[FIN] Roller selector รักครั้งนี้คุณพี่ขอแซ่บ ! (krisyeol)

ลำดับตอนที่ #19 : [SF] My boyfriend 3/3

© Tenpoints!

 

My boyfriend
 

“ อีพี่คริสสสสสสสสส ! ”

“ อะไร - _ -? ”

“ มาเล่นหม้อข้าวหม้อแกงกันน้า ! ”

“ เป่ากบอยู่ - _ - ”

“ ง่ะ ถ้าไม่เล่นเค้างอนนะ ! ”

“ เออ ”

“ นี่ไม่คิดจะง้อเลยรึไง ! ”

“ ก็ไปเตรียมของเด้ เป่ากบรอเนี่ย เตรียมเสร็จแล้วเดี๋ยวไปเล่นไง - _ - ” 




สวัสดี ผมชื่ออู๋อี้ฟาน แต่ทางบ้านตั้งชื่อเล่นให้ว่าคริส ผมเป็นเด็กฝั่งตลาดที่แม่งมีแฟนเป็นสาว(?) แอ๊บแบ๊วฝั่งศาลเจ้าชื่อ ปาร์คชานยอล เรื่องอายุนี่อย่าถามผมน่ะ 15 หยก ๆ 16 หย่อน ๆ ส่วนแฟนผมอายุ 14 

ชีวิตเด็กไทยหัวใจแอ๊บแตกอย่างผมไม่มีอะไรจะสุขใจมากไปกว่าการกิน ๆ นอน ๆ เล่น ๆ ไปวัน ๆ เรื่องปี้นี่อย่าพูดถึง ผมยังเด็กอยู่ไม่คิดอะไรแบบนั้นหรอก ผมเปล่าชั่ว เห็นหน้าตาดีอย่างนี้นิสัยผมก็แปรผันตรงตามหน้าตา - -

ส่วนบทสนทนาไร้สาระเมื่อกี้ก็เป็นเหตุมาจากการที่ชานยอลอยากเล่นหม้อข้าวหม้อแกงในขณะที่ผมกำลังจะแดกยางไอ้จงอิน เปล่า..ผมไม่ได้เป็นสัตว์ประหลาดแดกหนังยางเป็นอาหาร แต่เรากำลังเล่นเป่ากบกันอยู่ แม่งเอ้ ถ้าไม่ติดว่ายอลยอลมันจะงอน ผมก็คงไม่ต้องนั่งเซ็งจนโดนไอ้ดำแดกยางอยู่แบบนี้ อ๊ากกกกก !



“ โด่ มึงแม่งอ่อนว่ะคริส ” คิมจงอินล้อ ผมหันไปถลึงตาใส่เล็กน้อยด้วยความหงุดหงิด

“ กูยอมมึงหรอกไอ้สัด เดี๋ยวกูจะไปเล่นกับยอลยอลแล้วเลยยอมให้มึงแดก - - ”

“ คริสมึงกลัวเมียเหรอวะ - _ -? ” ไอ้ดำเอ่ยถามสีหน้าจริงจังพลางยกเท้าขึ้นมากระทืบบนโต๊ะอย่างไร้เหตุผล

“ ไม่ได้กลัวโว้ย ! ” ผมตอบกลับพร้อมเบือนหน้าหนี ไอ้ห่านี่จะรู้ตัวมั้ยว่าตีนเหม็นแค่ไหน ! ไอ้ดำปลาดุก =_=

“ แต่กูว่ามึงกลัวนะ อิยอลยอลของมึงอยากให้ทำอะไรมึงก็ทำหมดอ่ะ ไม่เห็นจะเคยขัดใจได้ซักที ”

“ ห้ามเรียกยอลยอลของกูว่าอิยอลยอล ให้เกียรติแฟนกูมั่ง - _ -+ ”

“ นั่นง่ะ ! เชี่ยคริส มึงแม่งกลัวเมียยยยยยยยยยยยยยยย ! ” ไอ้ดำตะโกนลั่นลานโพธิ์ที่เต็มไปด้วยเด็กเกรียนอย่างไร้มารยาท บ๊ะ ! ไอ้หอกหัก อู๋อี้ฟานของขึ้นเว้ยเฮ้ยยย !

“ กู-ไม่-ได้-กลัว-เมีย !!!!!!!!!! ” ผมลุกขึ้นยืนตวาดใส่หน้าคิมจงอินที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยแรงโทสะ

“ พี่คริสสสสสสสสสสสสสสสสส ! ” ปาร์คชานยอลวิ่งระริกระรี้เข้ามาหาด้วยท่าทีน่ารักแอ๊บแบ๊ว ผมรีบนั่งลงที่เก้าอี้ตามเดิมทำท่าเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในขณะที่คิมจงอินหัวเราะในลำคอเบา ๆ อย่างจงใจจะล้อเลียน 

“ เค้าเตรียมของเสร็จแล้วจ้า ” ชานยอลส่งยิ้มน่ารักมาให้ แก้มยุ้ย ๆ ขึ้นสีแดงระเรื่อ อ่า..วิ่งมาหาผมคงจะเหนื่อยน่าดูเลยสิเนี่ย ยอลยอลของพี่ !

