Tale Of Liberty (Sector 1. For My Majasty)

เกริ่นยาว  

เมื่อ 3 ปีก่อนเกิดข่าวใหญ่ขึ้นมา เมื่อ ราชันสงคราม หายสาบสูญไปจากตำหนักเทียมฟ้า...

   2ปีต่อมาเกิดชื่อของนักมายากลลึกลับที่กลายเป็นตำนานกล่าวขาน...

   และปีนี้นั้น....

   ท่ามกลางโศกนาฏกรรม ที่เปลี่ยนพระราชวังแห่งนี้ให้กลายเป็นสีเลือด มันคือการก่อกบฏโค่นล้มราชบัลลังก์นั่นเอง

   ทว่าตรงกลางท้องพระโรงกลับมีเด็กผู้หญิงอายุประมาณย่างเข้า 12 ปียืนอยู่อย่างนิ่งงัน ผมสีเงินถูกปล่อยยาวลากลงมาถึงพื้น ดวงตาสีชมพูเบิกค้างเอาไว้อย่างเหม่อลอย พร้อมทั้งขอบตาที่มีน้ำตาใสๆ ไหลปริ่มอยู่ ที่ร่างกายสวมชุดราตรีคลุมถึงตาตุ่มสีฟ้าสดใส มือทั้งสองก็กอดตุ๊กตากระต่ายสีขาวแน่น

   “คุณมาฆ่า... หนูรึเปล่าคะ”

   เด็กหญิงถามออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ปราศจากอารมณ์ใดๆ เพราะตรงหน้ามีชายลึกลับสวมชุดมายากลสีขาวพร้อมกับหมวกใบกว้างคลุมปิดถึงจมูกอยู่

   “ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน” นักมายากลตอบโดยที่มีหมวกปีกกว้างยื่นออกมาปิดบังสีหน้าของตัวเองอยู่ จึงไม่อาจคาดเดาถึงอารมณ์ของเขาได้เลย

   มือข้างขวาของนักมายากลล้วงเข้าไปยังกระเป๋ากางเกง ก่อนที่จะหยิบสำรับไพ่สีม่วงออกมา 1 สำรับ ทั้งยังสับไพ่ไปมาอย่างเชี่ยวชาญแล้วจึงคลี่ไพ่เป็นวงกลมยืนออกไปข้างหน้า

   “เลือกมา 1 ใบสิ หนูน้อย” แต่คราวนี้เห็นรอยยิ้มของนักมายากลแล้ว มันเป็นรอยยิ้มที่แสยะยิ้มออกมาจนแทบจะถึงใบหู

   เด็กหญิงชำเลืองตามองอย่างกล้าๆ กลัวๆ ก่อนที่จะเลือกหยิบไพ่ใบที่ 7 นับจากซ้ายสุด ดึงออกมา แต่ทว่าก่อนที่จะพลิกขึ้นมาดูนั่นเอง นักมายากลก็ฉกไพ่ไปจากมือเด็กหญิงอย่างรวดเร็ว

   เมื่อนักมายากลพลิกมันขึ้นมาดูก็เห็นเป็นรูป มงกุฎสีดำหม่นวางแน่นิ่งอยู่บนบัลลังก์สีทอง ท่ามกลางฉากหลังสีดำสนิท ที่มุมกลางล่างของไพ่เขียนเอาไว้ว่า

   The Majasty

   เพียงเท่านี้ นักมายากลก็แหงนหน้าขึ้นมากลั้วเสียงหัวเราะดังลั่น ท่ามกลางเปลวเพลิงที่ลุกโหมกระหน่ำอย่างรุนแรง เป็นเวลาเกือบนาทีที่เด็กหญิงต้องทนฟังเสียงหัวเราะอันแสนวิปลาสของเจ้าปีศาจตรงหน้านี้

   “ผมไม่ฆ่าคุณหรอกครับ” นักมายากลเปลี่ยนทีอย่างรวดเร็ว ทั้งยังนั่งคุกเข่าข้างนึงย่อตัวลงให้ขนาดความสูงไม่เกินไปจากเด็กหญิงตรงหน้า

   “เพราะต่อจากนี้ผมจะปกป้องคุณเองครับ” ว่าจบก็เงื้อมหน้าเข้าไปจุ๊บหน้าผากของเด็กหญิงเข้า 1 ที ก่อนที่จะแสยะยิ้มอย่างพึงพอใจ

   “ทำสัญญาเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ แด่มายมาเจสตี้”

***เรื่องเก่าขอดองนะครับ ส่วนเหตุผลก็ไปดูได้จากหน้านิยายเรื่องเก่าครับ ขอบคุณที่ติดตามเสมอมาจ้า : )***