ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2 : ง่ะ...ยังไม่ได้คิดชื่อตอนเลยอ่า
~#เวนอล#~
“ท่านคอริปัส มหาปราชญ์เลโมธีว่าอย่างไรบ้างในเรื่องที่เราขอไป”สุรเสียงดังขึ้นจากจักรพรรดินีที่ทรงประทับอยู่กลางห้อง
ห้องทรงพระอักษร
ทำไมถึงทรงเรียกมาที่นี่นะ เอ...หรือทรงต้องการให้เรื่องนี้เป็นความลับกันนะ แม่ทัพเก่าแก่รำพึงกับตนเอง ก่อนที่หัวคิ้วจะมุ่นลง และเริ่มมีประกายวาวที่ดวงตา
หรือความต้องการของพระองค์ที่ให้เขาเดินทางไปเสนอแก่ปราชญ์เลโมธีจะเป็นเพราะชายผู้นั้น....
...โรเวน ฮาเวิร์ด...
ความคิดที่เข้ามาในห้วงสติ ทำให้แม่ทัพคอริปัสเบิกตาโพลง ก่อนลอบถอนหายใจอย่างแผ่วเบา
โธ่...เวนอล
ก่อนที่พระสุรเสียงที่ดังขึ้นอีกครั้งจะทำให้เขารู้สึกตัว และตอบคำถามจากรับสั่งเมื่อครู่
\"ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีฝ่าบาท พระองค์จะทรงไปเรียนได้ในอีกสามเดือนหน้า ตรงกับเวลาเปิดปกติของโรงเรียนพระราชา และต้องสมัครสอบร่วมกับคนอื่นๆ\"เสียงแผ่วๆที่ตอบดังจากร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่เบื้องหน้าร่างบาง
\"ดี...จัดเตรียมทุกอย่างให้เราด้วยเมื่อถึงเวลานั้น แม่ทัพคอริปัส แล้วนำข้อมูลของราษฎรที่ได้รับบาดเจ็บพร้อมครอบครัวของพวกเขามาให้เรา เตรียมพร้อมสำหรับการเพิ่มศูนย์พยาบาล16แห่งในชายแดน และดูแลความปลอดภัยของราษฎรให้เรียบร้อย และหากมีเรื่องใดที่เกี่ยวกับทุกข์สุขของราษฎร ทุกเรื่องต้องถึงหูเรา แม่ทัพคอริปัส..เข้าใจไหม\" ร่างบางที่แลดูอ่อนแอ แต่ในบัดนี้กลับดูอ่อนล้าเพิ่มเข้าไปอีก หากในประกายในดวงตาเต็มไปด้วยสายตาแห่งความอาทร และในตอนนี้ประกายนั้นกลับจ้องมองมาที่เขา
มันเกิดอะไรขึ้นกัน....ในห้องบรรทมนั่น
ไม่มีใครรู้ การที่องค์จักรพรรดินีทรงขังตนเองในห้องนอนในเวลาที่ผ่านมาไม่ถึงสองสามวันนี้ เป็นเพียงครู่เดียวเท่านั้นแต่เมื่อกลับออกมา ทำไมกันนะ...ดูเหมือนจะทรงตระหนักในหน้าที่มากกว่าเดิม
ก้อดีเหมือนกัน แต่เรื่องเจ้าชายคนเก่งแห่งเจมิไนนั่นล่ะ จะทรงปล่อยวางไปเหมือนในทุกๆเรื่องไหม ปล่อยวางเหมือนที่พระองค์ทรงทำกับทุกๆสิ่ง แล้วหยิบเพียงสิ่งที่พระองค์ควรทำมากที่สุดในตอนนี้ ...เวนอล...