“ อือ ป่ะๆ ไปเล่นกัน ” ผมพยักหน้ารับก่อนจะลุกขึ้นจูงมือชานยอลไปเล่นหม้อข้าวหม้อแกง แต่เฮ้ย เอาจริง ๆ นะ แฟนผมมันอายุ 14 หรืออายุ 4 ขวบกันแน่วะ แม่งเล่นหม้อข้าวหม้อแกงได้ทุกวัน T_T




เราสองคนกระโดดดึ๋ง ๆ ไปตามทางลูกรังจนควันฟุ้ง เป็นบรรยากาศที่โรแมนติกแบบติดดิน ผมหัวเราะจนสำลักควันในขณะที่ชานยอลกระโดดปัดควันไปตามทางด้วยใบหน้าเหยเก 

“ พี่คริสเลิกโดดเถอะ เค้าจะไม่ไหวแล้วนะ =^= ” คนตัวเล็กยู่หน้า แต่แม่งโคตรน่ารักกก ! ปาร์คชานยอลโคตรเร้าอารมณ์พี่อู๋อี้ ! -,.-

“ ยอลยอลน่ารักอ้า *0* ” 

“ พี่คริสบ้า -///////- ” ร่างบางยกมือขึ้นฟาดแขนผมเบา ๆ พลางบิดตัวไปมาด้วยความเขินอาย น่าฟัด น่าฟัดมาก ! บอกผมทีแถวนี้มีพงหญ้าไหม ! เกร๊ดดดดดดดดด >O<

“ พี่คริส ! ทำไมพี่คริสทำหน้าหื่น ! ” ชานยอลโวยวาย

“ หา ? เฮ้ย ! จริงเหรอ ! ” นี่ผมแสดงออกทางสีหน้ามากขนาดนั้นเลยเหรอวะเนี่ย

“ ฮ่า ๆๆ เค้าล้อเล่นหรอก พี่คริสไม่ทำอะไรเค้าแน่ เค้ารู้สิ ” ชานยอลเอียงคอมองพร้อมกับส่งยิ้มน่ารักมาให้อีกแล้ว ดวงตากลมโตคู่สวยดูสดใสที่จ้องมองเข้ามาในดวงตาของผมทำให้ผมรู้สึกร้อนหน้าแปลก ๆ หัวใจเต้นกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง โฮ้ยยยยยยย ปาร์คชานยอลน่ารักสาดดดดดดดด ! 

………………………..

“ ฮื่อ เมื่อไหร่กูจะโตตตตตตตตตต !!!!! ”




ป้าบ !




“ โอ๊ย ! ”

“ ตะโกนเสียงดัง ” พยอนแบคฮยอนอาเจ้ขาโหดตบกบาลผมอย่างแรงไปหนึ่งทีด้วยใบหน้านิ่ง ๆ น้ำเสียงที่ใช้ก็แม่งโคตรนิ่งแต่ไม่รู้เป็นเพราะอะไรผมถึงได้รู้สึกขนลุกด้วยความสะพรึง ><

“ เจ้อ่ะ ก็มันจริงนี่ เมื่อไหร่ผมจะโต ! ” ผมบ่นต่อด้วยความเซ็ง เวลานี้ผมกลับมานั่งทานอาหารเย็นที่บ้านกับครอบครัว ซึ่งประกอบไปด้วยผม เจ้แบคฮยอนและ..

“ จะอยากโตไปทำไมวะไอ้คริส ” จื่อเทาแฟนหนุ่มหน้าหมีผู้เปี่ยมไปด้วยถุงใต้ตาของเจ้แบคฮยอน หรือที่ผมมักจะเรียกว่าเฮียเทาเอ่ยถามขณะโซ้ยข้าวเข้าปากอย่างรีบเร่ง ดูท่าว่าเฮียแกจะเห็นแววเจ้แบคฮยอนล้มโต๊ะกับข้าว - -

“ ก็จะได้ทำแบบที่เฮียทำกับเจ้ทุกคืนไง ! ” ผมตอบพร้อมกับนั่งเท้าคางขมวดคิ้วแน่น




ป้าบ !




“ ทะลึ่ง ” ..และหุบปากสงบเสงี่ยมเจียมตัวทันทีที่เห็นรังสีอำมหิตแผ่ออกมาจากตัวของเจ้แบคฮยอน - _ -; 

“ คริสมึงอย่าไปทำอะไรน้องชานยอลนะโว้ย รายนั้นน่ะยังเด็ก อายุ 14 นี่อย่างกับเพิ่ง 8 ขวบ ฮ่า ๆๆ ” เฮียเทาหัวเราะลั่นข้าวพุ่งออกจากปากอย่างไม่แคร์สื่อ

“ เออ เลิกพูดเหอะเฮีย แม่งข้าวกระเด็น - _ - ” ผมตอบอย่างปลง ๆ ก่อนที่ข้าวหอมมะลิในปากเฮียเทาจะกระเด็นมาใส่หน้าหล่อ ๆ ของผมเสียก่อน

“ กินข้าวไปเงียบ ๆ อย่าทำให้ฉันประสาทเสีย ” เจ้แบคฮยอนทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงเย็น ๆ โอเค..ผมคงต้องโซ้ยข้าวเงียบ ๆ แล้วล่ะ T___T







แต่ว่านะ..เมื่อไหร่ผมจะโต๊ !!!!!! ตอบกูเด๊ะไอ้บอล ! นี่มันใช่เรื่องกะโหลกกะลามั้ยเฮอะไอ้บอลล !






โอเค..อย่าทำหน้าแบบนั้นผมรู้ตัวว่ามุกผมกาก =_______=;













TBC.

My boyfriend 2/3

“ ก๊อกก๊อกก๊อก เปิดประตู เปิดออกดู.. ”

“ อ๋อ ! เป็นเธอ - _ - ”

“ ง้า พี่คริสน่ารักกกกกกก >/////< ” ชานยอลตบมือพลางกระโดดโลดเต้นไปมาอยู่รอบ ๆ ตัวผม ผมจึงส่งยิ้มแห้ง ๆ กลับไปอย่างห่อเหี่ยว อันที่จริงการได้อยู่กับชานยอลผมก็มีความสุขดี แต่มันจะดีกว่านี้ถ้าน้องยอลยอลไม่บังคับให้ผมแต่งตัวเป็นเงาะป่าซาไก ! โฮลลล หมดกัน ผมไม่อยากให้ใครมาเห็นผมในสภาพนี้เลย ผมเป็นถึงเดือนโรงเรียนเชียวนะเฮ้ย ! 

