คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : chapter 12 : เริ่ม..
Chapter 12
“ กะ..ใกล้แล้ว..อื้อ.. ”
“ ใกล้อะไรวะ -_-? ”
“ อ๊า..มะไม่ไหวแล้วว อ่า... ” ร่างสูงที่ฟุบหลับอยู่ข้างเตียงของชานยอลส่งเสียงครางก่อนจะกระตุกจนเตียงสั่น อิหยอยขมวดคิ้วมองด้วยความไม่เข้าใจแล้วยกมือขึ้นเขย่าตัวคริสเบา ๆ
“ ชานยอลของเฮียเร้าอารมณ์ที่สู้ดด จู๊บบบ =3= ” คนหน้าหล่อยังคงหลับตาพริ้มละเมอออกมา จนชานยอลอดไม่ได้ที่จะขำกับท่าทีแบบนั้นของคริส
“ อู๋อี้ฟาน ! ” แกล้งตะโกนใส่หูเสียงดังพลางยิ้มออกมาน้อย ๆ ปฏิเสธไม่ได้ว่าเวลานอนหลับอย่างนี้อู๋อี้ฟานดูไร้เดียงสาไม่มีพิษภัยและน่าเข้าใกล้กว่าตอนมีสติครบถ้วนตั้งเยอะ
“ อ๊ะ..พอก่อนนะเฮียเหนื่อย ไม่ไหวแล้ว จุ๊บ ! ” ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมาตอบเสียงหวานก่อนจะฟุบลงไปหลับต่อ ชานยอลหัวเราะเบา ๆ แล้วพลิกตัวนอนตะแคงเข้าหาพร้อมกับยกมือขึ้นปัดผมที่ตกลงมาปรกหน้าของคริสออกเบา ๆ ก่อนจะไล้นิ้วไปตามโครงหน้าที่สมบูรณ์แบบนั้น
“ อือ.. ” อู๋อี้ฟานครางเบา ๆ พลางขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย
“ ขอบใจนะ.. ” ชานยอลพึมพำก่อนจะชะโงกหน้าไปใกล้ใบหน้าหล่อคมของคนที่กำลังนั่งฟุบอยู่ข้างเตียงนั้น จมูกโด่งรั้นสัมผัสกับแก้มนุ่มของคริสอย่างแผ่วเบาก่อนจะเลื่อนลงมาถึงริมฝีปากที่เผยอออกเล็กน้อย
จูบได้รึเปล่านะ..
ปาร์คชานยอลคิดอย่างไม่แน่ใจแต่สุดท้ายริมฝีปากบางก็สัมผัสกับริมฝีปากนุ่มของคนที่กำลังนอนหลับไม่รู้สึกตัว แม้จะเป็นเพียงแค่การแตะเบา ๆ แต่หัวใจของชานยอลกลับเต้นแรงซะจนตัวเองยังแปลกใจ ใบหน้าหวานขึ้นสีเพียงเพราะลมหายใจอุ่น ๆ เป่ารดอยู่ใกล้ ๆ กัน
“ เหนื่อยจัง.. ” คริสละเมอพร้อมกับถอนหายใจออกมาเบา ๆ
“ อือ..เหนื่อยเหมือนกัน แต่ก็รู้สึกดีนะ -////- ” ชานยอลพึมพำก่อนจะล้มตัวลงนอนตามเดิม มือบางยื่นออกไปสัมผัสกับมือหนาที่คริสใช้หนุน สัมผัสอบอุ่นที่ส่งผ่านมาจากร่างสูงทำให้ชานยอลรู้สึกสบายใจและหลับสนิทลงได้อย่างง่ายดาย
...............................
