คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ผู้คุมกฎ
เมือง เบอร์ลิน เป็นเมืองที่ล้อมรอบไปด้วย ภูเขามากมายและป่าที่หนาทึบแต่ถึงเป็นแบบนั้นการค้าขายก็ยังครึกครื้นเพราะเส้นทางที่ใช้ขนย้ายสิน ค้ามีการคุ้มครองเพื่อให้ความปลอดภัยกับพ่อค้ามากมาย
ภายในเมือง เบอร์ลิน นั้นกว้างขวางตัวตึกนั้นถูกจัดอย่างเป็นระเบียบ ถนนกว้างเพื่อให้ง่ายต่อการขนย้ายสิ่งของ ปูพื้นด้วย อิฐสีขาว ตามข้างทางปลูกต้นไม้ไว้หน้าตัวตึก ต้นไม้ที่ใหญ่โตมากกว่าตัวตึกทำให้เมืองนี้เป็นสีเขียวสด ดูมีชีวิตชีวามาก
ทางทิศตะวันออกของเมือง จะเป็นส่วนของตลาดที่ครึกครื้นที่สุดของเมือง เบอร์ลิน แห่งนี้ใจกลางตลาดมี ร้านอาหารแห่งหนึ่งชื่อ “เพทาย” เป็นร้านอาหารทั่วไป ภายในร้านมีที่นั่ง 12 ตัว พื้นร้าน ปูด้วยไม้อัด ตรงกำแพงเป็นภาพในขนาดใหญ่ ของน้ำพุที่นั่งอยู่ในกลางเมืองหรือที่ชาวเมืองเรียกว่า “น้ำพุมรกต”
ภายในร้านมีลูกค้า อยู่ไม่กี่คนเพราะเป็นช่วงเช้า มีผู้หญิงที่เป็นคนเสริฟอยู่คนนึง ดวงตาสีทอง ผมสีทอง ผิวสีขาว ใส่เสื้อสูทสีดำ กางเกงสีดำ เป็นผู้หญิงที่สวยทีเดียว ทำให้แม้จะเป็นช่วงเวลาไหนของร้าน ก็จะมีคนเข้าร้านเพื่อมาดูผู้หญิงคนนี้เสมอ
ภายในครัว มีพ่อครัวที่วุ่นวายอยู่เสมอ ทำอาหารตาที่ ลูกค้าสั่งด้วย ตาที่เป็นสีฟ้า ผมสีดำผิวสีขาว ใส่ชุดสีขาวในชุดพ่อครัว ด้วยตาสีฟ้าที่เหมือนกับอัญมณี “เพทาย” ทำให้พอจะมีผู้หญิง ที่ยอมเสียเงินเพื่อมาดูพ่อครัวคนนี้อยู่บ้างทีเดียว
“ rain นายเป็นพ่อครัว รีบทำอาหารให้มันเสร็จเร็วหน่อยสิ ลูกค้าเค้ารอหนะรู้ไหม”
หญิงสาวสีทองรีบเร่งพอครัวที่ทำงานอยู่
“ครับๆ เมริน แล้วทำไมใส่ชุดแบบนั้นละเนี่ย”
“ก็เรื่องของฉันสิ รีบทำอาหารไปเถอะน่า”
ภายในร้านนั้นมีช่องสำหรับส่งอาหาร ทำให้คนข้องนอกสามารถที่จะเห็นภายในครัวได้ กลิ่นอาหารที่ ออกมาจากภายในครัว สามารถที่จะเรียกน้ำลายจากลูกค้าได้เลยทีเดียว
ในช่วงเย็นของเมือง เบอร์ลิน แสงแดดที่ส่องสาดส่องไปทั่วเมืองสามารถทำให้ เมืองนี้เป็นสีส้มได้ทีเดียว แสงอาทิตย์ที่สาดเข้าไปที่น้ำพุมรกต ไม่ได้ทำให้ น้ำพุมรกตนั้นเปลี่ยนสีเลยแม้แต่น้อย ระอองน้ำที่อยู่รอบๆน้ำพุมรกต พอโดนกับแสงอาทิตย์ยามเย็นทำให้ เหมือนมี อัญมณีสีเขียวกระเด็นออกมาจากน้ำพุ