“ พี่คริสจ๋า *0* ” ดวงตากลมโตเป็นประกายจับจ้องใบหน้าของผมอย่างใจจดใจจ่อ ทำเอาผมสตั๊นท์ไปหลายวิเพราะความน่ารักของน้องยอลยอลกระแทกตาพี่อู๋อี้ กรี๊สสสสส ว่าแล้วก็อยากลงไปนอนแดดิ้นกับพื้นเพื่อสงบจิตสงบใจ ผมยังไม่อยากเป็นไอ้วิตถารพรากจิ้นสาวน้อย(?) วัยสิบสี่ปีหรอกนะ ปะโด่เอ๊ย ! สรุปว่าเมื่อไหร่กูจะโตวะเนี่ย ลงแดงจนแทบจะสิ้นใจอยู่รอมร่อแล้ว !

“ พี่คริสสสสสส ! ” ชานยอลแหกปากเรียกผมเสียงดัง 

“ หา.. ”

“ เค้าอยากเล่นเป่าลูกโป่ง เค้าอยากกินสายไหม เค้าอยากเล่นม้าก้านกล้วย เค้า.. ”

“ ทีละอย่างสิยอลยอล ” ผมยกมือขึ้นปราม ชานยอลฉีกยิ้มกว้างก่อนจะบิดตัวไปมา

“ ถ้างั้นขี่หลังพี่คริสก่อนได้ป่าว *0* ” เดี๋ยวนะ..ไอ้ขี่หลังนี่มันไม่ได้อยู่ในลิสต์เมื่อกี้สักหน่อย =[]=

“ ขี่ได้มั้ย ? ” โอ้..พระ..เจ้า !!! น้องยอลยอลขอขี่โผมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม ! เลือดกำเดาอู๋อี้ฟานแทบพุ่ง ร้อนแรง ร้อนแรงอะไรเช่นนี้ ! คริสปี้ติ่งกระพือ >/////<

“ พี่คริส..ไม่ได้เหรอ.. ” ดวงตากลมหม่นลงเล็กน้อยด้วยความผิดหวัง ผมรีบสะบัดหัวไล่ความคิดชั่ว ๆ ออกไปก่อนจะส่งยิ้มอบอุ่นไปให้ชานยอลพร้อมกับพยักหน้าน้อย ๆ

“ ได้สิ.. ” ผมตอบแล้วหันหลังย่อตัวให้คนตัวเล็กปีนขึ้นมาบนแผ่นหลังกว้าง มือบางกอดคอของผมเอาไว้แน่นขณะที่เราเริ่มออกเดิน ชานยอลฮัมเพลงอยู่ในลำคออย่างอารมณ์ดีไปตลอดทาง ร่างบางเกยคางมนเข้ากับบ่าของผม เสียงลมหายใจเข้าออกที่เป่ารดอยู่ข้าง ๆ หูทำผมรู้สึกราวกับอยู่ในฝันที่มีผมเป็นพระเอกส่วนชานยอลเป็นนางเอก และเราทั้งคู่ต่างก็กำลังมีช่วงเวลาที่แสนจะน่าอิจฉา ^_^b!






กริ๊ง ๆๆๆ





เสียงกระดิ่งจักรยานที่ฟังดูคุ้นหูดังขึ้น ผมหันหลังกลับไปดูก็ได้พบกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่มของโอเซฮุนหรือที่เจ้แบคฮยอนมักจะเรียกว่าอิตุ๊ดเด็ก เซฮุนอายุมากกว่าผมสองปีแต่กลับทำตัวแอ๊บแบ๊วแต่งตัวเป็นพวกฮิปปี้ตามกระแส ผมมองดูที่คาดผมสีเขียวสว่างบนหัวเกรียน ๆ ทรงนักเรียนนั้นด้วยความสะพรึง ได้ข่าวว่าโอเซฮุนเพิ่งกลับมาจากเขาชนไก่ มิน่า..ทรงผมของเขาถึงได้ดูราวกับคนเพิ่งไปบวชและสึกออกมาหมาด ๆ =_=;

“ หวานแหววจังน้าคริสซี่กับยอลลี่ ” เซฮุนจีบปากจีบคอแซว แต่ขอโทษเถอะไอ้ชื่อคริสซี่นี่อย่าเรียกได้ไหม กูแมนทั้งแท่งไม่ได้เป็นตุ๊ดเป็นแต๋วแต่อย่างใดมาเรียกด้วยชื่อนี้นี่มียันหน้านะเฮ้ย !

“ เรียกผิดเรียกใหม่ได้นะเซฮุน ” ผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็น ๆ ก่อนจะหันหลังกลับแบกชานยอลเดินต่อไปเรื่อย ๆ

“ อุ๊ยตาย ! มีงอน แล้วนั่นคิดยังไงแต่งตัวเป็นเงาะป่าน่ะคริส ฮ่า ๆๆ ” เฮ้ย ! เออใช่ ผมลืมไปว่าแม่งแต่งตัวเป็นเงาะป่าอยู่ กระบือจริง ผมควรจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนวะเนี่ย !

“ พี่เซฮุนอย่ามาว่าพี่คริสของเค้านะ ! พี่คริสรีบไปกันเถอะ ” ชานยอลว่าพลางซุกหน้าลงกับแผ่นหลังของผมอย่างไม่ต้องการจะเสวนากับยัยเจ๊ตุ๊ดเด็กอีกต่อไป ผมหัวเราะออกมาเบา ๆ ขณะมองดูใบหน้าเหวอแดกจุดของโอเซฮุน 

“ ได้เล้ย ! ” ผมยิ้มร่าก่อนจะออกตัววิ่งอย่างร่าเริงไม่มีทีท่าว่าจะเหน็ดเหนื่อยเลยสักนิด

“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ! ” เสียงกรีดร้องของโอเซฮุนดังขึ้นข้างหลังแต่งผมไม่ได้ใส่ใจ ชานยอลหัวเราะคิกคักพร้อมกับยกมือขึ้นบีบแก้มของผมเบา ๆ

“ ฮิฮิ พี่เซฮุนตลกเนอะพี่คริส ” พูดจบก็โน้มตัวลงมาหอมแก้มผมฟอดใหญ่ 

“ นั่นดิ โคตรฮา เห็นแรก ๆ ก็ว่าแมนนะ ไม่เคยเชื่อที่เจ้แบคพูดซักทีว่าพี่แกเป็นตุ๊ด แต่หลัง ๆ มานี้ออกลายจริง ๆ เชื่อเขาเลย ! ฮ่า ๆๆ ” ผมหัวเราะลั่นพยายามกลั้นฟินสุดฤทธิ์ทั้งที่ในใจกำลังร่ำร้องครวญครางว่าเมื่อกี้ยอลยอลหอมแก้มผม ยอลยอลหอมแก้มโผมมม >///////<

“ พี่คริส.. ”

“ หืม..? ”

“ โตมา..เราแต่งงานกันนะ..-/////- ”

“ อื้ม -//////////- ”


บอกตามตรงนะว่า..อู๋อี้ฟานโคตรปริ่มมมมมมมมมมมมมมมมม ! T///////////////T






……………………………………….







