[Fic]The Prince of Tennis รักวุ่นๆวุ่นวาย

ลำดับตอนที่ #4 : เด็กใหม่ [100%]

            

          

            ร่างของเด็กสาวสองคนกึ่งเดินกึ่งวิ่ง เด็กสาวผมเปียคนหนึ่งถูกเด็กสาวผมสั้นจูงเข้าซอยนู่นเลี้ยวนี้เลี้ยวซอยนั้น จนเริ่มเห็นอาการมึนๆของเด็กสาวผมเปีย จนสุดท้ายซากุโนะก็อดจะถามไม่ได้

“นี่!!....นี่!!เซนริจัง”เสียงของซากุโนะดังขึ้น หลังจากที่เดินมาไกลแล้วก็ยังไม่ถึงที่ๆเพื่อนสาวที่เพิ่งรู้จักกันจะแนะนำให้เลยเซนริที่ฉุดกระชากลากถูซากุโนะไปตามทางจึงหยุดเดินแล้วหันมาหาซากุโนะด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“มีอะไรเหรอ”เซนริเอ่ยถามเสียงใส

“อะ...เออ...ที่ๆเซนริจังจะพาไปเนี้ย มีใครบ้างเหรอ...”ซากุโนะถามอย่างกล้าๆกลัวๆ เมื่อเซนริเห็นท่าทางของซากุโนะจึงหัวเราะเสียงใสแล้วตอบกลับ

“ไม่ต้องกลัวหรอกที่นั่นไม่มีผู้ชายแถมทุกคนก็นิสัยดีด้วย”เซนริยิ้มก่อนจะเหลือบไปเห็นบางอย่างแล้วหันมาบอกกับซากุโนะว่า

“ถึงแล้วๆป่ะ!”ว่าแล้วก็เลี้ยวไปในซอยเล็กๆเดินไปไม่นานก็พบตึกขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ตรงหน้าแล้วมีป้ายสีเขียวกับตัวอักษรสีเหลืองเด่นร่าอยู่เขียนว่า

 

Tennis Girls Club

รับสมัครสมาชิกอีก1คน

 

 “แล้วซากุโนะจังคือ...สมาชิกคนสุดท้ายไงล่ะ”เซนริจังพูดอย่างอารมณ์ดีทำให้ซากุโนะอดอมยิ้มกับท่าทางของเพื่อนไม่ได้

เซนริจูงมือซากุโนะไปหน้าโต๊ะยาวหน้าตึกนั้นที่มีผู้หญิงรูปร่างสูงผมสีเหลืองอ่อนยาวมักสองข้าง ดวงตาสีเขียวสดมีแววเบื่อหน่ายแต่เมื่อเห้นเซนริจึงยิ้มทักทาย

“สวัสดีจ้า เซนริคุง”หญิงสาวทักก่อนจะโปรยยิ้มหวานทักทายซึ่งได้รอยย้มสดใสของเซนริจังคืนไป

“หนูพาเพื่อนมาสมัครค่า พี่นาโอะ คงไม่ว่าอะไรน้า~~”เซนริลากเสียง กับหญิงสาวผมเหลืองที่มีนามว่า นาโอะ บนหน้าอกข้างซ้ายของเธอมีป้ายกลัด บัตรสมาชิกไว้เขียนว่า

ชื่อ-นามสกุล: ชิชิสึกิ นาโอกะ

อายุ: 14

ชั้นปี: 3

โรงเรียน: -

ตำแหน่ง: หัวหน้า

เอ๋~ ชั้นปีที่สามงั้นเหรอ พอๆกับพวกคุณเอย์จิเลย ตำแหน่งหัวหน้าด้วยแหน่ะ

ซากุโนะยืนจ้องนาโอะอยู่ซักพัก โดยไม่ได้ฟังบทสนทนาของทั้งสองเลย

“ซากุ...ซากุโนะ...เฮ้!!ซากุโนะ!!!”

ซากุโนะสะดุ้งเพราะเสียงเรียกของเซนริ เซนริยื่นใบสมัครให้ซากุโนะเขียน

“กรอกสิ”เมื่อด้ยินดังนั่นซากุโนะจึงรับใบสมัครมากรอก ซักพักหนึ่งจึงยื่นให้นาโอะที่ยืนยิ้มอยู่

“หืม...เด็กเซย์ชุนเหรอเนี้ย~”นาโอะพูดหลังจากได้รับใบสมัครคืน

“ตกลงมีสมาชิกครบแล้วใช่มั้ยเหนี๊ยว!” เสียงปริศนาดังขึ้นก่อนที่ฝีเท้าจะดังขึ้นแล้ว

ปึง!!!