“ เฮ้ยยยยยย ! นี่มันรอยบ้าอะไร ! ” พยอนแบคฮยอนโวยวายอยู่หน้ากระจกด้วยความตกใจเมื่อเห็นรอยแดงจาง ๆ บริเวณซอกคอของตัวเอง
“ สงสัยมึงโดนยุงกัดแหง ๆ =_=; ” คิมจุนมยอนเอ่ยพลางยกเท้าขึ้นมาก่ายโต๊ะรับแขกกลางห้องโถงอย่างสบายอารมณ์ เวลานี้สองสหายแก๊งเดอะเตี้ยกำลังนัดประชุมใหญ่วางแผนเอาคืนคู่อริของตนเองที่คอนโดลับของแบคฮยอนโดยไม่มีใครรู้ แต่อันที่จริงแล้วแผนการที่มีแนวร่วมอยู่แค่สองคนก็ดูจะไม่ใช่เรื่องน่าป่าวประกาศอะไร -_-;
“ ยุง..แล้วยุงมากัดกูตอนไหน ? ”
“ แล้วกูจะรู้ไหม กูไม่ใช่ยุง กูคือ..คิมจุนมยอน ฮี้ฮ่า ! ” ว่าพลางหยิบดาบพลาสติกขึ้นมากวัดแกว่งด้วยความคึก อิลีดเอ็งอายเค้ามั้ยนั่น -[]-;
“ แต่มันเป็นรอยที่แปลกมาก.. ” อิหมาเอ่ยก่อนจะขมวดคิ้วทำหน้าครุ่นคิด ถ้ายุงกัด..ก็ต้องคัน แต่รอยนี่ไม่เห็นจะคันตรงไหน !
“ อีพยอนแบคฮยอน มึงฟังแผนกูนะ คึคึคึ ” อิลีดเปลี่ยนเรื่องก่อนจะหัวเราะราวกับคนโรคจิตพลางหักนิ้วขู่เสียงดังพร้อมกับยกดาบพลาสติกขึ้นฟาดหัวเพื่อนเตี้ยเบา ๆ เพื่อเรียกร้องความสนใจ
“ เดี๋ยวดิ ช่วยกูคิดก่อนว่าไอ้รอยแดงนี่มันรอยอะไรกันแน่ -_-? ” แบคฮยอนขัดขณะนั่งลูบรอยแดงนั้นไปมาอย่างใช้ความคิด
“ บ๊ะ ! มึงนี่จริง ๆ เลย กูจะบอกให้ก็ได้ว่าไอ้ที่คอมึงอ่ะ แม่งรอยดูดชัด ๆ ! ” ห้ะ ! อุบ๊ะ ! คุณพระ ! นี่คิมจุนมยอนมันพูดอะไรออกมาคะท่านผู้ชม O[]O! ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่แค่รีดเดอร์เท่านั้นที่ตกใจ เพราะคนที่ตกใจที่สุดคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพยอนแบคฮยอนที่นั่งทำตาโตอยู่บนโซฟาด้วยความช็อกสุดขีด
“ ระ..รอยดูด กรี๊ดดดดด ! แต่กู..กูไม่ได้ไปเล่นน้ำที่ไหนเลยนะ แล้วปลิงจะมาดูดเลือดกูได้ยังไง มะ..ไม่จริ๊งงง กรี๊ดดดดด ! ” พูดจบก็กรีดร้องพร้อมกับลงไปนอนแดดิ้นกับโซฟาด้วยความเจ็บปวด
“ ดกทง ! มึงอย่ามาทำฮา เดี๋ยวพ่อตบคว่ำ -_-^ ”
“ อ้าว ถ้าไม่ใช่ปลิงแล้ว..อะไรจะมาดูดวะ ? ”
“ หมีไง..หมีแพนด้าดูดคอมึง ! ”
“ อย่าบอกนะแว่.. ”
“ ใช่..หวงจือเถามันเป็นแวมไพร์ -,.- ” คิมจุนมยอนว่าพลางพยักหน้ายิ้มกริ่ม ทำเอาแบคฮยอนที่นั่งลุ้นจนตัวโก่งมาตั้งแต่แรกถึงกับอึ้ง ดูมันคิ๊ดดด โอ้ชิท ! อิลีดแม่งบ้า !