“ นี่ ๆ ชานยอลอยากพิสูจน์ความรักที่พี่คริสมีให้หรือเปล่า ” จางอี้ชิงเอ่ยถามเพื่อนรักที่กำลังนั่งละเลงสีลงในสมุดวาดภาพระบายสีอย่างมีความสุข ชานยอลเงยหน้าขึ้นมองอย่างไม่เข้าใจแล้วอี้ชิงก็เริ่มพูด

“ พอพี่คริสมานะ ชานยอลก็ปัดถ้วยลอดช่องทิ้ง แล้วก็พูดว่าพี่คริสน่ะซื่อบื้อ ชานยอลเบื่อพี่คริส ! ” ว่าพลางแอ็คท่าประกอบด้วยความอิน ในขณะที่ชานยอลอ้าปากหวอมองอย่างงุนงง

“ ทำไมต้องทำแบบนั้นล่ะ ชานยอลไม่ได้เบื่อพี่คริสซักหน่อย =[]=? ”

“ ก็พิสูจน์ความรักไง ถ้าพี่คริสรักชานยอล พี่คริสจะต้องหายโกรธแน่ ๆ ถ้าชานยอลไปง้อน่ะ ”

“ อย่างนั้นเหรอ =[]=? ”

“ อื้ม ^_______^ ” 





………………………………………….






“ มาแล้ว ๆ ลอดช่องของน้องยอลยอล ^________^ ” ผมเดินถือถ้วยลอดช่องเย็นเจี๊ยบเข้ามาหาน้องชานยอลซึ่งกำลังนั่งเล่นอยู่กับเพื่อนสนิทที่ชื่อจางอี้ชิง ก่อนจะยื่นขนมให้ด้วยท่าทีเคอะเขิน อันที่จริงก็ซื้อมาให้แบบนี้ทุกวันน่ะแหละ แต่ผมก็ไม่เคยชินสักที ทำแบบนี้ทีไรเป็นต้องนึกถึงตอนจีบยอลยอลใหม่ ๆ ตลอด แอร๊ยยย เขิน >////////<
“ เอาเลย ๆ ” อี้ชิงกระซิบอะไรบางอย่าง ผมเอียงคอมองด้วยความสงสัย ชานยอลค่อย ๆ ลุกขึ้นจากม้านั่งเดินเข้ามาหาผมช้า ๆ ใบหน้าหวานฉายแววกังวล
“ ยอลยอลเป็นอะไร ? ใครทำอะไรยอลยอล บอกพี่ ! ” ผมถามด้วยความเป็นห่วง ให้ตาย..ชานยอลไม่เคยทำหน้าแบบนี้มาก่อนเลย ผมรู้สึกไม่ดีมาก ๆ ที่ได้เห็นสีหน้าแบบนั้น ต้องมีใครสักคนรังแกยอลยอลของพี่อู๋อี้แน่ ๆ ใครกัน ! เทลมี !
“ พี่คริสซื่อบื้อ ชานยอลเบื่อพี่คริส ! ” ร่างบางตะโกนใส่หน้าก่อนจะปัดถ้วยลอดช่องของผมทิ้ง หัวใจของผมกระตุกวูบใบหน้าชาไปหมดขณะมองดูถ้วยลวดช่องที่ผมตั้งใจซื้อมาให้ค่อย ๆ หล่นหกกระจายเต็มพื้น 





theme song : กรรมตามสนอง






“ จงอินมึงเพิ่มลอดช่องให้กูอีกนิดดิ.. ”
“ ไม่โว้ย ! ของซื้อของขาย ! ”
“ เถอะ.. เพิ่มให้กูหน่อยนะ *0* ”
“ งั้นยอมรับมาก่อนดิว่ามึงกลัวเมีย ? ”
“ เออๆ ไอ้สัด..อืม กูกลัวเมีย แต่เพิ่มให้อีกนิดดิ ยอลยอลชอบกิน ^ _ ^ ”








พี่คริสซื่อบื้อ ชานยอลเบื่อพี่คริส !
พี่คริสซื่อบื้อ ชานยอลเบื่อพี่คริส !
พี่คริสซื่อบื้อ ชานยอลเบื่อพี่คริส !






ผมรู้สึกขอบตาร้อนผ่าว เจ็บปวดราวกับถูกน้ำเย็น ๆ สาดเข้าใส่หน้าหรือโดนตบแรง ๆ ผมก้มหน้าลงมองพื้นเพราะไม่อยากจะให้ชานยอลเห็นน้ำตาของผม ในใจเฝ้าแต่ถามว่าผมทำผิดอะไร ทำไม..ทำไมชานยอลถึงเบื่อผม ทั้ง ๆ ที่ผมพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ชานยอลมีความสุข ทุกอย่าง..ทุกอย่างที่ผมพอจะทำได้จริง ๆ 

“ ทำไม.. ” ผมพูดออกมาได้แค่นั้น ตกใจกับเสียงที่แผ่วเบาอย่างอ่อนแรงของตัวเอง นึกตลกที่ยอมทำอะไรบ้า ๆ เพื่อคน ๆ นี้มาโดยตลอด ผมยอมเป็นม้าของชานยอล ผมยอมเป็นเงาะป่าของชานยอล ผมยอมเป็นทุกอย่างของชานยอล ขอเพียงแค่พูดมาคำเดียว