เสียงดังมาที่ป้ายก่อนที่ประโยค รับสมัครสมาชิกอีก1คนจะกระเด็นลอยหายไปทันที

“สวัสดีจ้าสมาชิกคนใหม่~ ฉันชื่อ อากาเนะ มิกิ! ”เสียงสดใสของคนที่เตะป้ายดังขึ้น ปรากฏร่างของหญิงสาวร่างเพรียวบาง ไม่สูงมากเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนหยักศกยาวเลยไหล่เล็กน้อย ดวงตาสีแดงเข้มเหมือนเพื่อนที่อยู่ข้างๆเธอ หน้าตาน่ารักพอกัน ดูไปๆมาๆหน้าคล้ายกันนิดๆ

แต่ก่อนอื่น...ตัดมาที่ป้ายที่ลอยโด่งอยู่บนอากาศก่อนเต๊อะ!

“เฮ้!ทากะ!เราไปซื้อไอศกรีมกันเต๊อะ!” เสียงสดใสของเจ้าของหัวสีแดงๆที่เดินเคียงคู่กับทากะ ทั้งสองเดินออกจากร้านขายอุปกรณืกีฬาพร้อมกัน เอย์จิกระโดดไปมาอย่างร่าเริ่งตาประกายแวววับเมื่อนึกถึงของกินตะ...แต่ว่า บนท้องฟ้ามีสีแปลกปลอสีเขียวโบยบินอยู่บนอากาศอย่างสวยงามและกำลังดิ่งลงมา เหมาะเจาะกับร่างที่กระโดดลอยตัว...และ

ฟิ้ว~~โป้ก!!!

เป๊ะๆสไตรค์!! หัวของเอย์จิกระทบกับป้ายอย่างหนักจนเจ้าตัวสลบไปเรียบร้อย...

“เฮ้ย!!เอย์จิ!เอย์จิ!! ”เสียงของทากะที่ทำหน้าที่เพื่อนที่ดี ส่งเสียงเรียกเพื่อนตัวเองที่สลบเหมือดอย่างไม่น่าให้อภัยพอดีกับโออิชิกับเทะสึกะที่อยู่ระหว่างทางกลับบ้านพอดี

“อ่าว เอย์จิเป็นอะไรน่ะ”โออิชิถามเมื่อพบร่างของคู่หูนอนสลบเหมือดอยู่บนทางเดินอย่างอนาถจิตอนาถใจ

ทากะก็ชี้ไปที่ป้ายเจ้าปัญหาที่นอนอยู่บนกลางถนนพลางโดนรถเหยียบไปมา

“งั้นเหรอ นั้นเดี๋ยวฉันช่วยแบกกลับบ้านนะ”โออิชิที่ทำหน้าที่คู่หูที่ดีจึงอาสาจะช่วย

“นั่นฉันขอตัวนะ พอดีมีของที่อยากได้พอดี”ว่าแล้วกัปตันของเราก็เดินหนีเข้าร้านอุปกรณ์กีฬาอย่างไม่ไยดี

เรื่องก็เป็นฉะนี้แหละ~~

ตัดกลับมาที่เจ้าของเท้าที่เตะป้ายจนทะเลไปหาผู้เสียหายอย่างเอย์จิก็ยืนยิ้มร่าอย่างสบายใจเฉิบโดยไม่รู้ตัวว่าเจ้าตัวเป็นสาเหตุที่ทำให้ตัวจริงแห่งโรงเรียนที่กำลังจ้ายไปนอนสลบเหมือด!!

