คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 0.6 : ชื่อของข้าคือครรลองจูส่วนคู่หูของข้าคือฮุนคลุง
ชื่อของข้าคือครรลองจูส่วนคู่หูของข้าคือฮุนคลุง
สมคิดตระหนักมาเสมอว่าชีวิตของเขาไม่เคยโรยด้วยกลีบดอกไม้ ดวงตาคมกริบมองดูตามข้างทางซึ่งเป็นถนนลูกรังที่มักจะเต็มไปด้วยเปลือกข้าวสารเนื่องจากถิ่นกำเนิดของเขาคือแหล่งเกษตรกรรมด้วยความรู้สึกอันหลากหลาย
ใช่..ชีวิตของเขามันถูกโรยด้วยเปลือกข้าวสารต่างหาก..
“อ้ายคิด” แทบจะร้องไห้โหยหวนด้วยความเจ็บปวดเมื่อชาญยรขยับตัวขึ้นมานั่งบนหน้าตักของเขา ชายหนุ่มส่งยิ้มเจื่อนๆให้กับคนรักก่อนจะอ้าปากรับข้าวเหนียวขนาดพอดีคำที่ชาญยรยื่นมาป้อนตรงหน้าอย่างจำยอม
“น่ารักง่ออ” เด็กหนุ่มยิ้มหวาน สมคิดพยักหน้ารับด้วยความสะพรึง ใช่แล้ว..ชาญยรคนรักของเขาเป็นผู้ชาย..
แม้ว่าใบหน้าของร่างโปร่งจะงดงามละม้ายคล้ายคลึงกับหญิงสาว แถมทรวดทรงก็ยังอ้อนแอ้นเอวคอดกิ่วคิ้วเรียวขาโก่ง แต่โอ้พระเจ้า..สิ่งที่ซ่อนอยู่ภายใต้กางเกงลิงตัวนั้นสมคิดไม่อยากจะกล่าวถึง..
ทว่า..เมื่อใดก็ตามที่ภาพความทรงจำในคืนวันฝนพรำย้อนมาชายหนุ่มกลับยิ่งรู้สึกราวกับหัวใจดวงน้อยๆของเขาถูกบีบให้แหลกสลาย มันเจ็บปวด..เจ็บปวดเสียยิ่งกว่าการยอมให้บักโรเจอร์มีอะไรกับดากานดากระบือหัวแก้วหัวแหวนของไอ้จงกระถินเสียอีก
แต่บางทีสมคิดก็หลงลืมไป..เขาไม่ได้เป็นคนถูกเสียบจะตั้งหน้าโศกาต่อไปอยู่ใย น้องชาญยรก็ใช่ว่าจะขี้ริ้วขี้เหร่เสียเมื่อไหร่และตามแบบฉบับผู้ชายหลั่นล้าแห่งแดนอีสานอย่างเขาด้วยแล้วจะหาใหม่ก็ไม่ใช่เรื่องยากถ้ามันไม่ติดอยู่ที่ว่าพี่ชายของชาญยรเป็นนักมวยประจำหมู่บ้านที่กวาดรางวัลมานับไม่ถ้วน ตั้งแต่เวทีมวยงานวัดเล็กๆไปจนถึงเวทีมวยงานวัดใหญ่ๆ
ชื่อของเขาก็คือ..
“เรียกข้าว่าครรลองจู”
“อ..อะ..หา?” สมคิดเอียงคอทำหน้างงขณะมองดูชายร่างเล็กตาโปนที่ยืนจังก้ารอเขาอยู่หน้ากระท่อมท้ายสวนด้วยท่าทีขึงขังทันทีที่ชายหนุ่มเดินร่ำไห้น้ำตานองหน้าออกมาพร้อมกับชาญยรหลังผ่านคืนโหดร้ายมาอย่างโชกโชน
“เรียกข้าว่าครรลองจูเซ่บักฉี่หนู!!” ชายร่างเล็กตะโกนลั่นโดยมีเด็กหนุ่มวัยรุ่นร่างสูงผิวขาวซีดรั้งท่อนแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามปึ๋งปั๋งนั่นเอาไว้
“ค..ครรลองจูเซ่บักฉี่หนู!!” สมคิดเอื้อนเอ่ยพลางคิดในใจ
เขาไม่เคยได้ยินชื่อแปลกเท่านี้มาก่อนในชีวิต..
“เอ็งกวนตีนข้าเรอะบักสมคิด ข้าให้เรียกว่าครรลองจูเฉยๆโว้ย ไอ้ประโยคหลังนั่นไม่เกี่ยว!” ครรลองจูที่ว่าตวาดลั่นพลางยกขาข้างหนึ่งขึ้นแนบข้างหูประหนึ่งนักกีฬายิมนาสติก น้องชาญยรเห็นดังนั้นก็รีบขยับไปแอบอยู่ด้านหลังของร่างสูงในทันทีพลางส่งเสียงอุทานพอให้ได้ยินเบาๆว่า
‘ครรลองจูพาวเวอร์อัพ’
ให้ตายเถอะ..นี่สารคดีชีวิตคริสอู๋หรือหนังญี่ปุ่นใต้ดินเฮนไตคาเมนกันแน่วะเนี่ย TT[]TT
“ใจเย็นครับลูกพี่!!” วินาทีถัดมาเด็กหนุ่มผิวขาวร้องห้ามพลางหมุนตัวสามร้อยหกสิบองศาแล้วคุกเข่าลงอ้อนวอนอีกฝ่ายบนพื้นด้วยใบหน้าศรัทธาราวกับครรลองจูคือศาสดาของตน
“อา..ได้..ฮุนคลุง..ข้าจะใจเย็น..” ครรลองจูยิ้มกริ่ม
“แต่วันนี้!! เอ็งจงจำไว้!! บักสมคิด!! ว่า!! ข้าคือครรลองจู!!พี่ชาย!!ของชาญยร!!และ!!นี่คือ!!ฮุนคลุง!!สมุนมือขวา!!ของข้า!! หึหึ..ถ้าไม่อยากโดนเสยจนไข่ยานแล้วล่ะก็..” ว่าพลางหักนิ้วทีละนิ้วพร้อมกับใช้ปลายเท้าสะกิดพื้นเสียจนควันฟุ้ง
“เอ็งต้องรับผิดชอบด้วยการแต่งงานกับชาญยรน้องชายข้าภายในสามวันเจ็ดวัน!!!”
“ห..หา แต่งงาน!!!” สมคิดโพล่งขึ้นด้วยความตกใจในขณะที่ครรลองจูพยักหน้าก่อนจะพูดต่อ
“จำไว้..ชื่อของข้าคือครรลองจูส่วนคู่หูของข้าคือฮุนคลุง”
นี่ก็ย้ำจังอิเฟี่ย โฮรรรรรรรร TTOTT
TBC.
พูดถึงฟิคในทวิตโปรดติดแท็ก #คริสยโสธร นะคะ
ตอนนี้ยังเป็นช่วงแนะนำตัวละครอยู่เด้อ คิดว่าหลายๆคนคงจะเดากันได้
จงกระถิน = จงอิน
ครรลองจู = คยองซู
ฮุนคลุง = เซฮุน
สุดท้ายขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ ><
ความคิดเห็น