ร้อยรักกลมาร
เมื่อพิมพ์อักษรกำลังเดินทางผิด นพชลจึงต้องขัดขวาง ด้วยการเป็นคนร้ายกาจ
ผู้เข้าชมรวม
382
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
คำโปรย
“ทำไม! คิดจะเป็นนางบำเรอคนแก่รึไง”
นพชลถามด้วยน้ำเสียงคาดการณ์
“ถ้าใช่แล้วจะทำไมล่ะ” พิมพ์อักษรย้อนถามกลับไปอย่างท้าทาย ด้วยอาการวงหน้าเชิด เขาจึงกระชากร่างนวลเข้ามาหาแผ่นอกกว้างอย่างแรง พร้อมกับมือก็บีบไปยังต้นแขนนวลด้วยแบบไม่ออมแรงเช่นกัน ซึ่งเธอก็ร้องโอดครวญออกมา
“โอ๊ย ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ ไอ้บ้านี่”
หญิงสาวด่ากราดด้วยความโมโหที่ถูกอีกฝ่ายรังแก
“เจ็บเป็นด้วยเหรอ ผู้หญิงหน้าด้านอย่างเธอน่ะ”
“เออ ฉันมันหน้าด้านแล้วจะทำไมล่ะ” พิมพ์อักษรไม่ชื่นชอบที่เขามาวุ่นวายกับตนเองจึงพูดอย่างยอมรับในสิ่งที่เขากล่าวหา
“สิ้นคิดขนาดนี้เลยเหรอ ไม่มีอาชีพอื่นทำแล้วรึไงถึงอยากเป็นเมียน้อยคนแก่น่ะ”
เขาต่อว่าเธออย่างดูถูก
“มันก็ตัวของฉัน ไม่เกี่ยวกับคุณสักหน่อย”
“เป็นเมียน้อยคนแก่น่ะไม่เร้าใจหรอก
แต่ถ้าเป็นคนหนุ่มอย่างฉันอาจจะเร้าใจเธอกว่า
บางทีเธออาจจะติดใจจนลืมคนแก่ไปเลยก็ได้” โดยนพชลก็ซบไซ้ไปตามร่างนุ่มด้วยความปรารถนา
เขาจะไม่ยอมให้อีกฝ่ายทำอะไรที่สิ้นคิดแบบนั้นหรอก
พิมพ์อักษรพยายามทุบและดิ้นอย่างไม่ยอม แต่เหมือนทุบกำแพงที่หนาหนักเสียจริง
เพราะดูจะไม่สะดุ้งสะเทือนเอาซะเลย
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะไอ้คนเฮงซวย” หญิงสาวด่ากราดอย่างไม่หยุด
ebook ซีรีย์เล่มแรกค่ะ
|
ผลงานอื่นๆ ของ worratunt ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ worratunt
ความคิดเห็น