“พี่สาวของเธอเหรอ”ซากุโนะหันไปถามเซนริ ซึ่งได้คำตอบคือการพยักหน้าเบาๆ

“ส่วนใหญ่คนในนี้กำลังจะย้ายเข้าเซย์ชุนน่ะตามมาเถอะ”แล้วนาโอะก็พาซากุโนะไปทำความรู้จักกับสมาชิกมากมายจนดึก

เช้าวันต่อมา

ณ โรงเรียน เซย์ชุน

ร่างของเด็กสาวผมเปียหน้าตาน่ารัก เดินผ่านประตูโรงเรียนด้วยสีหน้าแจ่มใส ใครที่มาเห็นก็ต่างอดยิ้มกับท่าทางนั่นไม่ได้

“นี่ๆรู้มั้ย วันนี้เห็นจะมีเด็กใหม่ย้ายเข้าโรงเรียนด้วยล่ะ”

“อ๋อๆเห็นที่บอกว่า ย้ายมาจากต่างประเทศใช่ม่ะๆ”

“ใช่ๆล่ะ เห็นส่วนใหญ่พาสชั้นด้วยล่ะ โหย น่าอิจฉาจังเลยนะเธอ”

“แถมรู้สึกจะรู้จักกันมาก่อนด้วยล่ะ เห็นมีคนบอกว่า พวกนั้นอยู่ในกลุ่มเทนนิสหญิงน่ะ ไม่รู้ว่าจะได้เป็นตัวจริงของโรงเรียนมั้ยเนี้ย เพราะดรงเรียนเรายังไม่มีวี่แว่วจะมีตัวจริงซักที” เสียงของเด็กสาวสองคนยืนคุยระหว่างทางเดิน เมื่อซากุโนะได้ยินจึงอดอมยิ้มน้อยๆไม่ได้

ตึกๆๆๆ

“ซากุโนะจาง~~~”เสียงร่าเริ่งดังก้องทั่วทางเดินเรียกความสนใจของทุกคน ฝีเท้ามากมายพุ่งเข้ามาให้เธอจากด้านหลัง และ และ

โครม!!

“โอย~ ฉันบอกเธอแล้วให้ชะลอเท้าหน่อยแล้วทำไมต้องลากฉันมาด้วย! ”

“ฮะฮะ สนุกจังเลยเนอะเนี๊ยว~”

“สนุกบ้านป้าเธอเซ่ะ!! ฉันโดนทับอยู่ลุกออกไปได้แล้วย่ะ!”

“บ้านเธอก็บ้านฉันนะเซนริวกุจาง~”

เสียงโวยวายดังขึ้นร่างของ ‘เด็กใหม่’ โดยเฉพาะร่างเล็กๆบางๆของซากุโนะกับเซนริไล่ขึ้นไปจนถึงร่างของมิกิที่นั่งอยู่บนยอดสุดอย่างสบายใจ

“ลุกออกไปได้แล้วคะ...ค่ะ”เสียงอึดอัดของซากุโนะดังขึ้นแบบสัญญาณที่บ่งบอกว่า ‘เลิกเถียงกันได้แล้ว’ ทั้งหมดเงียบกริบก่อนที่จะค่อยๆลุกขึ้นกันทีล่ะคน

ร่างของโทโมะจังพุ่งเข้ามาพลางยื่นมือไปให้ซากุโนะเพื่อพยุงตัวขึ้น

“ขอบใจจ้ะโทโมะจัง”ซากุโนะเอ่ย โทโมะส่ายหน้าเบาๆเป็นเชิงว่าไม่เป็นไหร่ก่อนที่จะยืดออกอย่างภูมิใจ

“ซา~กุ~โนะ! เรื่องจริงรึเปล่าที่เธอชนะ นัทสึกิ ริกะ ปี2 ห้อง 1 ได้น่ะ ยินดีด้วยน้า”ว่าแล้วก็กระโดดตัวลอยอย่างดีใจแทนเพื่อน ก่อนจะสังเกตผู้คนที่อยู่ข้างหลังซากุโนะ

“คนพวกนั่นเป็นใครอ่ะ ซากุโนะ”โทโมะเอ่ยถาม

ส่วน ‘คนพวกนั้น’ ก็ได้แต่ส่งรอยยิ้มแหยๆมาให้ เพราะวีรกรรมวันแรกของพวกเธอมีคนพบเห็นเหตุการณ์มากมายแถมยังอุตส่าห์ทำให้มันกลายเป็นหัวข้อเรื่องให้เม้าท์ใหม่ คนที่ไม่เห็นเหตุการณ์อีกไม่นานก็คงรู้ ก็อย่างว่านะ คนแพร่กระจายข่าวมีอยู่ทั่วไป

