คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : chapter 14 : นัด อย่าผิดนัด :)
Chapter 14
“ หิหิหิ ” เสียงหัวเราะอันแสนกรุ้มกริ่มของใครคนหนึ่งดังขึ้นทำลายสมาธิของจางอี้ชิงที่กำลังสนุกสนานอยู่กับนิตยสารเพลย์บอยไปจนหมดสิ้น ซึ่งต้นเสียงนั้นดังออกมาจากพงหญ้ารก ๆ ที่อยู่ไม่ไกลออกไป นี่อย่าบอกนะว่ามีใครมานั่งขี้แถวนี้ !
“ คิกคิกคิก ” ภาพในจินตนาการของอี้ชิงในตอนนี้คือชายสวมโม่งนั่งตดอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล เมื่อคิดได้ดังนั้นก็ทำจมูกฟุดฟิดสำรวจกลิ่นอย่างรวดเร็วแต่แล้ว..ก็ไม่มีกลิ่นอะไร =_=;
“ กร๊ากกกกก ”
“ เฮ้ย ! ใครวะ ! ” ร่างสูงตะโกนถามเสียงดัง
“ ฟ๊าคคค มีคนอยู่หนิ มีคนอยู่นี่ ! ” เจ้าของเสียงหัวเราะสุดจิตพูดกับตัวเองเสียงดังอย่างลุกลี้ลุกลน
“ ใช่ กูรู้ว่ามึงอยู่นั่น ! มึงเป็นใครออกมาเดี๋ยวนี้ ! ”
“ กะ..กูไม่ออก ! แล้วเมื่อกี้กูก็ไม่ได้บอกว่ากูอยู่นี่ แต่กูบอกว่ามึงน่ะอยู่นั่น ” นี่มันเรื่องเหี้ยอะไร =___=; แล้วไอ้ฟวยนั่นพูดอะไรของมัน !?! อี้ชิงคิดในใจด้วยความสงสัยอย่างสุดซึ้ง
“ ออกมาเดี๋ยวนี้ ! ” พูดจบก็เดินเข้าไปหาบุคคลปริศนาในพงหญ้า เงาเตี้ย ๆ ของใครคนนั้นปรากฏชัดอยู่ในสายตา รูปร่างแบบนี้ สีผมสีนี้ การแต่งกายแบบนี้ก็คงมีอยู่แค่คนเดียว แต่ว่านะ..ไอ้เชี่ยเตี้ยมันน่านั่งโก้งโค้งทำอะไรอยู่ตรงนั้น -[]-?
“ เฮ้ย ! ไอ้เตี้ย มึงทำอะไรอยู่วะ ” อี้ชิงเอ่ยถามพลางยกมือขึ้นเกาหัวด้วยความสงสัย
“ ฟัค ! มึง..มึงจำกูได้เรอะ ! ” อิลีดหันมาทำหน้าเหวอขณะเดียวกันก็หมุนฝาขวดโหลบรรจุแมลงสาปหนึ่งโขยงเก็บเข้าที่อย่างรวดเร็ว
“ กูไม่ได้ความจำเสื่อมนี่ - - ”
“ อ่ะ..เอ่อ..ถ้างั้นกูไปล่ะ แหะ ๆ ฮ่า ๆๆ ” พูดจบก็ตั้งท่าจะลากสังขารเตี้ย ๆ ของตัวเองหนีในทันที แต่แล้วสายตาคมของอี้ชิงก็ไปสะดุดเข้ากับขวดโหลสีดำที่จุนมยอนพกมาเข้า คนตัวสูงกว่าขมวดคิ้วมองด้วยความสงสัยก่อนจะถาม
“ เดี๋ยว..นั่นขวดอะไรวะ ? ”
“ ขวด..เอ่อ..ขวดแยม ! ” อิลีดตอบกลับมาด้วยสีหน้าเลิ่กลั่กยิ่งทำให้เลย์สงสัยมากขึ้นไปอีก
“ จริงเหรอ แต่แยมมึงมันดิ้นว่ะ กูสัมผัสได้ =_= ” คนตัวสูงกว่าว่าพลางเดินเข้าไปคว้าขวดแยม(?)ของคิมจุนมยอนขึ้นมาดูทำเอาอิลีดหน้าถอดสี
“ อย่าเปิด ! กูเตือนมึงแล้วนะ >[]< ” คิมจุนมยอนเอ็ดเสียงดัง เลย์ขมวดคิ้วมองคนหน้าขาวตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ
“ ทำไม? ”
“ กะ..ก็ไม่ทำไม ถ้ามึงอยากเปิดก็เปิดเด้ ! ” อิลีดว่าพลางยกมือขึ้นมากอดอกยักคิ้วให้อย่างกวนตีน
“ อืม ไม่เปิดก็ไม่เปิด ” จางอี้ชิงตอบก่อนจะส่งขวดโหลคืนให้ด้วยท่าทีนิ่ง ๆ นิ่งมาก..นิ่งซะจนคิมจุนมยอนแอบสยองเลยทีเดียว ปกติไอ้พวกขี้เก๊กพวกนั้นเป็นพวกไม่มีความอดทนต่อแรงยั่วยุมิใช่หรือ ? แล้วกับจางอี้ชิงทำไมมันถึงได้เป็นแบบนี้ไปได้ ! นี่อย่าบอกนะว่างานวิจัยทั้งหมดที่คิมจุนมยอนศึกษามาเกี่ยวกับคู่อริของเขาเป็นเรื่องโกหกทั้งเพ !!