“ เชี่ยคิมจุนมยอน ตลกมากไหม ? ” อิหมาถามก่อนจะยกมือขึ้นมากุมขมับ
“ เอาเถอะ..จะยังไงก็ช่าง มึงต้องมาช่วยกูจับแมลงสาป.. ” ลีดคิมผู้มีพาวเวอร์พูดขึ้นพลางยกเท้าขึ้นมาสะกิดเอวแบคฮยอนก่อนจะยกยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย
“ อะไร ? แมลงสาปนะเว้ยไม่ใช่รถด่วนมึงจะเอามาทอดกินได้ยังไง ! ”
“ อีพยอนแบคฮยอนครับ..กูไม่ได้จะเอามาทอดกิน ! กูจะเอาไปแกล้งไอ้พวกขี้เก๊กนั่นต่างหาก กร๊ากกก ได้ข่าวว่าแม่งกลัวแมลงสาปกันขึ้นสมอง คอยดู..กูจะพาลูก ๆ ไปทักทายให้ขนตูดลุกชูชันเลยทีเดียว หิหิหิ ” พูดจบก็หักนิ้วขู่อย่างไร้เหตุผลทำเอาพยอนแบคฮยอนปวดหัวยิ่งกว่าเดิม
“ มึงหาลูก ๆ ของมึงไปแล้วกัน กูต้องไปเคลียร์เรื่องรอยบ้านี่ ถ้ามึงจะไปโรงเรียนก็อย่าลืมล็อคห้องให้กูด้วย ! ” อิหมาพูดขึ้นก่อนจะรีบหยิบกระเป๋าสะพายแล้ววิ่งออกจากห้องไปในทันทีทิ้งให้คิมจุนมยอนนั่งหัวเราะอย่างมีความสุขบนโซฟา แต่เฮ้ย ! แมลงสาปนะแมลงสาป อิลีดมันคิดจะทำอะไรของม้านนน ><
............................
“ คิมจงแด ! เป็นอะไรของมึงวะเนี่ย >< ” ซิ่วหมินเขย่าแขนอิปู่อย่างแรง หลังจากที่คิมจงแดไม่ยอมพูดกับเขาหนึ่งวันเต็ม ๆ ทำเอาซาลาเปาหน้าอ้วนผู้นิยมชมชอบดราม่าเป็นชีวิตจิตใจต้องห่อเหี่ยวเพราะไม่มีข่าวสารมาอัพเดต กรี๊ดดด ! เจ็บปวดปานโลกจะแตกสลาย T^T
“ ไอ้เชี่ยซาลาเปาหน้าอ้วน มึงมันซื่อบื้อ ไอ้โลกแคบ ! ” อิปู่ว่าพลางเดินหน้าเหี่ยว(?)หนีไป (เมนเฉิน : อิห่าล้อหน้าเมนกู -_-^) แต่คิมมินซอกก็ยังไม่ยอมลดละเดินตามไปเกาะแขนเพื่อนรักไม่ยอมปล่อย
“ นี่ไอ้แป๊ะ มึงดูนี่นะ..ซาลาเปาหลากอารมณ์ ! ” ซิ่วหมินพูดขึ้นก่อนจะเริ่มทำหน้า ‘ซาลาเปาหลากอารมณ์’ เพื่อง้อเฉินในทันที
“ ซาลาเปาขี้งอน =^= ” ร่างเล็กอมลมจนแก้มตุ่ย
“…”
“ ซาลาเปาโมโห -_-^ ” ซิ่วหมินขมวดคิ้วเข้าหากันพลางยกมือขึ้นกอดอก
“…”
“ ซาลาเปาง้อ..ดีกันนะ ! ^__^ ” พูดจบก็ชูนิ้วก้อยขึ้นมาขอคืนดีกับคิมจงแดผู้ซึ่งพยายามกลั้นยิ้มอยู่อย่างยากลำบาก ไม่อยากจะบอกว่าหายโกรธตั้งแต่วินาทีที่มันมาเกาะแขนง้อแล้วล่ะ
“ ไอ้ซาลาเปาหน้าอ้วน บอกแล้วไงว่ามึงมันซื่อบื้อ ! ” เฉินหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะส่ายหน้าด้วยความเขิน
“ ด่ากูอีกแล้วนะมึง แม่งคนอุส่าง้อ กูไม่ง้อแล้วก็ได้ -^- ”
“ เฮ้ย ! ไม่ ๆ เอานิ้วก้อยมึงมาเกี่ยวกับของกูเลย ดีก็ดี นี่เห็นว่ามีความพยายามหรอกนะ =_=; ” เฉินรีบพูดทันทีก่อนจะดึงมือซิ่วหมินมาเกี่ยวก้อยก่อนที่คนตัวอวบจะงอนไปมากกว่านี้
“ อิปู่เอ๊ย ! ไอ้จงแดหน้าแก่ไอ้หน้าแป๊ะ ไอ้เพื่อนหน้าชั่ว กูผิดอะไรรร >< ”
“ มึงน่ะมันซื่อบื้อ วันไหนกูมีอารมณ์กูจะบอกก็แล้วกัน ฮ่า ๆๆ ” แต่ว่านะเมื่อกี้อิมินซอกแม่งล้อปมด้อยเฉิน กรี๊ดดดด ! ว่าแล้วก็กระโดดเด้งดึ๋งนำหน้าเพื่อนอวบไปอย่างเริงร่าแค่นี้ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าซิ่วหมินใส่ใจในรายละเอียดบนใบหน้าของเขาได้หมด อ๊า..จงแดปริ่ม T///T เพราะงั้นขอเวลาให้จงแดหน่อยก็แล้วกัน ถ้ามีความกล้ามากกว่านี้จะยอมบอก ‘รัก’ ให้ฟังนะคิมมินซอก ^/////^
..............................
