คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : frist day
วันแรกของการเดินทาง
เรื่องที่เขียนนี้เปนเรื่องที่เกิดกับฉันในแดนสวรรค์ที่ทุกคนเรียกกันว่า"อเมริกา" แต่
สำหรับฉันแล้วมันเป็นอะไรที่ ถ้าถามฉันในหัวของฉันมันจะบอกฉันเองว่ามันเปนไง
พูดง่ายๆมันเหมือน " ดินแดนนรก " ฉันจำได้ว่าวันแรกของฉันในวันนั้น.......
********************************************
Someday ( I can't remember it)
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่ฉันต้องไปอเมริกา เฮ้ย! คิดแล้วเศร้าเลย ฉันอยาก
จะตะโกนว่า "ทำไม " ดังดังจริงๆ โลกนี้มันชั่งโหดร้ายจริงๆ T_T แง... วันนี้ my
family มาส่งฉันที่ airport ฉัน กะ น้อง และญาติอีกสองคน เรามีชื่อเรียกว่า " สี่สาว
แซบซ้า" ( T_T;) คือแบบว่า เราล้อเล่น แหะๆ น้องเรา สาวน้อยล้ำ ที่ชอบทำตัว
เป็น ผู้ชาย เราชอบเรียกมันว่า " อีอ้วน " ( โดนแม่ด่าทุกทีที่เรียกมัน ) ชื่อ คัง เฮ
วอน.... ล้อเล่น อ่ะ แบบว่าตอนนี้เมืองไทยชอบของเกาหลีนี้ น้องเราชื่อ เ..ม.. นั้น
แหละ แล้วคนต่อมาญาติโกโหติกา (ผิดก็ขอโทษน่ะไทยไม่แข็ง) เราเอง ชื่อ แก้ม
เป็นคนที่..เข้าจายอยากมากมาย และก็เป็นคนที่ ดีบ้างร้ายบ้าง และอีกคนชื่อ
กวาง เป็น เด็กปีลิงที่ เหมือนลิงมาก (ที่นิสัยเทอ) คนนี้เปนญาติที่ฉันสนิตที่สุดเลย
เอาละกลับไปที่ การเดินทางต่อ
ในการเดินแน่นอน ว่ามันต้องมีแช็ค Pass port ฉัน เม และ พี่แก้ม มี pass
port Thai แต่ คนนี้ไม่มี ต้องใช้ของ America Pass port Thai เราแซ็คเร็วเพราะว่าแถว
มันน้อย แต่ ฟั่งนู้น มีคนเยอะอย่างกะรังมด เฮ้ย! ทำไงได้ต้องรอเขาจริงไหม
รอไป รอมา ไม่คิดว่ามันจะเร็วเยียงนี้ 40 นาที (โคตร นานเล้ย ยืนจนรากตู
งอก) เสร็จแล้วเราก็ไปที่ grade เพี่อไปที่ เครื่องบินของเรา ในเวลานั้นก็ไม่มีอะไร
ทำเหมือน เด็กวัยรุ่นไทยในตอนนั้นก็คือ "ถ่ายรูป" แต่งต้วสวย วิวก็สวย แต่ทำตัว
เหมือนเด็กบ้านนอก ไม่เคยเห็น เครื่องบิน ถ่ายเข้าไปๆ จนได้เวลาชึ้นเครื่อง ต้อง
เดินหาที่ ตอนนี้แหละที่ฉันเกลียดมาก กระเป่าเราก็ไม่ได้เบา กลัวว่าเวลาเดินนี้มัน
จะไป โดนหน้า คนนั่ง -0- แล้วเราก็เจอมัน อยู่ท้ายรำ
ในเวลานั้นก็ไม่มีอะไรมาก เราก็มี แค่ กิน นอน กิน นอน กิน นอน.....เป็นวงกลม
"พี่แก้ม"
"ไร"
"ใคร"
"ทำไม"
"อะไร" 
จะอธิบาย ว่า มันไม่มีไรทำก็เลย เรียกชื่อ กันเล่น ฆ่าเวาลา
ความคิดเห็น