“อ่อ!!โทโมะจัง พวกเขาเป็นเด็กใหม่ที่จะย้ายเข้ามาน่ะ คนนี้ชื่อ อากาเนะ เซนริ กับอากาเนะ มิกิ เป็นพี่น้องกัน เซนริกับมิกิพาสชั้นเพราะประเทศที่พวกเธอเรียนอยู่เร็วกว่าที่นี่1ปี”ว่าแล้วก็ผายมือไปที่ เซนริกับมิกิที่ยืนยิ้มร่าทักทายซึ่งโทโมะจังก็โค้งลงเป็นการทักทาย

“ส่วนคนนี้ ชิชิสึกิ นาโอกะ รุ่นพี่ชั้นปี3 เป็นกัปตันของทีมที่ฉันเพิ่งเข้าไปเมื่อวานตามคำแนะนำของเซนริน่ะ” แถมโชคช่วย พวกนี้กำลังจะย้ายเข้า เซย์ชุนพอดี...นาโอะจังโบกมือเป็นการทักทาย

“แล้ว2คนนี้คือ คิริชิม่า ซาโอริ และ อาโออิ เรนะ จ้ะ”ซากุโนะพูดด้วยสีหน้าย้มแย้มแล้วผายมือให้โทโมะเห็น เจ้าของชื่อ ซาโอริเป็นคนที่มีผมสีเขียวสั้นมัดเป็นจุก2ข้างและตาสีน้ำตาลอ่อนประกายส่วมแว่นไร้กรอบ ส่วนเรนกะเป็นคนที่มีผมสีน้ำเงินเข้มยาวถึงกลางหลังและตาสีฟ้าท่าทางเรียบร้อย

“อะ...เอ่อ!! ฉัน โอซาคาดะ โทโมกะ  ยินดีที่ได้รู้จักจ้า!” โทโมกะที่ตื่นตะลึงกับความสวยความงามของแต่ละคน เมื่อตั้งสติได้จึงรีบแนะนำตัว แล้วส่งยิ้มสดใสไปให้

“อ่า~~ซากุโนะ สมาชิกในแฟนคลับโยนงานให้ฉันเยอะมาก~ขอไปจัดการก่อนนะ

 อะ..เอ่อ นี่รายงานที่อาจารย์สั่งเมื่อ3วันก่อนนะ”เมื่อมอบรายงานปึ้กหนึ่งให้ซากุโนะก็แว้บหายไปอย่างรวดเร็ว โดยที่ซากุโนะยังไม่ได้ตั้งตัว

“ซะงั้น..”

จึ๋งๆ

แรงสะกิดทำให้ซากุโนะหันหลังไปแล้วพบกับของสีขาวๆที่บดบังการมองเห็นของเธอจนมิด ซากุโนะหยิบมันก่อนจะลดระดับของมันเพื่อมองเห็นความเป็นไป ก่อนจะพบหน้าเรียวมะยืนหน้านิ่งอยู่ข้าง

“นี่รายงานภาษาอังกฤษ...อย่าลืมส่งให้อาจารย์ละ ริวซากิ”ว่าแล้วก็เดินผ่านไป ผ่านไป3 วิ เสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นจนผู้มีประสาทรับรู้เสียงดีกว่าคนอื่นอย่างมิกิต้องยกมือขึ้นมาปิดหู

กรี๊ด~~~~~

เสียงกรี๊ดยังดังอย่างต่อเนื่อง

“ท่านเรียวมะเท่ห์จัง”

“ว้ายๆๆ แข่งคราวหน้าฉันจะไปดูให้ได้เลย”

“รู้มั้ยฟอร์มเทนนิสของท่านเรียวมะ เท๊ เท่ห์”

เสียงเอ่ยปากชมของนักเรียนหญิงมากมายดังขึ้นรอบตัว เซนริชักสีหน้าอย่างไม่พอใจ

เรนะก็ยิ้มแห้งๆ ส่วนซาโอะ(ริ)ก็หยิบลูกอมสีเขียวๆเข้าปากไปแล้วหยิบสมุดสีน้ำเงินขึ้นมาจดยิกๆ

 ส่วนซากุโนะที่ยืนเอ๋ออยู่ก็นึกขึ้นได้

“กรี๊ด!!!!!ฉันลืมเอารายงานมา!!!!”