คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 0.9 : ดิสโกบ้านนา
ดิสโกบ้านนา
“ตอนแรกก็ชื่อซิ่วหมินนะแต่พอดูรักใสๆหัวใจสี่ดวงเท่านั้นแหละ..” ชายร่างเล็กแก้มป่องยิ้มกริ่มพลางเสยผมทรงสัปปะรดที่ตั้งใจปั้นแต่งอย่างสุดฝีมือก่อนออกมาจากบ้านพร้อมกับหัวเราะก่อนจะโบกโทรโข่งในมือไปมา
“แล้วพอเปลี่ยนชื่อเป็นเต้าหมินซื่อเท่านั้นแหละ..”
“ขายดิบขายดีสินะ..”
“ไม่มีใครจำกูได้ซักคน”
=______=;;;
ณ จุดๆนี้คงไม่มีอะไรที่จะทำให้ชายหนุ่มเพลียได้มากเท่ากับพ่อค้าขายแตงโมอย่างอาเต้าหมินซื่อได้อีกแล้ว..
เวลานี้สมคิดกำลั่งนั่งวิตกจริตฟังเต้าหมินซื่อหรือถ้าจะพูดกันตามจริงก็คือซิ่วหมินพ่อค้าขายแตงโมเดลิเวอรี่พรรณนาถึงทรงผมและชื่อใหม่อันทรงคุณค่าของเขาอยู่ภายในร้านยาดองที่มีชื่อว่า ‘มาหาชงแดก’ เจ้าของร้านอย่างคุณจงแดอธิบายถึงคอนเซ็ปต์ร้านยาดองของเขาว่ามันคือดิสโกบ้านนาที่ไฮเทคที่สุดในตำบลเพราะนอกจากจะมีไฟดิสโกติดอยู่ตามเสาไม้ผุๆแล้วก็ยังมีตู้คาราโอเกะขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางร้านอีกด้วย
“ยาดองร้านพี่เนี่ยนะเป็นสูตรพิเศษจากเมืองจีน ชงแล้วก็แดก ชงแล้วก็แดก อะฮ้า..ติดอกติดใจกันทั่วล่ะ” จงแดว่าพลางหัวเราะขณะยกกระบวยรูปดอกบัวตูมขึ้นมาเชยชมพลางโบกสะบัดไปมา
“แต่อันที่จริงคนที่เข้าร้านพี่ก็มาร้องคาราโอเกะกันไม่ใช่เหรอ” แบคฮยอนหรือชื่อจริงก็คือแบคฮยอนแซ่บอีหลีพ่อค้าขายส้มตำมือฉมังเอ่ยก่อนจะซดยาดองเข้าปากหนึ่งเป๊กตามมาด้วยเสียงกระแอมของคุณจงแดที่ในเวลานี้รอยยิ้มฝืดเฝื่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
“ก็เพราะที่นี่คือสถานเริงรมย์อันดับหนึ่งของหมู่บ้านน่ะสิ” ว่าพลางหัวเราะเสียงดังด้วยความภาคภูมิใจทั้งที่ในความเป็นจริงเขากำลังรู้สึกแน๊นอกอย่างบอกไม่ถูก
จะว่าไปแล้วมันก็จริงอย่างที่แบคฮยอนว่า..นอกจากมาหาความบันเทิงจากการร้องเพลงหญิงลี ศรีจุมพลแล้วไอ้หอกพวกนี้ก็แทบจะไม่เคยอุดหนุนยาดองสูตรพิเศษชงแล้วแดกของเขาตามคอนเซ็ปต์อมแล้วดูดของไอติมวอลล์เลยสักหน
คิดแล้วจงแดก็น้อยอกน้อยใจเหลือคณานับ..
“ท่านกำลังเข้าสู่บริการรับฝากหัวจึย ลงทะเบียนฝากไว้ตัวเอากลับไปใจให้เก็บรักษา เฮ๊ะๆๆ” นั่นไง..พูดยังไม่ทันขาดคำก็มีไอ้ดำควบกระบือแหกปากร้องเพลงของหญิงลีผ่านหน้าร้านของเขาราวกับจะตอกย้ำความจริง
“พี่จงแดขอยาดองเป๊กกระทิงแดงลังน้ำผึ้งหนึ่งโหล!” จงกระถินตะโกนพร้อมกับเผยรอยยิ้มสดใสเพราะฟันขาวสะอาดจากยาสีฟันที่ทันตแพทย์ส่วนใหญ่แนะนำ เปล่าหรอก..มันไม่ใช่ยาสีฟันคอลเกตแต่เป็นเกลือสมุนไพรสูตรเด็ดซองละหกบาทจากร้านขายของชำในตลาดต่างหาก = =
“ได้เลย..ว่าแต่..มึงจะให้กูไปเอากระทิงแดงลังกับน้ำผึ้งโหลมาให้มึงยังไง ร้านกูขายยาดองอย่างเดียวโว้ยไอ้หอกนี่!” คุณจงแดตบะแตกพ่นคำหยาบออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะกวัดแกว่งกระบวยคู่ใจในมือไปมาพร้อมจะโยนออกไปฟาดกบาลทุกคนที่กวนตีนเขาได้เสมอ
แหม่ไอ้พวกนี้..ใช้ร้านยาดองกูเป็นสถานที่สังสรรค์โดยไม่อุดหนุนไม่พอยังเสือกมากวนตีนอีกเรอะไอ้หรรมหมู!!