“ อีลู่วันนี้ไม่มีอารมณ์อัพสวยเลย Y^Y ” โอเซฮุนว่ะพลางหยิบกิฟท์ขนนกสีเหลืองอร่ามขึ้นมาประดับผมก่อนจะหยิบกระจกถือสีชมพูแปร๊ดประหนึ่งกระจกบาร์บี้ขึ้นมาส่องในคาบเรียนวิชาภาษาจีน ลู่หานทำตาปรอยมองเพื่อนตุ๊ดอย่างนึกเวทนาแล้วล้วงมือไปหยิบโบว์สีเขียวเรืองแสงประดับกากเพชรขึ้นมาติดผมบ้าง
“ ช่าย..วันนี้คุณพี่คริสไม่มาเรียน Y^Y ” กระเทยแอ๊บแบ๊วพูดก่อนจะยกมือขึ้นมาเท้าคางพลางถอนหายใจออกมาเสียงดัง
“ คุณพี่ซือเถาที่รัก คุณพี่จงอิน คุณพี่อี้ชิงขา ถ้าสวรรค์มีจริง..ขอให้เราได้ขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ดร่วมกัน T_T ” ตุ๊ดอินดี้ว่าพลางยกมือขึ้นซับน้ำตา
“ กรี๊ดดดดดดด อีเซฮุน อิกระเทยป่า ! ขอพรแบบนี้ไม่ยุติธรรม มันต้องอย่างนี้..พระเจ้าขาขอให้พวกหนูสองคนได้สวิงกิ้งกับพวกคุณพี่ด้วยเถิด..ถ้าท่านประทานพรให้หนูสมหวังได้หนูจะยอม.. ” กระเทยแอ๊บแบ๊วหยุดใช้ความคิดเล็กน้อย
“ ยอม..เอ่อ..ยอมเป็นเมียอีเซฮุนค่ะ ! ”
“ กรี๊ดดดดดดดดด นังกระเทยต่างด้าววววว ! ” ตุ๊ดอินดี้หยุดซับน้ำตาหันมายกมือฟาดกระเทยแอ๊บแบ๊วที่กรีดร้องด้วยท่าทีสะดีดสะดิ้งเมื่อโดนฟาดในทันที โอ..คุณพระ..ตอนนี้ก็คงได้แต่ภาวนาให้พระเจ้าจอร์จไม่ได้ยินคำขอของเสี่ยวลู่ล่ะนะ เพราะถ้าหากได้ยินแล้วล่ะก็..
# มาต่อแล้วค่ะ 5555555555
หลายคนบอกนี่มันสเปเชียลหรืออะไรแม่งโผล่มา 4 คู่ในตอนเดียว
เออนั่นดิ ไรเตอร์ก็งง ๆ เหมือนกันฮ่ะ -[]-;
นี่ตูเขียนอะไรลงไปป ! ย้ากกกกก
ปล. เราลบฉากเอ็นซีออกแล้วเด้อ =_=;
ความคิดเห็น