานไม่ไ้เลยอยูสิ
"อบุมารับบบบบบ" เสียอพวเราเ็นัึ้น พร้อมับารโ้เ้าสิบอศาที่ทำลอเวลาบารแส เมนเบอร์แ่ล่ะนโบมือและเล่นับแฟนๆ่อนะลาเวทีแ่ผมเินไปันให้อยอลลาเวทีทันทีที่โ้เสร็ ผมลาอยอลไปที่ห้อแ่ัว่อนะ้อมอใบหน้าที่ีนไม่รู้ะียัไอร่าบาอยู่นาน่อนะพูึ้น
"มีอะไระสารภาพมั้ย" ผมถามออไป
"ไม่มีอะไรทั้นั้นแหละ นายทำยัับว่าันไปทำอะไรผิมา" อยอลพูแล้วหันหน้าไปทาอื่น ผมที่เห็นอย่านั้น็ับใบหน้าหวานให้หันลับมามอหน้าผมเหมือนเิม
"แน่ใ อย่าให้ผมพูเอนะ" ผมพูพร้อมับมอเ้าไปในาออยอล
"แน่สิ ันไม่มี..."
"พี่เมเนบอผมแล้ว ว่าทีอถ่ายวันนี้ฮยอเ็บไหล่เพราะเิอุบัิเหุึ้นในอ มีอะไระแ้ัวมั้ยรับ" ผมพูัึ้นมาเมื่ออยอลำลัะโหผมว่าัวเอไม่ไ้มีวามลับอะไรับผมริๆ "ถึะบอพี่เมเนว่าอย่าบอเรื่อนี้ับเมนเบอร์แล้ว็ห้ามบอผมมัน็ไม่มีประโยน์หรอ เพราะะ้าะเร็วผม็้อรู้อยู่ี ฮยอ็รู้ใ่มั้้ยว่าฮยอโหผมไม่ไ้"
อยอลเียบไปแล้ว้มหน้าลนาิอ เมมเบอร์เริ่มถยอยเ้ามาในห้อผมเลยละานรหน้าแล้วไปเปลี่ยนุพร้อมับล้าเรื่อสำอาออเรียมลับห้อเ็มที่ อยอลไม่มีท่าทีอะไรเลยนอาะเินไปเปลี่ยนุและนั่เียบอยู่นเียว นี้ผมทำอะไรผิรึป่าวว่ะ ผมเินไปึ้นรถหลัาที่เมนเบอร์ทุนเปลี่ยนุันเสร็อยอลไม่ไ้ึ้นรถันเียับผมแ่ลับเินไปึ้นรถับอูแล้วไล่อให้มานั่รถันเียวับผม
"มยอุนายทำอะไรับอยอลฮยอเาอีเนี้ย ท่าทาเหมือนเ็ปวี้ยัั้นใรูไม่ออนี้โรวายเลยนะ" อพูออมาอย่าัพ้อ แ่หลันี้มันหลอ่าผมป่าวว่ะ ผมไม่ไ้อบอะไรลับไปเพียแ่นั่มอออไปนอระรถ
เมื่อรถมาอหน้าอนโที่เราทุนพัอยูทุน็ลับึ้นห้ออัวเอันหมยเว้นแ่ผมแล้ว็อูฮยอที่ิว่าามลีเอร์สุโหไปที่ห้อ ผมเินามอยอลึ้นไปบนห้ออยอลไม่พูอะไรสัำแม้แ่ะมอหน้าผมสันิยัไม่มีเลย ใร้ายเินไปแล้ว ผมามเ้าไปในห้อออยอลแล้วเินไปนั่บนเียเหมือนเป็นห้ออผมเอ อยอลมอารระทำอผมแล้วเินมายืนอยู่รหน้าผม
"เป็นอะไรไปรับ ผมทำอะไรผิรึป่าวฮยอถึเมินผมอ่ะ" ผมถามพร้อมับึร่าบาให้มานั่บนัแล้ววาาไว้บนไหล่บา แ่อยอล็ยัไม่พูอะไรออมาอยู่ี "นี้ะไม่พูับผมริๆิ"
"ันไม่ไ้เมินหรือโรธอะไรนายหรอนะ ันแ่เลียัวเอที่ทำัวเป็นภาระอวแล้ว็ทำให้นายลำบาใอยู่เรื่อย อโทษนะ" อยอลพูออมาหลัาเียบอยู่นาน
"ผมไม่เยลำบาใเพราะฮยอหรอนะ มีแ่เป็นห่วมาว่า แล้วเมมเบอร์ทุน็ไม่เยพู้วยว่าอยอลฮยอเป็นภาระ พวเราทุนแ่อยา่วรอรับทุอย่าให้ันแหละันเท่านั้นเอ" ผมอเอวบาอนที่นั่อยู่บนัไว้ "แล้วไหล่ฮยออ่ะ เ็บมามั้ยรับ" ผมถามแล้วอุ้มให้อยอลหันมานั่หันหน้าเ้าหาผม
