ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : คู่แข่ง!? [100%][สั้นหน่อยน้า]
“เฮ้อ~ วันนี้เกือบกลับบ้านไปเอารายงานแทบไม่ทันแหน่ะ ฮือ~ ถ้าไม่ทัน...ถ้าไม่ทัน โฮว!!!TT[]TTตำแหน่งนักเรียนดีเด่นต้องหายวับไปแน่ๆ (ก็อย่างที่รู้ซากุโนะเป็นนักเรียนดีเด่น)” ซากุโนะพูดพลางเดินอย่างอ่อนเพลี้ยไปตามทางเดินระหว่างไปชมรมเทนนิสหญิง(ของพวกนาโอกะนะ) โดยปกติเธอต้องเดินมากับเซนริแต่คราวนี้...
“ซากุโนะจัง ขอโทษนะ! พี่นาโอกะบอกให้ไปชมรมเร็วกว่าปกติน่ะ เห็นบอกว่ามีแขกจะมาเยี่ยมชมรมน่ะ” เซนริกล่าวระหว่างเก็บของหลังเลิกเรียน
“เอ๋…ให้ฉันไปช่วยด้วยมั้ยจ้ะ” ซากุโนะถามพลางยิ้มอย่างอ่อนโยน (ตามแบบฉบับสาวน่ารัก) แต่คำตอบที่ได้มาคือการส่ายหน้าของเซนริ
“ไม่ต้องหรอก...แค่ฉันกับมิกิและพวกพี่ๆอีกไม่กี่คนก็พอแล้วล่ะ ซากุโนะมีงานหลังเลิกเรียนนี่นา นั่นฉันไปนะ บาย”....
“เฮ้อ~นึกแล้วเซ็งเลย แถวนี่ยิ่งไม่มีคนน่ากลัวจังเลย” ซากุโนะกล่าวพลางเหลือบมองรอบๆ เพราะตอนนี้คือยามเย็น แถวที่ชมรมอยู่ก็ไม่ค่อยมีคนดู ดูๆแล้ววังเวงชอบกล
“โว้วๆๆ มีเด็กสาวม.ต้นน่ารักๆด้วยฟะ สวัสดีจ้ะ น้องสาว~” นั่นไงแง้ > < ทำไมต้องเจอแบบนี้ด้วย ผู้ชายวัยรุ่นผิวคล้ำๆสองคนเดินออกมาจากซอยใกล้ๆ ซากุโนะสะดุ้งโหยงอย่างตกใจ
ไอ้บ้าเอ๊ย ฮือ TT_TT ใครน้องสาวแก๊
“ขะ...ขอโทษนะค่ะ หนูต้องรีบกลับบ้าน กรุณา...!”
“โว้ว โวว ไปสนุกกันก่อนหน่า เป็นเด็กดีน้า”ว่าแล้ว1ใน2ก็เดินเข้ามากระชากแขนของซากุโนะอย่างแรง เธอฝืนตัวพลางบิดข้อมือไปมา หลับตาปี๋อย่างหวาดกลัว
“ไม่นะ!!! ปล่อยนะปล่อย!!! ปล่อยนะ!!!” ซากุโนะตะโกนออกมาเสียงดังพลางขืนตัวไว้ ก่อนจะตัดสินใจถีบไปที่กลางลำตัวของผู้ชายที่จับข้อมือเธอทันที
“อุ้ก!!!”
“เฮ้ย!!ชักจะกล้ามากแล้วนะไปด้วยกันเดี๋ยวนี้!”ผู้ชายอีกคนอุทานออกมากอย่างตกใจเมื่อเพื่อนของตัวเองถูกเด็กสาวตัวเล็กๆถีบเข้าให้พลางทำตามสคริปตัวประกอบเดินเข้ามากระชากแขนของซากุโนะอีกรอบ
“ไม่นะ!!”เธอร้องอย่างตกใจแต่สายตาก็ไปเห็นของสีเหลืองๆกลมๆพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว
ป๊อก!!ผั๊วะ!!อ๊าก!