“ พี่คริส.. ” น้ำเสียงสั่น ๆ ของคนตัวเล็กกว่าดังขึ้นขณะที่ร่างบางก้าวเข้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว ผมถอยหลังหนีก่อนจะออกวิ่ง 

“ พี่คริส ! พี่คริสรอเค้าด้วยพี่คริส ! ”

“ พี่คริสหยุดก่อน ! พี่คริสฟังเค้าก่อน ! ฮึก..พี่คริส ! ”

ผมก้าวขายาว ๆ และออกวิ่งสุดแรง ผมไม่ต้องการให้ชานยอลตามผมทัน ผมไม่อยากให้คนตัวเล็กเห็นน้ำตาของผม ผมไม่อยากเห็นหน้าของเขาอีกแล้ว..ไม่อยาก..เพราะมันเจ็บปวดเกินไป คำพูดนั้นกรีดลึกลงไปในหัวใจของผม





พี่คริสซื่อบื้อ ชานยอลเบื่อพี่คริส !
พี่คริสซื่อบื้อ ชานยอลเบื่อพี่คริส !
พี่คริสซื่อบื้อ ชานยอลเบื่อพี่คริส !






“ เป็นอะไรของมัน.. ” ผมได้ยินเสียงเจ้แบคฮยอนซึ่งกำลังยืนตากผ้าอยู่บ่นตามหลัง ขณะเดียวกันก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งอีกคู่หนึ่งดังตามมา 





ปัง !




ผมวิ่งขึ้นบ้านและปิดประตูห้องนอนของตัวเองลงเสียงดังก่อนจะทรุดตัวลงนั่งร้องไห้อยู่หน้าประตู.. ปาร์คชานยอล..น้องยอลยอลที่ผมรัก..คงไม่อยากจะแต่งงานกับผมอีกแล้ว..





ปัง ๆๆ





“ พี่คริส ! พี่คริสออกมาคุยกะ..ฮึก..กับยอลยอลก่อน.. ” เสียงของชานยอลร้องเรียกอยู่หน้าประตู ผมยกมือขึ้นปิดหน้าด้วยความเจ็บปวด ผมไม่อยาก..แม้แต่จะได้ยินเสียงของเขา..

“ พี่คริส..พี่คริสจ๋า..ฮึก.. ” ผมนั่งฟังเสียงร้องไห้ของชานยอลอยู่อย่างนั้นเนิ่นนานจนในที่สุดมันก็เงียบไปเมื่อเจ้แบคฮยอนเดินขึ้นมาตามชานยอลให้กลับบ้าน ผมได้ยินเสียงอู้อี้ที่พยายามจะยื้อเวลาของคนตัวเล็กกว่าแต่สุดท้ายชานยอลก็ยอมกลับเมื่อเจ้แบคฮยอนรับปากว่าจะคุยกับผมให้

สายตาที่พร่ามัวเพราะม่านน้ำตาของผมไปสะดุดเข้ากับตั๋วรถไฟใบหนึ่งบนโต๊ะหนังสือ ผมลุกขึ้นเดินเข้าไปหยิบมาดู มือข้างที่ว่างอยู่ยกขึ้นปาดน้ำตาก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเมื่อสองสามวันก่อนพ่อกับแม่ส่งตั๋วใบนี้มาให้เพื่อจะให้ผมกลับไปอยู่ด้วยกันที่เชียงใหม่


ผมพลิกดูรายละเอียดวันและเวลาที่รถออก..



19 สิงหาคม 25XX
ออกจากสถานีเวลา 7.30 น.



“ คริส..เปิดประตูออกมาคุยกับเจ้หน่อย ” เสียงของเจ้แบคฮยอนดังขึ้นหน้าประตู ผมยกมือขึ้นปาดน้ำตาก่อนจะกำตั๋วในมือไว้แน่นแล้วเดินไปเปิดประตูห้องช้า ๆ





.
.
.

“ เจ้..ผมจะกลับเชียงใหม่.. ”







TBC

My boyfriend 3/3

ป้าบ !





“ โอ๊ย ! เจ้ตบหัวผมทำไมเนี่ย ! ” ผมโวยวาย

“ อย่ามาดราม่า ” เจ้แบคฮยอนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็น ๆ ทำเอาผมจุกไปหมด นี่กูดราม่าอยู่เหรอเนี่ย แล้วมันไม่ใช่เรื่องน่าดราม่าตรงไหน ผมถูกบอกเลิกนะ โฮร้ววววววววววว T[]T

“ ชานยอลออกมาได้แล้ว ” เจ้แบคฮยอนหันไปเรียกชื่อชานยอล ผมรีบหันขวับไปมองประตูห้องน้ำด้วยความสะพรึง แล้วคนตัวเล็กก็ค่อย ๆ เดินออกมา ใบหน้าน่ารักเปียกไปด้วยน้ำตา จมูกเล็กแดงระเรื่อ ดวงตากลมฉ่ำน้ำดูน่าสงสาร แต่ไม่ ! คนน่าสงสารน่ะควรจะเป็นผมไม่ใช่หรือไง ดังนั้นผมจึงรีบหมุนตัวกลับเข้าไปในห้องทันทีแต่ก่อนที่ผมจะปิดประตูลงอ้อม แขนเล็ก ๆ ของชานยอลก็โผเข้าหาผมเต็มแรง ผมเบิกตาโพลงด้วยความตกใจและสตั๊นท์จุด

“ พี่คริส..ฮึก ชานยอลรักพี่คริสนะ รักพี่คริส ฮึก..จะตาย.. ” ยอลยอลพูดขึ้นเสียงอู้อี้เพราะใบหน้าหวานกำลังซุกอยู่กับแผ่นหลังกว้างของผม ผมได้ยินเสียงปิดประตูและเสียงฝีเท้าของเจ้แบคฮยอนค่อย ๆ ไกลออกไป ให้ตาย ! เจ้แบคหลอกผมนี่หว่า ! ที่แท้ก็แอบส่งซิกกับชานยอล !