“ ยืนทำตาค้างอยู่ทำไมล่ะไอ้เตี้ย มึงไม่มีที่จะไปหรือไง ” อี้ชิงพูดขึ้นด้วยสีหน้าราบเรียบ
“ แหม่..มึงสูงกว่ากูกี่เซ็นต์เหอะ เอะอะก็ด่ากูเตี้ย ไอ้หน้ามึนเอ๊ย ! ”
“ อืม กูมึนแล้วมึงจะทำไม ? ”
บอกได้คำเดียวว่าแดกจุด..คิมจุนมยอนผู้มีพาวเวอร์รู้สึกชีวิตอดสูเมื่อกวนตีนจางอี้ชิงไม่ขึ้น ! อ๊ากกกกกกกกกกกก >_____________<
..............................
พรึ่บ !
ชานยอลสะบัดผ้าห่มที่ใช้คลุมโปงออกไปแล้วลุกขึ้นนั่งเท้าคางทำหน้าเครียดอยู่บนเตียง ไม่คิดเลยว่าอาการผีเข้าผีออกของอู๋อี้ฟานจะทำให้เขาอารมณ์เสียได้มากขนาดนี้ ร่างโปร่งลุกขึ้นเดินออกไปสูดอากาศที่สวนหน้าบ้านก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งพักบนชิงช้าไม้เก่า ๆ
“ ควรจะโทรไปรึเปล่า -_-? ” อิหยอยพึมพำขณะหยิบมือถือขึ้นมากดเล่นอย่างใช้ความคิด
“ เออว่ะ..ไม่มีเบอร์มันซะหน่อย ” ชานยอลพึมพำพร้อมกับโยกชิงช้าไปมา
“ โทรไปขอเบอร์จากคยองซูดีมั้ยนะ..ไม่ ๆ เรื่องอะไรต้องโทรไปล่ะ กลับไปก็ดีแล้ว ! ” พูดจบก็ยกมือขึ้นขยี้หัวตัวเองด้วยความหงุดหงิด บางทีถ้าหากอู๋ฟานกลับไปแบบอารมณ์ดีไม่ทิ้งประโยคสุดท้ายแบบนั้นไว้เขาก็คงไม่ต้องมานั่งเครียดอยู่แบบนี้หรอก จริงอยู่ที่ในตอนแรกชานยอลรู้สึกไม่ถูกชะตากับคริสซักเท่าไหร่บวกกับการที่โดนร่างสูงหาเรื่องมาก่อนหน้านี้ก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกไม่ชอบหน้า แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้วนี่ U_U
ถึงแม้จะยังไม่กล้าใช้คำว่าชอบแต่แค่คำว่ารู้สึกดีมันก็มากพอที่จะทำให้ชานยอลรู้สึกอยากให้คริสอยู่ใกล้ ๆ คอยทำตัวกร่างกวนประสาทเขา ไม่ใช่กลับไปแล้วทิ้งความรู้สึกเหมือนกับคนรักเข้าใจผิดกันแบบนี้ !
