มุมส่งงาน

ลำดับตอนที่ #1 : ส่งงานครั้งที่2ของสาขาHyderous แห่ง สถาบันQuartz

แบบฟอร์มการส่งการบ้าน (ส่งที่ห้องเรียน)

ชื่อ – สกุล : เรเฟเซีย เซฟรานิค

รหัสประจำตัว : HR02

เนื้อหาการบ้าน / ลิ้งค์งาน

ตึกๆๆ
เสียงฝีเท้าของเด็กสาวร่างบางแห่งสาขาHyderousดังขึ้นตามทางเดินหน้าห้องเรียนก่อนที่เจ้าตัวจะเลี้ยวเข้าห้องเรียนของสาขาตนทันที

ดวงตาสีนําเงิน(แปลงสีตา)กวาดสายตาไปทั่ว แล้วพบว่าไม่มีใครในห้อง...แต่ก็สะดุดกึกกับร่างของเด็กสาวที่จำได้ว่าชื่อ แซ็คซีค เซอร์วิส ฟุบหลับอยู่ เธอจ้องมองด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ก่อนที่จะเดินไปนั่งข้างๆแซ็คซีค

ครืดๆ

เวลาผ่านไปซักพักนักเรียนเริ่มทอยกันเข้าห้องเรียนเรื่อยๆ ดวงตาสีแดง(เปลี่ยนสีอีกแล้ว)จ้องมองร่างของแต่ละคนอย่างสนใจก่อนจะพึมพำเบาๆ

"ผู้หญิงล้วนๆ...เท่าที่จำได้มีผู้ชายด้วยไม่ใช่หรือ"ดวงตาสีม่วงเข้มหม่นแสง(เปลี่ยนตลอดเลยนะเธอ!!=[]=!)

เวลาค่อยๆเดินไปเรื่อยๆจนเด็กสาวเริ่มหงุดหงิด แต่ก็ต้องหรี่ตาลงเมื่อรับรู้ถึงจิตอันหวานแหววของอาจารย์คู่แฝดกำลังดิ่งมาที่นี้ เธอจึงหันไปปลุกคนข้างๆทันที

"คุณแซ็คซีคคะ" เด็กสาวจับไหล่ของคนตรงหน้ามาเขย่าเบาๆ...ไร้วี่แววการตื่นจากนิทรา
"คุณแซ็คซีคคะ!"เด็กสาวเร่งเสียงหน่อยๆ
"คุณแซ็คซีค!!!"เด็กสาวตะโกนลั่นห้อง...แต่ความจริงไม่มีอะไร เพราะคนอื่นก็หันมามองอย่างสนใจหน่อยๆ เด็กสาวตรงหน้าเริ่มปรือตามองช้าๆ
"หะ...หาว" เรเฟเซียละออกมาก่อนจะหันมายิ้มไปหน่อยๆ
"คุณแซ็คซีค"(ไหลตามการวางของแซ็คซีคไปโดยปริยาย)
"ดีจ๊า"
"คะ ตื่นได้แล้วคะ นักเรียนจะครบแล้วค่ะ(แถมอาจารย์คู่แฝดกำลังดิ่งมาแล้วด้วย"เรฟยิ้มให้บางๆก่อนจะมองคนตรงหน้าที่กวาดสายตาไปทั่วห้องอย่างสำรวจ
บึ้ม!
เสียงระเบิดควันดังขึ้นกลางห้องปรากฏร่างของอาจารย์ทั้งสอง(คราวนี้ตามอาจารย์บ้างแหละ)ก่อนจะค่อยๆร้องเพลงเต้นรำผู้ชาย(ที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้)ก็เอยปากชมซะ...ก่อนที่นักเรียนจะเริ่มส่งเสียงเชียร์ ดวงตาสีเขียว(เปลี่ยนอีกแระ)ค่อยๆปรือลงอย่างเบื่อหน่ายแต่ยังคงความเป็นผู้ดี เส้นผมสีเหลืองอ่นที่ค่อยแปรเปลี่ยนเป็นสีนําตาลเข้มทำให้มีคนหันมามองก่อนจะกลับไปสนใจอาจารย์ต่อ
คุณครูทั้งสองค่อยๆทวนเรื่องที่เรียนเมื่อคราวก่อน และหันมายิ้มให้เธอตอนที่พูดว่า
"การแสดงที่สอนไปจะช่วยให้เรเฟเซียยิ้มได้จากใจจริงนะ..." เด็กสาวจึงส่งยิ้มหวานบางๆตอบกลับให้แก่ทั้งสอง