“ใครว่ะ!!”นักเลง(อัพเกรดคำศัพท์)คนนั้นยกมือกุมหน้าตัวเองด้วยสีหน้าเจ็บปวด เลือดกำเดาไหลลงมา พลางจ้องเขม็งไปที่ผู้มาใหม่อันหาญกล้าทันที
“เรียวมะคุง!”ซากุโนะอุทานอย่างตกใจเมื่อเห็นคนที่มาช่วยเธอยืนชี้ไม้แร็กเก็ตไปที่นักเลงคนนั้นพร้อมกับดึงหมวกแก๊ปคู่ใจขึ้นมา
“ยังอ่อนหัดอยู่นะ” พร้อมกับคำพูดติดปาก ซึ่งไม่ทราบว่า หากสิ่งนี้เรียกว่าอ่อนหัด ถ้ามันเก่งขึ้นมาเธอไปถูกลากไปที่ไหนแล้วเรอะ!
“แก บังอาจทำหน้าหล่อๆของฉันพังหมด นักเลงคนนั้นชี้หน้าเรียวมะ พลางตะโกนว่า สีหน้าของเรียวมะเหวอนิดๆกับคำพูดของเจ้านั่น ส่วนซากุโนะนี่มีสีหน้าตกใจอย่างมาก อ้าปากพะงาบๆ ยกมือแนบแก้ม ดวงตาเบิกกว้างอย่างตื่นตะลึง
ถ้าหน้าอย่างพี่เรียกหล่อแล้วเรียวมะไม่หล่อเทพสุดๆเลยเรอะ! ทุเรศ!
ทั้งสองตะโกนในใจออกมา ซากุโนะที่ตั้งสติได้จึงใช้สิ่งที่คนส่วนใหญ่ไม่ค่อยเห็นเพราะอยู่ภายใต้ท่าทางอันเรียบร้อยของเธอ...
ตุ้บ!!ผั๊วะ!!อ้าก!!!
เด็กสาวกระชากไหล่ของนักเลงคนนั้นให้หันมาแล้วดึงคอของนักเลงคนั้นลงมาและกระทุ้งเข่ากลางลำตัวอย่างแรง ชายคนนั้นก็พลันหน้าเขียวจุก ตัวงอเป็นกุ้ง ส่วนเรียวมะเหรอ เหวอหนักกว่าเดิม บอกทีว่ายัยนั่นคือริวซากิ! ก่อนจะหุบปากพลางยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจแต่ริวซากิก็ไม่ทันเห็นเพราะเรียวมะดึงหมวกแก๊ปลงเรียบร้อย เด็กสาววิ่งตรงมาที่เด็กชายพลางดึงแขนลากเลี้ยวซอยไป
เมื่อพ้นแล้วริวซากิจึงหยุดวิ่งพลางหอบแฮ่กๆ
“ให้ตายสิ!เดี๋ยวนี้คนมันเป็นอะไรกันหมดนะ!” พูดพลางไม่สนใจมือตัวเองที่กำลังจับมือของเรียวมะเล้ย! พอรู้ตัวแล้วเด็กสาวก็รีบปล่อยแขนของเด็กชายราวต้องของร้อนและหน้าแดงแจ๋อย่างน่ารัก ส่วนเรียวมะก็หันไปทางอื่นพลางดึงหมวกแก๊ปลงจนไม่เห็นสีหน้าเลย
“อ่ะ! ว่าแต่เรียวมะคุงมาทำอะไรแถวนี้จ้ะ?” ซากุโนะก็กลับกลายเป็นเด็กสาวเรียบร้อยทันที
ส่วนเรียวมะก็ทำสีหน้าประมาณว่า อ่อ!เออจริงด้วยแหะ
“ก็.....
“หือ?จะให้ไปดูชมรมเทนนิสหญิงที่เพิ่งสมาชิกครบแถว xx เหรอครับ”โออิชิถามขึ้นอย่างสนใจหลังจากได้ยินอ.ริวซากิ ออกคำสั่งให้ไปเยี่ยมชมรมเทนนิสหญิงแทนเธอ
“ใช่...อ่าวล่ะไปกันได้แล้วไป๊ๆ”ว่าแล้วก็บอกมือไล่แบบไม่ขอความเห็นพวกเทนนิสเซย์งาคุเลยซักนิด
“อ่องั้นเหรอจ้ะ...อืม...อ่ะ!” ตอบรับแบบไม่ฉกคิดอะไร สายตาเหลือบไปเห็นตู้ขายน้ำพอดี จึงวิ่งไปซื้อ Ponta องุ่น ของโปรดเรียวมะมาทันที เรียวมะที่มองไปทางอื่นจึงไม่สังเกตเห็น
แปะ!