“เอาน่าอย่าเครียดเลยจงแดคลุง” เต้าหมินซื่อเอ่ยก่อนจะเดินเข้าไปตบบ่าบุคคลซึ่งกำลังทำปากขมุบขมิบชงยาดองอยู่หน้าไหปลาร้าปุๆ
“ผมล่ะเครียด เครียดจริงๆครับคุณเต้าหมินซื่อ!” จงแดโหยหวนก่อนจะร่ำไห้น้ำมูกไหลด้วยความร้าวรานโดยปราศจากการเหลียวแลจากสิ่งมีชีวิตอื่นๆที่นั่งกะพริบตาปริบๆอยู่ภายในร้าน
“พี่จงแดนี่แม่งดราม่าเนอะ” แบคฮยอนเอ่ยก่อนลุกขึ้นเดินเกาหัวรังแคร่วงกราวออกไปจากร้านทิ้งให้สมคิดนั่งสบตากับจงกระถินศัตรูคู่อาฆาตของตนอย่างวางตัวไม่ถูก
“ตกลงพี่จะขายยาดองให้..”
“หุบปากไปเลยไอ้จงกระถิน ไม่ขาย..จงแดไม่ขายร้าววว” พูดจบประโยคก็ทิ้งกระบวยในมือของตนวิ่งเป็นจังหวะขอใจเธอแลกเบอร์โทรเข้าไปดราม่าในครัวต่อทำเอาลูกค้าคนแรกของวันอย่างจงกระถินถึงกับไปไม่เป็น
“แล้วพี่ซิ่วหมินล่ะ..”
“เรียกพี่ว่าเต้าหมินซื่อเถิดไอ้น้อง!” พ่อค้าขายแตงโมประกาศกร้าวผ่านโทรโข่งในมือ คราวนี้เป็นจงกระถินที่ยกมือขึ้นเกาศีรษะก่อนจะควบดากานดาเดินจากมาทิ้งให้สมคิดนั่งหน้ามึนอยู่ภายในนั้นเพียงคนเดียวพลางคิดในใจว่านี่คงเป็นอะไรที่ด้อนที่สุดตั้งแต่เขาลืมตาตื่นขึ้นมาในวันนี้ = _ =
“เอาหน่า ไม่ต้องคิดมากเรื่องน้องชาญยรหรอก พี่น่ะเคยไปดูไอ้ครรลองจูมันชกอยู่ ไม่ต้องกลัว..” เต้าหมินซื่อว่าพลางเดินกลับมาปลอบใจชายหนุ่มซึ่งนั่งคอตกอยู่บนเก้าอี้ตัวเดิมมาตั้งแต่เช้าเรื่องที่อีกไม่กี่วันเขาจะต้องเข้าพิธีแต่งงานกับน้องชาญยรอย่างเป็นทางการ
“ทำไมล่ะพี่ มันไม่ได้โหดร้ายอย่างที่ผมกลัวใช่ไหม” สมคิดเอ่ยถามอย่างมีความหวัง
“บอกได้คำเดียวเลยว่า..” ร่างเล็กยิ้มกริ่ม
“ว่า..”
“เห็นแบบนั้นน่องมันใหญ่กว่าต้นกล้วยซะอีก เตะก้านคอทีคงได้กระอักเลือดน่ะนะ =____=;;”
ขอบคุณ..สมคิดขออนุญาตฮาราคีรีตัวเองลงโอ่งมังกรข้างบ้านเถอะ OTL
โอ้ไม่นะ..อีกไม่กี่วันชีวิตที่สุดแสนจะหลั่นล้าราวกับอยู่ท่ามกลางทุ่งทานตะวันที่ผลิบานของเขาจะต้องจบลงแล้วหรือนี่สมคิดไม่อยากจะเชื่อรูหูตัวเองเลยจริงๆ บางทีเขาควรหลบหนีไปซ่อนตัวอยู่ในถ้ำลิเจียมากกว่าจะมานั่งฟังดราม่าของคุณจงแดที่ร้านยาดองชงแล้วแดกแห่งนี้น่ะนะ ว่าแล้วก็ขอเปิดเพลงหญิงลีเซิ้งให้หายเครียดสักรอบสองรอบเถอะ TTATT!!!!
TBC.
ในที่สุดขั้นตอนการแนะนำตัวละครก็จบลงไปแล้ว 55555555555
ยังไงก็ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ TTATT
จริงๆมันคือ SF กลวงๆประชดชีวิตของเรามากกว่า
แต่ก็ดีใจที่มันช่วยคลายเครียดให้หลายๆคนได้นะฮระ 555
สุดท้ายนี้พบกันใหม่ในตอนหน้าฮร่ะ บ้ายบายยย TwT////
ความคิดเห็น