ยามเย็นของร้านอาหาร เพทาย ก็เช่นกัน ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ผู้คนที่เข้าไปในร้านนั้นกลับมากขึ้น เมริน ที่เคยเป็นเด็กเสริฟนั้น ได้กลายเป็นผู้ที่คอยขับกล่อมดนตรีด้วย ไวโอลินของเธอ Rain ที่เคยเป็นพ่อครัว ได้กลายเป็นเด็กเสริฟ ไปด้วย ยามเย็น และยามค่ำของ ร้านอาหาร เพทาย นั้นไม่ได้เป็นร้านอาหารอีกต่อไป แต่ได้กลายเป็นร้านเหล้าที่มีกลุ่มนักผจญภัย พ่อค้าและกลุ่มคนอีกมากมายเข้ามาเพื่อ ฟังบทเพลงของ เมริน ที่เล่นจากไวโอลิน หรือ บางคนถึงกับน้ำลายไหลเมื่อมาเห็น เมริน ก็ตาม แต่ก็ยังไม่เท่ากับผู้ที่มาลิ้มรองอาหารของร้าน เพทาย ก็ตาม
ร้านอาหาร เพทาย พอผ่านไประยะหนึ่งก็จะมีแต่ นักผจญภัยเข้ามาทำให้เป็น ร้านดูวุ่นวาย แต่ผู้ที่คอยเสริฟก็ยังคงเป็น Rain เพราะ มันคงจะวุ่นวายกว่านี้ถ้าหากให้ เมริน เป็นคนเสริฟ ร้านอาหารในยามนี้ ส่วนใหญ่จะมีแต่พวก ที่ชอบสร้างความวุ่นวาย
“เฮ้ย!! ไอ้เด็กเสริฟ เอาเหล้ามาอีกดิ” ลูกค้าคนหนึ่ง เรียก Rain
“ครับ ขอโทษนะครับพอดี เหล้าของทางร้านเราวันนี้โดน ลูกค้าผู้หญิงท่านนั้นเหมาไปหมดแล้ว”
Rain บอกพร้อมกับชี้ไปท่านโต๊ะที่ มีคนนั่งอยู่ประมาณ 5-6คน ภายในโต๊ะนั้นมี ผู้หญิงอยู่ประมาณ 2 คน คนหนึ่ง ผมสั้นสีดำ ใส่ชุดนักรบครึ่งท่อน ด้านผิดเป็นเสื้อกล้าม อีกคนหนึ่ง ผมสีน้ำตาลยาว ใส่ชุดสีขาว
“เฮ้ย!!! คุณผู้หญิงไม่ทราบว่า จะยกเหล้าให้ข้าทั้งหมดได้ไหม หะ”
ผู้ชายตัวใหญ่ที่เรียก rain เมื่อกี้ เดินเข้าไป หาผู้หญิงผมยาว ที่นั่งอยู่
“เราคงจะเอาเหล้า รสเลิศนี้ให้ท่านไม่ได้ ถ้าท่านอยากได้ ท่านคงต้องมามีเรื่องกันซักหน่อยนะ” .ผู้หญิงผมสั้นสีดำ พูดพร้อมกับเดินไปหยุดอยู่ข้างหน้า ผู้ชาย
“พอเถอะน่า อีกซักพักเราก็จะไปแล้วเราคงยกเหล้าให้ท่านได้ซัก 2 ขวดไม่ทราบว่าท่านพอใจไหม” ....ผู้หญิงผมสีขาวลุกขึ้นโยนเหล้า 2 ขวดให้กับผู้ชายตัวใหญ่ พร้อมกับให้ผู้ชายที่นักอยู่กับเธอยกเหล้าออกไปจากร้าน
“เฮ้ย!! พวกเรา ล้อมมันไว้”
ชายตัวใหญ่ตะโกนพร้อมกับ ให้ลูกน้อง ในร้านทั้งหมด วิ่งไปล้อม กลุ่มของผู้หญิงเอาไว้ทั้งหมด
“ ผู้คุมกฎ!!!!!!!”
ผู้หญิงผมสั้น ตะโกนทำให้ ผู้ชายที่อยู่ล้อมรอบตัวเธอหยุดค้างกับที่
ไม่นานก็มีวงเวท โผล่ขึ้นมากลางอากาศ อยู่เหนือร้านอาหาร เพทาย พร้อมกับมีคนอัศวินใส่เสื้อเกาะสีขาว ยืนอยู่เหนือวงเวท
“เรียกข้า แสดงว่าพวกเจ้าอยากจะเปิดศึกกันสินะ งั้นเดียวข้าจะจัดให้ แต่พวกเจ้าคนไม่พอกันนะ”
ความคิดเห็น