“ ชานยอลปล่อย.. ” ผมว่าพลางพยายามแกะมือเล็ก ๆ นั้นออกจากเอว ร่างบายส่ายหัวไปมาเข้ากับแผ่นหลังของผม เสื้อยืดตัวโคร่งเริ่มเปียกจนผมรู้สึกได้ อา..ให้ตายเถอะ ยอลยอลเป็นคนบอกเลิกพี่แล้วทำไมถึงได้มาร้องไห้อยู่แบบนี้เนี่ย พี่อู๋อี้โคตรงง ><

“ พี่คริส..เค้า ฮึก..แค่อยากพิสูจน์ความรัก.. ”

“ … ”

“ อี้ชิง..ฮึก บอกว่าถ้าพี่คริสรักพี่คริสจะหายโกรธ.. ”

“ … ”

“ ฮึก..แต่พี่คริสไม่รักยอลยอลใช่มั้ย พี่คริส..ทะ..ทำไมพี่คริสไม่หายโกรธเค้าล่ะ..ฮือ.. ” คนตัวเล็กกว่ากำมือแน่นขณะร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่หยุด หัวใจของผมบีบจนปวดไปหมด ให้ตาย ! ยอลยอล เด็กโง่เอ๊ย ! ผมแกะมือของเขาออกก่อนจะหันหน้ากลับไปหา ชานยอลก้มหน้าลงมองพื้นน้ำใส ๆ ร่วงหล่นเป็นทาง






โง่..







ผมมันโง่จริง ๆ ที่ทำให้ชานยอลต้องร้องไห้..






“ ยอลยอล.. ” ผมเรียกเสียงแผ่วก่อนจะเชยคางคนตัวเล็กกว่าให้เงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม ดวงตากลมของชานยอลแดงไปหมด น้ำตายังคงไหลลงมาจากหางตาคู่สวยหยดแล้วหยดเล่าจนผมนึกโกรธตัวเองที่ทำให้ ทุกอย่างมันเลวร้ายลงขนาดนี้ ในเมื่อชานยอลก็เพียงแค่อยากจะพิสูจน์ความรักเท่านั้นเองแต่ผมกลับทำให้ ทุกอย่างมันแย่ไปหมด ให้ตาย ! ผมนี่มันโง่จริง ๆ เลยว่ะ ผมมันดราม่าตัวพ่อ !

“ พี่คริสหายโกรธยอลยอลแล้วนะ..แบบนี้เรียกว่ารักหรือยัง.. ” ผมเอ่ยถาม ชานยอลปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลั้น ผมดึงตัวร่างบางที่สั่นเทิ้มเข้ามากอดไว้แน่นก่อนจะลูบหัวคนตัวเล็กกว่าเบา ๆ อย่างปลอบประโลม มือบางถูกส่งมาโอบรอบเอวของผมในขณะที่ชานยอลยังคงสะอื้นจนตัวโยน

“ ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ..พี่คริสรักยอลยอล ยอลยอลไม่ต้องพิสูจน์อะไรทั้งนั้น เพราะเรื่องนั้นน่ะพี่คริสจะเป็นคนพิสูจน์ให้เห็นเอง โอเคไหม.. ” ผมกระซิบถามเสียงพร่า ชานยอลพยักหน้าน้อย ๆ อยู่ในอ้อมแขน

“ มาให้พี่คริสหอมก่อนเร็ว ” ผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใส ชานยอลเงยหน้าขึ้นมาหาพลางอมลมจนแก้มป่อง น่ารักซะจนผม..แข็งขืน ! เกร๊สสสสสสสสสสสสสส >/////////////////<

“ พี่คริสหอมสิ.. ” ชานยอลหันแก้มมาให้ โอ๊ยตาย ๆๆ วิ่งไปล็อคประตูห้องตอนนี้ทันไหมวะเนี่ย เจ้แบคก็เปิดโอกาสซะเหลือเกิน ไม่รู้หรือไงว่ามันล่อแหลมขนาดไหน ผมยังไม่อยากเป็นอาชญากรขืนใจคนน่ารักตรงหน้านี้นะ เกร๊สสสส พี่อู๋อี้จะสิ้นใจแล้วครับ เกร๊สสสสสสสสสส ><

“ ไม่หอมเหรอ.. ” ชานยอลเอียงคอมองด้วยความสงสัย ดวงตากลมโตจ้องมองใบหน้าของผมอย่างไม่เข้าใจ โอยยย แอ๊บแบ๊วสาดดดดดด ! แม่งน่ารักโคตร ๆ

“ หะ..หอมสิ หอม.. ” พูดจบก็ก้มลงไปหอมแก้มยุ้ยฟอดใหญ่ ชานยอลหัวเราะออกมา และเมื่อผมผละออกไปริมฝีปากบางก็จุ๊บเบา ๆ บนริมฝีปากของผมในขณะที่ผมยังไม่ทันได้ตั้งตัวสักนิด ผมเบิกตาโพลงด้วยความตกใจขณะมองดูใบหน้าน่ารักค่อย ๆ ขึ้นสีแดงระเรื่อ หัวใจของผมเต้นแรงอย่างบ้าระห่ำ รู้สึกราวกับว่าเพิ่งโดนน้องยอลยอลขืนใจ ! อ๊ากกกกกกกกกกกกกก ไอ้บอลกูไม่รอโตแล้วนะ กูจะลุยแล้วววววววววว ! ><

ด้วยความหน้ามืดทำให้ผมดึงตัวร่างบางเข้ามาประชิดก่อนจะประกบปากจูบในแบบ ผู้ใหญ่ ชานยอลอ้าปากครางประท้วงเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ลิ้นร้อนของผมแทรกเข้าไปใน โพรงปากอุ่น ผมไล้วนตวัดไปทั่วก่อนจะแตะสัมผัสกับลิ้นเล็กของน้องยอลยอลอย่างจงใจ ดวงตากลมเบิกกว้างจ้องเข้ามาในดวงตาคมของผม ผมสัมผัสได้ว่าตัวของชานยอลกำลังสั่นเทิ้ม มือบางยกขึ้นดันหน้าอกของผมออกอย่างอ่อนแรงก่อนที่มันจะเปลี่ยนเป็นโอบกอด เอวของผมเอาไว้หลวม ๆ