อยอลส่าหัวไปมา่อนะบหน้าลับไหล่ผม ผมยมือึ้นลูบไปทั่วแผ่นหลับา "ันรันายนะมยอู อโทษที่ทำให้เป็นห่วอยู่บ่อยๆ ทั้ที่ันเป็นพี่น่าะูแลนายมาว่าทำัวให้นายมาูแลแบบนี้"
ผมไม่ไ้พูอะไรอบลับเพียแู่บไปทั่วลำอาวเบาๆ นบนัผม็ทำไ้แ่นั่ให้ผมเล่นับัวอน "ผมนวไหล่ให้นะ ยอลลี่ะไ้นอนหลับไ้สบายๆ" ผมว่า่อนะเินไปหยิบยานวแล้วเินลับมาที่เีย "ถอเสื้อออสิ ผมะไ้ทา่ายๆ"
"นายลับห้อไปเถอะเี๋ยวันไปให้อูฮยอนทาให้็ไ้ ไม่้อลำบานายหรอ"
"ลำบาอะไรล่ะ แล้วอีอย่าะไปวนอูฮยอนฮยอทำไมปล่อยให้อยู่ับลีเอร์าี่นั้นไปเหอะ ถอเสื้อแล้วนอนลไปเลย ไม่้อพูแล้ว!" ผมเินไปล็อประูแล้วลับมาระโึ้นเียที่ร่าบาำลันั่มอารระทำอผมาปริบๆ
"ล็อประูทำไม!" อยอลพูึ้น
"ันไว้่อนไเผื่อเราทำอะไรันริๆผมี้เียลุึ้นไปล็อ มันััหวะ" ผมถอเสื้ออนรหน้าออระหว่าที่พู "ถอเอไม่เป็นอยาให้ผมถอให้ทั้หมเลยใ่มั้ยห้ะ" ผมพูออไปหว้ัให้ร่าบาใเล่น
หลัาถอเสื้อออไ้ผม็ป้ายยาลไปบริเไหล่และหลัอร่าบา แ่สัเเห็นว่าอยอลมีวามรู้สึอนผมทายาให้ผมเลยรีบทาให้เสร็และลมือนวเบาแล้วเริ่มลแรที่มือลไปยัไหล่และหลับามาึ้นเรื่อยนไ้ยินเสียราหวานออยอลัออมาเบาๆ นี้ถ้าไม่ิว่านรหน้าผมเ็บอยู่ล่ะ็ผมะัหนัไม่ให้ไ้หลับไ้นอนันไปถึเ้าเลย่อยูสิ
"อ่ะ อ๊าาาา มยอูเบาๆหน่อยสิ" อยอลยัราออมา แ่ำเมื่อี้มันเรทไปรึเปล่า
"นี้! ร้อเบาๆหน่อยสิ ถ้ามีใรมาไ้ยินเ้าเี๋ยวเา็ิว่าเราทำอะไรันอยู่พอี" ผมว่าออไปแล้ว่อยๆเบามือลเพราะร่าบารหน้าะเ็บมาริๆ
"็ใรใ้ให้นายบีบแรเล่า ัน็เ็บเป็นนะ แล้วใรเาะมาไ้ยินในเวลาแบบนี้ล่ะ" อยอลพูแล้วหน้าึ้นสี ผมเห็นไ้าใบหูที่แ่ำึ้นมา
"นี้อยาทำริๆใ่มั้ย" ผมแล้วถามออไปหวัะให้นรหน้ามาวีนใส่แ่ลับไ้วามเียบและสีแที่้าแ้มอร่าบาที่นอนว่ำหน้าอยู่บนเียมาแทน เฮ้ย! ทำไมถึน่ารันานี้ว่ะ อยอลอยาทำริๆอ่ะ น้อแอลิ๊บร้าาาาาา ///+[]+/// "เอ่อ ืนนี้นอน่อนีว่าเนาะ ยอลลี่ยัเ็บหลัอยู่เลยเพราะั้นหายเ็บเมื่อไรผมะไม่ให้ฮยอไ้นอนเลย" ผมว่า่อนะลาเียแล้ววิ่ออาห้อไป
ยอลลี่ยัเ็บอยู่ ยอลลี่ยัเ็บอยู่ ยอลลี่ยัเ็บอยู่ !!! ท่อไว้ๆ ้ออทนไว้ ผมพูับัวเออยู่ในใแล้วเินลับเ้าห้ออัวเอ
.
.
.
.
ยัไม่บ
"อ๊าาาาาาา อยูฮยอ อ้ะๆๆๆ ฮยออาาาาาา" เป็นเสียที่ัออมาาห้อ้าๆผมทั้ืน ผมล่ะเพลียับฮยพวนี้ริๆ (บ)
------------------------------
#บอแท้แล้ว อย่าระทืบเ้าน๊าาาาา 5555
ไม่ไ้อะไรมาเล้ยับเรื่อยูอูอ่ะ แ่อมยอยอล็สนุิมิ >>> า ...า ....า //เียบริบ
ะพยายามเียนออมาใหู้ที่สุับ ่อไป็อย่า แล้ว็อน้อเน่นามนะับ
รออ่านัลไ้เลย ไม่ทำให้ผิหวััวร์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น