\"อย่าห่วงเลยท่านแม่ทัพคอริปัส ธุระที่เราให้ท่านไปยังเอดินเบิร์กไม่เกี่ยวข้องกับผู้ใดทั้งสิ้น เราไม่อาจบังคับจิตใจของท่านให้เชื่อได้ เราจึงมีสิทธิ์เพียงขอร้อง ขอร้องให้ท่านเชื่อ...ในเวลานี้และต่อไป ทุกการกระทำของเราจะมีไว้เพื่อเวนอลเท่านั้น\"เสียงของจักรพรรดินีดังขึ้นทะลุกลางปล้องพอดี
คอริปัสหันไปจ้องพระพักตร์ของจักรพรรดินี ก่อนจะขอตัวออกไปแม้รู้ว่านั่นเป็นสิ่งที่ไม่ควรกระทำที่สุดในเวลานี้
แต่คำตอบกลับเป็นการพยักหน้าเบาๆ และคำตอบที่เต็มไปด้วยความห่วงใยเท่าที่กษัตริย์จะมีให้ประชาชนคนหนึ่งได้
\"ขอโทษด้วยนะ คอริปัส เราคงทำให้ท่านเหนื่อยมามาก\"
เสียงใสแว่วดังมาก่อนที่ร่างใหญ่จะสาวเท้าออกไปจากห้องนั้น
เมื่อไรกันนะ ที่ทุกคนจะไว้ใจลูกเหมือนท่านพอเสียที ลูกงมงายมามากพอแล้ว ท่านพ่อ...เป็นกำลังใจให้ลูกด้วยนะเพคะ ลูกจะพิสูจน์ให้ทุกคนดู ว่าลูกคู่ควรกับเวนอล ให้ทุกคนรู้ว่าลูกก้อรักเวนอลเหมือนพวกเขา และเวลานี้...ลูกพร้อมแล้วที่จะนำพาเวนอลไปสู่ทิศทางที่ถูกต้อง ลูกจะทำทุกอย่างเพื่อเวนอล....ท่านพ่อ
ลูกจะเป็นแขนของท่านพ่อเอง
______________________________________________________________________________________________________
เอาวิเวียนไปก่อนละกัน เดี๋ยวมาเพิ่มโรให้ ตอนนี้ยังไม่จบนะคะ เดี๋ยวมาต่อให้ แล้วมีใครไปงานหนังสือมามั่งคะ^-^
P.$.พอดีไปนานหน่อย พอดีไปต่างจังหวัดมาค่า แล้วก้อไม่ค่อยว่างด้วย
P.$.เมี่ยว งุบงิบเรื่องไปเที่ยวเราไว้ด้วยนะเมี่ยวนะ
“ท่านคอริปัส มหาปราชญ์เลโมธีว่าอย่างไรบ้างในเรื่องที่เราขอไป”สุรเสียงดังขึ้นจากจักรพรรดินีที่ทรงประทับอยู่กลางห้อง
ห้องทรงพระอักษร
ทำไมถึงทรงเรียกมาที่นี่นะ เอ...หรือทรงต้องการให้เรื่องนี้เป็นความลับกันนะ แม่ทัพเก่าแก่รำพึงกับตนเอง ก่อนที่หัวคิ้วจะมุ่นลง และเริ่มมีประกายวาวที่ดวงตา
หรือความต้องการของพระองค์ที่ให้เขาเดินทางไปเสนอแก่ปราชญ์เลโมธีจะเป็นเพราะชายผู้นั้น....
...โรเวน ฮาเวิร์ด...