"เอาล่ะ!!ได้เวลามาแสดงความสามารถแล้วจ้ะ คนแรก อาซาจิ โทโคกุระ..."อ.พอลล่าเอ่ยขึ้นก่อนจะกวาดสายตาไปทั่ว ก็พบกับความเงียบ...
"อาซาจิ โทโคกุระ..."
ตึกๆๆๆๆๆๆครืน!!ปึง!!
เสียงจากฝีเท้าข้างนอกยําเท้ามาที่ห้องเรียนก่อนที่ประตูจะถูกเปิดขึ้นและปิดลงอย่างแรงปรากฏร่างเจ้าของชื่อที่ถูกเรียนขาน ดวงตาสีส้มเหลือบไปมองอย่างสนใจ
"ขอโทษที่มาสายครับ...ผมจะทำการแสดงแล้วนะครับ..."ว่าแล้วชายหนุ่มคนเดียวในสาขาก็เริ่มบรรเลงไวโอลินให้คนเคลิ้ม เมื่อเสร็จแล้วอาจารย์จึงขานชื่อต่อ
"แซ็คซีค เซอร์วิส"ว่าแล้วร่างข้างๆก็เดินตรงไปหน้าเวทีแล้วจีงแสดงการเล่านิทานพร้อมควบคุมตุ๊กตา เมื่อเสร็จแล้วอาจารย์ทั้งสองจึงขานต่อ
"ต่อไป เรเฟเซีย เซฟรานิค" ตาเธอบ้างล่ะ...ว่าแล้วเด็กสาวก็คลายการแปลงกายทั้งหมดของเธอก่อนจะเดินตรงไปที่เวที
เด็กสาวย่อกายถอยสายบัวก่อนจะเริ่มการแสดงของเธอ

เด็กสาวหมุนตัวก่อนที่ชุดที่ใส่สีตาสีผมก็เปลี่ยน สีผมกลายเป้นสีชมพูอ่อนและดวงตาเป้นสีชมพูหวานชุดที่ดูราวกับชุดราตรีอันฟูฟ่องก็มาแทนที่ชุดเดิม เรเฟเซียส่งรอยยิ้มหวานก่อนจะก้าวเท้าขวาแล้ววาดเท้าซ้ายรอบตัว แล้วผมก็กลายเป็นสีแดงเข้มและลดความยาวเหลือเลยบ่านิดๆ ดวงตาสีแดงเพลิงอมส้ม ผิวที่คลํานิดๆแล้วกางเกงที่ส่วมใส่เป็นสีดำสนิทยาว เสื้อที่ใส่เป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวทับด้วยเสื้อกั๊กสีดำ เด็กสาวย่อกายลงก่อนจะวาดเท้าไปด้านขวา ก็ปรากฏเส้นผมสีเหลืองทองยาวระพื้น ดวงตาสีเขียวมรกตเปล่งประกาย ผิวก็แปรเปลี่ยนมาขาวใส เด็กสาวอยู่ในชุดสีครีมฟูฟ่อง เรฟย่อกายลงก่อนที่จะเก็บแขนทั้งสองเข้าตัวแล้วหลับตาพริ้ม...ก่อนจะลืมตาขึ้นแล้ว...
ปุ้ง!!
ควันสีขาวก็ปรากฏคละคลุ้งไปทั่วปรากฏร่างของเรเฟเซียในชุดเดรสสีขาวบริสุทธิ์ยาวถึงข้อเท้า ประดับด้วยลูกไม้และริบบิ้นเล็กๆ ผมสีเหลืองอ่อนยาวถึงต้นขา ดวงตาสีม่วงเข้มประกายชมพู ริมฝีปากคลี่ยิ้มหวาน แขนที่ถูกเก็บทั้งสองข้างก็ถูกยื่นมาด้านหน้าพร้อมกับดอกไม้ช่อใหญ่ส่งกลิ่นหอมไปทั่ว เมื่อคนเริ่มตั้งสติได้ก็เริ่มปรบมือ
แปะ แปะ แปะ
อาจารย์ทั้งสองส่งรอยยิ้มมาให้ เด็กสวย่อกายลงก่อนจะเดินลงจากเวที พร้อมกับควันที่ครอบคลุมร่างกายปรากฏพร้อมเสียง ปุ้ง! พร้อมกับร่างของเด็กสาวที่มัดผมรวบสองข้างในชุดนักเรียน

เด็กสาวกลับไปนั่งที่พร้อมกับจ้องการแสดงของคนอื่นๆด้วยสายตาเรียบนิ่ง
---------------------
ยาวซะ = =;;;