“เย็น...”เรียวมะพูดเมื่อได้รับสัมผัสเย็นๆแนบเข้าที่แก้มของตัวเอง
“ก็ใช่น่ะสิจ๊ะ นี่ ของขอบคุณที่ช่วยนะ”ซากุโนะพูดพลางยิ้มหวานซึ่งแก้มของเรียวมะก็แดงนิดๆก่อนจะจางอย่างรวดเร็วทำให้ซากุโนะไม่สังเกตเห็น เรียวมะรับมาเปิดดื่มอย่างรวดเร็ว
“ว่าแต่ที่ไหนเหรอ ชมรมเทนนิสนั่นน่ะ?”ซากุโนะถามอย่างสนใจ
“อ่อ...แถวนี่แหละ”สั้นๆง่ายๆแตไม่ได้ใจความ แถวนี่? เหลือไปทางนู้นก็ที่เปิดให้เล่นเทนนิส ทางนั้นก็ใช่ ตรงไหน?
“ก็..”ว่าแล้วก็เดินนำทางไป ซากุโนะมองไปรอบๆแล้วนึกว่าคุ้นๆ..
ช่าย~~ป้ายสีเขียวที่ขาดไปส่วนหนึ่ง....
“ที่นี่แหละ”เรียวมะตอบ
ตึ๊ง
ตึ่ง
ตึง
ตึง~~~
“ง่า!!!” ซากุโนะที่ใช้เวลา 4 วิกว่าๆ กว่าจะนึกขึ้นได้ ชมรมนี่แหละที่ของเธอ
“อ่าว ไงเจ้าเปี๊ยก มาได้ซะทีนะ อ่าวไงซากุโนะจัง”เสียงของโมโมะดังมาแต่ไกล
“ดีฮะ”ว่าแล้วก็เดินแยกตัวไปอีกด้าน โมหันมามองซากุโนะ
“แล้วซากุโนะจังมาทำอะไรล่ะ?” โมโมะถาม ซากุโนะมีท่าทางอ้ำอึ้ง
ก็หนูเป็นสมาชิกของที่นี่นิค้า~~~TT TT
“อ่าว!!!มาแล้วเหรอซากุโนะจัง มาๆๆๆๆ ฉันคิดท่าไม้ตายให้เธอได้แล้ว ท่าหนึ่ง ที่เหลือเธอต้องจัดการเองนะ”เสียงหวานๆของด็อกเตอรืประจำกลุ่ม มือขวาโบกมือเรียกเธอ มีขวาดันแว่นกลมๆไร้กรอบขึ้นมา ดวงตาสีอำพันกลมโต จ้องมองมาด้วยดวงตาสั่นระริก
“อ่าว...ซากุโนะจังอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ”โมโมะถามอย่างงุนงง ซากุโนะหัวเราะแหะๆแล้วพยักหน้าเบาๆ
“ว้าย!!!” ซากุโนะอุทานขึ้นอย่างตกใจเพราะถูก ด็อกเตอร์ประจำกลุ่มหรือ อาซามิ หรืออันจังฉุด เข้าไปไหนคอรท์เทนนิส ก่อนจะได้ยินเสียง ป๊อกๆ บอลกระทบพื้นแล้วเสียงร้องดังๆอีกมากมาย
“คิคุมารุ บีม!!”
“อีกแล้วเรอะ อากะ เนโกะ เคาน์เตอร์(เคาน์เตอร์แมวสีแดง)”
“มูนวอลเล่ย์”
“เอาสิ! มูนวอลเล่ย์เจอ สตาร์ ดร็อป (ดาวร่วง) ก็ดับ!”
“นั่นมันชื่อท่าอะไรกันค่ะ แปลกมาก”ซากุโนะเอ่ยถามหลังจากได้ยินชื่อท่าของแต่ละคนในการแข่งขัน แบบคู่ โออิชิ กับ คิคุมารุ ปะทะ สองฝาแฝด
“แปลกเหรอ ฉันคิดเองล่ะ”อันกล่าว ส่วนซากุโนะเหวอไปทันที
ฉลาดจริงแต่เซนส์ตั้งชื่องี้...