ความคิดที่เข้ามาในห้วงสติ ทำให้แม่ทัพคอริปัสเบิกตาโพลง ก่อนลอบถอนหายใจอย่างแผ่วเบา
โธ่...เวนอล
ก่อนที่พระสุรเสียงที่ดังขึ้นอีกครั้งจะทำให้เขารู้สึกตัว และตอบคำถามจากรับสั่งเมื่อครู่
\"ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีฝ่าบาท พระองค์จะทรงไปเรียนได้ในอีกสามเดือนหน้า ตรงกับเวลาเปิดปกติของโรงเรียนพระราชา และต้องสมัครสอบร่วมกับคนอื่นๆ\"เสียงแผ่วๆที่ตอบดังจากร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่เบื้องหน้าร่างบาง
\"ดี...จัดเตรียมทุกอย่างให้เราด้วยเมื่อถึงเวลานั้น แม่ทัพคอริปัส แล้วนำข้อมูลของราษฎรที่ได้รับบาดเจ็บพร้อมครอบครัวของพวกเขามาให้เรา เตรียมพร้อมสำหรับการเพิ่มศูนย์พยาบาล16แห่งในชายแดน และดูแลความปลอดภัยของราษฎรให้เรียบร้อย และหากมีเรื่องใดที่เกี่ยวกับทุกข์สุขของราษฎร ทุกเรื่องต้องถึงหูเรา แม่ทัพคอริปัส..เข้าใจไหม\" ร่างบางที่แลดูอ่อนแอ แต่ในบัดนี้กลับดูอ่อนล้าเพิ่มเข้าไปอีก หากในประกายในดวงตาเต็มไปด้วยสายตาแห่งความอาทร และในตอนนี้ประกายนั้นกลับจ้องมองมาที่เขา
มันเกิดอะไรขึ้นกัน....ในห้องบรรทมนั่น
ไม่มีใครรู้ การที่องค์จักรพรรดินีทรงขังตนเองในห้องนอนในเวลาที่ผ่านมาไม่ถึงสองสามวันนี้ เป็นเพียงครู่เดียวเท่านั้นแต่เมื่อกลับออกมา ทำไมกันนะ...ดูเหมือนจะทรงตระหนักในหน้าที่มากกว่าเดิม
ก้อดีเหมือนกัน แต่เรื่องเจ้าชายคนเก่งแห่งเจมิไนนั่นล่ะ จะทรงปล่อยวางไปเหมือนในทุกๆเรื่องไหม ปล่อยวางเหมือนที่พระองค์ทรงทำกับทุกๆสิ่ง แล้วหยิบเพียงสิ่งที่พระองค์ควรทำมากที่สุดในตอนนี้ ...เวนอล...
\"อย่าห่วงเลยท่านแม่ทัพคอริปัส ธุระที่เราให้ท่านไปยังเอดินเบิร์กไม่เกี่ยวข้องกับผู้ใดทั้งสิ้น เราไม่อาจบังคับจิตใจของท่านให้เชื่อได้ เราจึงมีสิทธิ์เพียงขอร้อง ขอร้องให้ท่านเชื่อ...ในเวลานี้และต่อไป ทุกการกระทำของเราจะมีไว้เพื่อเวนอลเท่านั้น\"เสียงของจักรพรรดินีดังขึ้นทะลุกลางปล้องพอดี
คอริปัสหันไปจ้องพระพักตร์ของจักรพรรดินี ก่อนจะขอตัวออกไปแม้รู้ว่านั่นเป็นสิ่งที่ไม่ควรกระทำที่สุดในเวลานี้
แต่คำตอบกลับเป็นการพยักหน้าเบาๆ และคำตอบที่เต็มไปด้วยความห่วงใยเท่าที่กษัตริย์จะมีให้ประชาชนคนหนึ่งได้
\"ขอโทษด้วยนะ คอริปัส เราคงทำให้ท่านเหนื่อยมามาก\"
เสียงใสแว่วดังมาก่อนที่ร่างใหญ่จะสาวเท้าออกไปจากห้องนั้น
เมื่อไรกันนะ ที่ทุกคนจะไว้ใจลูกเหมือนท่านพอเสียที ลูกงมงายมามากพอแล้ว ท่านพ่อ...เป็นกำลังใจให้ลูกด้วยนะเพคะ ลูกจะพิสูจน์ให้ทุกคนดู ว่าลูกคู่ควรกับเวนอล ให้ทุกคนรู้ว่าลูกก้อรักเวนอลเหมือนพวกเขา และเวลานี้...ลูกพร้อมแล้วที่จะนำพาเวนอลไปสู่ทิศทางที่ถูกต้อง ลูกจะทำทุกอย่างเพื่อเวนอล....ท่านพ่อ
ลูกจะเป็นแขนของท่านพ่อเอง
______________________________________________________________________________________________________
เอาวิเวียนไปก่อนละกัน เดี๋ยวมาเพิ่มโรให้ ตอนนี้ยังไม่จบนะคะ เดี๋ยวมาต่อให้ แล้วมีใครไปงานหนังสือมามั่งคะ^-^
P.$.พอดีไปนานหน่อย พอดีไปต่างจังหวัดมาค่า แล้วก้อไม่ค่อยว่างด้วย
P.$.เมี่ยว งุบงิบเรื่องไปเที่ยวเราไว้ด้วยนะเมี่ยวนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น