“ พะ..พี่คริส ” ชานยอลเรียกเสียงแผ่วเมื่อผมผละออกมาจากจูบอันเนิ่นนานเมื่อครู่ ดวงตากลมคู่สวยฉ่ำไปด้วยน้ำตา ในขณะที่ชานยอลยกมือขึ้นลูบแก้มของผมช้า ๆ

“ ยอลยอลให้แค่จูบได้มั้ย..ฮึก.. ” น้ำตาหยดเล็ก ๆ ร่วงลงมาเผาะ ๆ อย่างน่าสงสาร หัวใจของผมกระตุกวูบอีกครั้ง อ๊ากกกกกกกก ! ไอ้คริสไอ้ควายยยยยยยยยยยย เกือบไปแล้ว เกือบทำร้ายจิตใจยอลยอลอีกแล้ว !

“ แหะ ๆ ก็..ก็พี่คริสก็แค่จะจูบเท่านั้นแหละ ฮ่า ๆๆ ” ผมหัวเราะกลบเกลื่อน ในขณะที่เสียงในใจอีกฝ่ายหนึ่งกำลังก่นด่าตัวเองอยู่จนความรู้สึกตีกันไปหมด ทว่าสุดท้ายแล้วตามตำรับคนหน้าตาดีธรรมะย่อมชนะอธรรมเสมอ ดังนั้นในตอนเย็นผมจึงยอมเป็นม้าให้ชานยอลขี่อีกครั้งด้วยหวังว่าซักวันผมจะ ได้ขี่ชานยอลบ้าง คนตัวเล็กฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี มือบางม้วนผมสีอ่อนของผมเล่นอย่างเพลิดเพลินขณะที่เราใกล้จะถึงบ้านของชานยอ ลที่อยู่ฝั่งศาลเจ้า

“ พี่คริส.. ”

“ หืม..? ”

“ โตมา..เราแต่งงานกันนะ..-/////- ”

“ อื้ม >///////////< ”


นั่นล่ะครับ..อู๋อี้ฟานอยากจะสกรีมมมมมม ! ไอ้เชี่ยโคตรฟินนนนนนนนนนน T//////////T









..........................................










8 ปีต่อมา..





“ ยินดีด้วยนะโว้ยไอ้เชี่ยคริส คราวนี้มึงจะได้รู้ซึ้งถึงคำว่ากลัวเมีย !!!!! อย่างที่กูเป็น โฮฮฮฮ TOT ”

“ บ่นอะไร ! เดี๋ยวโดน.. ” ผมหลุดขำออกมาเมื่อคิมจงอินปล่อยโฮกลางงานแต่งของผมขณะกำลังถูกโดคยองซูผู้ เป็นภรรยาใช้มือเล็ก ๆ ฟาดแขนล่ำ ๆ นั้นไม่ยั้งกำลัง ดูเหมือนว่าเรื่องที่มันเคยล้อผมเอาไว้สมัยเป็นวัยรุ่นจะย้อนกลับมาทำร้าย ตัวมันเอง เพราะเดี๋ยวนี้น่ะคนเค้าก็รู้กันทั่วฝั่งตลาดแล้วล่ะว่าคิมจงอินกลัวเมีย เป็นที่สุด

“ ยินดีด้วย.. ” ยัยเจ๊ตุ๊ดเด็กเดินเข้ามาแสดงความยินดีกับผมด้วยท่าทีมาดแมนแฮนซั่ม เออ..ผมบอกคุณไปหรือยังว่าหลังจากที่โอเซฮุนเมาแล้วเผลอไปตุ๋ยตูดเจ้าพ่อรู บิคอย่างเสี่ยวลู่หานเข้าพี่แกก็เปลี่ยนสเตตัสอย่างตุ๊ดเด็กกลายเป็นไอ้หล่อ ทึนถึกอย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ - _ -;

“ โฮร้ววววว พี่คริสอี้ชิงขอโทษ TOT ”

“ ไม่เป็นไร ๆ ” ผมหลุดขำออกมาเบา ๆ เมื่อจางอี้ชิงเพื่อนสนิทของชานยอลซึ่งกำลังเมาได้ที่วิ่งโร่เข้ามาเกาะแขน ขอโทษผมยกใหญ่อีกครั้งที่เป็นต้นเหตุให้ผมกับยอลยอลทะเลาะกันและเกือบจะต้อง แยกจากกันไปเมื่อแปดปีที่แล้ว ผมยกมือขึ้นเกาหัวขณะแกะมือปลาหมึกของจางอี้ชิงออกจากแขนแล้วเดินเข้าไปหา เจ้แบคฮยอนและเฮียเทาซึ่งกำลังเดินเข้ามาภายในงานหลังจากช่วยกันแจกของ ชำร่วยเสร็จแล้ว

“ ไอ้คริสคืนนี้จัดเต็มเลยนะเว้ย รอมาได้ตั้งเก้าปี เป็นเฮียนะจะซั่มไม่ให้หลับไม่ให้นอน เอาให้คลานไปเลย ! ฮ่า ๆๆ ” เฮียเทายังคงหัวเราะอ้าปากเสียงดังอย่างไม่แคร์สื่อเหมือนเดิม แต่แล้วเมื่อสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมาจากตัวเจ้แบคฮยอน เฮียก็รีบหุบปากสงบเสงี่ยมเจียมตัวในบัดดล

“ ขอบคุณนะครับเจ้.. ” ผมยิ้มให้กับเจ้แบคฮยอน ถ้าหากวันนั้นเจ้ไม่นัดแนะส่งซิกกับชานยอล ตอนนี้ผมก็คงจะกลายเป็นหนุ่มฮอตอยู่ที่เชียงใหม่และอาจไม่ได้กลับมาเจอกับ ทุก ๆ คนที่นี่อีกเลยก็เป็นได้

“ พ่อแม่เพิ่งโทรมาจากแคนาดา ฝากบอกว่าคืนนี้อย่าลืมเสกหลานเข้าท้องลูกสะใภ้ด้วย ” เจ้แบคฮยอนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเหมือนอย่างทุกทีแต่ครั้งนี้ผมแอบเห็น ว่าเจ้อมยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะลากเฮียเทาให้เดินออกไปข้างนอกด้วยกัน เอ่อ..เจ้แบคฮยอน.. อารมณ์รุนแรงเหมือนกันแฮะ =_=?