“ ไอ้หัวทองฟันยื่นเหงือกเยอะเอ๊ย ! ” ชานยอลสบถก่อนจะเตะก้อนหินที่อยู่ใกล้ตัวเพื่อระบายอารมณ์
แอ๊ดดด..
เสียงเปิดประตูรั้วดังขึ้นทำให้ร่างโปร่งต้องเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมกับถุงขนมจากซุปเปอร์มาร์เก็ต
ตึกตักตึกตัก..
หัวใจของปาร์คชานยอลเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง รู้สึกโล่งใจเป็นที่สุดที่ได้เห็นใบหน้ากวนประสาทนั้น..
“ ออกมาทำอะไรตรงนั้นวะ ? ” อิเฮียทักก่อนจะเดินขมวดคิ้วเข้ามาหา
“ อะ..ออกมานั่งเล่น -_- ”
“ อยากกินอะไรก็คุ้ย ๆ เอาละกัน ถึงมึงจะไม่อยากเห็นหน้ากูแต่มึงก็ต้องกินข้าวแล้วก็กินยา เข้าใจมั้ย ! ” ร่างสูงเอ็ดเสียงเข้ม ชานยอลอยากจะยิ้มออกมาแต่ก็ต้องพยายามกลั้นยิ้มเอาไว้อย่างสุดความสามารถ
“ อือ ๆ ซื้ออะไรมาบ้างล่ะ ” คนตัวเล็กกว่าทำเนียนยื่นหน้าเข้าไปดูของที่อยู่ในถุงเพื่อแก้เขิน
“ ก็หลายอย่าง ไม่รู้ว่ามึงชอบกินอะไรก็เลยซื้อไปเรื่อย - - ” คริสตอบก่อนจะวางถุงขนมไว้บนตักของชานยอล อิหยอยเงยหน้ามองคนตัวสูงกว่าที่ไม่ยอมสบตาเขาด้วยความข้องใจ นี่ไอ้หัวทองเป็นบ้าอะไรของมันวะเนี่ย ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลยวุ้ย >[]<
“ วันเสาร์นี้มึงว่างป่ะ ._. ” ชานยอลถามขณะทำเป็นคุ้ยดูขนมที่อยู่ในถุง
“ ทำไม ? ”
“ ก็..กูต้องไปทำงานอ่ะ แล้วกู..แบบ..กูป่วย ! ” ร่างโปร่งพูดไปกระดิกขาไป แอบงงตัวเองว่าจะทำไปทำไมไอ้ท่าทางสาวแตกแบบนี้ !
“ มึงจะพูดอะไร -_-? ” อิเฮียก้มลงมองคนที่กำลังก้มหน้ากระดิกขาอยู่ตรงหน้าเขาด้วยความไม่เข้าใจ ไอ้เชี่ยหูกางทำบ้าอะไรของมันน่ะ?
“ มารับกูได้มั้ยล่ะ ;_; ” ปาร์คชานยอลก้มหน้าลงต่ำมากขึ้นไปอีกจนแทบจะมุดเข้าไปในถุงขนม อ๊ากกก ! พูดอย่างนี้อย่างกับชวนไปเที่ยวแน่ะ โอ๊ย ! อิหยอยทำบ้าอะไรลงไปวะเนี่ย โฮฮฮ T[]T
“ อือ กี่โมงล่ะ? ”
“ แปด -////- ”
“ ก็แค่เนี้ยะ อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ อยู่ได้ นี่ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุผลนี้มึงคงไม่คิดจะถามหรอกใช่มั้ย ” ร่างสูงว่าพลางเสมองไปทางอื่นอีกครั้ง
“ กูขอถามสามคำ มึง-เป็น-อะไร ? พูดจาแบบนี้คิดว่าน่ารักรึไง ” ชานยอลขมวดคิ้วพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมาถาม
“ กูไม่ได้น่ารัก กูหล่อ -_- ”
-[]-b!