“อ่าวล่ะ นี่ ท่าใหม่ของเธอ....”อันกล่าวพลางส่งปึกกระดาษ จำนวนหนึ่งให้ซากุโนะดู ซากุโนะรายสายตาอ่านอยู่ซักพัก ก่อนที่จะเบิกกว้างอย่างตะลึง
“ยากจัง!!!!!”
ด้านเรียวมะ
“สวัสดีครับรุ่นพี่อินูอิ มานั่งทำอะไรตรงนี้”เรียวมะถามเมื่อเหลือบไปเห็นอินูอิยืนจดอะไรบางอย่างไม่ไกลจากที่ๆอันกับซากุโนะอยู่ อินูอิหันมาพร้อมดันแว่นขึ้น แว่นสะท้อนแสงจนเกิดเสียง ชิ้ง~ เป็นเอฟเฟค
“หึ...ที่นี่น่าสนใจดีนี่นา มีคู่แข่งซะแล้วเรา...”อินูอิพึมพำโดยไม่สนใจเรียวมะแต่ยังจับจ้องไปที่อันกันจะกระตุกมุมปากขึ้นให้ความรู้สึกเหมือนคนโรคจิตทำให้เรียวมะรุ้สึกขนลุกก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกทางทันที
“อึ้ย~~”
ป๊อก
เสียงของลูกบอลกระทบสายแร็กแก็ต ก่อนจะกระเด็นไปอีกฝั่ง ร่างของทั้ง 2 คู่ขยับไปมา อย่างไม่คิดจะเหน็ดเหนื่อย
“ออกมาแล้ว ท่ากายกรรมของรุ่นพี่เอย์จิ!!”
“อุ๊ย!! ล้อเล่น รับได้จ้ะ”
“ท่ายิมนาสติก ผสมของมิกินี่นา”เสียงซุบซิบดังขึ้นรอบสนาม ดวงตาหลายคู่ต่างจับจ้องการแข่งขันของพวกเขาอย่างตั้งใจ
“ 40-30 คู่แร็กทองเซงาคุเป็นฝ่ายนำ”
“เสมอ เข้าสู่ Tie break”
ป๊อกๆ ตึกๆๆๆ
เสียงลูกบอลและฝีเท้าของแต่ละคนดังก้องไปทั่วสนาม ราวกับมีเพียงทั้ง 4อยู่เท่านั้น
“ฝ่านชนะ เป็นของฝาแฝด อากาเนะ!!!!”เสียงของนาโอกะดังลั่นสนาม เรียกเสียงเฮของเหล่านักเทนนิสหญิงได้มาก
“ชิ!!ประมาทไปหน่อย”เอย์จิกล่าวพลางรับผ้าขนหนูมาเช็ดหน้าจากโออิชิ
“ฝ่ายนั้นก็เก่งใช่ย่อยเลยนะ”โออิชิกล่าวนุ่มๆ แต่เอย์จิก็ยังมีท่าทางกระฟัดกระเฟียดอยู่ดี
ตึก
เสียงฝีเท้าหยุดชะงักของใครบางคนดังขึ้นเบื้องหน้าพวกเขา เมื่อเงยหน้าจึงพบ ใบหน้าหวานของทั้งสองที่คล้ายกันราวกับแกะ ต่างกันแค่ สีผม ทรงผม เท่านั้น
“เก่งใช่ย่อยเลยนะพวกนายน่ะ”เซนริกล่าวชมโออิชิยิ้มน้อยๆอย่างมีไมตรี
“พวกเธอก็เหมือนกัน”
“น่าเสียดายนะ พวกฉันขอกลับก่อนล่ะ กลับดึกไม่ได้”ว่าแล้วมิกิก็ลากเซนริออกไป เอย์จิเลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะหัวเราะ
“ให้ตายสิ เราแพ้ผู้หญิงด้วย สงสัยเราคงจะมีคู่แข่งแล้วละ” เอย์จิกล่าวพลางหัวเราะร่า
“ใช่แล้ว...คู่แข่ง”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น