ผมหันไปมองคนที่สวมชุดเจ้าสาวสีขาวสะอาดซึ่งยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่งของห้องจัด เลี้ยงด้วยความปลื้มปริ่ม ปาร์คชานยอลผิวขาวผ่องนวลเนียนไปหมด ใบหน้าหวานที่ว่าสวยงามน่ารักเมื่อแปดปีที่แล้วก็ยังเทียบไม่ได้กับในตอนนี้ ใบหน้าของยอลยอลเปี่ยมไปด้วยความสุขขณะที่ร่างบางเดินกลับมาหาผมช้า ๆ







8 ปีต่อมา..เราทั้งคู่เติบโตและในที่สุด..เราก็ได้แต่งงานกันจริง ๆ ..









“ ฮื่อ..อ๊ะ..พี่คริส.. ”

“ หืม..? ”

“ แรง ๆ อื้อ.. ” ผมยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจขณะมองดูใบหน้าทรมานของปาร์คชานยอลก่อนจะออกแรงให้มากขึ้นอีกนิดตามคำขอ

“ อ๊า..เร็ว ๆ อื้อ..เร็วกว่านี้ ”

“ แฮ่ก..พี่เหนื่อย.. ” ผมบ่นก่อนจะทรุดตัวลงนั่งปาดเหงื่ออยู่บนเตียงกว้าง ชานยอลค่อย ๆ ยันตัวขึ้นมาหาพร้อมกับเอียงคอมองอย่างไม่เข้าใจ

“ งั้น..เค้านวดให้พี่คริสมั่ง ” คนตัวเล็กว่าพลางขยับตัวอ้อมไปข้างหลังแล้วเริ่มนวดไหล่ให้ผมบ้าง ใช่ครับเมื่อกี้ผมกำลังนวดใหล่ให้กับน้องยอลยอลอยู่ อันที่จริงตั้งแต่ส่งตัวเข้าหอมาหลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากันแล้วเราสอง คนก็ยังไม่ได้หยุดพักกันเลย ด้วยความที่เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้ามาทั้งวัน น้องยอลยอลก็เลยขอให้ผมนวดไหล่ให้ และใช่ ! ผมยังไม่ได้เผด็จศึก โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ T____________T

“ พี่คริส.. ” ร่างบางหยุดนวดก่อนจะก้มลงมากระซิบเรียกที่ข้างหู ผมค่อย ๆ ลืมตาที่หลับพริ้มอยู่เมื่อครู่ขึ้นแล้วหันหน้าไปหา

“ หืม..? ”

“ เค้ารักพี่คริสนะ.. ”

“ พี่ก็รักยอลยอลเหมือนกัน.. ” 




...........................






มันไม่ใช่สัมผัสที่หวือหวาอะไรแต่มันก็เต็มไปด้วยความรัก..





ผมถอนจูบออกไปอย่างอ้อยอิ่งก่อนจะพลิกตัวคนตัวเล็กกว่าแนบลงกับพื้นเตียง ผมก้มลงจุมพิตที่เปลือกตาทั้งสองข้างและพวงแก้มนิ่มสีแดงระเรื่อ ชานยอลช้อนตาขึ้นมอง ริมฝีปากบางอมชมพูส่งยิ้มน่ารักมาให้

“ พี่คริสจ๋า.. ”

“ อะไรเหรอ ? ” ผมยิ้ม

“ อีก..อีกรอบมั้ย ? ” กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ! อู๋อี้ฟานอยากกรีดร้องให้ลั่นบ้าน นี่ชานยอลคนน่ารักแอ๊บแบ๊วของผมใช่ไหม นี่ชานยอลเหรอ ทำไมร้อนแรงแบบนี้ อร๊างงงงงงงง >/////////<

“ อื้อ..ยอลยอลน่ารักอ้า *0* ”








ไอ้คริสคืนนี้จัดเต็มเลยนะเว้ย รอมาได้ตั้งเก้าปี เป็นเฮียนะจะซั่มไม่ให้หลับไม่ให้นอน เอาให้คลานไปเลย !




.
.

บอกตามตรงว่าถึงเฮียเทาไม่พูด..






..ผมก็ทำอยู่แล้วล่ะ : )








9 ปีก่อนหน้านี้..





" เชี่ยคริสสสส มึงเห็นน้องมอสามที่ย้ายเข้ามาใหม่ยัง น้องชานยอลอ่ะน้องชานยอล "
" คิมจงอิน ไอ้สัด ! กูโดนแดกเลย ยางกู๊ววว ! "
" ฟ๊าค ! ไอ้เข้ น้องแม่งโคตรน่ารักอ่ะ กูจะจีบ ๆๆๆ "
" เฮ้ย ! ไม่ได้ !!! "
" หา ? อะไรวะ มึงเห็นน้องแล้วเหรอ ? "
" เออ ! กูไม่ให้มึงจีบ น้องชานยอลเป็นเมียในอนาคตของกู "

END.

 

 

#ลง sf คั่นเรื่อง 55555555555
กรี๊ดดดดดดด >_____<
ฝากติดตามโปรเจ็กต์มายบอยเฟรนด์ด้วยเด้อ กรั่ก ๆๆ


# อิเฮียดราม่า 55555555555 ชอบไม่ชอบบอกกันได้น้า
โฮฮ เรื่องนี้เป็นช็อตฟิคที่เราตั้งใจเขียนมากเลยนะ T[]T


#มาอัพพาร์ทจบแบบล่าช้ามาก 55555555
เกร้ดด มีใครรออ่านอยู่มั้ยคะ T[]T