“ แม่งบ้า ! ” อิหยอยด่าก่อนจะยกเท้าขึ้นเตะหน้าแข้งของคริสแรง ๆ ไปหนึ่งที
“ โอ๊ย ! ปาร์คชานยอลมึงอยากตายเหรอ ! ” ร่างสูงถลึงตามองด้วยสายตาโหดเหี้ยม ชานยอลหัวเราะก่อนจะแกะขนมชูก้าโทสต์แล้วบิดออกมาใส่ปากคริสในทันที
“ กิน ๆ ไปอย่าพูดมาก มึงก็ไม่ได้ทานอะไรมาเหมือนกัน ฮิฮิ ” คนตัวเล็กกว่าหัวเราะเมื่อได้เห็นสีหน้าบึ้งตึงขณะเคี้ยวขนมของร่างสูง
“ ทีนี้จะกลับก็กลับได้ กูไม่ได้เกลียดอะไรมึงซะหน่อย โด่ ! =^= ” ชานยอลยู่ปากใส่อู๋อี้ฟานก่อนจะกัดขนมในมือกินคำใหญ่จนแก้มตุ่ย
“ นี่ง้อเหรอ -_-? ” คนตัวสูงถามนิ่ง ๆ
“ ง้อเง้ออะไร อย่างนี้เรียกง้อก็ตลกแล้ว ! ”
“ เออ มึงง้อกู ง้อโคตรตลกเลยด้วย -_- ”
“ ก็บอกว่าไม่ได้ง้อไง ! ”
“ รู้แล้วว่าง้อ ไม่ต้องย้ำหรอกน่า ฮ่า ๆๆ ไอ้เชี่ยหูกางเอ๊ย ” คริสหัวเราะเสียงดังก่อนจะโน้มตัวลงมาให้ใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกันกับปาร์คชานยอล
“ มะ..มองอะไร -////- ”
“ กูอยากจูบมึงอีกแล้วว่ะ.. ” ไม่พูดเปล่าร่างสูงรีบยื่นหน้าเข้ามาประกบปากกับคนตัวเล็กกว่าในทันที ตอนแรกขอบอกว่าปาร์คชานยอลอึ้งสุด ๆ แต่ไม่รู้ทำไมตอนสุดท้ายถึงได้ยอมอยู่เฉย ๆ รับสัมผัสร้อนแรงจากคนตัวสูงกว่าไปซะได้
ชานยอลไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่และไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าคริสถอนริมฝีปากออกไปตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ร่างสูงใช้นิ้วดีดหน้าผากเขาเบา ๆ เพื่อเรียกสติเนี่ยแหละ >////<
“ กูว่า..กินขนมกับมึงด้วยวิธีนี้อร่อยกว่ากินคนเดียวเยอะเลยว่ะ.. ” อิเฮียหัวเราะหึหึพลางเลียริมฝีปากของตัวเองช้า ๆ ด้วยสายตากรุ้มกริ่ม
หือออออออออออออออออ ? อะ..อะไรน่ะ O[]O!!!!!!!!!!!!!
“ ไปล่ะ วันพรุ่งนี้แปดโมงกูจะมารับ ^^ ” คริสพูดก่อนจะยกมือขึ้นหยิกแก้มของชานยอลที่กำลังนั่งทำหน้าเหวอเบา ๆ แล้วเดินผิวปากออกจากบ้านไป
“ พรุ่งนี้..มัน..จะมารับ..แล้ว..จะทำหน้ายังไงล่ะโว้ยยยยยยย ! ฟ๊าคคคคคคคคคคค ! ” อิหยอยสกรีมเสียงดังลั่นบ้าน บักห่าอู๋อี้ฟานแม่งทำร้ายกูอีกแล้ววววววว T[]T;;;
# นังนี่อัพถี่แท้หนอ -___________- 55555
เริ่มรู้สึกว่าตัวเองแจกบทไม่ครบฮ่ะ นี่พูดเลย !
ใครที่รอคู่ไคโด้กับอิตุ๊ดอยู่รอก่อนนะแจ๊ะ
ตอนหน้าเป็นแช้ปของคริสยอลเต็ม ๆ นะคะ ไม่มีคู่อื่น
แม่ยกคริสยอลยังอยู่กันม้าย ?
คิดว่าเรื่องนี้เกือบจะเป็นฟิควายเอ็กโซทั้งวงไปละนะ 555555
หลัง ๆ มานี้เราไม่มั่นใจเลยว่าเขียนสนุกรึเปล่า
แบบว่าไม่มั่นใจจริง ๆ นะ ถ้ามันไม่สนุกก็ขอโทษด้วยนะจ้ะ โฮฮฮฮ T[]T
#แช้ปนี้หยอยป้อนแต่เอารูปเฮียป้อนมาฟิน อินี่บ้าาา ! 555
ความคิดเห็น